Κύπρος: Ο ρατσισμός της «λύσης» και το δίδαγμα της Γερμανίας

Βλέποντας κανείς την ευρωστία της οικονομίας της Γερμανίας εύκολα μπορεί να ξεχάσει το γεγονός πως το κράτος αυτό δημιουργήθηκε μόλις 7 χρόνια πριν την εκχώρηση της Κύπρου στους Άγγλους από τους Τούρκους. Επίσης, εύκολα μπορεί να ξεχάσει τη βίαιη πορεία της χώρας κατά τον 20ό αιώνα, τις καταστροφικές ήττες της στους δύο παγκοσμίους πολέμους και τη διαίρεσή της σε Δυτική και Ανατολική Γερμανία για 45 και πλέον χρόνια.
Του Δρ. Άρη Πετάση (Member, Board of Trustees, International Fund, Moscow State Aviation University)
ΠΗΓΗ: Φιλελεύθερος, δημοσιεύθηκε, Σάββατο, 23 Νοεμβρίου 2013
Πώς κατάφερε λοιπόν η Γερμανία μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να καταστεί η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και να θεωρείται αναμφισβήτητα η ηγέτιδα χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Σε άρθρο του στη Financial Times (21/22 September, 2013) ο Tony Barber υποστηρίζει πως «η ισχύς της Γερμανία είναι απότοκο της ωριμότητας και του εκσυγχρονισμού της πολιτικής της ζωής, της σταθερότητας της κεντρικής της κυβέρνησης, της δύναμης των νομικά εδραιωμένων δημοκρατικών της δομών και της οικονομικής της ευρωστίας.»

Μερικά από τα επιτεύγματα της χώρας: α.) κατάφερε να επανενώσει υποδειγματικά και δημοκρατικά τη Δυτική και την Ανατολική Γερμανία, β.) είναι πρώτη στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά στις εξαγωγές και στην εμπειρογνωμοσύνη, και σε ό,τι αφορά στον τομέα της βιομηχανίας, γ.) το ποσοστό ανεργίας της χώρας βρίσκεται στο 5% [εύτερο χαμηλότερο της ΕΕ μετά από αυτό της Αυστρίας], δ.) λειτουργεί μια υποδειγματική δημοκρατία, όπου ο κάθε άνθρωπος τυγχάνει σεβασμού ως πολίτης χωρίς καμία αναφορά στην εθνική καταγωγή και ε.) η χώρα παραμένει ενωμένη χωρίς διασπαστικές τάσεις, δικοινοτικότητες και διζωνικότητες, πράγματα απαράδεκτα για μια χώρα που σέβεται τον εαυτό της.

Στη Γερμανία λειτουργούν 16 πολιτείες (επαναλαμβάνω, 16 και όχι 2 πολιτείες) χωρίς καμιά από τις 16 να έχει την εθνική καταγωγή ως βάση. Το συνταγματικό δικαστήριο λειτουργεί άψογα με Γερμανούς δικαστές (και όχι ξένους) ελέγχοντας σωστά την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία. Παρόμοια είναι και η κατάσταση στην Ελβετία όπου υπάρχουν 26 καντόνια (και όχι δύο όπως εντέχνως διαδίδεται στην Κύπρο.) Παρά τις δύο φοβερές ήττες στους δύο παγκόσμιους πολέμους η Γερμανία (που άρχισε και τους δύο πολέμους) δεν διαθέτει «εγγυήτριες» δυνάμεις που να την απειλούν. Όλα τα πιο πάνω συνθέτουν μια σωστά λειτουργούσα δημοκρατία που ενεργεί ως εφαλτήριο για την οικονομία.
Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ πριν λίγο καιρό (ΒΒC 03.11.2013) προέβη στην εξής δήλωση: «η ιστορία, μας έχει διδάξει πως τα δημοκρατικά συστήματα είναι πιο σταθερά, πιο βιώσιμα και πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε άλλο σύστημα.» Με την παρ’ ολίγο διακοπή λειτουργίας της κυβέρνησης των ΗΠΑ, εξαιτίας του κοινοβουλευτικού αδιεξόδου (σημείωση: η διζωνική, κτλ στη βάση εθνικής καταγωγής θα δημιουργεί μόνο αδιέξοδα στην Κύπρο) είχε απειληθεί το δημοκρατικό πολίτευμα και η οικονομία της χώρας.
Η Financial Times (Οκτώβριος 26, 2103) αναφέρει πως εφόσον η Κοινωνία των Εθνών θα εμπιστεύεται το δημοκρατικό πολίτευμα της Αμερικής θα εμπιστεύεται και την οικονομία της. Στο βιβλίο του για την αναδόμηση (reconstruction) μετά τον εμφύλιο πόλεμο στις ΗΠΑ με τίτλο, “A Short History of Reconstruction” ο Eric Foner σημειώνει την τεράστια επιρροή των δημοκρατικών θεσμών πάνω στην οικονομία.

Εν κατακλείδι, εάν μια λύση στο εθνικό μας θέμα δεν λειτουργήσει στη βάση μιας σωστής δημοκρατίας τότε η οικονομική καταστροφή θα είναι βέβαιη. Η λύση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας δεν διαθέτει καν τα βασικά στοιχεία δημοκρατίας γιατί στηρίζεται στην εθνική καταγωγή, στον ρατσισμό και κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την εξάρτηση από την κατοχική χώρα. Άρα, προοιωνίζεται η καταστροφή της οικονομίας της Κύπρου.http://www.defence-point.gr/news/?p=89895