«Κώδικας Ντα Βίντσι»: Η αλήθεια πίσω από την ιστορία του βιβλίου -Το μυστικό της επιτυχίας και η μεγάλη φάρσα

Είκοσι χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Κώδικα Ντα Βίντσι», ο συγγραφέας του επιμένει ότι το αριστουργηματικό του μυθιστόρημα βασίζεται σε αληθινή ιστορία.

Ο «Κώδικας Ντα Βίντσι» αποτελεί ένα εκδοτικό θαύμα, που κυκλοφόρησε πριν από 20 χρόνια -συγκεκριμένα στις 18 Μαρτίου του 2003- και μέχρι σήμερα προσφέρει συγκινήσεις σε χιλιάδες αναγνώστες.

Ο θρίαμβος της ιστορίας του Νταν Μπράουν όμως δεν οφείλεται τόσο στη γραφή του, ή απλώς στην αγωνία που κρατάει τον αναγνώστη καρφωμένο στη συναρπαστική του ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος, ή στην εμπορική επιτυχία που συνόδευσε η μεταφορά του έργου στη μεγάλη οθόνη, με πρωταγωνιστή τον Τομ Χανκς.

Αυτό το συγγραφικό θαύμα συγκινεί μέχρι σήμερα γιατί συναρπάζει και διεγείρει το κοινό το γεγονός ότι όλη αυτή η ιστορία, που στηρίζεται σε μια συνωμοσία, θα μπορούσε να είναι αλήθεια, τουλάχιστον όπως το βλέπει -ή θέλει να το βλέπουμε- ο συγγραφέας του και όπως το αποτύπωσε με την ακρίβεια, τη λεπτομέρεια και την ένταση σε κάτι λιγότερο από 600 σελίδες.

Οι ενθουσιώδεις αναγνώστες διασκέδασαν με τις θεωρίες των ζηλωτών μοναχών, την ιστορική αντιπαλότητα μεταξύ της Καθολικής Εκκλησίας και των Ναϊτών Ιπποτών και τα μυστηριώδη έγγραφα που ήταν κρυμμένα στην εκκλησία του Rennes-le-Chateau στη Γαλλία.Η συναρπαστική ιστορία του «Κώδικα Ντα Βίντσι»

Πρόκειται για την ιστορία ενός τολμηρού μελετητή συμβόλων και καθηγητή στο Χάρβαρντ που μπλέκεται σε μια θανάσιμη συνωμοσία συγκάλυψης της αλήθειας για την ιστορία του Ιησού Χριστού και το Άγιο Δισκοπότηρο.

Διότι, σύμφωνα με τη συνωμοσία που πραγματεύεται και δημιούργησε εν μέρει αυτό το βιβλίο, η Καθολική Εκκλησία συγκαλύπτει εδώ και αιώνες ότι ο Ιησούς Χριστός και η Μαρία Μαγδαληνή -μια γυναίκα αμφιβόλου ηθικής που έγινε μια από τις πιο αφοσιωμένες μαθήτριές του- απέκτησαν ένα παιδί. Και οι απόγονοι του παιδιού έγιναν η δυναστεία των Μεροβίγγειων Φράγκων βασιλέων, οι οποίοι κυβέρνησαν τη σημερινή Γαλλία μεταξύ του 5ου και του 8ου αιώνα μ.Χ.

Σύμφωνα με τον «Κώδικα Ντα Βίντσι», η γραμμή αίματος του Χριστού επιβιώνει μέχρι σήμερα. Το μυστικό φυλάσσεται από μια σκοτεινή ομάδα που ονομάζεται «Κοινό της Σιών», στους επικεφαλής της οποίας περιλαμβάνονταν γνωστά ονόματα όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Βίκτωρ Ουγκώ και ο Ισαάκ Νεύτων, προσωπικότητες που ενέπνευσαν διαχρονικά διάφορες σκοτεινές θεωρίες.

O συγγραφέας του «Κώδικα Ντα Βίντσι», Νταν Μπράουν/ Φωτογραφία Shutterstock

Ο Νταν Μπράουν δεν αμφισβητεί τίποτα από το έργο του

Ο Νταν Μπράουν, μέχρι σήμερα, δεν έχει παραδεχτεί ότι όλη αυτή η υπόθεση είναι απλώς ένα παραμύθι. Γιατί να το κάνει άλλωστε, αν υποθέσουμε ότι το πιστεύει και εφόσον γνωρίζει μάλιστα ότι είναι το μυστικό της εμπορικής του επιτυχίας;

Σε ένα επεξηγηματικό σημείωμα, σύμφωνα με την Daily Mail, o Nταν Μπράουν γράφει ότι «όλες οι περιγραφές έργων τέχνης, αρχιτεκτονικής, εγγράφων και μυστικών τελετουργιών σε αυτό το μυθιστόρημα είναι ακριβείς». Το «Κοινό της Σιών», προσθέτει, είναι μια «πραγματική οργάνωση» και υπάρχουν έγγραφα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας που το αποδεικνύουν.

Το πραγματικά εξαιρετικό δεν είναι η πλοκή του Μπράουν. Είναι η ακόμη πιο φανταστική πλοκή πίσω από την πλοκή του βιβλίου -η αληθινή ιστορία μιας από τις πιο παράξενες φάρσες στην ιστορία.

Το βιβλίο που ενέπνευσε τον Νταν Μπράουν

Το πρώτο στοιχείο βρίσκεται στον ίδιο τον «Κώδικα Ντα Βίντσι». Το όνομα του κακού, μάλλον απίθανο, είναι Sir Leigh Teabing. Και όπως συμβαίνει, η πλοκή μοιάζει εντυπωσιακά με τον ισχυρισμό ενός μη μυθοπλαστικού βιβλίου: «Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Δισκοπότηρο», γραμμένο από τους Henry Lincoln, Richard Leigh και Michael Baigent (το επώνυμο του τελευταίου είναι αναγραμματισμός του Teabing). Αυτό το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1982.

Το 2005, οι Λέιφ και Μπέιτζεντ μήνυσαν τον Νταν Μπράουν για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Αν και έχασαν την υπόθεση, ο Μπράουν παραδέχτηκε στη συνέχεια ότι είχε εμπνευστεί από το έργο τους.

Για παράδειγμα, από «Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Δισκοπότηρο» ο Μπράουν πήρε την ιδέα ότι η Μαρία Μαγδαληνή είχε γεννήσει το παιδί του Ιησού. Από αυτό το βιβλίο, επίσης, έμαθε για τη δυναστεία των Μεροβίγγειων και το Κοινό της Σιών. Και αυτό το βιβλίο ήταν επίσης το πρώτο που ισχυρίστηκε, ίσως λίγο άκομψα, ότι το Άγιο Δισκοπότηρο συμβόλιζε τη μήτρα της Μαρίας.

Αυτό το βιβλίο βέβαια το πήγε και ένα βήμα παραπέρα. Ανέφερε ότι το Κοινό της Σιών προσπαθεί να μετατρέψει την ΕΕ σε μια Ιερή Ευρωπαϊκή Αυτοκρατορία, βασισμένη στην τρομερή δύναμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Από τους τρεις συγγραφείς του βιβλίου που ενέπνευσε τον Νταν Μπράουν, ο εγκέφαλος ήταν ο Χένρι Λίνκολν, ένας τηλεοπτικός σεναριογράφος, γνωστός για τη σειρά Doctor Who τη δεκαετία του 1960.

Σε διακοπές στη Γαλλία, ο Λίνκολν είχε διαβάσει ένα βιβλίο με τίτλο L'Or De Rennes (Ο χρυσός της Ρεν), το οποίο υποστήριζε ότι η μεσαιωνική εκκλησία του Rennes-le-Chateau κατείχε μια δόση μυστικών εγγράφων σχετικά με το Koινό της Σιών και τους Μεροβίγγειους βασιλιάδες.

Γοητευμένος, ο Λίνκολν πήγε στην Εθνική Βιβλιοθήκη στο Παρίσι για να ελέγξει την ιστορία. Και τι βρήκε; Ένα άγνωστο μέχρι τότε έγγραφο με την ονομασία Les Dossiers Secrets (Τα μυστικά έγγραφα), το οποίο επιβεβαίωνε ότι το Κοινό της Σιών υπήρχε από τον Μεσαίωνα.

Φωτογραφία Shutterstock

Η φάρσα που γέννησε τον «Kώδικα Ντα Βίντσι»

Αυτή ήταν μια εκπληκτική ανακάλυψη. Ή θα ήταν, αν δεν ήταν μια κολοσσιαία φάρσα, σχολιάζει η Daily Mail.

Στον «Κώδικα Ντα Βίντσι», ο Νταν Μπράουν λέει ότι το Κοινό της Σιών χρονολογείται από το 1099. Στην πραγματικότητα όμως, ιδρύθηκε το 1956. Ήταν το προϊόν ενός ανθρώπου με υπερβολικά ανεπτυγμένη φαντασία.

Γεννημένος το 1920, γιος ενός μπάτλερ και μιας μαγείρισσας, ο Πιερ Πλαντάρ (Pierre Plantard) ήταν ένας ξεδιάντροπος φαντασιόπληκτος.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, προσπάθησε να ιδρύσει μια Επιτροπή Δημόσιας Ασφάλειας και προσέφερε τις υπηρεσίες του στον στρατηγό Ντε Γκωλ, ισχυριζόμενος ότι είχε μαντικές ικανότητες. Τίποτα από αυτά δεν του έφερε την προσοχή που επιθυμούσε. Τελικά, αποφάσισε να ιδρύσει το δικό του ιπποτικό τάγμα, το Κοινό της Σιών. Στην αρχή δεν ήταν κάτι περισσότερο από μια οργάνωση κατοίκων στη γενέτειρά του, την Ανμάς, κοντά στη λίμνη της Γενεύης.

Παρόλα αυτά, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Πλαντάρ αποφάσισε να βγάλει κάποια χρήματα πουλώντας «τίτλους ιπποτών» σε αφελείς λάτρεις της ιστορίας. Επινόησε ένα μυθικό γενεαλογικό δέντρο για τη μυστική του κοινότητα, που χρονολογείται από τις Σταυροφορίες, και επινόησε κάποια σενάρια σχετικά με την προστασία της χαμένης γενεαλογίας των Μεροβίγγειων βασιλέων. Και προφανώς ο κληρονόμος της δυναστείας των Μεροβίγγειων ήταν ο πραγματικός βασιλιάς της Γαλλίας.

Με τη βοήθεια ενός φίλου του, ο Πλαντάρ έφτιαξε πλαστά μεσαιωνικά έγγραφα που «αποδείκνυαν» ότι το Κοινό της Σιών ήταν μια πραγματική μεσαιωνική οργάνωση. Στη συνέχεια πήγε στη Εθνική Βιβλιοθήκη στο Παρίσι προσποιούμενος τον ερευνητή και τα έβαλε στα αρχεία. Εν τω μεταξύ, ο Πλαντάρ ανέθεσε σε έναν άλλο φίλο του να γράψει το L'Or De Rennes, το βιβλίο που θα αποκάλυπτε τη μυστική του κοινωνία στον κόσμο. Το σχέδιο του Πλαντάρ για την απόκτηση χρημάτων ήταν μια πλήρης αποτυχία. Τα χρόνια πέρασαν και το Κοινό της Σιών παρέμεινε εντελώς άγνωστο.

Αλλά τότε ήρθε η ανατροπή. Ο Ερρίκος Λίνκολν διάβασε το βιβλίο, πήγε στη βιβλιοθήκη, είδε τα έγγραφα και τα κατάπιε όλα. Και ο Λίνκολν πρόσθεσε ένα νέο στοιχείο για τους Βρετανούς αναγνώστες, την υπόθεση για τον Ιησού, τη Μαρία Μαγδαληνή και το Άγιο Δισκοπότηρο.

Αυτό το νέο στοιχείο, παρεμπιπτόντως, άφησε τον Πλάνταρ κατάπληκτο. Ήταν τόσο θυμωμένος, μάλιστα, που βγήκε στο γαλλικό ραδιόφωνο και ανακοίνωσε ότι τα είχε βγάλει όλα από το μυαλό του.

100 εκατ. λίρες περιουσία από μια φάρσα;

Αλλά ο Νταν Μπράουν ανακάλυψε την ιστορία και σε αντίθεση με τον Πλαντάρ, ο συγγραφέας του «Κώδικα Ντα Βίντσι» έχει μια περιουσία που ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια λίρες και ο Πλαντάρ πέθανε το 2000 στην αφάνεια. Δεν πρόλαβε, ευτυχώς, να δει ένα μέρος της φάρσας του να γίνεται προϊόν μυθοπλασίας με κέρδος πολλών εκατομμυρίων.

Η σοβαροφάνεια του έργου του Νταν Μπράουν δίνει στο έργο του όλα αυτά τα στοιχεία που διεγείρουν τον αναγνώστη. Το μυστικό της επιτυχίας του Μπράουν όμως είναι ότι ακόμη και μετά από τόσο καιρό δεν έχει παραδεχτεί ποτέ ότι το όλο θέμα είναι μια ανοησία, γράφει το βρετανικό Μέσο.

«Πόσο απ' αυτό βασίζεται στην πραγματικότητα;», ρώτησε κάποτε ένας δημοσιογράφος τον διάσημο συγγραφέα. Χωρίς να χάσει ούτε λεπτό, με ευθύτητα, ο Νταν Μπράουν απάντησε: «Απολύτως όλα».

Πηγή:  href="https://www.iefimerida.gr

https://www.iefimerida.gr