ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

 
Επέτειοι:

Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης.

Γιορτάζουν:

Αριστόβουλος.

Γεγονότα

1517: Ο γερμανός θεολόγος Μαρτίνος Λούθηρος τοιχοκολλεί τις 95 θέσεις του στην εκκλησία του Βίτενμπεργκ και ακολουθεί το σχίσμα στην καθολική εκκλησία.

1908: Τελετή λήξης των 4ων Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο, που άρχισαν στις 27 Απριλίου. Η Ελλάδα κατέκτησε τρία αργυρά μετάλλια, δύο με τον Κωνσταντίνο Τσικλητήρα στο ύψος και μήκος άνευ φοράς και ένα με τον Δώριζα στον ακοντισμό.

1912: Ο Ελληνικός Στρατός απελευθερώνει το Μέτσοβο, κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο.

1922: Αρχίζει η Δίκη των «6» (Γούναρης, Στράτος, Πρωτοπαπαδάκης, Θεοτόκης, Μπαλτατζής, Χατζηανέστης), που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τη μικρασιατική καταστροφή.

1927: Ιδρύεται ο ΠΟΚ (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Κωνσταντινούπολη, κατά άλλους Ποδοσφαιρικός Όμιλος Κέντρου) από σύμπραξη των τριών μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων της Αθήνας (ΠΑΟ, ΟΣΦΠ, ΑΕΚ), με αφορμή την τιμωρία του Ολυμπιακού από την ΕΠΟ. Παρόλο που η τιμωρία θα ισχύσει για μόνο ένα χρόνο, ο ΠΟΚ θα συνεχίσει τη διοργάνωση Κυπέλλων (Πάσχα, Χριστουγέννων), αλλά και αγώνων με ομάδες του εξωτερικού κι ενώ ο όρος θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται, υπονοώντας την κυριαρχία των τριών ομάδων του κέντρου.

1940: Ο φυλακισμένος Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης, με επιστολή του καλεί τον ελληνικό λαό να δώσει όλες του τις δυνάμεις στον πόλεμο κατά των Ιταλών, που διευθύνει η κυβέρνηση του δικτάτορα Μεταξά. Θα αμφισβητηθεί η γνησιότητά της.

Γεννήσεις

1887: Τσιανγκ Κάι Σεκ, κινέζος εθνικιστής ηγέτης, που μετά την κατάληψη της χώρας του από τους κομουνιστές του Μάο Τσε Τουνγκ έφυγε στην Ταϊβάν, όπου δημιούργησε ανεξάρτητο κράτος. (Θαν. 5/4/1975)

1888: Ναπολέων Λαπαθιώτης, έλληνας συγγραφέας και ποιητής. (Θαν. 7/1/1944)

1939: Αλί Φαρκά Τουρέ, ο επονομαζόμενος και Τζον Λι Χούκερ της Αφρικής, μαλινέζος μουσικός. Τιμήθηκε δύο φορές με το βραβείο Γκράμι. (Θαν. 7/3/2006)

Θάνατοι

1860: Τόμας Κόχραν, υποναύαρχος του Βρετανικού Ναυτικού, που πήρε μέρος και στην Επανάσταση του 1821. (Γεν. 14/12/1775)

1984: Ίντιρα Γκάντι, ινδή πολιτικός, που διετέλεσε πρωθυπουργός την περίοδο 1966-1975 και 1980-1984, οπότε και δολοφονήθηκε. (Γεν. 19/11/1917)

2002: Μιχαήλ Στασινόπουλος, ανώτατος δικαστικός, λογοτέχνης και πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά τη μεταπολίτευση. (Γεν. 27/7/1903)

 http://www.sansimera.gr/almanac/3

                                                ΕΛΛΗΝΙΚΟ     ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ                                                                     

31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

.

802.—Με επανάσταση που ξεσπά στην Κωνσταντινούπολη εκδιώκεται από το θρόνο η Ειρήνη, η οποία εξορίζεται στην αρχή στα Πριγκιποννήσια και στη συνέχεια στη Λέσβο.

.—Αυτοκράτορας του Βυζαντίου αναγορεύεται ο «λογοθέτης του γενικού» Νικηφόρος Α΄, ο οποίος θα παραμείνει στην εξουσία μέχρι τις 25 Νοεμβρίου του 811.

1029.—Τα Ελληνικά στρατεύματα, υπό τον Μιχαήλ Σπονδύλη, ηττώνται από τους άραβες στο Χαλέπι.

1448.—Πεθαίνει ο Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος σε ηλικία 58 ετών, Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (1425-48).

Ο Ιωάννης Η’ Παλαιολόγος ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας που βασίλεψε από το 1425 μέχρι το θάνατό του το 1448 αν και συμμετείχε ενεργά στη διακυβέρνηση από το 1422, μετά από την επιδείνωση της υγείας του πατέρα του Μανουήλ Β’. Ο Ιωάννης πραγματοποίησε από το 1424 διπλωματικές εκστρατείες στην Ουγγαρία και τη Βενετία, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το 1425 παρέδωσε οικειοθελώς τη Θεσσαλονίκη στους Βενετούς, ελπίζοντας ότι έτσι θα προστατεύσει την πόλη από τον επερχόμενο κίνδυνο. Την ύστατη ώρα οι Βενετοί την εγκατέλειψαν και ο Μουράτ Β΄ την κατέλαβε το 1430, με επακόλουθο σφαγές και λεηλασίες.

Ο Ιωάννης δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για τη διοργάνωση νέας Σταυροφορίας, ενώ συνέχισε και τη σταθερή Παλαιολόγεια πολιτική ενίσχυσης του Μυστρά. Ο Ιωάννης κατάφερε να πείσει τη Ρωμαϊκή Εκκλησία για τη σύγκληση ενός συμβουλίου για την ένωση των Εκκλησιών. Το Συμβούλιο πράγματι ξεκίνησε το 1438 στη Φερράρα, για να συνεχίσει από το 1439 τις εργασίες του στη Φλωρεντία, στην Ιταλία. Πλήθος απεσταλμένων έφτασαν από την Ανατολική Εκκλησία με επικεφαλής τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωσήφ Β΄. Ανάμεσά τους ο επίσκοπος Εφέσου Μάρκος Ευγενικός, ο Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός, ο Γεώργιος (αργότερα Γεννάδιος) Σχολάριος, ο επίσκοπος Νικαίας Βησσαρίων και ο επίσκοπος Κιέβου Ισίδωρος, καθώς και οι πατριάρχες Αντιοχείας, Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων. Μετά από μακρές και βασανιστικές διαβουλεύσεις, επιδημίες αλλά και διαμαρτυρίες των Ορθοδόξων για περιφρόνηση και κάκιστες συνθήκες σίτισης και διαβίωσης, το συμβούλιο έληξε με τη διακήρυξη του Latenteur Coeli («Ας αγαλλιάσουν οι ουρανοί»). Οι αποφάσεις του συμβουλίου της Φερράρας-Φλωρεντίας ήταν ουσιαστικά οι θέσεις της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, παρουσιασμένες σε ένα ενωτικό πλαίσιο υποταγής της Ανατολικής Εκκλησίας. Όπως θα ήταν αναμενόμενο, βάσει της προηγούμενης εμπειρίας από τέτοιες συμφωνίες σε υψηλό επίπεδο, ο λαός και ο ευρύτερος κλήρος δεν έκαναν ποτέ αποδεκτή τη συμφωνία, παρά την επίσημη υιοθέτησή της από τον Αυτοκράτορα. Συντετριμμένος ο Ιωάννης γρήγορα κατάλαβε ότι οι προσπάθειές του για ένωση ήταν μάταιες. Παράλληλα, οι σταυροφορικές εκστρατείες που οργανώθηκαν από τον πάπα με επικεφαλής τους Ούγγρους Λαδισλάο και Ουνιάδη, καθώς και το Σέρβο Μπράνκοβιτς, μετά από κάποιες αρχικές επιτυχίες κατά των Τούρκων, κατέληξαν σε διαδοχικές τραγικές ήττες στη Βάρνα (1444) και στο Κόσοβο (1448). Ο Ιωάννης βαθιά απογοητευμένος από την ύστατη ελπίδα του, πέθανε το 1448.

Ο Ιωάννης δεν είχε ίσως την εμβέλεια ή την προσωπικότητα του πατέρα του, έκανε όμως κάθε ειλικρινή προσπάθεια. Υπό τις συνθήκες στις οποίες βρέθηκε, λίγα ήταν δυνατά. Το συμβούλιο της Φερράρας-Φλωρεντίας ήταν η μεγαλύτερη ελπίδα του, όμως ο Ελληνικός λαός ήταν αποφασισμένος να μην υποκύψει στον πάπα, ακόμα και αν το τίμημα ήταν η διαφαινόμενη τουρκική κατοχή [wiki παιδεία].

1754.—Ο Νικόλαος ο εν Χίω, νεομάρτυρας, εκτελείται από τους Τούρκους.

1828.—Παρεδόθη εις τους Έλληνας τουρκικόν σώμα το οποίον ευρίσκετο στο μοναστήριον Δομπού Λεβαδείας.

.—Οι Έλληνες εκυρίευσαν την Αράχωβαν Λεβαδείας.

.—Οι Έλληνες υπό τον Μαυροβουνιώτην εκυρίευσαν εξ εφόδου το χωρίον Στεβενίκον Λεβαδείας.

.—Οι Έλληνες νικούν τους Τούρκους εις την θέσιν Οζά Γαρδικίου Σπερχειάδος. Ολόκληρος η περιοχή του Διστόμου, Λεβαδείας, Ζεμενού, παραλία Σαλώνων και Λοκρίδας ελευθερούται από τον Τουρκικόν ζυγόν.

1835.—Απέθανεν ό Υδραίος Δημήτριος Τσαμαδός, όστις είχε διαθέσει άνω τών 150.000 ταλλήρων διά τόν Αγώνα. Κατά τον Μάρτιον τού 1825, προκειμένου νά συγκροτηθή στόλος πρός απόκρουσιν τού Ιμβραήμ, τού εζητήθησαν 4.000 τάλληρα. Αλλά δεν είχε πλέον χρήματα. «Αδελφοί, είπεν εις τούς άλλους Υδραίους, τάλληρα πλέον δέν μού έμειναν. Έχω, όμως, ακόμη, τήν ζωήν μου καί ιδού επιβαίνω τού πλοίου μου ώς ναύτης».

1908.—Κυκλοφορούν τα πρώτα ηλεκτρικά τραμ στην Αχαρνών.

1912.—Οι ελληνικές δυνάμεις υπό τον Αντισυνταγματάρχη Μήτσα και με την βοήθεια 53 Κρητών εθελοντών, υπό τον Γ. Σκουλά, αγωνίζονται σκληρώς εναντίον των Τούρκων παρά το Μέτσοβον.

1918.—Μετά την υπογραφή της συνθήκης του Μούδρου, ναυτική συμμαχική Μοίρα, στην οποία συμμετείχαν και τα Ελληνικά θωρηκτά “Αβέρωφ” και “Κιλκίς”, περνά τα Στενά και αγκυροβολεί μπροστά στα ανάκτορα του Ντολμά Μπαχτσέ. Η Ελληνική Σημαία είναι πλέον ορατή από την Αγία Σοφία. Ταυτόχρονα τμήμα Κρητών χωροφυλάκων εγκαθίσταται στο Φανάρι ως φρουρά του Πατριαρχείου. Οι Έλληνες της Πόλης, πιστεύοντας ότι έφθασε η μεγάλη ώρα της λύτρωσης, ενθουσιάζονται. Στα στόμα όλων των Ελλήνων οι στίχοι του τραγουδιού: “στην Αγια-Σοφιά αγνάντια, βλέπω τα ευζωνάκια…”.

Στην Αγιά-Σοφιά αγνάντια
βλέπω τα ευζωνάκια.

Τα ευζωνάκια τα καημένα
μες στους ήλιους μαυρισμένα,

κλέφτικο χορό χορεύουν

και τ’ αντίπερα αγναντεύουν.

Κι αγναντεύοντας την Πόλη
τραγουδούν και λένε:

«Πάλι θα γένει δικιά μας

να η μεγάλη εκκλησιά μας.

Τούτα είν’ οι χρυσοί της θόλοι
αχ κατακαημένη Πόλη.

Στην κυρά την δέσποινά μας
πες να μην λυπάται,

 στις εικόνες να μην κλαίνε

 τα ευζωνάκια μας το λένε».

Κι ο παπάς που είναι κρυμμένος

μέσα στ’ άγιο βήμα,

τα ευζωνάκια δεν θ’ αργήσει

 να βγει να τα κοινωνήσει,

και σε λίγο βγαίνουν τ’ Άγια

μέσα σε μυρτιές και βάγια.

1919.—Στο μέτωπο στη Μ. Ασία μεταξύ των εμπολέμων Ελλήνων και Τούρκων γίνεται δράση περιπόλων.

1920.—Σε ολόκληρο το μέτωπο στη Μ. Ασία επικρατεί ηρεμία.

1921.—Η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία δρα με περιπόλους.

1940.—Τό υπό τόν ηρωϊκόν συνταγματάρχην Κ. Δαβάκην απόσπασμα Πίνδου, δυνάμεως 2.000 ανδρών μετά 4 πυροβόλων, αφού διά καταλλήλων ελιγμών συνεκράτησε τήν προέλασιν τών Ιταλών, ενήργησε σειράν ορμητικών καί θυελλωδών αντεπιθέσεων, αίτινες συνεχισθείσαν επί τριήμερον, κατέληξαν είς τήν κατάληψιν τών κατεχομένων υπό τού εχθρού θέσεων καί τήν αποσύνθεσιν τής Ιταλικής Μεραρχίας Τζούλια, δυνάμεως 15.000 ανδρών, μετά 20 πυροβόλων καί αεροπορίας. Αί απώλειαι τών Ιταλών υπήρξαν βαρύταται. Συνελήφθησαν πολλοί αιχμάλωτοι καί εκυριεύθη άφθονον πολεμικόν υλικόν. Ούτω ή πρώτη φάσις τής μάχης τής Πίνδου, κατά τήν οποίαν γυναίκες τής περιοχής, αψηφούσαι τόν κίνδυνον, μετέφερον νυχθημερόν πολεμεφόδια και τρόφιμα είς τά πρωκεχωρημένα τμήματα, ετερματίσθη μέ μεγαλειώδη ελληνικήν νίκην, εδόθη δέ ούτω είς τάς δυνάμεις μας καιρός νά προπαρασκευάσουν καί οργανώσουν γενικωτέραν αντεπίθεσιν έφ’ ολοκλήρου τού μετώπου. Ο Δαβάκης, όστις ηγήθη τής επιθέσεως, ετραυματίσθη σοβαρώς.

.—Ο έκ Χάλκης τής Δωδεκανήσου λοχαγός Αλέξανδρος Διάκος φονεύεται μαχόμενος ηρωϊκώς είς τήν Ζούζαλην Πίνδου. Είναι ό πρώτος Έλλην αξιωματικός του Στρατού Ξηράς και των βουνών της Πίνδου, όστις εφονεύθη κατά τόν ελληνοϊταλικόν πόλεμον. Ο Διάκος είχε διαταχθή νά καταλάβη τήν ράχην τής Τσούκας, όπερ καί έπραξε, ηγηθείς ό ίδιος τού λόχου του. Η Τσούκα, ανεκατελήφθη βραδύτερον υπό τάγματος Αλπίνι. Ο Διάκος επεχείρησε τότε καί νέαν εξόρμησιν, φωνάζων είς τούς στρατιώτας του : «Εμπρός, παιδιά για μιά ελεύθερη Ελλάδα και για μιά ελεύθερη Δωδεκάνησο). Η επίθεσις επέτυχε, αλλ’ ό Διάκος, ευρεθείς πρό εχθρικού πολυβόλου, εδέχθη ολόκληρον ριπήν κατάστηθα καί εκυλίσθη νεκρός.

.—Ο εκ Μεσσηνίας ανθυποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης κατέρριψε παρά τόν Λαγκαδάν ιταλικόν βομβαρδιστικόν δι’ εμβολισμού, είτα δέ, κατελθών δι’ αλεξιπτώτου, ευρέθη μέ τό περίστροφον ανά χείρας πρό τών Ιταλών αξιωματικών, οίτινες, μετά τήν καταστροφήν τού αεροπλάνου των, είχον κατέλθει κατά τόν ίδιον τρόπον καί συνέλαβεν αυτούς. Τό κατώρθωμα αυτό, μοναδικόν είς τήν ιστορίαν τής πολεμικής αεροπορίας, εσχολιάσθη διεθνώς, ανεγράφησαν δέ είς τόν στρατιωτικόν τύπον ενθουσιώδη άρθρα διά τόν Έλληνα αεροπόρον.

Αποφοίτησε, ως Ανθυποσμηναγός, από τη Σχολή Ικάρων το καλοκαίρι του 1940. Μετά την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου έλαβε μέρος σε αποστολές αναγνώρισης και αναχαίτισης ιταλικών αεροσκαφών, ως χειριστής αεροσκάφους PZL P.24.

.—Η ιταλική αεροπορία εβομβάρδισε τας Πάτρας και την Ναύπακτον.

Γ ια τον πρώτο βομβαρδισμό επί ελληνικού εδάφους, αυτόν της πόλης των Πατρών, η εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Τρίτης 29 Οκτωβρίου 1940 περιγράφει: «Άνανδρος βομβαρδισμός κατά αμάχου πληθυσμού». Εκ των σημερινών βομβαρδισμών κατά υπό ιταλικών αεροπλάνων της πόλεως Πατρών, διεπιστώθησαν μέχρι στιγμής νεκροί 50, τραυματίες 100 επί αμάχου πληθυσμού. Επίσης εφονεύθη εις αστυνομικός και ετραυματίσθησαν 3. Ζημίαι εις κτίρια ελάχισται. Ο υπερβολικός αριθμός των θυμάτων οφείλεται εις το γεγονός ότι ο άμαχος πληθυσμός παρέμεινε κατά την ώραν του βομβαρδισμού εις ακάλυπτους χώρους και δεν ετήρησε τα στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας, καταφεύγων κατά τη διάρκεια του συναγερμού εις υπόγειους χώρους, ή έστω ισόγειους των οικείων τους προχείρως διασκεαυζομένους». Οι νεκροί τελικά όπως δημοσίευσε η εφημερίδα «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» στο φύλλο της στις 28.10.1945 ήταν 193, εκ των οποίων 125 άνδρες, 43 γυναίκες και 25 παιδιά.

Ο βομβαρδισμός της Πάτρας λοιπόν ξεκίνησε στις 9 και 45 το πρωί και ολοκληρώθηκε με τα αναφερθέντα αποτελέσματα το μεσημέρι της ίδιας ημέρας. Πραγματοποιήθηκε από την 116η ομάδα των Πελαργών του 277ου σμήνους της ιταλικής αεροπορίας, υπό την αρχηγεία του σμηνάρχου Κάρλο Ρίνα.

Για τον βομβαρδισμό της Πάτρας και τα συμβάντα των πρώτων μηνών του πολέμου σημαντικά στοιχεία μας παρουσιάζει το χειρόγραφο ημερολόγιο του μοιράρχου, υποδιοικητή της χωροφυλακής Πατρών, Ευάγγελου Θέμελη. Το βιβλίο διανομής τροφίμων της υποδιοικήσεως χωροφυλακής Πατρών, μας δίνει με ένα μοναδικό τρόπο το κλίμα των πρώτων ημερών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Πάτρα, γραμμένο από έναν κρατικό λειτουργό, που βίωσε τα γεγονότα και ήταν υποχρεωμένος κάθε μέρα για αρκετούς μήνες μέχρι την έλευση των γερμανών κατακτητών, να δίνει γραπτές αναφορές για τα δρώμενα στην τοπική κοινωνία. «Στόχος των Ιταλών ήταν να πληγούν οι λιμενικές εγκαταστάσεις και να παρεμποδιστεί η μεταφορά στρατευμάτων και πολεμικού υλικού μέσω της Αιτωλοακαρνανίας προς την Ήπειρο. Οι βόμβες έπεσαν εκτός από τη λιμενική ζώνη και σε περιοχές στο κέντρο της πόλης, στην Τριών Ναυάρχων, στη λεωφόρο Γούναρη- στη συμβολή της με την οδό Κορίνθου ήταν η έδρα της 3ης μεραρχίας (στο σημείο που είναι σήμερα το κτίριο του ΙΚΑ)- και στη συνοικία του Αγίου Διονυσίου, σκορπώντας τον θάνατο στους πολίτες που είχαν βγει στους δρόμους εκλαμβάνοντας αρχικά τα αεροπλάνα για συμμαχικά και αφήνοντας πολλά ερείπια και καταστροφές».

(Αντώνης Δ. Σκιαθάς)

.—Τα αντιτορπιλικά μας “Σπέτσες” και “Ψαρά” καταφτάνουν στα αλβανικά παράλια, απέναντι από την Κέρκυρα, όπου αποβιβάζονται ιταλικά στρατεύματα. Αφού σηκώσουν την ελληνική σημαία αρχίζουν να βομβαρδίζουν τους σαστισμένους Ιταλούς επί μιάμιση ώρα.

.—Την ίδια μέρα αγγλικά πολεμικά ποντίζουν νάρκες στα ελληνικά ύδατα ενώ αγγλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στην Κρήτη, όπου και θα παραμείνουν έως τις 28 Μαΐου 1941.

1960.—Εγκαινιάζεται ο υδροηλεκτρικός σταθμός του Ταυρωπού, ισχύος 80.000 κιλοβάτ.

1972.—Καταργείται στην Ελλάδα ο θεσμός της προίκας για τους γάμους των αξιωματικών.

1976.—Η χώρα μας ξεκινά διεθνή εκστρατεία για την επιστροφή των μνημείων της Ακροπόλεως.

1985.—Πεθαίνει ο ζωγράφος και ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος, ο κυριότερος εκφραστής του σουρεαλισμού στη χώρα μας.

1991.—Αρχαιολογικές ανασκαφές αποδεικνύουν για πολλοστή φορά την ελληνικότητα της πόλης των Γιαννιτσών του νομού Πέλλας.

 .

 .

Βασική πηγή: www.e-istoria.com