Χάθηκαν όλες οι επενδυτικές κρυψώνες
Οι μάχες στην Λιβύη είναι μια καλή αφορμή για αποφυγή του ρίσκου από μέρους των επενδυτών.
Υπάρχουν και αρκετές ακόμη αφορμές: Τα υψηλά επίπεδα δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ο πληθωρισμός και τα χρέη, τα παρανοϊκά χαμηλά επιτόκια, ο κακός διεθνής συντονισμός, οι πιθανές φούσκες στα εμπορεύματα και τα ακίνητα της Κίνας –ακόμη και ο σεισμός στην Νέα Ζηλανδία.
Πολλές τρομαχτικές δικαιολογίες. Πού θα μπορούσαν όμως να αναζητήσουν την ασφάλεια οι επενδυτές;
Δεν μπορούν να στραφούν στον χρυσό, που συχνά θεωρείται η τελευταία επενδυτική κρυψώνα. Η τιμή του υποχώρησε λίγο τις προηγούμενες ημέρες και κινείται στα επίπεδα όπου βρισκόταν πριν τρεις μήνες περίπου. Είναι λογικό: μετά τον διπλασιασμό της τιμής του από το 2008, ο χρυσός είναι ο μεγάλος ευνοημένος από την υπερβολικά χαλαρή πιστωτική πολιτική.
Το δολάριο ενισχύεται κάπως τελευταία, αλλά αυτό το παραδοσιακό καταφύγιο είναι πια το πρόσωπο μιας υπερβολικά χρεωμένης χώρας που η παγκόσμια επιρροή της μειώνεται: Τρανό παράδειγμα η αδυναμία των ΗΠΑ να επηρεάσουν τα γεγονότα στην Μέση Ανατολή.
Η τιμή των αμερικανικών ομολόγων Treasuries, η κλασσική «απαλλαγμένη κινδύνου» τοποθέτηση, επίσης ενισχύθηκαν πρόσφατα. Αλλά το yield 3,5% στα 10ετή ομόλογα δεν προσφέρει εξασφάλιση έναντι του ορατού κινδύνου να το «εξαφανίσει» ο πληθωρισμός.
Υπάρχουν και αρκετές ακόμη αφορμές: Τα υψηλά επίπεδα δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ο πληθωρισμός και τα χρέη, τα παρανοϊκά χαμηλά επιτόκια, ο κακός διεθνής συντονισμός, οι πιθανές φούσκες στα εμπορεύματα και τα ακίνητα της Κίνας –ακόμη και ο σεισμός στην Νέα Ζηλανδία.
Πολλές τρομαχτικές δικαιολογίες. Πού θα μπορούσαν όμως να αναζητήσουν την ασφάλεια οι επενδυτές;
Δεν μπορούν να στραφούν στον χρυσό, που συχνά θεωρείται η τελευταία επενδυτική κρυψώνα. Η τιμή του υποχώρησε λίγο τις προηγούμενες ημέρες και κινείται στα επίπεδα όπου βρισκόταν πριν τρεις μήνες περίπου. Είναι λογικό: μετά τον διπλασιασμό της τιμής του από το 2008, ο χρυσός είναι ο μεγάλος ευνοημένος από την υπερβολικά χαλαρή πιστωτική πολιτική.
Το δολάριο ενισχύεται κάπως τελευταία, αλλά αυτό το παραδοσιακό καταφύγιο είναι πια το πρόσωπο μιας υπερβολικά χρεωμένης χώρας που η παγκόσμια επιρροή της μειώνεται: Τρανό παράδειγμα η αδυναμία των ΗΠΑ να επηρεάσουν τα γεγονότα στην Μέση Ανατολή.
Η τιμή των αμερικανικών ομολόγων Treasuries, η κλασσική «απαλλαγμένη κινδύνου» τοποθέτηση, επίσης ενισχύθηκαν πρόσφατα. Αλλά το yield 3,5% στα 10ετή ομόλογα δεν προσφέρει εξασφάλιση έναντι του ορατού κινδύνου να το «εξαφανίσει» ο πληθωρισμός.
Είναι αρκετά εύκολο να προστατευτεί ένα χαρτοφυλάκιο από τον έναν ή τον άλλον κίνδυνο. Φοβάστε τις τιμές του πετρελαίου; Αγοράστε πετρέλαιο (και επιδεινώστε το πρόβλημα.) Τον πληθωρισμό; Η αποπληθωριστική Ιαπωνία ίσως είναι η λύση. Τις γεωπολιτικές μεταβολές; Η Κίνα αποδεικνύεται νικητής, Τις φούσκες; Σορτάρετε καθετί κινεζικό. Και πάει λέγοντας.
Αλλά η απόλυτη ασφάλεια στις επενδύσεις είναι χίμαιρα. Υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες που μεταβάλλουν τις αξίες των επενδυτικών ενεργητικών και είναι είτε αδύνατον να προβλεφθούν (όπως η πτώση μεσανατολικών κυβερνήσεων) είτε αδύνατον να αποφευχθούν (όπως ο νομισματικός επαναπροσδιορισμός).
Ακόμη κι αν ο επενδυτής δεχτεί χαμηλές αποδόσεις σε αντάλλαγμα για χαμηλό ρίσκο, η ιστορία δείχνει ότι δεν θα κάνει καλή συμφωνία. Το καλύτερο είναι να επικεντρωθεί στον προσδιορισμό των ελεγχόμενων κινδύνων –και να αποδεχτεί ότι ο κόσμος είναι γεμάτος προβλήματα.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd.
Σχόλια