Η συντριβή είναι θέμα χρόνου...

Του Κώστα Στούπα 

1) Η συντριβή είναι θέμα χρόνου...

Υποτίθεται πως στόχος της κυβέρνησης είναι η πολιτική ηγεμονία στην κεντροαριστερά. Ως κεντροαριστερά λογίζεται ο πολιτικός χώρος ένθεν μεταξύ  αριστεράς και κεντροδεξιάς.

Ο πολιτικός χώρος που αυτοπροσδιορίζεται σαν κεντροαριστερά στην Ελλάδα μεταπολιτευτικά, περιλαμβάνει τα δυο βασικά πολιτικά ρεύματα που συνέστησαν την πλειοψηφία στην οποία ηγεμόνευσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αυτό του αριστερού εθνολαϊκισμού με επιφανέστερους εκπροσώπους τον Άκη Τσοχατζόπουλο και τον Γεράσιμο Αρσένη που διεκδίκησαν να είναι οι διάδοχοι του ΑΓΠ και του εκσυγχρονισμού με επιφανέστερους τον Κ. Σημίτη, τον Ε. Βενιζέλο, την Α. Διαμαντοπούλου, το Γ. Ραγκούση, τον Αλέκο Παπαδόπουλο κλπ.

Στην πρώτη ομάδα συμπεριλαμβάνονται και οι Δημήτρης Τσοβόλας, Ε. Γιαννόπουλος, Σ. Τζουμάκας, Κοτσακάς κλπ.

Οι Γ. Γεννηματάς, Γ. Παπανδρέου και Κ. Λαλιώτης κινήθηκαν περισσότερο μεταξύ των δυο βασικών ρευμάτων με τα δικά τους χαρακτηριστικά ο καθένας.

Το ΠΑΣΟΚ στη μεταπολίτευση μέχρι τη χρεοκοπία του 2010 κινήθηκε μεταξύ 35-45% κατά μέσο όρο στις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις. Σε γενικές γραμμές ισχυρότερο ρεύμα ήταν αυτό του αριστερού εθνολαϊκισμού με αναλογία τουλάχιστον διπλάσιας ισχύος από τη δύναμη των εκσυγχρονιστών.

Ήταν όμως η πτέρυγα των εκσυγχρονιστών που εξασφάλιζε διείσδυση στο Κέντρο και την Κεντροδεξιά και έδινε τις εκλογικές νίκες στο ΠΑΣΟΚ.

Αυτό το αντελήφθη πολύ σωστά ο Κ. Σημίτης και με την προοπτική της εξασφάλισης της εκλογικής νίκης και τη συνέχιση της νομής των προνομίων της εξουσίας εξασφάλισε τη διαδοχή του Α. Παπανδρέου.

Η επικράτηση Σημίτη εξασφάλισε κεντρώες και κεντροδεξιές ψήφους τις οποίες τότε ο Μ. Έβερτ αδυνατούσε να προσεγγίσει.

Το μπλοκ του εκσυγχρονισμού της κεντροαριστεράς έχει πιο πολλά κοινά στοιχεία με την κεντροδεξιά και το φιλελεύθερο κέντρο παρά με την υπόλοιπη αριστερά. Μπορεί να εκφράζει ένα 5-10% του εκλογικού σώματος και να είναι μειοψηφικό απέναντι στο μπλοκ του αριστερού εθνολαϊκισμού αλλά είναι αυτό που δίνει τη διαφορά για μια εκλογική νίκη.

Το μπλοκ του αριστερού εθνολαϊκισμού μετά το 2010-12 κινήθηκε σύσσωμο με επικεφαλής τους λοχαγούς και δεκανείς των συνδικάτων του δημοσίου και τοπικών παραγόντων προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ιδεολογική συγγένεια, συμφέρον και υποσχέσεις ήταν τα κίνητρα αυτής της προσχώρησης.

Το 15-25% που δυνητικά συντηρεί ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται κυρίως από το χώρο αυτό.

Από αριστερά οι δεξαμενές είναι περιορισμένες και σφραγισμένες πλέον μετά την "κωλοτούμπα” του 2015. Από δεξιά ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να πείσει το πλέον δύσκολο τμήμα του εκλογικού σώματος που περιλαμβάνει τη ΔΗΣΥ, την ΕΚ, το Ποτάμι και το τμήμα αυτών που λόγω αποστροφής προς τον ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει τη Ν.Δ. του κεντροδεξιού φιλελεύθερου Κ. Μητσοτάκη. Μιλάμε για ένα 15-20% ψηφοφόρων που αυτοπροσδιορίζονται σαν σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι και φιλελεύθεροι στους οποίους δύσκολα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας μπορούν να βρουν ευήκοα ώτα.

Πιο εύκολα μπορεί να αποκτήσουν ο χώρος που βρίσκεται μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ επιρροή σε ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ παρά το αντίστροφο. Πιθανότερο είναι να δούμε στο μέλλον τον κ. Βενιζέλο ή κάποιον του εκσυγχρονιστικού μπλοκ δημόσιο κατήγορο του κ. Τσίπρα παρά κάτω από την ίδια πολιτική στέγη.

Υπό αυτήν την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα μοιάζει με επιτιθέμενη μεραρχία αποκομμένη από την επιμελητεία και τις συγγενικές δεξαμενές απ’ όπου μπορεί να μεταγγίσει δυνάμεις. Με λίγα λόγια μοιάζει με μεραρχία πριν το Σαγγάριο και όχι μετά το Γρανικό.

Οι επιθέσεις στη δικαιοσύνη, οι αντισυνταγματικές προσπάθειες ελέγχου των ΜΜΕ απομακρύνουν τον ΣΥΡΙΖΑ από την κεντροαριστερά.

Οι προσπάθειες δημιουργίας φιλικής αυλής κρατικοδίαιτων ολιγαρχών μέσω των τραπεζικών ρυθμίσεων ή αναθέσεων κρύβει απλά ταπεινά υλικά κίνητρα.

Η κυβέρνηση μπορεί να εξέπληξε με την αντοχή της στην εξουσία σε χρονική διάρκεια, αλλά στρατηγικά είναι εγκλωβισμένη και έχει ηττηθεί ήδη.

Η συντριβή παραμένει θέμα χρόνου... Στην οικονομία και το χρηματιστήριο το προεξοφλούν ήδη, απλά κάποιοι επιθυμούν να καθυστερήσει για να επωφεληθούν περισσότερο των συνθηκών "μαύρης” αγοράς που έχουν δημιουργηθεί...

http://www.capital.gr