Να εγκαταστήσουν τον κατοχικό στρατό στις αυλές των σπιτιών τους αφού τον θέλουν τόσο πολύ…

Του Κώστα Βενιζέλου 

Μετά την κατάρρευση της Πενταμερούς Διάσκεψης στον Κραν Μοντάνα άρχισε ένα κουβεντολόι τόσο στους διαδρόμους κάποιων κομματικών Πολιτικών Γραφείων όσο και διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που αφορά τις τουρκικές αξιώσεις. Αυτό το κουβεντολόι, που ενίοτε μετατρέπεται και σε μοιρολόι, εστιάζεται στην ανάγκη ικανοποίησης των τουρκικών επιδιώξεων. Γι΄ αυτό και τίθενται ερωτήματα δια της μορφής της παρότρυνσης του τύπου: «Και τι έγινε εάν μείνει στρατός;» ή «είναι καλύτερα να μείνουν όλοι ( οι στρατιώτες);». Αυτές οι… αθώες αναφορές και τα ξεσπάσματα συνδέονται βαθιά με τις λογικές που προωθούν το ιδεολόγημα «λύση νάναι και ό,τι νάναι».
Όλοι αυτοί οι «απογοητευμένοι» εκφράζουν μια προσέγγιση που κάθε φορά που υπάρχει μια δυνατότητα και μια προοπτική στο Κυπριακό τη βαπτίζουν «τελευταία ευκαιρία». Είναι οι ίδιοι που αποδέχθηκαν, χωρίς να το διαβάσουν το σχέδιο Ανάν και πρόβαλλαν το επιχείρημα ότι ως κράτος-μέλος της Ε.Ε., που θα εντασσόμαστε λίγες ημέρες μετά το δημοψήφισμα, «θα είχαμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε πολλά». Είναι σχεδόν οι ίδιοι που δεν είχαν πρόβλημα όταν η χώρα κατέστη αποικία των τροϊκανών. Είναι αυτοί που δεν ενοχλήθηκαν όταν ο Πρόεδρος στο Κραν Μοντάνα έδωσε σχεδόν όλα όσα ζητούσαν οι Τούρκοι, αλλά αντιδρούν επειδή δεν υιοθέτησε την αξίωση της τουρκικής πλευράς για παραμονή στρατευμάτων και εγγυήσεων και μετά από μια συμφωνία. Το θέμα της Ασφάλειας της χώρας δεν είναι θέμα που μπορεί να αντιμετωπιστεί με την ελαφρότητα του τύπου « και τι έγινε εάν μείνουν μερικά στρατεύματα… τώρα μας έμειναν όλα». Δεν μπορούν βέβαια να αντιληφθούν πως ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει με την παρουσία στρατευμάτων και με τη διατήρηση μιας μορφής εγγυήσεων. Έχουν προφανώς σβήσει από τη μνήμη τους τι έγινε το 1974. Διατυπώνεται συχνά-πυκνά η άποψη πως η Τουρκία μπορεί να στείλει στρατό και αεροπλάνα/πλοία και χωρίς να έχει μόνιμη παρουσία στο νησί. Μια τέτοια άποψη είναι άκρως επιδερμική. Δεν είναι το ίδιο και αυτό δεν χρειάζεται κανείς να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να το αντιληφθεί. Η παρουσία στρατού και η διατήρηση των εγγυήσεων, έστω και εάν συμφωνηθεί μεταβατική περίοδος ( 15 χρόνια), θα αποτελεί συνεχής απειλή. Προσφέρει τη δυνατότητα στην Τουρκία να παρεμβαίνει επικαλούμενη δικαιολογίες και διαβάζοντας όπως τη βολεύει τα συμφωνηθέντα. Όσοι έχουν εμπιστοσύνη στην Τουρκία να διατηρήσει στρατεύματα στο νησί μετά τη συμφωνία μπορούν να τα εγκαταστήσουν στις αυλές των σπιτιών τους. Να μην μπλέξουν, όμως, τη χώρα σε νέες περιπέτειες. Είναι προφανές πως στην Κύπρο υπάρχουν άνθρωποι που το όραμα τους είναι να παραμείνει η Κύπρος εσαεί υπό τουρκική ομηρία. Αυτό, όμως, δεν θα είναι λύση, αλλά εγκλωβισμός της χώρας στους τουρκικούς σχεδιασμούς. Αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτός από τους πολίτες όσο ψηλά και να σηκώσουν το μοιρολόι οι οπαδοί της «λύση νάναι κι ότι νάναι». ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εάν εννοούν τα όσα ανέφεραν σε συνεντεύξεις τους για τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζια για το θετικό του ρόλο στην Πενταμερή, οι Νίκος Αναστασιάδης και Άντρος Κυπριανού, θα πρέπει πρώτα να παραδεχθούν πως έκαναν λάθος και να απολογηθούν για εκείνα που έλεγαν σε βάρος του Έλληνα ΥΠΕΞ τους προηγούμενους μήνες. Αυτό, όμως, για να γίνει χρειάζεται θάρρος.
… http://mignatiou.com/