Ο Παπανδρέου αδυνατεί να καταλάβει ότι πρέπει να πάει σπίτι του

Οι δύο επιστολές του πρώην πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου προς τους δανειστές μας και προς τις ηγεσίες των 26 κρατών – μελών δεν έχουν κανένα ιστορικό ενδιαφέρον. Ίσως θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο κ. Παπανδρέου αρνείται να δει την πραγματικότητα, ότι δηλαδή ανήκει στο παρελθόν της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Εκτός κι αν πιστεύει ότι κάποια στιγμή θα γυρίσει ως σωτήρας. Εκτός κι αν η μεγαλομανία του δεν τον αφήνει να δει ότι πρέπει να πάει σπίτι του, να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ και να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο χωρίς αυτόν.

Επομένως, το να στέλνει επιστολές ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι είτε προσπάθεια να διατηρηθεί στον ευρωπαϊκό αφρό είτε να μείνει στο παιχνίδι της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη, δε νομίζουμε ότι έχει κάποιο λόγο να στείλει τις επιστολές αυτές. Στην πρώτη απλά δεσμεύεται ότι το ΠΑΣΟΚ θα την εφαρμογή της Συμφωνίας της 26ης-27ης Οκτωβρίου 2011. Μα υπήρχε καμιά αμφιβολία γι’ αυτό; Έπρεπε να μας το πει και γραπτώς;
Από την άλλη, και οι δύο επιστολές μοιάζουν σαν απολογισμό διετίας του κ. Παπανδρέου. Για το πώς βρήκε την Ελλάδα, πώς πήγε στο Μνημόνιο, πώς μας βοήθησαν οι ξένοι, πώς οι πολίτες υφίστανται θυσίες και πώς δεν τον άφησαν να υλοποιήσει όσα έπρεπε. Κατηγόρησε τη Νέα Δημοκρατία, τα μέσα ενημέρωσης, το κατεστημένο που δεν κατάλαβε τις μεταρρυθμίσεις του κ.λπ.
Και ω του θαύματος, κάνει και κριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος. Λέει χαρακτηριστικά: «Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια τριπλή αποτυχία:
- την αποτυχία της προηγούμενης κυβέρνησης της χώρας να διαχειριστεί με υπευθυνότητα τον προϋπολογισμό και την οικονομία της.
- την αποτυχία των θεσμών της ΕΕ να διασφαλίσουν ότι ένα κράτος μέλος τηρεί τους κανόνες του Μάαστριχτ, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα βρισκόταν υπό δημοσιονομική επιτήρηση.
- την αποτυχία της Ευρωζώνης και της Ευρώπης συνολικά να προλάβουν τα συστημικά προβλήματα του Ευρώ και ταυτόχρονα να ρυθμίσουν τις αγορές και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ιδίως μετά την οικονομική κρίση του 2008».
Δίνει επίσης συμβουλές στους ξένους για το πώς θα μπορούσε να ενισχυθεί η Ευρώπη και προτείνει μεταξύ άλλων: «Τα λεγόμενα Ομόλογα Σταθερότητας που προτείνει η Επιτροπή δε θα σταθεροποιήσουν απλώς την ΕΕ έναντι των αγορών ομολόγων αλλά θα μοχλεύσουν επίσης την ικανότητά μας να προσελκύσουμε ιδιωτικά ή εθνικά κεφάλαια για επένδυση στο Ευρώ ως αποθεματικό νόμισμα όσο και για επενδύσεις σε προγράμματα υποδομών. Παράλληλα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά και τάχιστα την ανάγκη καθιέρωσης δανειοδότη εσχάτης ανάγκης, ρόλο τον οποίο διαδραματίζουν σε άλλες αναπτυγμένες χώρες οι κεντρικές τράπεζες».
Δεν ξεχνά να μιλήσει για τις τεράστιες επιτυχίες της κυβέρνησής του αλλά που δεν ολοκληρώθηκαν γιατί φταίει η παγκόσμια κρίση και άλλα κουραφέξαλα.
Τέλος, στον επίλογο της δεύτερης επιστολής του «πουλάει» και ολίγο από Ελλάδα αναφέροντας τα πλεονεκτήματα που έχει:
«Γεωργία, υδατοκαλλιέργειες, τουριστική βιομηχανία, εμπορική ναυτιλία, υπηρεσίες στους τομείς της υγείας, του πολιτισμού, της παιδείας και υπηρεσίες του χρηματοπιστωτικού τομέα για νέα πεδία όπως πράσινη ενέργεια, ηλιακή, αιολική και γεωθερμική, αλλά και για έργα που αφορούν τις ανανεώσιμες πηγές όπως το «Ήλιος» που στηρίζουν και οι αποφάσεις που λάβαμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η Ελλάδα διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα και μπορεί να πετύχει ανάπτυξη, απασχόληση και μια ανταγωνιστική και βιώσιμη οικονομία».
Περάστε κόσμε δηλαδή, όλα τα πουλάμε σε τιμή ευκαιρίας.
Μάλλον ο κ. Παπανδρέου δεν αποδέχεται τη μοίρα του και θέλει να μας απασχολεί με τις επιστολές του. Εδώ ο κόσμος χάνεται και ο κ. Παπανδρέου… γράφει