Ελληνο-Ισραλινές σχέσεις, προοπτικές και αμοιβαία οφέλη από τη διεύρυνση των σχέσεων και της συνεργασίας μεταξύ των
Οι Εβραίοι ζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια στην περιοχή τουσύγχρονου Ισραήλ και στην αρχαιότητα ήταν πλειονότητα μέχρις ότου εκδιώχθηκανδύο φορές , αρχικά μετά την καταστροφή του πρώτουΝαού, τον 6ο αιώνα π.Χ. από τους Πέρσες και αργότερα το έτος 70 μ.Χ.μετά την καταστροφή τουδεύτερου Ναού από τον Τίτο.
Ακολούθησεμια περιπλάνηση που διήρκησε σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια. Οι μετακινήσεις αυτέςοδήγησαν τον Εβραϊκό λαό στην Υεμένη, στο Μαρόκο, στην Ισπανία, στη Γερμανία, στην Πολωνία και στα πέρατα της Ρωσίας, αλλά, παρ’ όλα αυτά, κατόρθωνε πάντα να διατηρεί τους δεσμούς του αίματος ανάμεσα στις σκορπισμένες κοινότητές του.
Οι Ρωμαίοι μετονόμασαν την χώρα από Ιουδαία σε Παλαιστίνη κατά την "Παλαιστίνη Συρία" του Ηροδότου. Η περιοχή κατακτήθηκεμεταγενέστερα από Βυζαντινούς (330-640 μ.χ.), κατόπινΆραβες (7ο αιώνα μ.χ.), Σελτζούκους Τούρκους (1071 μ.χ.),Σταυροφόρους Ευρωπαίους (1099 - 1187μ.χ.), Μαμελούκους Αιγύπτιους (περί το 1250 - 1516 μ.χ.), Οθωμανούς (1516-1831), Αιγύπτιους (1831-1841) και πάλιΟθωμανούς/Τούρκους (1841 - 1917) ενώ διετέλεσε βρετανικό προτεκτοράτο μεταξύ 1920 - 1948. Δηλαδή ηπεριοχή της Παλαιστίνης παρέμεινε ως επί το πλείστον μουσουλμανική κατά πλειονότητα των κατοίκων της από το 1270 μ.Χ.έως και τον 20ο αιώνα.
Μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μια εβραϊκή μυστική στρατιωτικήοργάνωση, η Χαγκανά (Άμυνα), που σχηματίστηκε στα χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα, άρχισε να μάχεται τους Βρετανούςκαι τους Άραβες, επιχειρήσεις που η ισραηλινή ιστορία καταγράφει ως την αρχήτου ισραηλινού "πολέμου της ανεξαρτησίας".
Έκτοτε ακολούθησαν πολλές ακόμα συγκρούσεις που συνεχίζονται μέχρι και τιςμέρες μας. Κύριες στιγμές της Αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης ήταν οπόλεμος των Έξι Ημερών του 1967, όταν το Ισραήλ όχι μόνο απώθησετις από κοινού επιτιθέμενες δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίαςαλλά προέλασε στο έδαφος τους καταλαμβάνοντας την χερσόνησο του Σινά, την Λωρίδα της Γάζας, την Δυτική Όχθη και τα Υψώματα του Γκολάν
ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
ΟιΙσραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις, ή για την ακρίβεια οι Ισραηλινές ΑμυντικέςΔυνάμεις (IDF ) επίσημα δημιουργήθηκαν στις 31 Μαΐου1948, λίγο μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του κράτους του Ισραήλ. Φυσικάήταν το αποτέλεσμα της ένωσης των παραστρατιωτικών οργανώσεων που προϋπήρχαν, όπως ο Χαγκανά (η μεγαλύτερη και κυριότερη Ισραηλινή παραστρατιωτική οργάνωση), η Ιργκούν (Irgun), η Παλμάχ(Palmach) και η Λεχί(Lehi). Δηλαδή ο IDF δημιουργήθηκε εν μέσω πολεμικής σύγκρουσης από καλά προετοιμασμένες από πριν παραστρατιωτικές οργανώσεις. Όπως είδαμε από την πορεία της δημιουργίας τουΙσραήλ οι IDF περίπου σε κάθε δεκαετία συμμετείχαν σε πολεμικές συγκρούσεις με τα Αραβικά κράτη της περιοχής η σε πολέμους χαμηλής έντασης καθώς και σεεπιχειρήσεις αστραπιαίες, καταδρομικές είτε για απελευθέρωση ομήρων (επιχείρηση Έντεμπε), είτε για καταστροφή πυρηνικού αντιδραστήρα (Ιράκ, Συρία) κλπ.
Πριν εξετάσουμε την δομή τωνΙσραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων θα πρέπει να αναφέρουμε κάποια πράγματα για να αντιληφθούμε καλύτερα την δομή και την λειτουργία του. Αυτά είναι επιγραμματικά:
Ισχύει το Δόγμα του Αρχιστρατήγου και Αρχηγός είναι ένας, τόσο στον καιρό της ειρήνης , όσοκαι εν καιρώ πολέμου. Είναι ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, ο οποίοςαποφασίζει με το Επιτελείο του για τα πάντα και υπό αυτόν υπάγονται , οι τρεις «Αρχηγοί» των κλάδων, Στρατού,Ναυτικού και Αεροπορίας.
Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου προέρχεται πάντα απότον Στρατό ξηράς, με μοναδική εξαίρεση την περίοδο 2005-2007, όταν επελέγη γιαΑρχηγός του Επιτελείου, ο Αρχηγός μέχρι τότε της αεροπορίας Ντάνι Χαλούτζ. Απότις αρχές του 2011 Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου είναι ο Αντιστράτηγος (Rav Aluf) Benny Gantz.
Ο Αρχηγός φέρνει τον βαθμό του Αντιστράτηγου και είναι ένας και μοναδικός. Οι Σωματάρχεςείναι Υποστράτηγοι , οι Μέραρχοι Ταξίαρχοι και οι Δκτες Ταξιαρχιών είναιΣυνταγματάρχες.
Αποστρατευτικός βαθμός είναι αυτός που φέρουν.
Δεν υπάρχουν παραγωγικές Σχολές Αξιωματικών και όλοικατατάσσονται ως απλοί στρατιώτες, οι οποίοι εξελίσσονται με την συνεχήαξιολόγησή των. Φυσικά στην πορεία υπάρχουν πολλά και διάφορα Σχολείαεσωτερικού και εξωτερικού που φοιτούν.
Για την προαγωγή των υπάρχουν αξιόλογα, αξιόπιστα,αντικειμενικά, δίκαια κριτήρια και απαράβατα δεδομένα, που δεν μπορούν νααμφισβητηθούν και φυσικά δεν υπάρχουν πολιτικές παρεμβάσεις και γενικά εμπλοκήτης εκάστοτε πολιτικής εξουσίας. Π.χ. για να γίνεις ανώτερος Αξκος θα πρέπει ναφοιτήσεις σε Πανεπιστήμιο και να γνωρίζεις ξένη γλώσσα οπωσδήποτε.
Ο Στρατός και τα στελέχη τυγχάνουν μεγάλου σεβασμούκαι εκτίμησης στην Ισραηλινή κοινωνία, για αυτό και μετά την αποστρατεία των(συνήθως σε μικρή ηλικία) προσλαμβάνονται σε διάφορες επιχειρήσεις καιεταιρείες, ιδίως στον τομέα των πολεμικών βιομηχανιών ή πολιτεύονται με μεγάληεπιτυχία. Πλείστοι πρωθυπουργοί του Ισραήλ ήσαν Αρχηγοί Γενικού Επιτελείου καιστρατηγοί του Ισραηλινού στρατού.
Η θητεία είναι υποχρεωτική για άνδρες και γυναίκες καιδη από την ηλικία των 18 ετών. Η θητεία για τους άνδρες είναι τρία χρόνια, γιαδε τις γυναίκες περίπου δύο χρόνια.
Μέχρι την ηλικία των 45 ετών και για κάποιεςειδικότητες και πέραν αυτής είναι έφεδροι και εκπαιδεύονται κάθε χρόνο η σχεδόνκάθε χρόνο για 2-8 εβδομάδες.
Μόνο το 30% των Μονάδων είναι ενεργές και το 70% είναιστην εφεδρεία, εφαρμόζοντας ένα προχωρημένο σύστημα, όπου οι Μονάδεςκαθίστανται ενεργές από την πρώτη ημέρα της επιστράτευσης, αφού επανδρώνονταικαι ενεργοποιούνται ΑΜΕΣΑ. Το σύστημα αυτό λέγεται DryStorage System και μπορώνα σας το εξηγήσω μετά το πέρας της διάλεξης, πως διατηρείται το υλικό έτοιμοκαι πως φθάνουν και ενεργοποιούν την Μονάδα οι επίστρατοι. Στην ουσία γίνεται rotationενεργών και Μονάδων εφεδρείαςσυνεχώς, με αποτέλεσμα όλες οι Μονάδες των να είναι ετοιμοπόλεμες με το υλικό σε άριστη κατάσταση.
Οι μισθοί είναι ικανοποιητικοί, πάνω από τον μέσο όροτων Ισραηλινών εργαζομένων και ο Αξκός ανάλογα με τα καθήκοντα δύναται να έχει δωρεάν ΙΧ όχημα από τηνυπηρεσία.
Στις προσωπικές των σχέσεις τα στελέχη είναι πολύάνετα και φιλικά μεταξύ των , προσφωνούνται στον ενικό και με το μικρό όνομα,ανεξαρτήτως βαθμού, πράγμα που αρχικά ξενίζει και θεωρούμε ότι έχει καταλυθεί ηπειθαρχία, πλην όμως είναι μέγα λάθος, καθόσον η πειθαρχία υπάρχει καιεφαρμόζεται στον υπερθετικό βαθμό στην διάρκεια της εκπαίδευσης, των ασκήσεωνκαι προπαντός κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις, όπου αναπτύσσεται ένας αδιάρρηκτοςδεσμός φιλίας ισοβίως. Παράδειγμασημερινό ο Νετανιάχου και ο Μπαράκ,όπου ο Νετανιάχου υπηρέτησε υπό τας διαταγάς του Μπαράκ.
Όλοι φέρουν μπερέ που είθισται να τον έχουν στην αριστερή επωμίδα.
Οι γυναίκες συνήθως δεν έχουν μάχιμη ειδικότητα, πλην όμωςτώρα μπορούν να έχουν μετά την δικαίωση από το ανώτατο δικαστήριο της χώραςπροσφυγής γυναίκας που ήθελε να γίνει πιλότος μαχητικού Α/Φ. Έτσι το 2002 ηπρώτη γυναίκα πιλότος μαχητικού Α/Φ αποφοίτησε από την σχολή της αεροπορίας, 6η σε σύνολο 76αποφοιτησάντων ανθυποσμηναγών.
Όλοι οι στρατιωτικοί κατά την διάρκεια της θητείας τωνφέρουν μαζί των και τον ατομικό των οπλισμό, όταν εγκαταλείπουν το στρατόπεδο.Έτσι μπορείς να δεις στα Mall κορίτσια 19 ετών με την στρατιωτικήστολή να ψωνίζουν ρούχα , καλλυντικά κλπ φέροντας στον ώμο το Μ16.
Το Ισραήλ ποτέ δεν αναφέρει τον ακριβή αριθμό τουστρατού του. Αυξομειώνεται ανάλογα μετις καταστάσεις και τις υφιστάμενες εθνικές ανάγκες. Έτσι εκτιμάται με βάσηστοιχεία διεθνών αμυντικών οργανισμών, ότι κυμαίνεται περί τους 125.000 (40.000μόνιμοι και 85.000 έφεδροι) και περί τους 600.000 επιστράτους.
Να επισημάνουμε την άριστη και σκληρή εκπαίδευση τουστρατιωτικού προσωπικού (κάθε χρόνο έχουν 8-16 νεκρούς, ως αποτέλεσμα τηςρεαλιστικής εκπαίδευσης).
Όλα τα παραπάνω μας παρέχουν μια ιδέα για το πώς είναιτο προσωπικό του Ισραηλινού στρατού. Ας εξετάσουμε τώρα την δομή του, όπουυπάρχει το τριαδικό σύστημα. Ο Αρχηγός του Επιτελείου λειτουργεί με το δόγμαΑρχιστρατήγου και έχει υπό τας διαταγάς του τους πάντες και τα πάντα. Έτσι ηδομή του Ισραηλινού Στρατού είναι η κάτωθι:
Διοίκηση εσωτερικού (Homefront Command)
Βόρεια διοίκηση (North Command)
Κεντρική διοίκηση (Central Command)
Νότια διοίκηση (South Command)
Πολεμική Αεροπορία (Air Force)
Πολεμικό Ναυτικό (Navy)
Χερσαίες δυνάμεις (Ground Forces)
Τεθωρακισμένα (Armored Corps)
Ταξιαρχία Ναχάλ (Nahal Brigade)
Ταξιαρχία Γκολάνι (Golani Brigade)
Ταξιαρχία Γκιβάτι (Givati Brigade)
Ταξιαρχία Κφιρ (Kfir Brigade)
Ταξιαρχία Αλεξιπτωτιστών (Paratroopers Brigade)
Μηχανικό Μάχης (CombatEngineering Corps)
Πυροβολικό (Artillery Corps)
Συντονιστής Κρατικών Δραστηριοτήτων στα Εδάφη (COGAT: Coordinator Of Government Activitiesin the Territories)
Τμήμα Εκπαίδευσης (Education Corps)
Τμήμα C4I (C4I Corps)
Σύμβουλος Γυναικείων Θεμάτων (Advisor onWomen’s Issues).
Ταξιαρχία Ειλάτ (Eilat Brigate) Δημιουργήθηκεπρο δύο εβδομάδων για τον έλεγχο του νότιου Ισραήλ, στην έρημο Νεγκέβ.
Εδώ να αναφέρουμε διευκρινιστικά ότι οι IDF σε ότι αφορά τις χερσαίες δυνάμεις στηρίζονται κατά βάση στα ΤΘ και στις Ειδικές Δυνάμεις. Σε ότι αφορά την αναλογία Τθ και ΠΖ είναι περίπου 80 προς 20. Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο, καθόσον θα έπρεπε να ομιλούμε επί μακρόν για τις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις,τον ισχυρότερο στρατό της Μέσης ανατολής και της ανατολικής Μεσογείου. Θα πρέπει όμως να αναφέρουμε τα οπλικά συστήματα, που διαθέτει κάθε κλάδος για να αντιληφθούμε την πραγματική ισχύ των IDF.
Στρατός Ξηράς.
Οι Ισραηλινές χερσαίες δυνάμειςείναι σχεδόν πλήρως μηχανοκίνητες. Η Ταξιαρχία (Hativa) είναι ο βασικός σχηματισμός μάχης του Ισραηλινού στρατού. Οι διοικητέςΤαξιαρχιών (Συνταγματάρχες στον βαθμό) εκπαιδεύονται και ασκούνται ώστε ναλειτουργούν αυτόνομα, ιδιαίτερα κατά τηνδιάρκεια των επιχειρήσεων, ακολουθώντας το αξίωμα των IDF, ότι το δόγμα της διοίκησης πρέπει ναυπηρετεί την δόγμα της επίθεσης.
Ισραηλινό Πολεμικό Ναυτικό.
Το Ισραηλινό Ναυτικό, Heil HaYam HaIsraeli, αποτελείκλάδο των IDF και δρακατ’ αρχήν στην Μεσόγειο, στον κόλπο της Άκαμπα και στην Ερυθρά θάλασσα. Τομότο του είναι «Ανοιχτές θάλασσες ασφαλείς ακτές». Δημιουργήθηκε το 1948 και συμμετείχε σε όλεςτις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ. Η δύναμή του ανέρχεται σε 19.500 άνδρες.Αρχηγός Ναυτικού είναι ο Υποναύαρχος (Aluf) Ελί Μαρόμ. Ο στόλος του αποτελείται:
Iσραηλινή Πολεμική Αεροπορία.
Η Ισραηλινή αεροπορία (IAF), στα Εβραικά , Zroa HaAvir VeHahalal, "Airand Space Arm",γνωστή ως Kheil HaAvir, "Air Corps")είναι η αεροπορική δύναμη του Ισραήλ, όπου υπάγονται όλες οι αεροπορικέςδυνάμεις, τα πυραυλικά συστήματα και ότιέχει σχέση με το διάστημα, π.χ. οι κατασκοπευτικοί δορυφόρο. Αρχηγός αεροπορίαςείναι ο Υποπτέραρχος (Aluf) Ido Nehoshtan.
ΕΛΛΗΝΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ.
Από της συστάσεως τουΚράτους του Ισραήλ, η Ελλάδα το αναγνώρισε de facto και όχι de jure. Τοαναγνώριζε δηλαδή ως υπαρκτή πραγματικότητα όχι όμως ως κράτος υπό την διεθνήνομική έννοια. Αυτό είχε ως συνέπεια αρχικά να έχει τοποθετήσει μόνο ΓενικόΠρόξενο στα Ιεροσόλυμα, ο οποίος και εκπροσωπούσε την χώρα μας στο Ισραήλ. Σεμεταγενέστερο στάδιο τοποθετήθηκε διπλωματικός υπάλληλος με Πρεσβευτικό βαθμόστην ισραηλινή πρωτεύουσα (Τελ-Αβίβ), υπό την ιδιότητα όμως του Μονίμου Αντιπροσώπουκαι όχι του Πρέσβη. Η αναγνώριση τουΙσραήλ από την Ελλάδα έγινε (κατόπιν μυστικών διεργασιών και τον φόβο τηςαντίδρασης των Αραβικών κρατών) την 21ηΜαΐου 1990, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, με υπουργό εξωτερικών τον Σαμαρά, με μια κοινή δήλωση των δύο μερών, πουυπογράφτηκε στις Βρυξέλλες, οπότε αποκαταστάθηκαν πλήρως οι διπλωματικές μας σχέσεις σε επίπεδοπρεσβείας. Από τότε η χώρα μας διατηρούσε τυπικά καλές και συνάμα προσεκτικές σχέσεις, λόγω της επιλογής της εξωτερικής μας πολιτικήςκαι των σχέσεων μας με τον αραβικό κόσμο. Το 1995 υπογράφηκε συμφωνίαστρατιωτικής συνεργασίας, από τον πρώην ΥΕΘΑ Γ. Αρσένη και η οποία είχε μείνειανενεργός εξαιτίας των κινδύνων «τραυματισμού των Ελληνο-αραβικών σχέσεων»,με δραματική συνέπεια για το Κυπριακό και Σκοπιανό ζήτημα, που προέτασσε τοελληνικό κράτος. Η συμφωνία αυτή αποτέλεσε και τον αρχικό πυλώνα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεργασίαςμε συναντήσεις κατ’ έτος αντιπροσωπειών των δύο πλευρών και επισκέψειςεκατέρωθεν για συνεργασία σε διάφορα στρατιωτικήςφύσης θέματα. Και πάντα με προσοχή μήπως στενοχωρηθούν ή τι θα πουν οι «φίλοι»μας οι Άραβες. Έτσι προχωρούσαν οι σχέσεις μας μέχρι το 2010, ώσπου φτάσαμε στα σημερινά δεδομένα, όπου Ελλάδακαι Ισραήλ αποτελούν πλέον στρατηγικούς εταίρους και συμμάχους, δημιουργώνταςστην κυριολεξία τον μεγάλης στρατηγικής και οικονομικής σημασίας άξοναΙσραήλ – Κύπρος- Ελλάδα (Νότια Κρήτη) – Ευρώπη. Για να είμαστε ειλικρινείς βοήθησε και η Τουρκία σε αυτό, με την απόφασήτης να αλλάξει την εθνική στρατηγική και την εξωτερική της πολιτική και από σύμμαχος καιστρατηγικός εταίρος του Ισραήλ να γίνει ουσιαστικά εχθρός του. Η Τουρκία για ναυλοποιήσει την νέο Οθωμανική της πολιτική και να καταστεί η νέα ηγέτιδα του αραβικούκόσμου (δόγμα Νταβούτογλου) αποφάσισε αλλαγή πλεύσης και οριστική ρήξη με τοΙσραήλ. Παρακολουθήσαμε πολλές περιπτώσεις επιθετικής έως προσβλητικής συμπεριφοράς της Τουρκίας προς το Ισραήλ, μεαποκορύφωμα το περιστατικό του λεγόμενου «στολίσκου ελευθερίας 2010» και τηνεπίθεση των Ισραηλινών κομάντος στο Τουρκικό πλοίο Μάβι Μαρμαρά με αποτέλεσματον θάνατο 9 τούρκων ακτιβιστών. Από τότε οι σχέσεις έχουν διαρραγεί οριστικά(παρά τις απέλπιδες προσπάθειες των Αμερικανών και του φιλοτουρκικού λόμπυεντός του Ισραήλ), με αποτέλεσμα το Ισραήλ να στραφεί σε αναζήτηση νέουστρατηγικού εταίρου στην περιοχή. Ημόνη χώρα που πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για το Ισραήλ ήταν η Ελλάδα (ανκαι δεν υπήρχαν πολλές επιλογές) και μετις ευλογίες των Αμερικανών άρχισε να αναπτύσσεται ένα ειδύλλιο, που τείνει νακαταλήξει σε ιστορία αγάπης. Το ειδύλλιο μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ, Νετανιάχου και Παπανδρέου άρχισε τονΦεβρουάριο του 2010, όταν οι δύο συναντήθηκαν τυχαία στο εστιατόριο «Πούσκιν»στη Μόσχα. Ο Νετανιάχου εκμεταλλεύτηκε την τυχαία συνάντηση τους για να μιλήσειμε τον Έλληνα πρωθυπουργό για το τουρκικό εξτρεμισμό εναντίον του Ισραήλ καιγρήγορα οι δύο άνδρες έγιναν φίλοι. ΤονΙούλιο 2010 , ο Παπανδρέου επισκέφθηκε την Ιερουσαλήμ –ήταν η πρώτη επίσημηεπίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ σε 30 χρόνια. Λίγες εβδομάδες αργότερα,ο Νετανιάχου ταξίδεψε στην Αθήνα, περνώντας μια ολόκληρη ημέρα με τονΠαπανδρέου και άλλους αξιωματούχους σε ένα κοντινό νησί, τον Πόρο, έθεσαν τις βάσεις της Ελληνο-Ισραηλινήςφιλίας, της συνεργασίας σε πολλούς τομείςκαι της στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ των δύο κρατών.
Ισραηλινοί διπλωμάτες επιβεβαιώνουν ότι η εκκολαπτόμενη φιλία μεταξύ των δύο χωρών κατά τη διάρκεια του τελευταίου ενάμιση έτους είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Η επικοινωνία μεταξύ των υπηρεσιών πληροφόρησης έχει αυξηθεί, η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία έχει πραγματοποιήσει μια σειρά από κοινές ασκήσεις με την αντίστοιχη Ελληνική και ο Νετανιάχου ζήτησε τη συνδρομή του Παπανδρέου για να μεταφέρει αρκετά μηνύματα στο Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς. Η φιλία αυτή και η συνεργασία των δύο κρατών επιβεβαιώθηκε και εδραιώθηκε με την υπόθεση του νέου στολίσκου της ελευθερίας 2011, όπου η Ελλάδα με μια αιφνιδιαστική κίνηση απαγόρευσε τον απόπλου των σκαφών που θα συμμετείχαν στην επιχείρηση , βγάζοντας το Ισραήλ από μια δυσχερέστατη θέση, ο δε Νετανιάχου αποκόμισε τα οφέλη της επένδυσής του στους Ισραηλινο-ελληνικούς δεσμούς και το στοίχημά του για την Ελλάδα απέδωσε.
Ισραηλινοί διπλωμάτες επιβεβαιώνουν ότι η εκκολαπτόμενη φιλία μεταξύ των δύο χωρών κατά τη διάρκεια του τελευταίου ενάμιση έτους είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Η επικοινωνία μεταξύ των υπηρεσιών πληροφόρησης έχει αυξηθεί, η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία έχει πραγματοποιήσει μια σειρά από κοινές ασκήσεις με την αντίστοιχη Ελληνική και ο Νετανιάχου ζήτησε τη συνδρομή του Παπανδρέου για να μεταφέρει αρκετά μηνύματα στο Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς. Η φιλία αυτή και η συνεργασία των δύο κρατών επιβεβαιώθηκε και εδραιώθηκε με την υπόθεση του νέου στολίσκου της ελευθερίας 2011, όπου η Ελλάδα με μια αιφνιδιαστική κίνηση απαγόρευσε τον απόπλου των σκαφών που θα συμμετείχαν στην επιχείρηση , βγάζοντας το Ισραήλ από μια δυσχερέστατη θέση, ο δε Νετανιάχου αποκόμισε τα οφέλη της επένδυσής του στους Ισραηλινο-ελληνικούς δεσμούς και το στοίχημά του για την Ελλάδα απέδωσε.
Ήταν σε θέση να δημιουργήσει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση στις σχέσεις με την Τουρκία από διάφορες απόψεις, δείχνοντας στον Ερντογάν ότι το Ισραήλ δεν θα διστάσει να προσεγγίσει τον μεγαλύτερο εχθρό του στη Δύση. Και όταν η στιγμή της αλήθειας έφτασε, η Ελλάδα ανταποκρίθηκε και διέταξε την απαγόρευση κάθε απόπλου με προορισμό τη Γάζα από τα λιμάνια της. «Οι διοργανωτές του στολίσκου δεν έλαβαν υπόψη το γεγονός ότι η Ελλάδα τουΙουλίου 2011 δεν είναι η Ελλάδα του Μαΐου 2010», τόνιζαν όλοι οι αναλυτές στο Ισραήλ
Εδώ κρίνουμε σκόπιμο να αναφέρουμε την αλλαγή στάσης και συμπεριφοράς τουΙσραηλινού τύπου για την Ελλάδα. Χαρακτηριστικά μετά την υπόθεση του στολίσκουδιαβάζαμε στις μεγαλύτερες Ισραηλινές εφημερίδες άρθρα με τίτλους όπως «Η νέαφιλία Ελλάδος –Ισραήλ», «Γάμος άλλα Ελληνικά του Νετανιάχου», «Εβραϊκέςοργανώσεις Αμερικής:Στεκόμαστε στο πλευρό της Ελλάδος» κλπ.
Στις 12-9-2011 ο τότε ΥΕΘΑ κ. Μπεγλίτης μεταβαίνει στην Ιερουσαλήμ και αφούγίνεται δεκτός από όλη την πολιτική ηγεσία του Ισραήλ και υπογράφει μυστική συμφωνία στρατηγικής και στρατιωτικήςσυμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών, που δεν έγινε γνωστή και δεν γνωρίζουμε τασυμφωνηθέντα. Τα ΜΜΕ των δύο χωρών δεν αναφέρουν τίποτα απολύτως και αυτόεπιβεβαιώνει την σοβαρότητα της συμφωνίας. Τα αποτελέσματα της συμφωνίας αυτήςθα τα δούμε στην πράξη λίγες μέρες αργότερα με την κρίση που δημιουργήθηκε μετις έρευνες στο οικόπεδα 12 στην Κυπριακή ΑΟΖ , όπου το Ισραήλ εγγυήθηκε τηνασφάλεια της Κύπρου και των γεωτρήσεων. Συγκεκριμέναη συμφωνία ενεργοποιήθηκε και επισφραγίστηκε την 14η Σεπτεμβρίου, μετά και από τηλεφωνικήσυνομιλία, μεταξύ του Ισραηλινού και Έλληνα πρωθυπουργού, Βενιαμίν Νετανιάχου και Γιώργου Παπανδρέου, όταν οι Τούρκοι αλώνιζαν πέριξ της Κύπρου και όλα ήτανπιθανά.
Βέβαια και σεπολιτειακό επίπεδο αντηλλάγησαν επισκέψεις με Πέρες και Παπούλια σε Αθήνα καιΙερουσαλήμ.
Την 22 Νοε. 2011 επισκέφτηκε την Ελλάδα ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ Αγιαλόν, ο οποίος είχε σημαντικέςεπαφές με τους νέους Έλληνες υπουργούς ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ, θέλοντας να επιβεβαιώσειτην συνέχιση της Ελληνο-Ισραηλινής συνεργασίας και με την νέα κυβέρνηση.
Τέλος το τελευταίο και πολύ σημαντικό γεγονός στο σήριαλ της Ελληνο-Ισραηλινής ιστορίας αγάπης που αναπτύσσεται και ενδυναμώνεται αποτελεί ηεπίσκεψη του Υπουργού ΠΕΚΑ κ. Παπακωνσταντίνου, περί τα τέλη Νοεμβρίου, όπου οισυζητήσεις και οι συμφωνίες αφορούσαν το φυσικό αέριο (και άλλα θέματα συνεργασίας), που θα ρέει άφθονο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου απότα κοιτάσματα Αφροδίτη και Λεβιάθαν και την εκμετάλλευση του , όπως σταθμοί υγροποίησης, αγωγοί μεταφοράς, οενεργειακός και στρατηγικός άξονας Ισραήλ, Κύπρος, Κρήτη, Ιόνιο, Ευρώπη.
Στο ζήτημα του αγωγού, που θα δημιουργηθεί για την μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, οι διαδικασίες θα είναι ταχύτατες, ιδιαίτερα στο τμήμα που αφορά τις υποδομές για την «υποδοχή» και το διαμοιρασμό του φυσικού αερίου. Ένα άλλο θέμα που τέθηκε ήταν το τεχνολογικό πάρκο στα Βαλκάνια, το οποίο θέλουν να δημιουργήσουν τα αρμόδια υπουργεία Ελλάδος και Ισραήλ, ενώ έχουν βολιδοσκοπηθεί για το Βιομηχανικό Πάρκο Βόλου, για το οποίο το υπουργείο Ανάπτυξης διαθέτει ήδη τα σχέδια στα συρτάρια του.
Στο αμυντικό-οικονομικότομέα τώρα σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχει σοβαρό ισραηλινό ενδιαφέρον για τηναγορά του πλειοψηφικού πακέτου των ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα) και της ΕΑΒ (Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία). Ενδιαφέρον που εκτοξεύεται στο βαθμό που η εξαγορά θα συνδυαστεί με την εξασφάλιση μεγάλων προμηθειών από τις Ελληνικές Ε.Δ. αν μας επιτραπεί τελικά από την Τρόικα. Συγκεκριμένα υπάρχει έντονο Ελληνικό ενδιαφέρον για:
*Το AGM-142 Popeye. Έχει σχεδιαστείγια επίθεση ακριβείας εναντίον στόχων από μεγάλες αποστάσεις.
*Τα σύστημακαθοδήγησης SPICE το οποίο τοποθετείται στις βόμβες γενικής χρήσης που υπάρχουνστο ελληνικό οπλοστάσιο (σε μορφή kit) και αυξάνει τρομακτικά τόσο την ακρίβειαπροσβολής στόχων εδάφους (απόκλιση τα 3 μέτρα) όσο και το βεληνεκές τους (πάνωαπό 30 ΝΜ).Αποτέλεσμα είναι η καταστροφή στόχων από απόσταση με λιγότερεςδυνάμεις.
*Το Delilahείναι ένα αέρος εδάφους-stand-off βλήμα τύπου Κρουζ, που επιτρέπει την προσβολήκαλά κρυμμένων απειλών, καθώς και την προσβολή κινούμενων στόχων. Με δραστικόβεληνεκές 250 χιλιόμετρα μπορεί να καταστρέψει στόχους τόσο στην θάλασσα όσοκαι στην ξηρά.
*Συστήματασκόπευσης- κατάδειξης (Targeting Pods) τα οποία δίνουν τη δυνατότητα στααεροσκάφη F-16 να επιχειρούν με απόλυτη ακρίβεια ημέρα και νύχτα.
Η προμήθεια βλημάτων SPICE 1000 και 2000 από το Ισραήλ μέσω διακρατικής συμφωνίας συνολικούκόστους περίπου 100 εκατομμυρίων ευρώ φαίνεται να θεωρείται τελειωμένη υπόθεση.
Στην βάση αυτή, που λίγες αεροπορίες έχουν επισκεφτεί εκπαιδεύτηκαν σκληρά Έλληνες και Ισραηλινοί πιλότοι και αυτό αποτελεί και είναι ένδειξη φιλίας και εμπιστοσύνης της περίφημης Ισραηλινής αεροπορίας προς μία από τις καλύτερες αεροπορίες του κόσμου, την Ελληνική.
Τέλος και πολύ σημαντικό για τον Ελληνισμό το Ελληνο-ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και το πόσο σημαντικό είναι να διατηρήσουμε την πνευματική αυτή κιβωτό της θρησκείας μας και του έθνους μας εκεί στους Αγίους Τόπους. Και οι καλές σχέσεις με το Ισραήλ μας το εγγυώνται.
Για την προώθηση ακόμη περισσότερο των Ελληνο – Ισραηλινών σχέσεων, κατά την άποψή μας θα μπορούσαν να εξετασθούν και τα παρακάτω:
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑΕΛΛΗΝΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ:
- ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗΕΠΑΦΩΝ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΡΧΗΓΩΝ ΕΠΙΤΕΛΕΙΩΝ.
- ΕΠΑΦΕΣ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΙΟΙΚΗΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΚΛΑΔΩΝ.
- ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΑΝΤΙΠΥΡΑΥΛΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ.
- ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑΚΑ-ΤΑΧΕΩΝ ΣΚΑΦΩΝ-ΥΔΡΟΓΡΑΦΙΚΑ.
- Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΝΑ ΣΥΝΔΡΑΜΕΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΣΕ ΕΥΡΥΤΕΡΕΣ ΕΠΑΦΕΣΝΑΤΟ-ΙΣΡΑΗΛ.
- ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΩΝ ΜΗ-ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΩΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ UAV και UCAV
- ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ, ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ,ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ.
- ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕΘΟΡΙΑΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.
- ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΔΟΓΜΑΤΩΝ-ΤΑΚΤΙΚΩΝ-ΠΕΡΙ ΑΣΥΜΜΕΤΡΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ-ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΑΠΟ ΟΠΛΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ.
- ΚΟΙΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΡΕΥΝΑΣ-ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ.
- ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΧΘΕΙ ΚΑΙΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΕ ΣΧΕΤΙΚΕΣΑΣΚΗΣΕΙΣ.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ-ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
- ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΕΙΚΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ LOBBIES ΣΕ ΕΥΡΥΤΕΡΟΕΠΙΠΕΔΟ.
- ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ.
- ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ.
- ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΛΙΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΟΛΩΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.
- ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ-ΓΕΩΡΓΙΚΟ ΤΟΜΕΑ.
- ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΝΕΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ.
- ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΝΑΝΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, ΤΟΜΕΑΣ ΠΟΥ ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥΝΚΑΙ ΘΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.
- ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ.
- ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ-ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
- ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΦΩΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΜΕ ΤΟ ΝΑΤΟ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ -ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
- ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ-ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣΚΥΒΕΡΝΟΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ-ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ –TRAFFIKING ΚΛΠ.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Πάντως όπως και να έχει αυτήη συνεργασία ή «στρατηγική συμμαχία», μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ παίρνει «σάρκακαι οστά» με τις ευλογίες φυσικά των ΗΠΑκαι η Ελλάδα για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες αποκτά «στρατηγικό βάθος»,ενάντια ενός ιστορικού της αντιπάλου, που είναι η Τουρκία. Και θα πρέπει ναευχαριστούμε τον αλαζόνα μεγαλοιδεάτη ΥΠΕΞ της Τουρκίας Νταβούτογλου, πουμε το «στρατηγικό του βάθος», τον υπέρμετρο μεγαλοιδεατισμό του, την εμμονή του και την φιλοδοξία του για υλοποίηση του δόγματος του νέο-οθωμανισμού οδήγησε την Τουρκία στην σφοδρή ρήξη με το Ισραήλ και την αποκοπή πλέον κάθε επαφής και συνεργασίας. Ακόμη θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η προσέγγιση αυτή Ελλάδος – Ισραήλ (αν και έγινε ενμέρει κατ΄ανάγκη), επικρίθηκε σφόδρα από πολλούς, με το επιχείρημα ότι δηλαδή καταστρέφει τις παραδοσιακές καλές σχέσεις της Ελλάδος με τον Αραβικό κόσμο, ένας μύθος που ποτέ δεν απέδωσε τα οφέλη που προσδοκούσαμε και ας μας πει ένας καλόπιστος αναλυτής, που μας βοήθησε πρακτικά και ουσιαστικά αυτή η σχέση, που καλό βέβαια είναι να υπάρχει και θα υπάρχει και η Ελλάδα θα μπορεί να αποτελέσει τον έντιμο φίλο και των δύο πλευρών μελλοντικά και σε πιο εθνικό θέμα είχαμε άμεση βοήθεια ή συμπαράσταση. Άλλοι θεώρησαν ότι θα είναι ετεροβαρής και ενώ θα δώσουμε πολλά θα πάρουμε ελάχιστα από τους Εβραίους (όπως απαξιωτικά ορισμένοι αναφέρονται), καθόσον ως αιώνιοι άριστοι έμποροι, όπως είναι θα μας «ρίξουν» στις συμφωνίες, άρα δεν μας συμφέρει. Κοντόφθαλμη αντίληψη αδαών και μαθητευόμενων μάγων περί των νέων στρατηγικών δεδομένων και εξελίξεων στην περιοχή μας, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου πλέον η εθνική πολιτική δεν ασκείται με το συναίσθημα, αλλά με την ψυχρή λογική, την εμπεριστατωμένη ανάλυση όλων των δεδομένων και φυσικά πάντα με γνώμονα το εθνικό συμφέρον της χώρας.
Προκαταλήψεις και εμμονές δεν επιτρέπονται και κατά κανόνα είναι επικίνδυνες, άρα απορριπτέες. Θα πρέπει λοιπόν τα βήματα να είναι σταθερά, σοβαρά και να έχουν σαν σκοπό η Ελλάδα να «πάρει» και είναι σίγουρο ότι θα πάρει σε όλους τους τομείς που αναφερθήκαμε αυτό είναι πασιφανές, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η Ελλάδα έχει ανάγκη όσο ποτέ, όχι μόνο τις επενδύσεις και τα κεφάλαια, αλλά και την ανάπλαση της εικόνας που έχει στο κόσμο ως «μαύροπρόβατο» και ασταθής σύμμαχος. Να μην ξεχνάμε επίσης το διεθνές κεφάλαιο, τις περίφημες αγορές, τις μεγάλες τράπεζες και τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, που ελέγχουν απόλυτα την παγκόσμια οικονομία και φυσικά τα κράτη και να σκεφτούμε σε ποιους ανήκουν και ποια είναι η καταγωγή των. Να μην ξεχνάμε επίσης το περίφημο Εβραϊκό λόμπυ των ΗΠΑ και την επιρροή του στα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων. Να μην ξεχνάμε ακόμη τις δηλώσεις κορυφαίων Εβραϊκών οργανώσεων, περί συμπαράστασης και βοήθειας της φίλης Ελλάδος και την ανακήρυξη τηςΤουρκίας σε εχθρό του Εβραϊκού έθνουςκαι την μελλοντική σημασία αυτών. Να μην ξεχνάμε τέλος και το Ελληνο-Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και τα Άγια Προσκυνήματα, με τους Έλληνες Πατέρες να φυλάττουν τις Θερμοπύλες του Ελληνισμού εκεί στην Μέση Ανατολή.
Ναι η συνεργασία αυτή με το Ισραήλ είναι στρατηγικής σημασίας, σημαντική και ουσιαστική για την πατρίδα, η χώρα μας αποκτά σημαντικούς και ισχυρούς φίλους στο παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης, αποκτά στρατηγικό βάθος, διαθέτει στρατηγικό ισχυρό εταίρο, που θα μπορεί να βοηθήσει σε όλα τα επίπεδα, τον έντιμο και χρήσιμο σύμμαχό του (την Ελλάδα), στον τομέα των στρατηγικών (και όχι μόνο) πληροφοριών, στον στρατιωτικό, οικονομικό, πολιτικό και διπλωματικό τομέα και γενικά έναν εταίρο, φίλο και σύμμαχο, που έχει διεθνώς φωνή, έχει δύναμη, έχει θάρρος και ξέρει να ¨παίζει¨ άριστα τα διπλωματικά, ως και τα άλλα παίγνια σε φανερά και κρυφά, σε ανώτερα και κλειστά για πολλούς επίπεδα και χώρους.
Σας ευχαριστώ
Ελλάδα - Ισραήλ: Από την αδιαφορία στην συνεργασία. Διάλεξη
Σχόλιο Iωάν. Μπαλτζώη:
Ο κος Βίκτωρ Ισάκ Ελιέζερ, εις εκ των ομιλητών στην ημερίδα που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Επιτελών Εθνικής Άμυνας την 12-12-11, με θέμα τις Ελληνο-Ισραηλινές σχέσεις είναι δημοσιογράφος, ανταποκριτής της Ισραηλινής εφημερίδας MAARIV, στην Ελλάδα. Είναι άριστος γνώστης των Ελληνοισραηλινών θεμάτων, αφού ζει και εργάζεται στην Ελλάδα και παράλληλα ενημερώνει τους αναγνώστες της μεγάλης Ισραηλινής εφημερίδας, ως εκ τούτου από τους πλέον ειδικούς για την ανάπτυξη του θέματος της ημερίδος. Και πράγματι η διάλεξή του με σαφή, μεστό, ακριβή και αντικειμενικό τρόπο, χωρίς υπερβολές αλλά με γνώμονα την αλήθεια ιχνηλατεί και παρουσιάζει με εξαίρετο και πειστικό λόγο την ιστορία των σχέσων αυτών, από την αρχική αδιαφορία και ίσως προκατάληψη στην σημερινή κατάσταση, της εξαιρετικής φιλίας και της πραγματικής και ειλικρινούς συνεργασίας σε όλους τους τομείς. Με ιδιαίτερη χαρά σας παρουσιάζουμε την διάλεξη του κ. Ελιέζερ.
Ο κος Βίκτωρ Ισάκ Ελιέζερ, εις εκ των ομιλητών στην ημερίδα που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Επιτελών Εθνικής Άμυνας την 12-12-11, με θέμα τις Ελληνο-Ισραηλινές σχέσεις είναι δημοσιογράφος, ανταποκριτής της Ισραηλινής εφημερίδας MAARIV, στην Ελλάδα. Είναι άριστος γνώστης των Ελληνοισραηλινών θεμάτων, αφού ζει και εργάζεται στην Ελλάδα και παράλληλα ενημερώνει τους αναγνώστες της μεγάλης Ισραηλινής εφημερίδας, ως εκ τούτου από τους πλέον ειδικούς για την ανάπτυξη του θέματος της ημερίδος. Και πράγματι η διάλεξή του με σαφή, μεστό, ακριβή και αντικειμενικό τρόπο, χωρίς υπερβολές αλλά με γνώμονα την αλήθεια ιχνηλατεί και παρουσιάζει με εξαίρετο και πειστικό λόγο την ιστορία των σχέσων αυτών, από την αρχική αδιαφορία και ίσως προκατάληψη στην σημερινή κατάσταση, της εξαιρετικής φιλίας και της πραγματικής και ειλικρινούς συνεργασίας σε όλους τους τομείς. Με ιδιαίτερη χαρά σας παρουσιάζουμε την διάλεξη του κ. Ελιέζερ.
Ελλάδα – Ισραήλ: Από την αδιαφορία στη συνεργασία
Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ
Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας,
Θα ήθελα καταρχήν να ευχαριστήσω το Σύνδεσμο Επιτελών Εθνικής Άμυνας για τη τιμητική πρόσκληση που μου απεύθυναν για την αποψινή παρουσίαση. Να ευχαριστήσω ακόμη τον στρατηγό Καζάκο και τονστρατηγό Καναβάκη για τα θερμά τους λόγια
Θα ξεκινήσω την εισήγηση μου με μια συνοπτική αναφορά στο παρελθόν, καταγράφοντας γεγονότα και πολιτικές που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις Ελλάδας – Ισραήλ.
29 Νοεμβρίου 1947. H Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφασίζει κατά πλειοψηφία την ίδρυση του Εβραϊκού κράτους – του κράτους του Ισραήλ. Η κυβέρνηση Σοφούλη αποφάσισε η Ελλάδα να είναι μεταξύ των 13 κρατών που αντιτάχθηκαν στην απόφαση 181 που προέβλεπε την ίδρυση του Ισραήλ με βάση το σχέδιο διαχωρισμού της υπό Βρετανική εντολή Παλαιστίνης – μοναδική εκ των Ευρωπαϊκών χωρών και παρά την θετική ψήφο Ηνωμένων Πολιτειών και Σοβιετικής Ένωσης.
Δύο χρόνια αργότερα, κατά την ψηφοφορία της 11ης Μαΐου 1949 στον ΟΗΕ για την αποδοχή του Ισραήλ ως κράτους μέλους του Οργανισμού, η Ελλάδα επιλέγει την αποχή.
Κι ετούτο παρότι είχε αναγνωρίσει, τουλάχιστον de facto, το Ισραήλ δύο περίπου μήνες πριν, στις 18 Μαρτίου του 1949. Αξίζει, ίσως να σημειωθεί ήδη από το σημείο αυτό, αν και θα επανέλθουμε, ότι η αναγνώριση αυτή για την οποία μιλήσαμε ήταν μόνο de facto (αναγνώριση, δηλαδή, του γεγονότος, κι μόνον αυτού, ότι υπήρχε ισραηλινή κυβέρνηση η οποία ασκούσε εξουσία εντός ορισμένου γεωγραφικού εδάφους. Με την defacto αναγνώριση δεν αναγνωρίζεται η νομιμότητα της εν λόγω κυβέρνησης). Η de jure αναγνώριση (που είναι ισχυρότερη, πέραν πάσης αμφιβολίας, και συνιστά την επίσημη αναγνώριση της νομιμότητας άσκησης εξουσίας από μία κυβέρνηση) έλαβε χώρα εκ μέρους της Ελλάδας μόνον το 1990.
Το 1949, λοιπόν, η Ελλάδα αντιμετωπίζει το Ισραήλ με παγερή αδιαφορία, οι διακρατικές διπλωματικές σχέσεις είναι και παραμένουν για πολλά χρόνια υποβαθμισμένες, ενώ η Ελλάδα διατηρεί έναν σαφή και μονομερή φιλοαραβικό προσανατολισμό.
Η Ελληνική διπλωματία επικαλείται την προστασία των ελληνικών κοινοτήτων στις αραβικές χώρες, κυρίως στην Αίγυπτο, αλλά και στη Συρία και στον Λίβανο. Η Αίγυπτος του Νάσσερ και ο φόβος των διωγμών των Ελλήνων αποτελεί ενδεικτικό παράδειγμα. Στην Αίγυπτο, από τα 170.000 περίπου μέλη της άλλοτε ανθούσας ελληνικής κοινότητας, δεν είχαν απομείνει μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960 παρά μόνον 18.000. Από την άλλη, παράγοντες της εκκλησίας προέτασσαν την παρουσία των Πατριαρχείων στην Αντιόχεια, την Αλεξάνδρεια και στην Ιερουσαλήμ, που τότε ήταν υπό Ιορδανική κυριαρχία, και είναι πιθανόν να επηρέασαν σε έναν βαθμό τις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις.
Οικονομικοί παράγοντες με ισχυρά συμφέροντα στη Σαουδική Αραβία, στο Ιράκ στη Λιβύη και αλλού επιχειρώντας να διασφαλίσουν την εύνοια των καθεστώτων που ανέθεταν έργα κυρίως σε Ελληνικές τεχνικές εταιρείες, απέτρεπαν κάθε προσέγγιση με το Ισραήλ, προφασιζόμενοι ταυτόχρονα την ροή Αραβικού πετρελαίου προς την Ελλάδα σε χαμηλές τιμές.
Κατά τη διάρκεια της επταετίας , οι Αμερικανοί είχαν την δύναμη να επιβάλλουν στο καθεστώς την αναγνώριση του Ισραήλ. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπαρ Ιλάν, Αμικάμ Ναχμάνι αποκαλύπτει ότι οι ίδιοι οι Ισραηλινοί δεν επιθυμούσαν και δεν επεδίωκαν την αναγνώριση κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, γιατί δεν επιθυμούσαν κανενός είδους συνεργασία με το δικτατορικό καθεστώς.
Οφείλω να τονίσω ότι μέχρι το 1981, υπήρχε διακομματική συναίνεση στη μη αναγνώριση του Ισραήλ από την Ελλάδα. Και μάλιστα παρά το γεγονός ότι το Ισραήλ ουδέποτε αναγνώρισε το Τουρκοκυπριακό μόρφωμα ως ανεξάρτητο κράτος, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Αραβικών κρατών και της Ισλαμικής Διάσκεψης, κι ετούτο παρά τις στενές τουρκο-ισραηλινές σχέσεις.
Από την άλλη μεριά, την ίδια περίοδο, η ελληνική μουσική κυριαρχεί στα ραδιοκασετόφωνα σε ολόκληρο το Ισραήλ. Ο Καζαντζίδης, ο Νταλάρας και η Μαρινέλλα κλέβουν τις καρδιές των Ισραηλινών που αρχίζουν να γνωρίζουν την Ελλάδα. Ενώ, το 1953 το Ισραηλινό ναυτικό σπεύδει και προσφέρει βοήθεια στους σεισμοπλήκτους της Κεφαλονιάς.
Ο πόλεμος των έξι ημερών, η μεγάλη ανατροπή στον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ και η επιχείρηση απελευθέρωσης των ομήρων στο Εντεμπε της Ουγκάντας, γίνονται θέματα προς διδασκαλία στις στρατιωτικές σχολές στην Ελλάδα.
Το 1981, και αφού η Αίγυπτος υπογράφει συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ, ο Ανδρέας Παπανδρέου ως Πρωθυπουργός καλεί τον πρώτο ξένο ηγέτη να επισκεφθεί την Αθήνα.
Υποδέχεται τον Γιάσερ Αραφάτ!
Τον επικεφαλής μιας οργάνωσης που στο καταστατικό της περιελάμβανε άρθρο που προέβλεπε ως στόχο τη καταστροφή του Ισραήλ. Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται ειρωνικά ως η δεύτερη (μετά την Αίγυπτο) αραβική χώρα με την οποία το Ισραήλ δεν βρίσκεται σε καθεστώς πολέμου. Επαναστατικά κινήματα όπως του Γκαμάλ Νάσερ και του Μοαμάρ Καντάφι όπως και τα κόμματα Μπάαθ του Σαντάμ Χουσεϊν στο Ιράκ και του Ασσαντ στη Συρία καθίστανται και προβάλλονται ως ειδυλλιακά συστήματα δημοκρατίας ενώ ταυτόχρονα δαιμονοποιείται το κράτος του Ισραήλ. Ο πρώτος πόλεμος του Λιβάνου ξεσπά, ο Ανδρέας Παπανδρέου συγκρίνει τον Ισραηλινό στρατό με τους Ναζί, ενώ η Μαργαρίτα Παπανδρέου πρωτοστατεί στις διαδηλώσεις έξω από την Ισραηλινή πρεσβεία στην Αθήνα. Οι Παλαιστίνιοι εκδιώκονται από την Λιβανική κυβέρνηση, ο Γιασέρ Αραφάτ και η ηγεσία της PLO με εκατοντάδες στελέχη φιλοξενούνται στην Αθήνα και ετοιμάζουν τα πλοία της επιστροφής στη Παλαιστίνη. Μόνο που αντί να φθάσουν στο Ισραήλ, αναχώρησαν για τη Τυνησία.
Το 1987, ο Κάρολος Παπούλιας είναι ο πρώτος Έλληνας υπουργός εξωτερικών που επισκέπτεται το Ισραήλ, με σχέδιο την de jureαναγνώριση του Ισραήλ. Το ξέσπασμα της πρώτης Ιντιφάντα, είναι η νέα αφορμή για να ανασταλεί η ντε γιούρε αναγνώριση του Εβραϊκού κράτους. Την ίδια περίοδο, ο Σιμόν Πέρες είναι ο πρώτος Ισραηλινός υπουργός εξωτερικών που επισκέπτεται την Ελλάδα. Τι σύμπτωση! Και οι δύο σήμερα κατέχουν τα ανώτατα αξιώματα των χωρών τους.
Η Αναγνώριση
Η αναγνώριση έμελλε, όμως, να περιμένει άλλα τρία χρόνια.
Στις 21 Μαΐου 1990, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ως Πρωθυπουργός της Ελλάδος, αναγνωρίζει επίσημα το κράτος του Ισραήλ, 42 χρόνια μετά την ίδρυσή του, και ξεκινούν οι πρώτες προσπάθειες προσέγγισης και συνεργασίας.
Ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης, στις διάφορες θητείες του ως υφυπουργός εξωτερικών από το 1993 έως το 1999, οργανώνει στην Αθήνα μυστικές αλλά και δημόσιες συναντήσεις Ισραηλινών και Παλαιστινίων αξιωματούχων, και αναδεικνύει την Ελλάδα ως μια χώρα που μπορεί να παίξει εποικοδομητικό ρόλο στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.
Ο Γιώργος Παπανδρέου και η Ντόρα Μπακογιάννη, ως υπουργοί εξωτερικών ενθαρρύνουν τη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών στους τομείς της άμυνας, της ασφάλειας, του εμπορίου, της έρευνας και της τεχνολογίας.
Το 1999 Ισραηλινοί διασώστες μετέχουν στην επιχείρηση απεγκλωβισμού από τα ερείπια του φονικού σεισμού της Πάρνηθας.
Αμος Οζ, Α. Β Γιοσούα και Ντέϊβιντ Γκρόσμαν επισκέπτονται την Ελλάδα, παρουσιάζουν τα βιβλία τους και οι Έλληνες γνωρίζουν την Ισραηλινή λογοτεχνία.
Το 2008 Ισραηλινά πυροσβεστικά αεροπλάνα μετέχουν στη δύναμη κατάσβεσης της μεγάλης πυρκαγιάς της Πελοποννήσου ενώ δυο χρόνια αργότερα αντίστοιχη Ελληνική δύναμη μετέχει στη κατάσβεση της πυρκαγιάς στο όρος Καρμέλ στη Χάιφα.
Κυβερνήσεις και πολίτες αναγνωρίζουν την ωφελιμότητα της σύσφιξης των σχέσεων και σφυρηλατούν αυτές τις σχέσεις στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών.
Νέα εποχή στις Ελληνο-ισραηλινές σχέσεις
Στις αρχές του 2010, μία συμπτωματική συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου με τον Ισραηλινό ομόλογό του Μπενιαμίν Νετανυάου, σε ένα ρεστοράν της Μόσχας, στάθηκε η αφορμή όχι μόνο για να αναδειχθεί η χημεία ανάμεσα στους δύο άνδρες αλλά και για την χάραξη νέας εξωτερικής πολιτικής και διπλωματικών προσανατολισμών στις δύο χώρες. Η άριστη προσωπική σχέση των δύο ηγετών προμήνυε την επιτυχή έκβαση των συνομιλιών για την επίτευξη στρατηγικής συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα και σε όλους σχεδόν τους τομείς.
Τον Αύγουστο του 2010, και μετά τη δραματική επιδείνωση των σχέσεων με τη Τουρκία, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα, σηματοδοτώντας την σαφή επιλογή του Ισραήλ να δημιουργήσει νέες συμμαχίες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ σχεδόν ένα μήνα αργότερα ο Έλληνας Πρωθυπουργός ανταποδίδει την επίσκεψη.
Η ελληνική κοινή γνώμη παρατηρεί με προσοχή τις Ισραηλινές πρωτοβουλίες σε ανθρωπιστικό επίπεδο όπως εκδηλώθηκε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στη μακρινή Αϊτή, στην Ιαπωνία ακόμη και σε αυτή την τόσο εχθρική Τουρκία. Ο Ελληνικός τύπος στην πλειονότητα του υποδέχεται θετικά τις διαγραφόμενες προοπτικές συνεργασίας με το Ισραήλ.
Το αμερικανικό State Department αλλά και το Εβραϊκό λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες ενθαρρύνουν τη συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ και ηγέτες τριών Αμερικανο-εβραϊκών οργανώσεων επισκέπτονται την Αθήνα και εκφράζουν την συμπαράστασή τους στην Ελληνική προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης.
Ελλάδα – Κύπρος - Ισραήλ
Την ίδια περίοδο συνάπτονται στρατηγικής σημασίας συμφωνίες μεταξύ του Ισραήλ και της Κύπρου.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Χιούστον Μιχάλης Οικονομίδης ειδικός σε θέματα φυσικού αερίου σε συνέντευξη του στην Κυπριακή Τηλεόραση τόνισε ότι στο υπέδαφος της Κυπριακής ΑΟΖ υπάρχουν αποθέματα πετρελαίου που υπολογίζονται στα 3,7 δις βαρέλια τα οποία μπορούν να αποφέρουν στην οικονομία της νήσου εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Η αναμενόμενη δε ποσότητα φυσικού αερίου στο οικόπεδο 12 κυμαίνεται από 3 έως 9 τριεσεκατομμύρια κυβικά πόδια με τα τρία τρις να αποτελούν το κατώτατο όριο.
Ο καθηγητής πολιτικής οικονομίας Θεόδωρος Καρυώτης σε συνέντευξη του στο κόσμο του επενδυτή στις 28/11/2011 αναφέρει χαρακτηριστικά οτι
«Ήδη, διαφαίνεται ότι οι Τούρκοι φοβούνται να προκαλέσουν ανοικτά την ΑΟΖ της Κύπρου και βέβαια δεν υπάρχει περίπτωση να ενοχλήσουν την πλατφόρμα «Όμηρος» της εταιρείας Noble Energy στο οικόπεδο «Αφροδίτη» της Κυπριακής ΑΟΖ. Η πλατφόρμα αυτή φέρει 4 σημαίες. Την Κυπριακή, την Ισραηλινή, της ΕΕ και των ΗΠΑ. Μια παρόμοια κατάσταση μπορεί να δημιουργηθεί με πλατφόρμες που θα κάνουν έρευνες μέσα σε μια μελλοντική Ελληνική ΑΟΖ».
Κτίζεται λοιπόν ένας άξονας – Ισραήλ – Κύπρος – Ελλάδα -- ιδιαιτέρου στρατηγικού ενδιαφέροντος για το ίδιο το Ισραήλ.
Γιατί;
Επιτρέψτε μου να επιχειρήσω να αναλύσω αυτό το στρατηγικό ενδιαφέρον με τη βοήθεια του γεωγραφικού Χάρτη και των γεγονότων που εξελίσσονται στην ευρύτερη περιοχή.
1. Σύνδεση τριών ηπείρων – Ενεργειακοί σύμμαχοι
Ο άξονας αυτός συνδέει ουσιαστικά την Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική. Ο σύνδεσμος αυτός είναι ουσιαστικός για το Ισραήλ διότι
δημιουργεί διελεύσεις παροχής φυσικού αερίου τόσο προς την Ευρώπη όσο και προς την Αφρική, ανεξαρτήτως των επιλογών της Άγκυρας.
Το Ισραήλ είναι αποκλεισμένο από τα βόρεια σύνορα του αφού είναι σε εμπόλεμη κατάσταση τόσο με τη Συρία όσο και με τον Λίβανο. Ανατολικά με την Ιορδανία και Νότια με την Αίγυπτο, παρά τις αντίστοιχες συνθήκες ειρήνης, η κατάσταση στις δύο χώρες είναι ιδιαιτέρως ασταθής και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να διασφαλιστεί ασφαλής διέλευση ενεργειακού πλούτου. Άρα η μόνη ασφαλής διέλευση του Ισραήλ προς τις αγορές ενέργειας είναι η θάλασσα της Μεσογείου, και οι μόνοι αξιόπιστοι σύμμαχοι δεν μπορεί να είναι άλλοι από την Κύπρο και την Ελλάδα. Η μεταφορά του φυσικού αερίου, εφόσον επιλεγεί η υγροποίηση στην πηγή, θα γίνει με πλοία προς τα Ελληνικά λιμάνια και από εκεί μέσω αγωγών θα τροφοδοτείται η Ευρωπαϊκή αγορά.
2. Οι σχέσεις με τη Τουρκία και το Ιράν
Ήδη από το 2009 είχε διαφανεί στη Τουρκία, η αλλαγή του δόγματος των μηδενικών προβλημάτων με τις χώρες της Μέσης Ανατολής, όταν ο Ταγίπ Ερντογάν με ασυνήθιστο στα διπλωματικά ήθη τρόπο εγκατέλειψε με θυμό το πάνελ των ηγετών που συμμετείχαν σε τηλεοπτική συζήτηση στο Νταβός, διαμαρτυρόμενος προς τον ισραηλινό Πρόεδρο Πέρες για τις επιχειρήσεις του Ισραηλινού στρατού στη λωρίδα της Γάζας. Το επικοινωνιακό αυτό τρικ, που στόχο είχε τόσο τη κοινή γνώμη στη χώρα του αλλά και κυρίως την Αραβική κοινή γνώμη, σηματοδότησε τη βούληση της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής να αναλάβει ηγετικό ρόλο στον Αραβικό και Ισλαμικό κόσμο. Τον Μάιο του 2010 με την υπόθεση του Φλοτίλα και την επιχείρηση του Τουρκικού πλοίου Μαβί Μαρμαρά να σπάσει τον Ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας, σφραγίστηκε η δραματική επιδείνωση των σχέσεων της Άγκυρας με την Ιερουσαλήμ. Η Τουρκία κλιμακώνει τη κρίση διαπιστώνοντας τη προσέγγιση Κύπρου Ισραήλ, και παγώνει όλες τις διακρατικές συμφωνίες με το εβραϊκό κράτος, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών.
Από την άλλη πλευρά, το Ιράν έχει καταστεί πλέον η μεγαλύτερη απειλή για την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ. Ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ δεν χάνει ευκαιρία να επαναλαμβάνει ότι το «Σιωνιστικό μόρφωμα» πρέπει να εξαφανιστεί από τον παγκόσμιο χάρτη και ενισχύει το καθεστώς Ασσαντ στη Συρία, την Χεσμπολά στο Λίβανο και την Χαμάς στη Γάζα. Το Ισραήλ λοιπόν έχει ζωτική ανάγκη στρατηγικού βάθους που θα επιτρέψει στις ένοπλες δυνάμεις του και κυρίως στο Ναυτικό και την αεροπορία να διεξάγουν ασκήσεις που καθιστούν ικανές τις δυνάμεις αυτές να αντιμετωπίσουν την Ιρανική απειλή είτε προληπτικά είτε αμυντικά. Η συνεργασία με την Ελλάδα διασφαλίζει αυτό το στρατηγικό βάθος και δεν είναι πλέον μυστικό ότι η συνεργασία αυτή εδραιώνεται τόσο με την επίσκεψη του πρώην υπουργού Άμυνας κ. Μπεγλίτη στο Ισραήλ όσο και με την άφιξη του Ισραηλινού ομολόγου του Εουντ Μπαράκ στην Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση θα είναι λάθος να αποδώσουμε την επιλογή του Ισραήλ να συνεργασθεί με την Ελλάδα, στην επιδείνωση των σχέσεών του με τη Τουρκία. Είναι βέβαιο ότι για τη σταθερότητα της περιοχής απαιτείται η συνεννόηση και με την Τουρκία. Συνεννόηση την οποία επιδιώκει το Ισραήλ, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του τόσο το μέγεθος της Τουρκικής αγοράς όσο και το κομβικό ρόλο που παίζει η Τουρκία στις εξελίξεις στη Συρία.
3. Αραβική Άνοιξη – Ευρωπαϊκή κρίση – Αφρικανικός προσανατολισμός
Η Συρία φλέγεται, η Αίγυπτος σείεται, η Ιορδανία τρέμει, ο Λίβανος κινδυνεύει, η Λιβύη αγωνιά, η Τυνησία προσπαθεί, η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα διατηρούν τον έλεγχο. Είναι λοιπόν απολύτως λογικό η Ισραηλινή διπλωματία να επιχειρεί τη σύναψη συμφωνιών με χώρες που μπορούν να συμβάλουν στη σταθερότητα της περιοχής σε μια περίοδο κοινωνικών αναταραχών, των οποίων κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη. Ταυτόχρονα το Ισραήλ αυξάνει την επιρροή του στην Ανατολική Αφρική, κυρίως με τη Νιγηρία, τη Γκάνα, τη Σενεγάλη και πρόσφατα με το Νότιο Σουδάν.
Παράλληλα, το Ισραήλ επιδιώκει τη διεύρυνση των διμερών συμφωνιών με τις χώρες της Ευρώπης αφού και το τοπίο στη γηραιά ήπειρο δεν είναι ειδυλλιακό σε ότι αφορά τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλη μια καλή αιτία για τη σύσφιξη των σχέσεων με την Ελλάδα και την προοπτική ανάπτυξης τους.
Πέραν των διπλωματικών και αμιγώς πολιτικών σχέσεων, υπάρχει πλήθος τομέων στον οποίο δραστηριοποιείται με εξαιρετική επιτυχία το Ισραήλ και προτείνει ως περαιτέρω πεδίο συνεργασίας με την Ελλάδα.
4. Οικονομική συνεργασία – Υδάτινοι πόροι – Γεωργία - Έρευνα και Τεχνολογία.
Στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, ο Υφυπουργός εξωτερικών του Ισραήλ Ντάνυ Αγιαλόν, προσδιόρισε τα προβλήματα που υφίστανται τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, και μίλησε για τις λύσεις που επεξεργάζονται οι Ισραηλινοί επιστήμονες.
Το διατροφικό ζήτημα. Ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται ενώ η ποσότητα των παραγομένων τροφίμων μειώνεται. Πρόκειται για το λεγόμενο διατροφικό πρόβλημα. Έτσι λοιπόν στο Ισραήλ ερευνούν πως θα καλλιεργούν μήλα στο Βόρειο πόλο. Η ανάλυση είναι απλή. Η πείνα δημιουργεί δυστυχία. Η δυστυχία προκαλεί μετακινήσεις πληθυσμών και αυτές προκαλούν συγκρούσεις. Για το λόγο αυτό είπε ο Ντάνυ Αγιαλόν, εμείς στο Ισραήλ επενδύουμε στη έρευνα και σε αυτόν τον τομέα ζητούμε τη συνεργασία και των Ελλήνων, γιατί τα οφέλη θα είναι αμοιβαία.
Το ζήτημα του νερού. Καμιά καλλιέργεια δεν μπορεί να είναι αποδοτική χωρίς νερό. Και όσο το κλίμα θερμαίνεται τόσο οι υδάτινοι πόροι μειώνονται. Οι Ισραηλινοί εξειδικεύονται στην αφαλάτωση και στην επεξεργασία λυμάτων και τη μετατροπή τους σε νερό ποτίσματος. Είναι σαφές ότι η Ελλάδα με τα νησιά της είναι, η μάλλον θα μπορούσε να είναι, εφόσον η Ελληνική γραφειοκρατία πάψει να ταλαιπωρεί αντί να ευνοεί επενδύσεις, ελκυστικός τόπος επένδυσης Ισραηλινών επιχειρηματιών και αμοιβαίου οικονομικού οφέλους, και για το Ελληνικό Δημόσιο.
Τουρισμός – Παιδεία και Πολιτισμός
Το 2009, 30.000 Ισραηλινοί τουρίστες επισκέφτηκαν την Ελλάδα, το 2010 ο αριθμός πολλαπλασιάστηκε κι έφτασε τους 260.000, ενώ το 2011 οι Ισραηλινοί τουρίστες που ταξίδεψαν στην Ελλάδα ήταν πάνω από 400.000.
Οι προσπάθειες των Υπουργών Τουρισμού των δύο χωρών, η καταλυτική απόφαση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης να αναδείξει την εβραϊκή ιστορία της πόλης αλλά και η αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης να μην επιτραπεί ο απόπλους πλοίων από Ελληνικά λιμάνια με στόχο το σπάσιμο του Ισραηλινού αποκλεισμού της Γάζας, έπεισαν τους Ισραηλινούς ότι η νέα σελίδα στις σχέσεις με την Ελλάδα είναι στρατηγική και όχι ευκαιριακή επιλογή.
Σημαντικό όμως ρόλο παίζουν στη σφυρηλάτηση των σχέσεων αυτών, η παιδεία και ο Πολιτισμός. Οι Ισραηλινοί θαυμάζουν τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική μουσική. Έλληνες και Ισραηλινοί λογοτέχνες ανταλλάσσουν επισκέψεις ενώ ακαδημαϊκοί ερευνητές ξεκίνησαν τη συνεργασία σε κοινά projects και ήδη επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Τελ-Αβίβ συνεργάζονται με Έλληνες συναδέλφους τους από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης.
Όλα αυτά δεν επιτεύχθηκαν με μαγικό τρόπο. Διπλωμάτες και αναλυτές διαπίστωσαν και στις δύο χώρες ότι η συνεργασία υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα και των δύο λαών. Ο καθηγητής Αμικάμ Ναχμάνι σε συνέντευξη του στις 26/01/2011 διερωτήθηκε γιατί η κάθε χώρα να αναγκάζεται να διατηρεί τα δικά της πυροσβεστικά αεροσκάφη και να μην έχουμε μια κοινή αεροπορική πυροσβεστική δύναμη (ανδρών και αεροσκαφών)σε αυτό το μικρό μέρος της Ανατολικής Μεσογείου. Με ένα τέτοιο σύστημα συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τις υπάρχουσες υποδομές και εγκαταστάσεις και να τις μοιραστούμε από κοινού.
Για να επικρατήσουν οι προοπτικές αυτές όμως, πρέπει στην Ελλάδα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης να παραμείνουν στο περιθώριο οι κραυγές που επικαλούνται τα παραδοσιακά Αντισημιτικά στερεότυπα που αποδίδουν στους Εβραίους την ευθύνη για την οικονομική κρίση, αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα και διαφημίζουν αντισημιτικά βιβλία. Δεν μπορεί δηλαδή να παριστάνεις τον υποστηριχτή της συνεργασίας με το Ισραήλ και ταυτόχρονα να χρησιμοποιείς αντισημιτικά στερεότυπα. Απλά διότι με τέτοιου είδους φωνές, το Ισραήλ είναι αδύνατον να συνεργαστεί. Η Ελληνική κοινωνία έδειξε ότι θωρακίζεται απέναντι σε τέτοιου είδους τάσεις, τις απομονώνει και προχωρεί μπροστά, και αυτό αποτυπώνεται όταν η ίδια η κοινωνία καταδίκασε στο πρόσφατο παρελθόν τις απόπειρες εμπρησμού συναγωγών στα Χανιά και στη Κέρκυρα.
Η συνεργασία αυτή αγαπητοί φίλοι οδηγεί και άλλους παράγοντες της δημόσιας ζωής σε ιστορικά γεγονότα που ανατρέπουν κακόβουλες προκαταλήψεις. Μόλις στις 8 Δεκεμβρίου σε μια κοινή διακήρυξη τους ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος και ο Αρχιραβίνος του Ισραήλ Μετσγκερ απονομιμοποιούν το δόγμα περί της συλλογικής ευθύνης που φέρουν οι Εβραίοι για τη σταύρωση του Χριστού. Ένα δόγμα, που ήταν η πηγή του θρησκευτικού αντισημιτισμού στην Ευρώπη. Οι δύο θρησκευτικοί ηγέτες καταδικάζουν από κοινού όλες τις πράξεις βίας και τρομοκρατίας εναντίον αθώων πολιτών και ιδιαιτέρως εκείνες που εμπλέκουν το όνομα του Θεού και της θρησκείας.
Και τέλος επιτρέψτε μου να κλείσω με τα λόγια του Προέδρου του Παγκοσμίου Εβραϊκού Συνεδρίου Ρόναλντ Λάουντερ, που όταν γίνουν πραγματικότητα Ελλάδα και Ισραήλ θα απολαμβάνουν τα αγαθά και τους καρπούς μιας στρατηγικής και μακροπρόθεσμης συνεργασίας:
Μπορεί άραγε κάποιος να ονειρευτεί;
Σε δέκα χρόνια από σήμερα, το Ισραήλ θα ζει με τους γείτονες του με ειρήνη και ασφάλεια. Το Νέγκεβ και οι έρημοι της περιοχής θα ανθίσουν – και θα αποτελέσουν πρότυπο ανάπτυξης για κάθε προηγμένο έθνος.
Σε είκοσι χρόνια από σήμερα, ένας αυτοκινητόδρομος και μία σιδηροδρομική γραμμή θα συνδέουν το Κάιρο με την Ιερουσαλήμ και τη Δαμασκό. Γιγάντια έργα αφαλάτωσης θα τροφοδοτούν με φρέσκο νερό όλους τους λαούς της περιοχής.
Σε τριάντα χρόνια από σήμερα το Ισραήλ θα είναι δεκτό στην παγκόσμια οικογένεια χωρίς να απομονώνεται από τη Διεθνή Κοινότητα.
Σε σαράντα χρόνια από σήμερα, τα σύνορα μεταξύ των κρατών της Μέσης Ανατολής θα είναι ανοικτά για τις μετακινήσεις, το εμπόριο, την παιδεία και τον πολιτισμό. Μια κοινή αγορά, που θα βασίζεται στο Ευρωπαϊκό μοντέλο, θα αναβαθμίσει την ποιότητα ζωής και όλη η περιοχή θα καταστεί ένα μεγάλο κέντρο υψηλής τεχνολογίας.
Σε πενήντα χρόνια από σήμερα, τα κράτη της Μέσης Ανατολής θα φιλοξενήσουν από κοινού τους Ολυμπιακούς αγώνες, και η γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου του Ιράν θα κερδίσει τον τελικό.
Σε εξήντα χρόνια από σήμερα, οι φοιτητές της ιστορίας θα αναρωτιούνται γιατί όλα αυτά άργησαν τόσο πολύ να γίνουν.
Σχόλια