Απο ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ
ρόλος του Κ.Κ.Ε. στην πτώση του Μικρασιατικού Μετώπου
13 09 2009
[...]
Το 1921 κυκλοφόρησε φυλλάδιο της «Ινπρεκόρ» — της υπηρεσίας Τύπου της Κόμιντερν — με άρθρο του Οσσίνσκυ, μέλους του Κ.Ε. του Κ.Κ. της Σοβ. Ένωσης, για τη μικρασιατική εκστρατεία. Τίτλος του ήταν: «Υπό το φως των πετρελαίων της Μουσούλης» και χάραζε τη «γραμμή», ότι ο Βενιζέλος οδήγησε το Στρατό μας στη γη της Ιωνίας, για να εξασφαλίσουν οι Άγγλοι τα πετρέλαια της Μουσούλης!
Τη γραμμή αυτή υιοθέτησαν κι οι «ινστρούχτορες» του Κ.Κ.Ε., που είχαν εισχωρήσει στις τάξεις του Στρατού μας. Και το «θαύμα» έγινε. Οι αξιωματικοί, εκείνοι που μοναδικό προσόν τους είχαν τον Αντιβενιζελισμό, τους επέτρεψαν να προπαγανδίζουν ελεύθερα τα συνθήματα τους. Ακόμη και πολλοί Αντιβενιζελικοί, αλλά τίμιοι αξιωματικοί και ακραιφανείς Έλληνες, δεν τόλμησαν ν’ αντιδράσουν.
Πώς να απαγορεύσουν συνθήματα αντιβενιζελικά; Το τριαδικό σύστημα, η συνωμοτική οργάνωση των κομμουνιστών μέσα στις τάξεις του Στρατού μας, εγκαταλείπεται. Ο συνωμοτισμός είναι περιττός. Η κομμουνιστική προπαγάνδα διεξάγεται ελεύθερα — έχει την ανοχή και τις ευλογίες της Κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας. Το γνώριζε αυτό ο Κωνσταντίνος; Ασφαλώς όχι.
Και οι κομμουνιστές συνέχισαν το όργιό τους, που κορυφώθηκε με την απεργία των σιδηροδρομικών, που έγινε αφορμή να παραδοθεί όλο το συγκοινωνιακό δίκτυο στους κομμουνιστές. Και ιδού πώς:
Οι σιδηροδρομικοί των Σ.Ε.Κ. έκαναν απεργία, ζητώντας αύξηση των αποδοχών τους. Οι συγκοινωνίες μας παράλυσαν. Αλλ’ η χώρα βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση και η Κυβέρνηση εξέδωσε διάταγμα επιστράτευσης των σιδηροδρομικών. Και όσοι δεν επέστρεψαν στην εργασία τους συνελήφθηκαν και στάλθηκαν… στους σιδηρόδρομους της Μικράς Ασίας. Η Ιωνική γη, η χώρα των 6.000.000 Ελλήνων, ήταν για την Κυβέρνηση Γούναρη η Σιβηρία της Ελλάδας των 4.000.000. Η αποστολή τους είχε την έννοια «ποινής», στην εξορία. Και οι εξόριστοι αντέδρασαν ακολουθώντας τ’ αχνάρια των θυμάτων του τσαρισμού: Κήρυξαν την κοινωνική τους επανάσταση με το σύνθημα: «Κάτω ο πόλεμος». Η Κόμιντερν θα έπρεπε να ήταν ικανοποιημένη. Η Ελλάδα βάδιζε τα βήματα της τσαρικής Ρωσίας.
Οι περισσότεροι από τους 300 σιδηροδρομικούς ήταν κομμουνιστές— πρωτεργάτες της απεργίας. Αλλά κι όσοι δεν ήταν, έγιναν μόλις δόθηκε η διαταγή της «εξορίας» τους. Από την ημέρα εκείνη οι σιδηρόδρομοί μας ήταν υπό τον έλεγχο των κομμουνιστών. Κι ο Σταυρίδης προσθέτει: Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
Σχόλια : 9 σχόλια »
Ετικέτες: Κ.Κ.Ε, ΚΚΕ, Κομμουνισμός, Μικρασία, μικρασιατική καταστροφή
Κατηγορίες : ΑΙΣΧΡΟΤΗΤΕΣ, ΑΠΑΤΕΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ, ΜΙΚΡΑΣΙΑ, ΠΑΡΑΛΟΓΑ
Γιατί δολοφονήθηκε ο Χρυσόστομος;
12 09 2009
Εύλογα, όμως, διερωτάται κανείς, γιατί οι Τούρκοι θανάτωσαν και μάλιστα με τρόπο τόσο φρικιαστικό, τον Χρυσόστομο, μολονότι ήξεραν ότι η πράξη τους θα στιγμάτιζε το περίφημο «κίνημά» τους, μια και ο Χρυσόστομος ήταν μία προσωπικότητα με οικουμενική ακτινοβολία; Θα ήταν αφελές ν’ αποδώσουμε την δολοφονία στην εκδικητικότητα του Νουρεντίν ή στη θηριωδία του τουρκικού όχλου. Επρόκειτο για πράξη πολιτική. Η εξόντωση του Χρυσοστόμου ήταν προσχεδιασμένη.
Δεν τον τιμώρησαν για όσα έπραξε αλλά για όσα θα έπραττε εναντίον τους, αν φυσικά επιζούσε. Σκότωσαν τον μελλοντικό Ηγέτη της Ελλάδος. Τον άνθρωπο -τον μόνο άξιον- προς τον οποίο θα προσέβλεπε σύσσωμο το Έθνος μετά την Καταστροφή, τον Ηγέτη που σε καμμιά περίπτωση δεν θα εγκατέλειπε την Αν. Θράκη, που θα ενοποιούσε σε βραχύ χρόνο τον προσφυγικό και ελλαδικό πληθυσμό, που με την πυρέσσουσα δραστηριότητά του θ’ ανόρθωνε ηθικά και υλικά το κράτος και σε καμμιά περίπτωση δεν θα επέτρεπε να παγιωθεί ως πολιτική νοοτροπία η αντίληψη περί «χαμένων πατρίδων». Σκότωσαν τον άνθρωπο που δεν θα επέτρεπε και νέο διχασμό, τον άνθρωπο που ενδεχομένως θα απέτρεπε -αν ζούσε- και τον Εμφύλιο.
Οι Τούρκοι εξόντωσαν τον Χρυσόστομο, γιατί στο πρόσωπό του έβλεπαν τον πιο επίφοβο αντίπαλο, σκότωσαν τον άνθρωπο που την επαύριο της καταστροφής, θα γινόταν ο νέος πολιτικός και εν ταυτώ θρησκευτικός ηγέτης του Ελληνισμού. Εύλογα θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς στη σκέψη αυτή το ερώτημα: μα ήταν δυνατό οι Τούρκοι να κάνουν τόσο περίτεχνους μακιαβελλικούς σχεδιασμούς και μάλιστα μακράς προοπτικής; Η πείρα, παλαιά και πρόσφατη, μας έχει διδάξει ότι η Τουρκία δεν σχεδιάζει, προσχεδιάζει*.
Όπως σήμερα δεν φοβάται την «φρόνιμη» και «πειθήνια» Ελλάδα του δόγματος «δεν διεκδικούμε τίποτα» αλλά την αυριανή αφυπνισμένη εθνικά πολιτική ηγεσία μας, έτσι και τότε δεν φοβόταν κανέναν Έλληνα στρατιωτικό ή πολιτικό: Φοβόταν τον Χρυσόστομο. Και τον φοβάται. Και έχει δίκιο. Το φάσμα του Χρυσοστόμου θα αιωρείται απειλητικό πάντα πάνω από τα κεφάλια των Τούρκων πολιτικών. Σκότωσαν τον άνδρα και τον έκαναν ιδέα. Και οι ιδέες ούτε πεθαίνουν ούτε νικιούνται ποτέ. Αύριο-μεθαύριο ο Χρυσόστομος είναι αυτός που θα εμπνέει και θα κατευθύνει τον βηματισμό της νέας γενιάς που κάποτε -επί τέλους- θα έλθει. Αρκεί εμείς να μην σκοτώσουμε στην ψυχή των παιδιών μας αυτή την ιδέα. Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
Σχόλια : Leave a Comment »
Ετικέτες: Μικρασία, Χρυσόστομος Σμύρνης, μικρασιατική καταστροφή
Κατηγορίες : ΜΙΚΡΑΣΙΑ, ΠΡΟΣΩΠΑ
Ο μαρτυρικός θάνατος του Ιερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης
11 09 2009
Σχόλια : Leave a Comment »
Ετικέτες: Γενοκτονία, Μικρασία, Τούρκοι, Χρυσόστομος Σμύρνης, μικρασιατική καταστροφή
Κατηγορίες : ΙΣΤΟΡΙΑ, ΜΙΚΡΑΣΙΑ, ΠΡΟΣΩΠΑ
Ιερομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης: Ήταν άγιος ή έγινε;
10 09 2009
»Κατά τις τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου 1922 μια ομάδα φοιτητών του International College της Σμύρνης και εγώ βρεθήκαμε φυλακισμένοι σε απαίσιο υπόγειο, σ’ ένα από τα μπουντρούμια του Διοικητηρίου της Σμύρνης. Σ’ αυτό ήταν ασφυκτικά στριμωγμένοι Έλληνες Χριστιανοί αιχμάλωτοι, μάλλον άνθρωποι προωρισμένοι για θάνατο. Τις βραδυνές ώρες φύλακες μ’ επικεφαλής Τουρκοκρήτα παρελάμβανον θύματα που ετυφεκίζοντο.
Στις 5 το απόγευμα της τελευταίας ημέρας του θλιβερού Σεπτεμβρίου, ο Τουρκοκρής εκείνος με διέταξε να τον ακολουθήσω στην αυλή. Είσαι δάσκαλος; με ρωτά. “Αυτήν την τιμή είχα” του απαντώ. “Και οι άλλοι που ήσαν μαζί σου είναι φοιτητές;” -”Ναί”, του λέγω. “Γρήγορα μάζεψέ τους και φέρε τους εδώ”. – “Ελάτε μαζί μου έξω”, λέγω στους συντρόφους μου. “Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα μας. Εμπρός με θάρρος”. Ποια ήταν η έκπληξή μας όταν ακούσαμε τον Τουρκο-Κρητικό να λέει: “Δεν θα σας σκοτώσω, θα σας σώσω. Απόψε θα θανατωθούν όλοι όσοι είναι στο μπουντρούμι, γιατί έφεραν και άλλους που δεν έχουμε χώρο να τους στοιβάξουμε. Θα σας σώσω σήμερα, γιατί ελπίζω αυτό να με βοηθήσει να λησμονήσω μια τρομερή σκηνή που αντίκρυσαν τα μάτια μου, σκηνή στην οποία έλαβα μέρος”.
Και συνέχισε “Παρακολούθησα το χάλασμα του Δεσπότη σας. Ήμουν μ’ εκείνους που τον τύφλωσαν, που του ‘βγάζαν τα μάτια και αιμόφυρτο, τον έσυραν από τα γένεια και τα μαλλιά στα σοκάκια του Τουρκομαχαλά,τον ξυλοκοπούσαν, τον έβριζαν και τον πετσόκοβαν. Βαθειά εντύπωση μου έκανε και αξέχαστος παραμένει η στάση του. Στα μαρτύρια που τον υπέβαλαν δεν απήντα με φωνές, με παρακλήσεις, με κατάρες.»
Το πρόσωπό του το κατάχλωμο, το σκεπασμένο με το αίμα των ματιών του, το πρόσωπό του είχε εστραμμένο προς τον Ουρανό και διαρκώς κάτι ψιθύριζε που δεν ηκούετο πέρα από την περιοχή του. Ξέρεις εσύ, δάσκαλε, τι έλεγε;” – “Ναι ξέρω” του απήντησα. “Έλεγε: Πάτερ Άγιε, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι”. – “Δεν σε καταλαβαίνω, δάσκαλε, μα δεν πειράζει. Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
Σχόλια : 29 σχόλια »
Κατηγορίες : ΑΓΙΟΙ, ΜΙΚΡΑΣΙΑ
Οι Τούρκοι λήστευαν παντού…
9 09 2009
Η Σμύρνη μας
Η περίπτωση του συνταγματάρχη Μέρφυ (Murphy) απεικονίζει την αχαλίνωτη αγριότητα των κανονικών (στρατευμάτων) του Κεμάλ. Κτύπησαν στην πόρτα του, στον Μπουρνόβα, βίασαν τις υπηρέτριες του, και όταν αυτός επιχείρησε να τις προστατεύσει τον χλεύασαν στολίζοντας με οικιακά σκεύη. Οι κόρες του διέφυγαν τη μοίρα των υπηρετριών, παρακαλώντας τον επικεφαλής αξιωματικό, ο οποίος μη όντας ικανός να ελέγξει τους άνδρες του, μόνο τις συμβούλευε να κρυφτούν. Ο συνταγματάρχης Μέρφυ κτυπήθηκε και υβρίστηκε. Τελικά τον σήκωσαν και τον πυροβόλησαν. Η σύζυγος του, μια κυρία προχωρημένης ηλικίας, λιποθύμησε. Αφού παρέμεινε πληγωμένος επί αρκετή ώρα, ο συνταγματάρχης Μέρφυ διασώθηκε από τον σερ Χάρι Λαμπ (Harry Lamb). Προσωπικά μεταφέρθηκε στο σπίτι του Άγγλου… (δεν αναγράφεται τ’ όνομά). Η γυναίκα και οι θυγατέρες του αναγκάστηκαν να τον αφήσουν με την έκρηξη της φωτιάς. Αυτός πέθανε τα μεσάνυκτα και το νοσοκομείο εκκενώθηκε…
…Ενώ συνομιλούσα με το λοχαγό Χολ (Hole) την προηγούμενη της πυρκαγιάς, στον κήπο του προξενείου, ένας άνδρας έπεσε στον κήπο από την οροφή ενός συνεχόμενου σπιτιού…
…Σε μια άλλη ευκαιρία, ένας αιχμάλωτος, δεμένος με αριθμό άλλων αιχμαλώτων, έκοψε τα δεσμά του, γονάτισε και φίλησε τα πόδια μου. Σε αυτή την περίπτωση, καθώς και σε άλλες, ήμουν αδύναμος να κάνω οτιδήποτε.
Το πρωί της πυρκαγιάς, η κατάσταση έγινε τόσο κακή, ώστε υπήρξε μια γενική επιβίβαση των Ευρωπαίων…
…Στους πίσω δρόμους μεγάλος αριθμός τρομαγμένων ανθρώπων, κρατώντας παιδιά και κλινοσκεπάσματα’ μερικοί από αυτούς υβρίζονταν, ένας άνδρας είχε το πρόσωπο συνθλιμμένο και το στόμα του αιμορραγούσε. Υπήρχε συνεχής πυροβολισμός στους πίσω δρόμους…
Σμύρνη
Οι Τούρκοι λήστευαν παντού… Η γενική ατμόσφαιρα ήταν φοβερή…
…Ήμουν έκπληκτος, όταν στην Ιταλία και ακόμη στη Γαλλία βρήκα πόσο απρόθυμοι είναι μερικοί κύκλοι να πιστέψουν στην ενοχή των τουρκικών στρατευμάτων στην πυρπόληση της Σμύρνης…
…Κατά την, επί ένα μήνα, παραμονή μου στο Λαζαρέτο της Μάλτας. ως πρόσφυγας, εγώ και οι συνάδελφοί μου πρόσφυγες, συγκρίναμε τις εμπειρίες…
…Ήμασταν ο Χέρμπερτ (Herbert), ο Χουίταλ Σίνιορ (Whitall Sinior), ο Ρόμπερτ Χάντκινσον (Robert Hadkinson) με το γιο του, Επστέιν (Epstein), και τρεις ιερείς Βρετανοί, αντίστοιχα στη Σμύρνη, στον Μπουρνόβα και στο Μπουτζά…
…Κανείς από αυτούς δεν ήταν επηρεασμένος από οποιαδήποτε άλλη θεώρηση παρά μόνο από τη διαπίστωση της αλήθειας… Όλοι σχηματίζουν μια αληθινή κατηγορία κατά των Τούρκων, διότι είχαν τόσο πολύ παραλείψει να ενισχύουν την πειθαρχία, ώστε τα φανατικά τους στοιχεία σε μια έξαρση ξενοφοβίας, που συντηρήθηκε από την άδεια ληστειών τριών ημερών, έβαλαν φωτιά στην πόλη, με την ελπίδα να ξεριζώσουν τα μη μουσουλμανικά και μη εβραϊκά στοιχεία.
Είναι ενδεικτικό ότι η φωτιά ξέσπασε σε αρκετά μέρη με πολύ μικρά διαλείμματα χρόνου, σκοπώντας σε μια συστηματική πυρπόληση, τέτοια που μόνο ένα καλά οργανωμένο κίνημα μπορούσε να επιτελέσει. Επίσης ότι η πόλη πυρπολήθηκε αμέσως μόλις άλλαξε ο άνεμος, ο οποίος τις τρεις προηγούμενες ημέρες ήταν προς τη γενική κατεύθυνση της τουρκικής συνοικίας…
…Πρόσφατα συνάντησα μια νοσοκόμα, η οποία εγκατέλειψε την πόλη, δέκα ημέρες μετά την πυρκαγιά, και η οποία μου είπε ότι η εργασία της ήταν να βγάζει βολίδες από τραυματισμένα παιδιά και η οποία επίσης ήταν αυτόπτης μάρτυρας βιασμών Ελληνίδων γυναικών. Αναφέρω αυτό για να δείξω ότι η τουρκική μεταχείριση των χριστιανικών πληθυσμών δεν ήταν ένα ξαφνικό ξέσπασμα αλλά μια συνειδητή πολιτική.
Ο αιδεσιμότατος Ρόμπερτ Ας (Robert Ashe) τώρα ιερέας στην Καρθαγένα (Ισπανία) μου είπε για την τύχη του Έλληνα ιερέα της Μπουτζά. Ο πληροφοριοδότης του ήταν ο αδελφός του Ρουμάνου προξένου. Σύμφωνα με αυτόν, ο ιερέας αυτός τυφλώθηκε κι έπειτα σταυρώθηκε πάνω στη θύρα του σπιτιού του ιερέα Γκόρντον στη συνοικία Μπουτζά. Οι Τούρκοι στρατιώτες κάρφωσαν τα χέρια και τα πόδια του με πέταλα αλόγων. Ήταν νεκρός όταν ο αδελφός του προξένου τον είδε· του φίλησε τα χέρια του και τον άφησε εκεί…». Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
Σχόλια : Leave a Comment »
Ετικέτες: Γενοκτονία, Κεμάλ, Μικρασία, Τουρκία, Τούρκοι, μικρασιατική καταστροφή
Κατηγορίες : ΑΙΣΧΡΟΤΗΤΕΣ, ΘΛΙΨΗ, ΙΣΤΟΡΙΑ, ΜΙΚΡΑΣΙΑ
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ
5 09 2009
Η Σμύρνη μας
Οι πρώτες φλόγες που κατέφαγαν τη Σμύρνη κι έσβησαν την ελληνοχριστιανικότητά της άρχισαν να ξεπηδούν τη νύχτα της 30ής Αυγούστου κυρίως από την Αρμένικη συνοικία πού συνόρευε με το Παζάρι της Σμύρνης, τις Μεγάλες Ταβέρνες και τη συνοικία του Αγίου Γεωργίου «και δι’ αυτής», με την Μητρόπολη της Αγ. Φωτεινής. Όσο οι ώρες περνούσαν τόσο οι φλόγες υψώνονταν μέχρι εβδόμου ουρανού. Πυροβολισμοί κι εκρήξεις συνόδευαν τον εμπρησμό της άλλοτε χαρούμενης πολιτείας της πανάρχαιας πρωτεύουσας της πιο ελληνικής κι από την Ελλάδα Ιωνίας. Στο μεταξύ σκοτεινότεροι της νύχτας και του άδη προβοκάτορες και εμπρηστές περιέτρεχαν τις σκοτεινές συνοικίες αδειάζοντας κουβάδες τη βενζίνη και το πετρέλαιο.
Προπαντός όμως το πρωί της 31ης Αυγούστου είχε τεθεί σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιο του Νουρεντίν Πασά του δολοφόνου του Εθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης. Οι φλόγες η μία μετά την άλλη αναπηδούσαν από τις δύο χριστιανικές συνοικίες. Την Αρμένικη πρώτα και την Ελληνική ύστερα. Τα κτίρια πού ήθελε ο τουρκικός στρατός και η διοίκηση να διασώσουν τα προστάτευαν κατεδαφίζοντας τα πλαϊνά κτίρια και δημιουργώντας κενό για να μη μεταδοθεί η πυρκαγιά. Δηλαδή οικοπεδοποιούσαν τον πλαϊνό χώρο. Έτσι διασώθηκε η ιταλική Σχολή, το Κεντρικό Παρθεναγωγείο και τα νεόδμητα (κτίρια της Ευαγγελικής Σχολής και του Ιωνικού πού δεν πρόλαβαν να το λειτουργήσουν οι Έλληνες. Αλλα ποια η απολογία των τούρκων μπροστά στην κατακραυγή της παγκόσμιας κοινής γνώμης που και πολύ δεν τους ενδιέφερε; Αναρίθμητοι ήταν εκείνοι πού κάηκαν ζωντανοί μέσα στα σπίτια τους και τα μαγαζιά τους. Ακόμη και οι ανήμποροι να μετακινηθούν άρρωστοι των νοσοκομείων έγιναν κι αυτοί στάχτη. Ανάμεσα τους και ο διάσημος Ιατρός Ιπποκράτης Αργυρόπουλος πού αρκετό καιρό βρισκόταν κλινήρης στο νοσοκομείο της Σμύρνης.
Ένα μεγάλο πλήθος καιγόμενων Σμυρναίων μετακινήθηκε στον «Πανιώνιο» και κατέκλυσε τις κερκίδες του για να σωθεί. Άλλοι πάλι με τα βρέφη τους στις αγκαλιές έτρεχαν στο νεκροταφείο της πόλης τους φωνάζοντας πολλοί απ’ αυτούς στους νεκρούς: «Βγήτε εσείς να μπούμε εμείς» για να πληρωθεί ο της Αποκαλύψεως λόγος: «θ’ αναζητούν οι άνθρωποι το θάνατο και δεν θα τον βρίσκουν» όπως έγινε στην τραγική Σμύρνη στα 1922 με την ανοχή των μεγάλων Χριστιανικών (εντός εισαγωγικών) δυνάμεων Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας… και προς δόξαν του χριστιανικού (και πάλιν εντός εισαγωγικών) πολιτισμού τους. Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
Σχόλια : Leave a Comment »
Ετικέτες: Γενοκτονία, Σμύρνη, Τούρκοι, μικρασιατική καταστροφή
Κατηγορίες : ΜΙΚΡΑΣΙΑ
Πως να σε ξεχάσω Σμύρνη αγαπημένη
31 08 2009
…την ώρα που οι Τούρκοι μάς έσφαζαν, εβίαζαν τις γυναίκες και έκαιγαν την πόλη, στο αγγλικό θωρηκτό, που ήταν αγκυροβολημένο στον κόλπο της Σμύρνης, επαιάνιζε το απόγευμα η μουσική για να πάρουν οι Εγγλέζοι το τσάι. Αυτοί ήσαν οι χριστιανοί, οι οποίοι ελπίζαμε ότι θα μας γλίτωναν. Αλλά μια που μιλούμε για καλούς χριστιανούς, γιατί να μη θυμηθούμε τους χειρότερους χριστιανούς, τους Γερμανούς, και προπαντός να πάμε πίσω πάρα πολλά χρόνια, πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, όταν ήρθε ως διοργανωτής του τουρκικού στρατού ένας Γερμανός στρατηγός, ένας φανατικός σκύλος, ο Λίμαν φον Σάντερς, ο οποίος η πρώτη δουλειά που υπέδειξε στους Τούρκους ήταν να διώξουν από όλα τα παράλια της Μικράς Ασίας τους Έλληνες, διότι τους είπε ότι είναι επιζήμιο γι’ αυτούς στα παράλια της Μικράς Ασίας που έβλεπαν στο Αιγαίο και στα καινουργιοελευθερωθέντα νησιά μας του Αιγαίου να κατοικούν Έλληνες. Από τότε άρχισε ο διωγμός, καθ’ υπόδειξη αυτής της απαίσιας φυλής των χριστιανών Γερμανών, οι οποίοι αν κέρδιζαν τον πόλεμο, θα είχαν τον Χίτλερ ήρωα και τώρα παρουσιάζονται ως Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες. Πού ήσαν αυτοί όταν οι χιτλερικοί έκαιγαν ζωντανούς τους δυστυχισμένους Εβραίους, οι οποίοι ποτέ δεν τους πείραξαν, αλλά απεναντίας βοηθούσαν οικονομικώς την ανάπτυξη της Γερμανίας;
Και άρχισε από τότε ο διωγμός των Ελλήνων. Οι Τούρκοι εδημιούργησαν τα Τάγματα Εργασίας, τα οποία έλεγαν Αμελέτ Ταμπουρού, και ήθελαν τους Έλληνες, τους δυστυχισμένους ραγιάδες, δηλαδή Οθωμανούς υπηκόους, να σπάζουν πέτρες γυμνοί και ξεσκούφωτοι μέσα στο λιοπύρι ή στα χιόνια.
Πραγματικός όλεθρος και καταστροφή από τους Τούρκους. Αλλά μήπως και οι δικοί μας, οι τότε κυβερνώντες, μας εφέρθησαν καλύτερα;
Νομίζω ότι έχω πει ότι ο ένας από τα αδέλφια μου, που υπηρετούσαν όλοι στο στρατό και ας λέγανε ότι δεν στρατεύτηκαν οι Μικρασιάτες, ήταν στο στρατό από την πρώτη μέρα, είχε τοποθετηθεί στους κώδικες και γι’ αυτό έμεινε σε όλη τη διάρκεια του πολέμου μέσα στη Σμύρνη. Μία εβδομάδα πριν μπουν οι Τούρκοι στη Σμύρνη, διετάχθη να καταστρέψει τους κώδικες. Από αυτό καταλάβαμε ότι δεν υπήρχε πλέον ελπίδα σωτηρίας και συνεννοήθηκε με τον θείο μου, ο οποίος ήταν ο αρχηγός της οικογένειας, και μαζεύτηκαν τριάντα πέντε τόσοι συγγενείς και βγάλαμε εισιτήρια, τα οποία καλοπληρώθησαν, διότι επρόκειτο να περάσει από τη Σμύρνη ένα αγγλικό πλοίο, για να μπορέσουμε να διαφύγουμε. Αλλά, κατά διαταγή της τότε κυβερνήσεώς μας, ζητούσαν διαβατήριο, πράγμα το οποίο ήταν αδύνατο να μας δώσουν. Και αυτό διότι οι τότε κυβερνώντες φοβόντουσαν ότι θα άλλαζε το εκλογικό σώμα με την άφιξη των Ελλήνων της Σμύρνης, οι οποίοι ήσαν όλοι Βενιζελικοί.
Γι’ αυτό λέω τι να πρωτοδεί κανείς. Τους Εγγλέζους να πίνουν το τσάι τους με μουσική την ώρα που μας σφάζανε, τους Γερμανούς που υπέδειξαν την καταστροφή του ελληνισμού της Μικράς Ασίας, ή τους δικούς μας συμπατριώτες που άφησαν να μας σφάξουν μην τυχόν και αλλοιωθεί το εκλογικό σώμα; Και μια που μιλάμε για τους καλούς χριστιανούς —εκ των υστέρων φυσικά το έμαθα αυτό— ο αδελφός της κατόπιν γυναίκας μου, ο Νίκος, καλός κολυμβητής, έπεσε στη θάλασσα και κολυμπώντας έφτασε σε ένα αγγλικό πολεμικό παρακαλώντας ν’ ανεβεί επάνω για να σωθεί από τους Τούρκους. Διότι ήταν τότε δεκαεπτά ετών και εκινδύνευε να αιχμαλωτισθεί. Αντί απαντήσεως, του έριξαν ζεματιστό νερό…
Έπειτα πήγε σε ένα ιταλικό πολεμικό. Οι Ιταλοί ήσαν ανέκαθεν εχθροί προς εμάς, αντίθετοι στην κατοχή Μικρασιατικών εδαφών από την Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά έδειξαν ανθρωπισμό την ώρα της καταστροφής. Εν αντιθέσει με τους κυρίους Εγγλέζους, οι οποίοι την ώρα που οι Τούρκοι εβίαζαν τις γυναίκες και έσφαζαν τους άντρες και μας έκαιγαν, έπιναν το τσάι τους συνοδεία μουσικής. Εν πάση περιπτώσει, τον βοηθήσανε τον Νίκο οι Ιταλοί, τον σκουπίσανε, τον στεγνώσανε, του έδωσαν καινούργια ρούχα στεγνά και τον βοήθησαν και επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο που είχε Ιταλούς υπηκόους και έτσι σώθηκε από την αιχμαλωσία, εν αντιθέσει με τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Ηλία, ο οποίος τρεις μήνες προ της καταστροφής εστρατεύθη και με όλους τους Σμυρνιούς της ηλικίας του, μετά από μία πρόχειρη εκγύμναση, τον έστειλαν στο μέτωπο —απροετοίμαστα παιδιά δεκαοκτώ και δεκαεννιά ετών— και έκτοτε εχάθηκε το παλικάρι και δεν ξαναέδωσε σημεία ζωής, θύμα και αυτό της τουρκικής θηριωδίας και της ελληνικής αδιαφορίας προς τον πληθυσμό της Μικράς Ασίας. Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
Σχόλια