Το δράμα των «νεοαστέγων» συγκλονίζει την Ελλάδα

ΑΘΗΝΑ. (Γραφείο Εθνικού Κήρυκα). Φτάνουν στο κατώφλι φιλανθρωπικών οργανισμών μη έχοντας κυριολεκτικά πού την κεφαλήν κλίναι. Ανθρωποι οι οποίοι μέχρι πρόσφατα είχαν δουλειές που απαιτούν πανεπιστημιακή μόρφωση, δικές τους επιχειρήσεις, ακόμη και ιδιόκτητα σπίτια, αναζητούν σήμερα βοήθεια για να «τη βγάλουν» προσωρινά.

Οι «νεοάστεγοι» είναι θύματα κυρίως της βαθιάς οικονομικής ύφεσης που μαστίζει εδώ και καιρό τον τόπο. Είναι μία μερίδα Ελλήνων που ένοιωσε πρώτη στο πετσί της τις οδυνηρές συνέπειες του ανεξέλεγκτου κρατικού δανεισμού και η οποία είναι πλέον αναγκασμένη να στερηθεί βασικά αγαθά που κάποτε εξασφάλιζε με ευκολία, όπως η στέγη, η τροφή ή οι συνθήκες υγιεινής.

Στο Κέντρο Στήριξης Αστέγων της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Κλίμακα» στο Βοτανικό, ο «Ε.Κ.» συνάντησε πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους ανάμεσα σε πρόσφυγες, μετανάστες, χρήστες τοξικών ουσιών, αποφυλακισμένους, άτομα χρήζοντα ψυχιατρικής μέριμνας κ.ά. Σε έναν ευχάριστα διαμορφωμένο χώρο φιλοξενούνται δεκάδες άτομα προκειμένου να σιτιστούν, να κάνουν μπάνιο ή να περάσουν απλά το χρόνο τους. Μερικοί από αυτούς το βράδυ βρίσκουν καταφύγιο στα δωμάτια του επάνω ορόφου, ενώ κάποιοι άλλοι θα περάσουν τη νύχτα τους αναγκαστικά στο δρόμο, καθώς ο χώρος δεν επαρκεί για όλους.

«Ηλθα σε επαφή με την ‘Κλίμακα’ για πρώτη φορά το περασμένο καλοκαίρι, όταν έμεινα άστεγος. Ημουν ελαιοχρωματιστής στις οικοδομές, όμως δεν υπήρχαν πλέον δουλειές. Ετσι δεν μπορούσα πια να πληρώσω το νοίκι και αναγκαστικά έμεινα στο δρόμο», είπε στον «Ε.Κ.» ο Λεωνίδας, ο οποίος είναι ανάμεσα σε εκείνους που έχουν βρει στέγη στον ξενώνα της οργάνωσης. Οπως σημείωσε στη συνέχεια, δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος να τον βοηθήσει καθώς οι γονείς του έχουν αποβιώσει, ενώ δεν διατηρεί καθόλου επαφή με τον αδελφό του. «Μη έχοντας κάποιον να με βοηθήσει, ήλθα εδώ ως άστεγος για το φαγητό, το μπάνιο και τη στέγη. Είμαι ικανοποιημένος γιατί μου προσφέρεται βοήθεια, ωστόσο πρέπει να δω πώς θα κάνω μία νέα αρχή μόνος μου», ανέφερε.

Ο Λάμπρος είναι 32 ετών και επικοινώνησε με την «Κλίμακα» πριν από τρεις μήνες, εδώ και δύο μήνες φιλοξενείται στον ξενώνα. Είχε δική του επιχείρηση ξυλείας, ωστόσο λόγω της οικονομικής κρίσης αναγκάστηκε να την κλείσει. «Σε μία εξόρμηση, το λεγόμενο και street work, με βρήκαν να κοιμάμαι σε ένα παγκάκι και μου μίλησαν για το πρόγραμμα αστέγων. Ετσι απέκτησα επαφή», είπε και πρόσθεσε: «Προσπαθώ πλέον να μαζέψω τα κομμάτια μου. Εχω βάλει στόχο να βρω κάποια δουλειά και να συνεχίσω τη ζωή μου».

«Από τότε που ξεκίνησε η κρίση έχουμε παρατηρήσει, χονδρικά, αύξηση των ατόμων που μας ζητούν βοήθεια κατά 25%», είπε η κ. Αντα Αλαμάνου, υπεύθυνη Επικοινωνίας της «Κλίμακας», που ξεκίνησε από το 1996 ως κοινωνικός συνεταιρισμός, ενώ από το 2000 έχει πάρει τη σημερινή της μορφή, προσφέροντας υπηρεσίες ψυχικής υγείας, καθώς και ποικιλόμορφη στήριξη στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.

Το πρόγραμμα των αστέγων έχει ξεκινήσει από το 2001, σε μία περίοδο κατά την οποία, όπως λέει η κ. Αλαμάνου «μερικοί πίστευαν πως δεν υπάρχουν άστεγοι και μας έλεγαν ‘για ποιο λόγο ασχολείστε εσείς’; Κι όμως το πρόβλημα υπήρχε από τη δεκαετία του ‘90 ωστόσο δεν είχε γίνει ορατό στον κόσμο. Τα τελευταία πέντε χρόνια, όταν άρχισαν όλα αυτά τα ζητήματα με τα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες, το πρόβλημα οξύνθηκε φτάνοντας στη σημερινή κατάσταση της οικονομικής κρίσης».

Ομως, πλέον είναι εμφανές ότι δεν είναι μόνο η ποσότητα των αστέγων που έχει αυξηθεί. Εχεί διαφοροποιηθεί άρδην και το ποιον τους, καθώς μένουν στο δρόμο άνθρωποι οι οποίοι πριν δεν ανήκαν στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, άτομα τα οποία είχαν καλές δουλειές και ανώτατη μόρφωση.

«Πρόσφατα απευθύνθηκε σε μας για βοήθεια ένα ζευγάρι, με μία κυρία πτυχιούχο του Παντείου και μεταφράστρια, όπως και ο άντρας της. Εμειναν και οι δύο άνεργοι και καθώς βρίσκονται υπό έξωση, ήλθαν σε εμάς», ανέφερε χαρακτηριστικά η ίδια.

Παράλληλα, στους «νεοάστεγους» περιλαμβάνονται όλες οι ηλικιακές ομάδες. Πέρα από τους νέους που βρίσκονται σε εργασιακό αδιέξοδο, υπάρχουν και μεγαλύτερες ηλικίες, ακόμη και συνταξιούχοι, οι οποίοι έμειναν χωρίς δουλειά ενώ ήθελαν μόλις μερικά χρόνια για να συνταξιοδοτηθούν. «Eκτός από τους νέους της γενιάς των 500-600 ευρώ όπως τους λέμε, έρχονται και ηλικιωμένοι άνθρωποι που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα. Δεν είναι πλέον τόσο δύσκολο να μην έχει κάποιος να πληρώσει το νοίκι και να μείνει αναγκαστικά στο δρόμο», ανέφερε η κ. Αλαμάνου.

Καθώς όμως ο ρυθμός αύξησης των αστέγων το τελευταίο διάστημα είναι γεωμετρικός, υπάρχουν στην οι απαραίτητες προνοιακές συνθήκες για να τους συνδράμουν;

Η κ. Αλαμάνου λέει πως οι υπάρχουσες δομές για την παροχή βοήθειας σε άστεγους δεν καλύπτουν ούτε το 10% των ατόμων που χρήζουν φροντίδας. «Στην Ελλάδα μέχρι τώρα η έλλειψη επαρκούς προνοιακής αντιμετώπισης αντισταθμιζόταν από την οικογένεια, η οποία είναι κατά βάση πυρηνική, δρα δηλαδή υποστηρικτικά στα μέλη της όταν το έχουν ανάγκη. Πλέον ακόμη και οι γονείς που κάποτε στήριζαν τα παιδιά του, δεν διαθέτουν αυτή τη δυνατότητα. Το ίδιο και τα παιδιά που βοηθούσαν τους γονείς όταν το είχαν ανάγκη», σημείωσε.

Στην περίπτωση της «Κλίμακας», το υπουργείο Υγείας καλύπτει ένα πολύ μικρό μόνο μέρος των λειτουργικών εξόδων. Τα υπόλοιπα συγκεντρώνονται κυρίως από χορηγίες και από εθελοντική εργασία.

Βεβαίως, το τελευταίο διάστημα λόγω και της προβολής που έχουν τύχει τα ανθρωπιστικά ζητήματα στην Ελλάδα, έχει αυξηθεί η ευαισθητοποίηση πολλών Ελλήνων για το έργο που επιτελεί η «Κλίμακα». Στις εγκαταστάσεις της οργάνωσης φτάνουν φάρμακα, τρόφιμα, ρούχα, ηλεκτρικές συσκευές και οτιδήποτε άλλο θα διευκόλυνε τη ζωή όσων έχουν πραγματική ανάγκη.

«Παρά το γεγονός ότι οι εποχές που ζούμε είναι πολύ δύσκολες, μας συγκινεί το ενδιαφέρον του κόσμου, το οποίο πολλές φορές παίρνει τη μορφή χορηγίας ή εθελοντικής εργασίας», σημείωσε η κ. Εφη Σταματογιαννοπούλου, νοσηλεύτρια για πολλά χρόνια στο πρόγραμμα αστέγων της «Κλίμακας».

«Στόχος μας είναι κάποια στιγμή αυτοί άνθρωποι να πάνε στο σπίτι τους, ωστόσο πρόκειται για δύσκολο στόχο καθώς θα πρέπει να ευνοούν οι οικογενειακές και οικονομικές συνθήκες», είπε η ίδια.

Στο πλαίσιο αυτό, οι άνθρωποι της «Κλίμακας» καταρτίζουν και θεραπευτικό πλάνο για τους αστέγους, καθώς σε πολλές περιπτώσεις ένας άστεγος είναι επιβαρημένος και με ψυχολογικά προβλήματα. Εργαζόμενοι ή εθελοντές γιατροί, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλευτές κ.ά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, εξετάζοντας κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Αξιοσημείωτο είναι πως η «Κλίμακα» σε πολλές περιπτώσεις προσπαθεί η ίδια να εντοπίσει όσους βρίσκονται στο δρόμο και έχουν ανάγκη φροντίδας. Με τη δράση streetwork μία ομάδα παρέμβασης προσεγγίζει σε βραδινές της εξορμήσεις στην Αθήνα και τον Πειραιά άστεγους προσπαθώντας αρχικά να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και μετά να παρέμβει «εδώ και τώρα» στα προβλήματά τους.

Επιπλέον πολλοί από τους φιλοξενούμενους παίρνουν μέρος στο εργαστήρι ανακύκλωσης χαρτιού, ενώ στην τηλεφωνική γραμμή 1018 παρέχεται 24ωρη ψυχολογική στήριξη με στόχο, μεταξύ άλλων, την αποφυγή αυτοκτονιών.    πηγη:  ekirikas