ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ
τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι[1]Στην Ινδία, οι Άγγλοι ποτέ δεν προσπάθησαν να φέρουν κάποια αλλαγή στα παραδοσιακά κοστούμια των Ινδών, εκτός από μία. Όλοι επιτρέπεται να ντύνονται όπως τους αρέσει. Σε όλες όμως τις κρατικές υπηρεσίες, που διευθύνονται από Άγγλους, δεν επιτρέπεται η είσοδος στους Ινδούς, ακόμα και στους μαχαραγιάδες, αν δεν φορούν αγγλικά παπούτσια. Ήταν ένας εξυπνότατος ελιγμός από την πλευρά της αγγλικής διπλωματίας. Γιατί, με την εκπληκτική μεγαλοπρέπεια των ρούχων και κοσμημάτων των Ινδών, αυτή η μικρή αλλαγή αρκούσε να κάνει ολόκληρη τη φορεσιά τους να φαίνεται γελοία. Οποιοσδήποτε με την ελάχιστη ευαισθησία, και οι Ινδοί έχουν περισσή, θα προτιμούσε να φορέσει ρούχα αγορασμένα στο Πικαντίλυ, παρά να βλέπει τα δικά του υπέροχα κοστούμια με χοντροκομμένα παπούτσια που κάνουν το περπάτημα αδέξιο. Ξάφνου άνθρωποι με δύναμη και αξιοπρέπεια μετατρέπονται σε άρχοντες κωμικής όπερας, με επιτηδευμένα βήματα και ανόητες χειρονομίες. Δεν στέκουν πια σταθερά στα πόδια τους, συμπεριφορά που αντανακλά και στο πνεύμα τους και στη γενική τους στάση απέναντι στη ζωή. Πράγματι, μια αποτελεσματική μέθοδος να σπάσει κανείς το ηθικό ενός άνδρα ή μιας γυναίκας, που πραγματικά ξέρει να περπατά, είναι να περιορίσει τα πόδια μέσα σε μοντέρνα παπούτσια. Και αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν τα άλλα μέρη της παραδοσιακής φορεσιάς αφεθούν απείραχτα. Δεν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να αλλάξει κανείς χαρακτήρα ντύνοντας το σώμα του με αγγλική περιβολή, γιατί και να το κάνει μπορεί να διατηρήσει αβίαστη την εσωτερική εικόνα τού εαυτού του, και μπορεί, όταν χρειάζεται, να αλλάξει πάλι χωρίς συνέπειες. Όμως, μια τέτοια λεπτή στροφή από τη γνήσια επισημότητα και ομορφιά στην παρωδία, αρκεί να διαστρεβλώσει την εσωτερική εικόνα του ανθρώπου για πάντα.
Σχόλια