ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΠΡΑΞΕΙΣ

Η νέα επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα αποτελεί πηγή ανησυχίας ιδιαίτερα μετά την αποκάλυψη ότι οι δύο χώρες ξεκίνησαν τον Ιούνιο μυστικές διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο. Οι συζητήσεις με τον Ελληνα πρωθυπουργό, που ξεπέρασαν σε διάρκεια τις δύο ώρες και καλύφθηκαν από πλήρη μυστικότητα, διεξάγονται εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης που κτύπησε ποτέ την Ελλάδα και ερήμην του ελληνικού λαού, ο οποίος δεν εμπιστεύεται τους πολιτικούς του.

Οι πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν και σε αυτή την στήλη ανέφεραν ότι οι δύο πρωθυπουργοί στόχευαν σε επίλυση των προβλημάτων μέχρι το τέλος του χρόνου. Είναι ένας στόχος, ο οποίος με τα σημερινά δεδομένα θεωρείται απραγματοποίητος.

Ουδείς έχει δικαίωμα να αντιταχθεί στη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, εάν όντως η τουρκική πλευρά κάνει πράξεις τα λόγια του πρωθυπουργού της, ο οποίος είπε πως επιθυμεί μόνιμη ειρήνη. Και δεν πρέπει κανείς μας να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι η πραγματική βελτίωση των σχέσεων και ο τερματισμός των τουρκικών προκλήσεων θα είναι ευλογία και για τις δύο χώρες.

Ομως, μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, να νιώθουν οι Ελληνες ότι η Τουρκία δεν είναι απειλή, αλλά ένας καλός γείτονας, πρέπει να αλλάξει άρδην η σημερινή κατάσταση. Τα μηνύματα από την Αγκυρα δεν είναι τα αναμενόμενα και αυτά που ίσως να περίμενε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Η πολυδιαφημισμένη ακύρωση της απειλής πολέμου δεν συνέβη ποτέ και αποδείχθηκε ένα ευχολόγιο ολίγων μυθομανών γραφιάδων.

Επίσης δεν έγινε πράξη καμία υπόσχεση του κ. Ερντογάν προς τον κ. Παπανδρέου που αφορούσε το Αιγαίο και την Κύπρο. Σ' ολες τις προηγούμενες συναντήσεις τους, όπως και στα τετ α τετ των κ. Δρούτσα και Νταβούτογλου, οι Ελληνες αξιωματούχοι άκουσαν από τα τουρκικά χείλη ότι μετά τη νίκη στο δημοψήφισμα «όλα θα άλλαζαν». Δυστυχώς όλα «έμειναν τα ίδια» και στην περίπτωση της Κύπρου έχουν γίνει και χειρότερα. Η Αγκυρα απαιτεί μοιρασιά σε όλα και με τρόπο που θα έχει λόγο και στο ελληνοκυπριακό κρατίδιο που θα σχηματιστεί μετά τη βρετανικής έμπνευσης διευθέτηση.

Η απόφαση του κ. Παπανδρέου να εισέλθει σε διάλογο με την Τουρκία για το Αιγαίο με τη δικαιολογία ότι «εάν προσφύγουμε στη Χάγη θα χάσουμε, έτσι και αλλιώς, το 20%» διακρίνεται από ηττοπάθεια. Θα εδικαιολογείτο μία συζήτηση, εάν ο κ. Ερντογάν έδειχνε έμπρακτα ότι εννοεί και τα ελάχιστα που δηλώνει, πόσο μάλλον τις υποσχέσεις του. Θα μπορούσε π.χ. να τερμάτιζε την απαράδεκτη επιθετικότητα της τουρκικής αεροπορίας που κοστίζει ζωές και εκατομμύρια.

Θα μπορούσε να συναινούσε ώστε να ξεκινήσουν συζήτησεις για την παράδοση της Αμμοχώστου στον ΟΗΕ και στους νόμιμους κατοίκους της. Θα μπορούσε να αποσύρει μέρος των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο και να έδινε εντολή για τερματισμό των αποσχιστικών ενεργειών στη Θράκη, που διεξάγονται με την ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία δείχνει ανικανότητα να επιβάλει τον παραμικρό έλεγχο στην περιοχή.

Ο κ. Ερντογάν δεν έχει κάνει την παραμικρή κίνηση και δεν πείθει για τις καλές του προθέσεις που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις προκλήσεις των προκατόχων του. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι βρίσκεται στην εξουσία οκτώ χρόνια και δίνει από το 2002 τις ίδιες ψεύτικες υποσχέσεις, χωρίς να έχει υλοποιήσει καμία. Και κάθε φορά που πιάνεται ψεύτης καταφεύγει στο παραμύθι των στρατηγών. Η Τουρκία του κ. Ερντογάν δεν θα σταματήσει τις προκλήσεις ακόμα και αν της παραδώσουμε το μισό Αιγαίο...