δηλαδή, οι Εβραίοι είναι τόσο κορόιδα που αμείβουν κάθε βλάκα;
ένα παράδειγμα από το γνωστό βιβλίο του Σαλονικιού Εβραιολάγνου συγγραφέα Ευάγγελου Χεκίμογλου, ο οποίος παρουσιάζει απογραφή του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης του 1913, όπου οι Εβραίοι και οι Οθωμανοί ήταν περισσότεροι από τους Έλληνες. Η συγκεκριμένη απογραφή έχει αμβισβητηθεί πολλές φορές, η απογραφή του Χιλμί Πασά λέει άλλα, των Βούλγαρων λέει άλλα, αλλά εν πάσει περιπτώσει δεν είναι αυτό το θέμα. (δείτε πάντως εδώ περισσότερα).
Το θέμα είναι η κολαούζικη συμπεριφορά του συγγραφέα που θέλει να γλείψει τόσο γελοιωδώς τους αδερφούς μας Εβραίους, οι οποίοι όντως απετέλεσαν και αποτελούν και θα αποτελούν ένα πολύ σημαντικό και αγαπητό κομμάτι της Θεσσαλονίκης, χωρίς αυτό να αλλάζει τον χαρακτήρα αυτής της πόλης.
Δεν χρειάζονται οι συμπατριώτες μας Εβαίοι, γραφικούς κόλακες να τους θωπεύουν τους όρχεις, ούτε γιουσουφάκια να υμνούν τον "πολυχρονεμένο πασά" . Έχουν αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία.
Γιατί λοιπόν ο περιγέλαστος συγγραφέας δεν επέλεξε κάποιον άλλο πίνακα στατιστικής, από κάποια άλλη στιγμή της ιστορίας, για να τον κάνουν τα παιδιά γράφημα;
Γιατί δεν επέλεξε την πληθυσμιακή σύνθεση του Ουσκούπ (Σκοπίων) το 1913 ή του Μοναστηρίου το 1898 ή της Κωνσταντινούπολης το 1400 ή της Σμύρνης το 1921;
Ο τίτλος δε της άσκησης φέρνει ακόμη πεισσότερα γέλια: "Ξενοφοβία". Και απευθύνεται σε παιδιά της έκτης δημοτικού, στα οποία θέλει να εμφυτεύσει ο συμπλεγματικός εκπαιδευτικός τα δικά του ψυχικά αδιέξοδα, διαιωνίζοντας ιδεοληψίες και ανύπαρκτους αστικούς μύθους και συνωμοσολογίες περί ρατσισμού και ξενοφοβίας των Ελλήνων και άλλες τρίχες ατσαρές. Να φοβήσει τα παιδάκια με κάποιους ...ξενοφοβικούς.
Δείτε τον πίνακα και το άρθρο του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ, όπως μας το έστειλε το blog starata-logia
Οι μαθητές διαβάζουν ότι η ελληνική κοινωνία δέχτηκε τους εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους αλλοδαπούς «σαν παιδιά της»
Με μεθόδους που θα τις ζήλευε μέχρι και... ο Γκέμπελς επιδιώκουν ορισμένοι κύκλοι του υπουργείου Παιδείας να περάσουν το μήνυμα της πολυπολιτισμικότητας, προετοιμάζοντας έτσι το... έδαφος για την περαιτέρω έλευση ακόμη περισσότερων οικονομικών μεταναστών στο εσωτερικό της χώρας. Αυτή τη φορά η προσπάθεια εστιάζεται στα παιδιά της ΣΤ' Δημοτικού, και μάλιστα σε ένα μάθημα το οποίο εκ πρώτης όψεως δεν προσφέρεται για θεωρητικού τύπου προπαγάνδα.
Ο λόγος για τα Μαθηματικά, και ειδικότερα για το τρίτο βιβλίο εργασιών του μαθήματος όπου στη σελίδα 24, οι μαθητές της ΣΤ' Δημοτικού καλούνται να καταθέσουν την άποψη τους στο θέμα της ξενοφοβίας σε μία «δραστηριότητα με προεκτάσεις».
Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης δραστηριότητας, η οποία ταιριάζει περισσότερο σε μάθημα Ανθρωπογεωγραφίας ή Ιστορίας και λιγότερο Μαθηματικών, οι μικροί μαθητές, αφού πρώτα μαθαίνουν ότι η ελληνική κοινωνία δέχτηκε τους εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες «σαν παιδιά της», καλούνται να τοποθετηθούν σχετικά με την πληθυσμιακή σύνθεση της Θεσσαλονίκης όπως ήταν πριν από 100 περίπου χρόνια, όταν, κατά το βιβλίο των Μαθηματικών, οι Έλληνες ήταν η τρίτη σε πληθυσμό κοινότητα της πόλης. Εν συνεχεία το συγκεκριμένο τεστ καλεί τους μαθητές να συζητήσουν τι μεσολάβησε και άλλαξε η σύνθεση του πληθυσμού από τότε, αλλά και να εκτιμήσουν εάν έχουν δίκιο ή άδικο όλοι όσοι ανησυχούν για την αύξηση των μεταναστών στην Ελλάδα. Βεβαίως, λίγο νωρίτερα, η δραστηριότητα έχει φροντίσει να στρέψει τη σκέψη των μαθητών προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, σχολιάζοντας ότι υπήρξαν «ευτυχώς λίγες φωνές διαμαρτυρίας» που εξέφρασαν την άποψη ότι θα μπορούσε να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση του ελληνικού κράτους.
Το εντυπωσιακό είναι ότι το συγκεκριμένο βιβλίο, αν και τυπικά είναι έκδοση του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, κατά 75% χρηματοδοτήθηκε από ευρωπαϊκά κονδύλια.
Να επισημάνουμε ότι με κονδύλια του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων εμπεριέχονται και διάφορα κοινοτικά χρηματοδοτικά προγράμματα , τα τελευταία χρόνια καταβάλλεται από διάφορους κύκλους προσπάθεια να ξαναγραφεί κατά το δοκούν η Ιστορία της περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό, ένα από τα βασικά ερωτήματα που ανακύπτουν είναι τι σκοπούς εξυπηρετεί η επιλογή της πόλης της Θεσσαλονίκης πριν από 100 χρόνια για να χρησιμοποιηθεί ως πληθυσμιακό παράδειγμα, αντί π.χ. του πληθυσμού της Σμύρνης πριν από την Καταστροφή του 1922 ή ακόμη και της Κωνσταντινούπολης;
Εξάλλου, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς τι σχέση έχουν τα Μαθηματικά και οι σχετικές με αυτά δραστηριότητες που απευθύνονται στα παιδάκια της ΣΤ' Δημοτικού με την «ξενοφοβία»; Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που τα παιδιά της ΣΤ' Δημοτικού γίνονται στόχος πειραματισμών από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας, υπό την ανοχή του οποίου ορισμένοι επιχειρούν να περάσουν προπαγανδιστικού τύπου μηνύματα. Να σημειώσουμε ότι πριν από λίγα χρόνια, το 2007, μεγάλη θύελλα αντιδράσεων και διαμαρτυριών είχε προκαλέσει και το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού, δια χειρός της αναπληρώτριας καθηγήτριας του ΑΠΘ και υπεύθυνης της επιστημονικής ομάδας, που συνέταξε το βιβλίο, Μαρίας Ρεπούση. Πρόκειται για το γνωστό βιβλίο που είδε τον σφαγιασμό χιλιάδων Ελλήνων από τους Τούρκους στην προβλήτα της Σμύρνης το 1922 ως «συνωστισμό» και το οποίο τελικά έναν χρόνο αργότερα αποσύρθηκε.
(ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ 22/05/2011 - ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΣ)
(Σ.Λ.),Αναδημοσίευση απο Taxalia(Macedonia)
Σχόλια