ΠΟΣΟ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

 

Πόσο χωρατατζής ή χιουμορίστας ήταν ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης;

Ιστορικά ανέκδοτα του «Γέρου του Μοριά», που έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους πιο φημισμένους στρατηγούς, που γέννησε ποτέ  η Ελληνική Φυλή ή ο Ελληνισμός!..

Είναι γνωστό ότι το χιούμορ (1), αυτή η υψηλή διάθεση ευθυμίας ή και η λεπτή ειρωνεία,  είναι γνώρισμα όχι μόνον των σημερινών, αλλά και των αρχαίων Ελλήνων. Ο Διογένης ο κυνικός, για παράδειγμα, άφησε πολλά αστεία και ανέκδοτα τα οποία ήσαν όλα φιλοσοφημένα μέσα από τις εμπειρίες και τα βιώματα της ζωής του, ενώ οι κωμωδίες του Μένανδρου ή του Αριστοφάνη είναι πλέον κλασικές.

Χιούμορ, όμως, είχαν και πολύ μεγάλοι άνδρες της ελληνικής ιστορίας, όπως ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης (1770 - 1843), ο θρυλικός "Γέρος του Μοριά", ο σημαντικότερος από τη μεγάλη οικογένεια των Κολοκοτρωναίων, που τόσα πρόσφερε στον αγώνα για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία της πατρίδας. Κι όπως λένε από μικρός φαινόταν ότι είχε μια ροπή ή έφεση προς το χιούμορ.

Κάποτε, όπως διηγήθηκαν στον γράφοντα οι παλιότεροι, οι Τούρκοι έμαθαν πού κρύβεται ο Κολοκοτρώνης και έστειλαν ένα απόσπασμα να τον συλλάβουν.
Πράγματι οι Τούρκοι οργάνωσαν την περιπολία τους πολύ καλά και μόλις τον βλέπουν να κάθεται σε ένα βράχο και να παρακολουθεί μερικά παιδιά που έπαιζαν «σιαμάδες» (2) επιχειρούν τον αιφνιδιασμό τους και την ώρα που πήγαν να τον πιάσουν, αυτός πολύ ψύχραιμα παίρνει μια «σιαμάδα» σαν τα άλλα παιδιά και άρχισε να … παίζει μαζί τους φωνάζοντας και διαμαρτυρόμενος όπως ακριβώς κάνουν τα μικρά παιδιά.
Μόλις το είδαν αυτό οι Τούρκοι γέλασαν περιφρονητικά και είπαν:
--Μ’ αυτό το ... ζουρλό θα ασχολούμαστε τώρα; Πάμε να φύγουμε!..
Η ευφυία του Κολοκοτρώνη τού έσωσε τη ζωή!

Γελούσε πολύ με τα αστεία

Ήταν τόσο χωρατατζής ο Κολοκοτρώνης που όπως λένε, έβαζε κρυφά μικρά χαλίκια στο γάλα που υπήρχε μέσα στα καρδάρια τα οποία προορίζονταν για τα παλικάρια του. Μόλις αυτά έτριβαν άδολα το ψωμί τους μέσα στο γάλα και το έτρωγαν, αυτός έκανε την ... αθώα περιστερά και ξεκαρδιζόταν στα γέλια την ώρα που τα παλικάρια του θύμωναν, που έτρωγαν τα χαλίκια ή .. έσπαγαν και κανένα δόντι!..

Η Μάχη στα Δερβενάκια.

Ας διαβάσουμε τώρα μερικά ιστορικά ανέκδοτα που έχουν σχέση με τον θρυλικό Στρατηγό τής Επανάστασης, για να δούμε πόσο χωρατατζής (3) ή χιουμορίστας ήταν ο «Γέρος του Μοριά»!..

Από το λαιμό μέχρι...

Λένε πως μια φορά, καθώς ήσαν έτοιμοι για μια μάχη και περίμεναν να δουν τον εχθρό να έρχεται,  έβαλε ένα από τα παλικάρια του να δει τι σπυρί έχει βγάλει πίσω στη πλάτη του και τον πονάει τόσο πολύ:
--Πω, πω, καπετάνιε!... Σαν ένα σπυρί στάρι είναι!.., απάντησε το παλικάρι.
--Πω, πω, καπετάνιε!.. Σαν ένα κουκί από καλαμπόκι είναι!..., έλεγε ένα άλλο παλικάρι!..
--Πω, πω, καπετάνιε!... Σαν ένα κουκί είναι!.., έλεγε το άλλο!...
--Πω, πω, καπετάνιε!.. Σαν ένα πορτοκάλι είναι!..., έλεγε ο άλλος και έτσι πήγαινε η δουλειά ... μεγαλώνοντας ο καθένας το σπυρί, προφανώς για να διασκεδάσουν κι αυτά μαζί του, γνωρίζοντας πόσο χωρατατζής είναι ο Κολοκοτρώνης.!
Θυμώνει τότε ο «Γέρος του Μοριά» και τους λέει:
--Καλά, βρε παλικάρια, από το λαιμό μέχρι τον ... πισινό  μου και δεν βλέπετε τι σπυρί είναι και θέλετε να δούμε τον εχθρό;

Να η ευκαιρία...

Κάποτε ορισμένοι καφενόβιοι Έλληνες, στο Ναύπλιο, θέλοντας να αστειευτούν με το «Γέρο του Μοριά», μόλις τον είδαν να φτάνει στο καφενέ συνεννοήθηκαν να μη σηκωθεί κανένας όρθιος από σεβασμό και να μην  απαντήσει κανένας στον χαιρετισμό του:
--Καλησπέρα, παιδιά!..., λέει ο Κολοκοτρώνης μόλις μπαίνει μέσα στον καφενέ.
Τσιμουδιά όλοι τους!
--Καλησπέρα, ρε παιδιά!..
Τσιμουδιά όλοι τους!
--Καλησπέρα, ρε πατριώτες!..
Τσιμουδιά όλοι τους!.
--Βρε, πατριώτες, δεν ακούει κανείς;
Τσιμουδιά όλοι τους!
--Δεν είναι κανένας εδώ;
Και πάλι τσιμουδιά από όλους.
Κατεβάζει, λοιπόν, ο Κολοκοτρώνης τα … βρακιά του και λέει:
--Ευκαιρία να … αφοδεύσω!
Είδαν κι έπαθαν οι καφενόβιοι Έλληνες να μην … ανακουφιστεί μπροστά στα μάτια τους ο θρυλικός Στρατηγός!...

 Οι φούρνοι

Πόσο μεγάλο είναι το χωριό που γεννήθηκες; τον ρώτησε κάποιος Άγγλος περιηγητής.
- Έχει διακόσιους φούρνους! είπε γελώντας ο Κολοκοτρώνης (κάθε σπίτι στα χωριά είχε και δικό του φούρνο).

Η σκλάβα..

Μια γυναίκα του ζήτησε κάποια χάρη:
- Αφέντη μου, κάνε μου αυτό το καλό, και σκλάβα σου να γενώ!
- Τί λες, μωρή ζουρλή; Εμείς για τη λευτεριά πολεμούμε κι εσύ θέλεις να γίνεις Η ανταμοιβή…σκλάβα μου;

Η ανταμοιβή…

Του είπαν κάποτε του Θοδωρή:
- Κολοκοτρώνη, η πατρίδα θα σε ανταμείψει.
- Το ξέρω, απάντησε, εμένα θα πρωτοεξορίσει.

Το μνημόσυνο…

Κάποτε φιλοξένησε εν γνώσει του το φονιά του αδερφού του, ο οποίος νόμιζε ότι δεν τον ξέρει ο «Γέρος».
- Παιδί μου! λέει η μάνα του, δίνεις να φάει ψωμί ο φονιάς του παιδιού μου;
- Σώπα μάνα είπε ο στρατηγός. Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο του σκοτωμένου.

Η πολιτική…

Από τη στιγμή, που ο Κολοκοτρώνης ανακατεύτηκε στην πολιτική, έχασε τα νερά του. Πολύ γρήγορα όμως κατάλαβε το σφάλμα του και ξαναγύρισε στ’ άρματα.
Διηγούνταν μάλιστα και το ακόλουθο μύθο του Αισώπου, για να δείξει πως την έπαθε, όταν πήγε να γίνει πολιτικός:
Ένας λύκος άρπαξε ένα αρνί από το μαντρί και πήγε παραπέρα να το φάει.
- Κυρ λύκο, θα με φας, το ξέρω, είπε το αρνί. Γι’ αυτό όμως το καλό, κάνε μου και μένα αυτή τη χάρη: τραγούδα μου λιγάκι, γιατί έχεις πολύ γλυκιά φωνή και μένα μου αρέσουν τα τραγούδια.
Άφησε ο λύκος το αρνί κι άρχισε να ουρλιάζει. Τον άκουσαν τότε τα σκυλιά και τον πήραν στο κυνηγητό. Είδε κι έπαθε, ώσπου να γλυτώσει. Τότε στάθηκε ψηλά στη ράχη κι αγναντεύοντας το μαντρί είπε:
- Τί ήθελα εγώ να κάμω τον τραγουδιστή; Καλά να πάθω!

Έλεγε κι αυτόν το μύθο: Η κουκουβάγια είχε βρoμίσει πολύ τη φωλιά της κι αποφάσισε να κατοικήσει αλλού. Της λέει τότε ο κούκος:
- Του κάκου βασανίζεσαι, όσο παίρνεις μαζί σου και τον πισινό σου.

Η δολοφονία Καποδίστρια…

Ο Κολοκοτρώνης σχολίασε τη δολοφονία του Καποδίστρια με τον ακόλουθο μύθο:
- Κάποτε, λέει, τα γαϊδούρια πήραν την απόφαση να σκοτώσουν το σαμαρά, για ν’ απαλλαγούν απ’ τα σαμάρια κι απ’ το φορτίο, που τους έβαζαν οι άνθρωποι. Έτσι κι έγινε.
Αμέσως όμως κατόπιν πήραν την πρωτοβουλία τα καλφάδια (οι μαθητευόμενοι) του σαμαρά, μα δεν ήξεραν να κάμουν καλή τη δουλειά, γιατί έχασαν το μάστορά τους.
Έτσι τα κακοφτιαγμένα σαμάρια άρχισαν να χτυπάνε και να πληγώνουν τα δυστυχισμένα γαϊδούρια, που δεν άργησαν να καταλάβουν ότι με την ανόητη πράξη τους έπεσαν από το κακό στο χειρότερο…

Το πανεπιστήμιο…

Στον Όθωνα, ο οποίος τον ρώτησε τι γνώμη είχε για το νέο πανεπιστήμιο, που άρχισε να χτίζεται, απάντησε:
- Να σας πω, μεγαλειότατε. Μου φαίνεται ότι τούτο εδώ -κι έδειξε το πανεπιστήμιο- δεν έπρεπε να κτισθεί κοντά σε κείνο -κι έδειξε το παλάτι- διότι φοβούμαι ότι τούτο θα φάει εκείνο..

Θεός φρόνιμος..

Έλεγε, «Οι Έλληνες είναι τρελλοί, αλλά έχουν Θεόν φρόνιμον»!.. (Εϊναι γνωστό ότι ο Θοδωρής Κολοκοτρωνης είχε μιλήσει και για τον "Θεό της Ελλάδος"!..).

Το ξεγέλασμα...

Μετά την καταδίκη του τον πληροφόρησαν ότι ο βασιλιάς του χαρίζει τη ζωή και τον αφήνει μόνο…20 χρόνια φυλακή.
- Θα γελάσω τον βασιλιά! Δεν θα ζήσω τόσους! αποκρίθηκε.

Πρωκτόλιθος!..

Ρώτησαν κάποτε οι δημοτικιστές τούς καθαρευουσιάνους:
--Πώς λέγεται στην καθαρεύουσα ο Κολοκοτρώνης;
--Πρωκτόλιθος απάντησαν!..

Έθεσαν, όμως, και οι καθαρουσιάνοι την ερώτηση:
--Πώς λέγεται ο Κολοκοτρώνης στη δημοτική;
--Κωλοπετρίτσα, απάντησαν οι δημοτικιστές! (3)