Διαίρει και βασίλευε

Για να δούμε λίγο τα δεδομένα:

Στην Ευρώπη

Η Ιταλία δανείστηκε χθες με επιτόκια χρεοκοπίας.
Η Ισπανία μετά την ευφορία των εκλογών και τη νίκη Ραχόϊ, αρχίζει να διαρρέει ότι εξετάζει ενδεχόμενο να ζητήσει δανεικά από ΔΝΤ ή Ευρωπαϊκό μηχανισμό.
Η Πορτογαλία υποβαθμίστηκε περαιτέρω, ενώ οι Πορτογάλοι είναι στους δρόμους και έπεσαν οι πρώτες ψιλές έξω από την Πορτογαλική Βουλή, μια εβδομάδα πριν την ψήφιση του δικού τους Μεσοπρόθεσμου.

Το Βέλγιο είδε τα επιτόκια δανεισμού του να απογειώνονται και να υποβαθμίζεται δραματικά η πιστοληπτική του ικανότητα.
Η Ουγγαρία υποτίμησε τρελά το νόμισμά της και ετοιμάζεται να προσφύγει εκ νέου στο ΔΝΤ, μέσα σε τεράστια κοινωνική αναταραχή. Μια σημείωση εδώ. Το σύνολο σχεδόν του Ουγγρικού τραπεζικού συστήματος κατέχεται από ξένες τράπεζες, κυρίως αυστριακές. Αν ο λόγος των μη εξυπηρετούμενων δανείων των ουγγρικών νοικοκυριών επιδεινωθεί και άλλο, η Αυστρία είναι η επόμενη για να φάει ξύλο.
Τέλος, η Γερμανία προχθές προέβη σε μια κατά γενική ομολογία αποτυχημένη δημοπρασία 10ετών Bund ομολόγων.

Στην Ελλάδα

Εκκρεμεί η εκταμίευση της έκτης δόσης.
Ο Σαμαράς έδωσε συμβιβαστικές γραπτές εγγυήσεις με τύπο και διατύπωση που δεν συνιστούν ευθεία προσβολή της προσωπικής του αξιοπρέπειας και της αξιοπρέπειας της χώρας.
Η κουβέντα για τις γραπτές εγγυήσεις των υπολοίπων πολιτειακών παραγόντων ξαφνικά ατόνησαν.
Η επικαιροποίηση του Μεσοπρόθεσμου φέρνει νέα μέτρα άνω των 7 δίς εκεί που υποτίθεται ότι όλα ήταν τακτοποιημένα και ψηφισμένα.
Οι Τράπεζες είναι διστακτικές να συμμετάσχουν στο PSI αναγκάζοντας την Κυβέρνηση να ξεκινήσει άμεσα συζητήσεις μαζί τους αμφιβόλου όμως αποτελέσματος.
Η δανειακή ούτε καν έχει αρχίσει να κουβεντιάζεται έστω και προκαταρκτικά και είναι τέλος Νοέμβρη. Την υπολογίζουν να πάρει σάρκα και οστά τον Ιανουάριο του 2012.

Συμπεράσματα

Δεν μπορείς να επιβάλεις κούρεμα σε κάποιον με το έτσι θέλω έστω και αν το βαφτίσεις εθελοντικό, αν δεν είσαι έτοιμος να ρίξεις χρήμα στην αγορά. Αλλιώς κινδυνεύεις, αν πας εσύ για δανεισμό, να στη φυλάνε αυτοί που προορίζεις για κούρεμα.

Η Συμφωνία της 27^ης Οκτωβρίου του 2011, μάλλον σε μερικές εβδομάδες θα είναι παρελθόν.

Το PSI είναι αμφίβολο.

Χώρες του πυρήνα του Ευρώ νιώθουν την καυτή ανάσα των αγορών στον σβέρκο τους.

Τα χρήματα για την Ελλάδα της πρώτης δόσης της νέας δανειακής ύψους 70 δις συνδυασμένα με το κούρεμα του χρέους που κατέχουν οι ιδιώτες δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα δοθούν και με ποιους όρους.

Ο Σαμαράς επιμένει σε τροποποίηση των όρων του προγράμματος. Πλην όμως είναι πλέον και μόνος αξιόπιστος συνομιλητής στην από δω μεριά.

Η Ευρώπη και οι χώρες που μέχρι πρότινος συντάσσονταν αναφανδόν με τις προτάσεις των Γερμανών, τώρα αρχίζουν και το ξανασκέφτονται καθώς η κρίση τους χτυπά η πόρτα.

Το ΔΝΤ παρουσιάζεται πιο διαλλακτικό.

Η Αμερική τρέμει την μετάσταση στη Γαλλία και στις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, για τους δικούς της λόγους.

Τα παραπάνω αρχίζουν να καταδεικνύουν γιατί η Ελλάδα έπρεπε στις αρχές Νοέμβρη να μείνει στην Ευρώπη και να συμμετάσχει στον διάλογο που θα ανοίξει για τη σωτηρία του Ευρώ, της Ευρωζώνης, ή μη. Με την Ελλάδα στην απέξω, θα μας είχαν τελειώσει ήδη. Με την Ελλάδα στην από μέσα, είναι κομματάκι δύσκολο χωρίς και οι ίδιοι να μην κλυδωνιστούν.

Τείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι ο Σαμαράς με την απόφασή του να συμμετάσχει και να στηρίξει την Κυβέρνηση Παπαδήμου, οπισθοχώρησε πρόσκαιρα από τις θέσεις του για άμεσες εκλογές και εναντίον της συγκυβέρνησης για ένα επιτύχει έναν άλλο στρατηγικό στόχο, που είναι η παρουσία της χώρας και η συμμετοχή της στις επικείμενες εξελίξεις. Παράλληλα επέτυχε πολλαπλές μικρές τακτικές νίκες σε διάφορα επίπεδα:

- Να απωλέσει την πρωθυπουργία ο ΓΑΠ.
- Να ματαιωθεί το δημοψήφισμα.
- Να μπει σε μια κυβέρνηση που χωρίς να φθείρεται άμεσα από αντικοινωνική οικονομική πολιτική, να ελέγχει μέσω των κρίσιμων υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών πληροφορίες και δεδομένα γεωπολιτικού – γεωοικονομικού περιεχομένου, που του επιτρέπουν να υποστηρίζει την συνολική του στρατηγική.
- Να καταστεί πέραν πάσης αμφιβολίας ο μόνος αξιόπιστος πολιτικός συνομιλητής των ξένων αναφορικά με τη χώρα. Καλός ο τεχνοκράτης, αλλά στις πολιτικές αποφάσεις με τις οποίες θα έρθει ενώπιόν της η χώρα και η Ευρώπη στο άμεσο μέλλον, χρειάζεται η παρουσία πολιτικού και όχι τραπεζίτη. Το ξέρουν οι εγχώριοι, κυρίως όμως το αντιλαμβάνονται και οι εξωχώριοι.
- Να προκαλέσει ρήγμα στις τάξεις των δανειστών εκμεταλλευόμενος τον χρόνο προς όφελός του. Αυτό που έχει πεί και είναι πάγια διαπραγματευτική τακτική του αδυνάμου. Η δημιουργία ρήγματος, ώστε να ενσπείρεις την αμφιβολία και το άγχος στον μέχρι πρότινος άκαμπτο και μπετοναρισμένο συνομιλητή. Ήδη οι Γάλλοι τα χώνουν στους Γερμανούς, οι Βέλγοι κοιτούν με απόγνωση τα καντράν και το ξανασκεφτονται, οι Νότιοι είναι ήδη με την πλάτη στον τοίχο, οι Ούγγροι το ξαναβλέπουν το έργο και σε λίγο οι ομόγλωσσοι των Γερμανών, Αυστριακοί, θα μπουν και αυτοί στο τρενάκι του τρόμου. Οι ανάγκη καλεί για συναινετικό πνεύμα, διάλογο και συνεννόηση και όχι για ανακοινώσεις της γερμανικής κομμαντατούρ των Βρυξελλών.

Με αυτά και αυτά, ας μην εκπλαγούμε αν τελικά έχουμε εκλογές και νωρίτερα από τις 19 Φεβρουαρίου, με ή χωρίς υλοποίηση της συμφωνίας των πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο. Αρκεί η Συμφωνία Σαμαρά, του μόνου αξιόπιστου Έλληνα πολιτικού, ότι δεν θα τινάξει την Ευρώπη στον αέρα. Την δανειακή θα την ψηφίσει. Ενδέχεται όμως να την έχει πρώτα διαπραγματευετεί ο ίδιος. ANTINEWS