Στον Σαμαρά έλαχε ο κλήρος…

Τέτοιες ημέρες πριν οκτώ χρόνια η Ελλάδα ζούσε το όνειρό της. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου είχε κερδίσει το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και η χώρα ετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η ευφορία ξεχείλιζε. Παντού χαμόγελα και υπεραισιοδοξία. Κάποια στιγμή, όπως γίνεται πάντα, τα φώτα έκλεισαν. Τα σκουπίδια που είχαν μαζευτεί κάτω από το χαλί άρχισαν να φαίνονται. Τα χαμογελαστά πρόσωπα εξαφανίστηκαν. Η κυβέρνηση Καραμανλή είχε μπροστά της ένα τιτάνιο έργο.
Σε πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες πολύ καλύτερες από σήμερα, το 2004 ο Κώστας Καραμανλής είχε την χρυσή ευκαιρία να αλλάξει τον τόπο. Δεν το έπραξε. Δεν τόλμησε. Δείλιασε και υποτάχθηκε στις συντεχνίες.
Όσοι τον συναντούν και τον ρωτούν γιατί δεν προχώρησε σε γενναίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αυτές που ζητάνε όλοι σήμερα από το Σαμαρά, λέει αφοπλιστικά: «Τόσο άντεχε η κοινωνία. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο».

Δεν θα τον κρίνουμε…Αυτό θα το πράξει η ιστορία πλέον…Οι πολίτες αποφάνθηκαν, δίνοντας στον Παπανδρέου και στο «λεφτά υπάρχουν» την κυβέρνηση. Η χώρα μπήκε σε απίστευτη περιπέτεια…και κανείς δεν ξέρει πότε θα βγούμε από το λαβύρινθο.
Ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε τις τύχες όχι απλά της χώρας, αλλά του Έθνους στα χέρια του. Δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι «τόσο άντεχε η κοινωνία». Έχει τη χρυσή ευκαιρία να αναστήσει την Ελλάδα, βγάζοντας από τον Έλληνα και την Ελληνίδα τον δημιουργικό τους εαυτό, το φιλότιμο. Η προσπάθεια είναι τιτάνια…
Είναι εύκολη η κριτική που τα φορτώνει όλα στον Σαμαρά. Ωστόσο στην τιτάνια αυτή προσπάθεια κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι εκτός της Τρόικας βρίσκεται αντιμέτωπος και με ένα … πολυσυλλεκτικό κόμμα  όπου ο καθένας κάνει ότι του κατεβαίνει στο κεφάλι με μοναδικό κριτήριο την κομματική πελατεία του (παράδειγμα οι αντιστάσεις υπουργών στις αναγκαίες περικοπές), αλλά και με τους κυβερνητικούς εταίρους που μόνο εύκολη δεν του κάνουν την ζωή.
Όλοι αυτοί στην πρώτη επιτυχία του Σαμαρά θα σπεύσουν να διεκδικήσουν τις δάφνες της δόξας. Ενώ στην πρώτη αποτυχία θα είναι οι πρώτοι που θα βάλουν φωτιά στην πυρά της αποδοκιμασίας.
Όμως το χαλί στην Τρόικα και τον Τόμσεν, το έστρωσαν οι προηγούμενοι. Αυτοί δέχτηκαν τους «κανόνες του παιχνιδιού» των δανειστών και κόλλησαν την Ελλάδα στον τοίχο. Είναι άδικο λοιπόν οι ίδιοι να ζητούν τώρα από τον Σαμαρά να αλλάξει το παιχνίδι από την μια μέρα στην άλλη. Η ανατροπή των όρων δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.  Αν ο Σαμαράς δικαιωθεί μεσοπρόθεσμα με την «συντηρητική» στρατηγική του, θα περάσει στην ιστορία. Αν όχι, είναι βέβαιο ότι θα πληρώσει μόνος του και στο ακέραιο, τις αμαρτίες όλων αυτών που οδήγησαν την Ελλάδα στο χρεοστάσιο και σήμερα χαμογελούν αμέριμνοι. Σε κάθε περίπτωση αυτός έχει την ευθύνη, αυτός αποφασίζει, αυτός θα εισπράξει τον έπαινο και τα εύσημα, ή την αποδοκιμασία.
Οι πρώτες 30 ημέρες διακυβέρνησης Σαμαρά έδειξαν ένα άλλο μοντέλο διοίκησης. Ανέδειξαν ένα Πρωθυπουργό που δεν επιθυμεί να συμβιβαστεί και να ακολουθήσει την οδό του Καραμανλή και του Παπανδρέου.
Ο Σαμαράς έχει τη χρυσή ευκαιρία να ξαναδημιουργήσει τη μεσαία τάξη που διαλύθηκε επί Γιώργου Παπανδρέου. Να σπάσει κατεστημένες αντιλήψεις.
Η Χαλυβουργία έδειξε το δρόμο. Έπραξε το αυτονόητο και επιβραβεύτηκε από όλους όσους θέλουν ηρεμία, τάξη ασφάλεια και δικαιοσύνη.
Το αυτονόητο δεν ήταν πάντα αυτονόητο στον τόπο αυτό. Ο ίδιος είχε μιλήσει πολλές φορές για την επανάσταση του αυτονόητου. Ευκαιρία να την κάνει…Και ο λαός θα είναι μαζί του, πράσινοι, γαλάζιοι, ακόμα και σώφρονες αριστεροί.
Η χώρα δεν αντέχει άλλο…Θέλει ηγέτες και όχι απλά πρωθυπουργούς. Στο Σαμαρά έλαχε ο κλήρος…
Μάρκος Αυρήλιος,Antinews.gr