ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος

bartzinopoulos@hotmail.com

Η απορία είναι απλή: πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρχει στοιχειωδώς σοβαρή δημοκρατική χώρα στον κόσμο, της οποίας κεντρικό πανεπιστημιακό κτίριο να καταληφθεί από 250 παράνομα ευρισκόμενους στο έδαφός της και μάλιστα η κατάληψη αυτή να μην έγινε αιφνιδιαστικά, αλλά να προετοιμάστηκε από φοιτητική παράταξη πολιτικού κόμματος;

Μέχρι και πριν από δύο ή τρεις μέρες θ’ απαντούσα με απόλυτη κατηγορηματικότητα πως ούτε και στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Αλλά, όπως φαίνεται, στην Ελλάδα του 2011 όλα είναι πια δυνατό να συμβούν. Σε μια χώρα όπου ο καθένας μας έχει τη δική του άποψη για τη δημοκρατία και θεωρεί πως είναι ένα πολίτευμα που του επιτρέπει να κάνει ό,τι του γουστάρει και δεν έχει να λογοδοτήσει για τίποτα και σε κανέναν, τα πάντα είναι δυνατό να συμβαίνουν.

Κάποιοι αποκλείουν τα λιμάνια και απαγορεύουν τον απόπλου των πλοίων γιατί έτσι θεωρούν ότι προωθούν την υπόθεση της «επανάστασης». Κάποιοι άλλοι κόβουν τις εθνικές οδούς ή καθιστούν προβληματική μέχρι αδύνατη την κίνηση στην πρωτεύουσα γιατί έτσι νομίζουν ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους. Και υπάρχουν και κάποιοι τρίτοι που διεκδικούν το δικαίωμα να καθορίζουν αυτοί με ποιο τρόπο, από ποιους και παρουσία ποιου ακροατηρίου θα δικάζονται.

Θα μπορούσα να παραθέσω και σειρά από άλλα τέτοια παραδείγματα, αλλά νομίζω ότι δεν χρειάζεται. Οσο καλά τα ξέρω εγώ, το ίδιο καλά τα ξέρετε κι εσείς. Υπάρχει κανείς που θα παραξενευτεί αν ακούσει σήμερα ή αύριο να διατυπώνεται ο ισχυρισμός πως οι καταληψίες της Νομικής καλύπτονται από το φοιτητικό άσυλο ή πως όταν «το άστοργο κράτος δεν εξομοιώνει από κάθε άποψη με τους Ελληνες πολίτες όποιον καταφέρνει να εισχωρήσει στο έδαφός του, τότε κάθε αντίδρασή του είναι δικαιολογημένη»;

Δυστυχώς σ’ αυτόν τον τόπο έχουμε χάσει από καιρό το μέτρο. Και το χειρότερο είναι ότι το αποδεικνύουμε με κάθε ευκαιρία και με τον πιο ακραίο τρόπο. Η χώρα δίνει ουσιαστικά μάχη επιβίωσης και κάποιοι επιδίδονται σε πρακτικές και συμπεριφορές που αποδεικνύουν πως, επιεικώς, δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Γιατί δεν θέλω να πιστέψω ότι συνειδητά επιδιώκουν να την επιδεινώσουν.