ΤΡΕΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ

Βασίλι Καντίνσκι. Μπλε ουρανός. 1940. Λάδι σε καμβά. Μουσείο Πομπιντού, Παρίσι.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ένας κυνηγός κατόρθωσε να παγιδεύσει το πιο έξυπνο πουλί της πλάσης, που εκτός των άλλων μιλούσε 70 γλώσσες! Εκείνο, όταν είδε ότι δεν μπορούσε να ξεφύγει από την αιχμαλωσία, αποφάσισε να ανταλλάξει την ελευθερία του.

«Απελευθέρωσέ με», του είπε, «κι εγώ θα σου διδάξω τρεις αρχές που θα σου φανούν πάρα πολύ χρήσιμες στη ζωή σου».

«Πες μου αυτούς τους κανόνες, κι εγώ θα σε αφήσω να φύγεις», απάντησε ο κυνηγός.

«Ορκίσου πρώτα ότι θα τηρήσεις το λόγο σου», ανταπάντησε το έξυπνο πουλί.

Και όταν ο κυνηγός ορκίστηκε να κρατήσει την υπόσχεσή του, το πουλί είπε: «Ο πρώτος κανόνας μου είναι: Ποτέ μην μετανιώνεις για κάτι που έχει συμβεί. Ο δεύτερος κανόνας συμπεριφοράς είναι: Μην πιστεύεις αυτό που είναι αδύνατο και πέρα από το αποδεκτό. Τέλος, ο τρίτος κανόνας μου είναι: Ποτέ μην προσπαθείς για κάτι που είναι ανέφικτο».

Τελειώνοντας το πουλί με τις συμβουλές του, υπενθύμισε στον κυνηγό τον όρκο του και του ζήτησε να το απελευθερώσει. Έτσι, κι έγινε. Εκείνος άνοιξε το κλουβί και το άφησε να πετάξει μακριά από την αιχμαλωσία του.

Εκείνο πήγε κι έκατσε στην κορφή του ψηλότερου δέντρου, φώναξε τον κυνηγό να έρθει από κάτω και με κοροϊδευτική φωνή του είπε: «Κουτέ άνθρωπε, με άφησες να φύγω μη γνωρίζοντας ότι έχω κρυμμένο στο σώμα μου ένα μαργαριτάρι που είναι και η αιτία της μεγάλης σοφίας μου».

Στο άκουσμα των λόγων αυτών ο κυνηγός μετάνιωσε πικρά που το ελευθέρωσε και αμέσως όρμηξε στο δέντρο προσπαθώντας να σκαρφαλώσει στην κορφή του. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει και να σπάσει και τα δυο του πόδια.

Τότε το πουλί γελώντας του φώναξε: «Κουτέ άνθρωπε, δεν έχει περάσει καλά-καλά ούτε μια ώρα από τη στιγμή που σου είπα τους τρεις σοφούς κανόνες, και τους ξέχασες ήδη! Σου είπα ποτέ να μην μετανιώνεις για ό,τι έγινε. Σου είπα ποτέ να μην πιστεύεις κάτι που είναι αδύνατο, κι εσύ υπήρξες τόσο εύπιστος! Πίστεψες ότι μπορεί να υπάρχει στο σώμα μου ένα τόσο πολύτιμο μαργαριτάρι. Ένα φτωχό, πουλί του δάσους είμαι μόνο, που ψάχνω την τροφή μου. Και τελικά, εγώ ποτέ δεν κυνήγησα το ανέφικτο, ενώ εσύ προσπάθησε να πιάσεις με τα χέρια σου ένα πουλί και τώρα βρίσκεσαι κάτω έχοντας σπασμένα και δυο σου πόδια. Είναι αυτό που λένε: “Μια επίπληξη σε έναν σοφό άνθρωπο έχει περισσότερα αποτελέσματα από εκατό ραβδίσματα σε έναν ανόητο.” Δυστυχώς, όμως, εσύ δεν αποτελείς εξαίρεση, μια και υπάρχουν πολλοί ανόητοι άνθρωποι όπως εσύ»