Αιματηρός επίλογος στη Λιβύη; Πηγή:www.capital.gr
Σε παλαιότερους καιρούς ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε χαρακτηρίσει τις «αμεσοδημοκρατικές δομές» της Αραβικής Λιβυκής Τζαμαχιρίας ως αναβίωση της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Ωστόσο το όργιο τρόμου και αιματοχυσίας που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες στη χώρα του Μουάμαρ Καντάφι περισσότερο παραπέμπει στη σύντομη κυριαρχία των Τριάκοντα Τυράννων...
Οι τηλεοπτικές προειδοποιήσεις του υιού Καντάφι «θα πολεμήσουμε μέχρι τον τελευταίο άνδρα» κάθε άλλο παρά ρητορικές αποδείχθηκαν, αφού, σύμφωνα με τις τελευταίες μαρτυρίες, μόνο το τελευταίο 24ωρο στην πρωτεύουσα Τρίπολη οι νεκροί ξεπερνούν τους 160, καθώς το καθεστώς επιστράτευσε εναντίον των διαδηλωτών ακόμη και την πολεμική αεροπορία.
Ωστόσο, θα ήταν παραπλανητικό να χαρακτηρίσουμε τον Μουάμαρ Καντάφι ως γραφικό «τριτοκοσμικό» απομεινάρι μιας άλλης εποχής, εφόσον ο συνταγματάρχης που κυβερνά της Λιβύη τα τελευταία 42 χρόνια, αποδείχθηκε ικανός να αποκτά φιλίες στους πιο διαφορετικούς χώρους και εντάσσεται ακόμη και στο κάδρο των συμμάχων της Δύσης στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Η επιστροφή του άλλοτε παρία της διεθνούς σκηνής στον κύκλο των ευυπόληπτων ηγετών το 2004, η ομαλοποίηση της σχέσεων της Λιβύης με τις ΗΠΑ το 2006, η συμφωνία που συνυπέγραψαν Τρίπολη και Ρώμη το 2008 (ενταφιάζοντας τις πικρίες του αποικιακού παρελθόντος και εξασφαλίζοντας επικερδείς επενδύσεις για την ΕΝΙ και τον ιταλικό κατασκευαστικό κλάδο) το μαρτυρούν αυτό χαρακτηριστικά. Για να μην αναφέρουμε το δημοσίευμα της Daily Mail τον περασμένο Ιούνιο που ήθελε τον Βρετανό πρώην πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ να συνεργάζεται με το Κρατικό Επενδυτικό Ταμείο της Τζαμαχιρίας…
Η αναταραχή στη Λιβύη έχει την ιδιαιτερότητα αφενός να επηρεάζει με τον πλέον άμεσο τρόπο τις διεθνείς αγορές (εφόσον αφορά σημαντική πετρελαιοπαραγωγό χώρα) και ταυτοχρόνως να εκτυλίσσεται στην πιο κλειστή και αδιαφανή από τις κοινωνίες του αραβικού κόσμου, όπου η καχεκτικότητα της «κοινωνίας των πολιτών» αντισταθμίζεται μόνο από την ισχύ των παραδοσιακών πατριών – με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την «επόμενη μέρα».
Η Λιβύη εξάγει 1,7 εκατ. βαρέλια πετρελαίου ημερησίως και κατατάσσεται 62η μεταξύ των οικονομιών του κόσμου - έχοντας ετήσιο ΑΕΠ της τάξης των 77 δισ. δολαρίων. Το κατά κεφαλήν εισόδημα των Λίβυων, που ανέρχεται στα 12.000 δολάρια ετησίως, είναι το υψηλότερο της Αφρικής και ξεπερνά αυτό των Βραζιλιάνων ή των Πολωνών. Ωστόσο, οι ανισότητες είναι εντυπωσιακές, εφόσον το ένα τρίτο του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και η ανεργία ξεπερνά το 30% - στοιχείο που ερμηνεύει και τις επιθέσεις των διαδηλωτών εναντίον ξένων εργατών (νοτιοκορεατών και μπαγκλαντεσιανών) στα εργοτάξια των επιχειρήσεων διεθνών επενδυτών.
Δεν είναι τυχαίο ότι αρχική εστία της εξέγερσης υπήρξε το ανατολικό τμήμα της χώρας, το οποίο το καθεστώς είχε ευνοήσει πολύ λιγότερο από την Τριπολίτιδα και ότι η Βεγγάζη (δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας) βρίσκεται ήδη υπό τον έλεγχο της αντιπολίτευσης. Ωστόσο, η εξάπλωση των κινητοποιήσεων από την Κυριακή και στην πρωτεύουσα, σφράγισε την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος: ήδη έχουν αποσκιρτήσει κυβερνητικά στελέχη (ο υπουργός Δικαιοσύνης παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος για τη χρήση βίας), αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας (που αρνήθηκαν τις εντολές να στρέψουν τα πυρά τους εναντίον του πλήθους), διπλωμάτες (όπως ο πρέσβυς της Λιβύης στο Δελχί και ο υπ’ αριθμόν 2 της αντιπροσωπείας της χώρας στον ΟΗΕ), αλλά και ισχυρές φυλές, όπως η Ουαρφάλα, με ένα εκατομμύριο μέλη, η Ζουάγια, που απειλεί να μπλοκάρει την πετρελαϊκή παραγωγή και οι Τουαρέγκ του Νότου.
Σε μια τηλεοπτική εμφάνιση 22 δευτερολέπτων υπό βροχήν, ο Μουάμαρ Καντάφι διέψευσε χθες αυτοπροσώπως τις πληροφορίες, που διακινούσε ο Βρετανός ΥΠΕΞ, ότι έχει ήδη καταφύγει στη Βενεζουέλα. Ενδέχεται να πρόκειται για το τελευταίο μήνυμα που απευθύνει προς τον λαό – αντίστοιχο του διαβόητου τελευταίου διαγγέλματος Μουμπάρακ. Ο καθείς κατά το ύφος του.. ΠΗΓΗ:Capital
Σχόλια