Πόσοι σέβονται την ιστορία αυτού του κτιρίου της Βουλής;


 

Σαν σήμερα, λέει, το 1836, θεμελιώθηκε το κτίριο των Ανακτόρων στο λόφο της Mπουμπουνίστρας, σε σχέδια του βαυαρού αρχιτέκτονα, Φρίντριχ φον Γκέρτνερ. Πρόκειται για το σημερινό κτίριο της Βουλής, τα « Παλαιά Ανάκτορα», που λέγανε οι παλιότεροι. Μήπως, λοιπόν, μας δίδεται μια να διαβάσουμε ένα μικρό ιστορικό τους; Ας δούμε το παρακάτω κείμενο!..

ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι τα Παλαιά Ανάκτορα των Αθηνών (όπου στεγάζεται σήμερα η Βουλή των Ελλήνων) και βρίσκονται στην περιοχή: λεωφόρος Β. Αμαλίας & Β. Σοφίας, έχουν μια παλιά ιστορία. Από συστάσεως σχεδόν του Νέου Ελληνικού Κράτους Έτος με έτη οικοδόμησης: 1836-1843. Ας κάνουμε μια περιγραφή:
Τα Παλαιά Ανάκτορα των Αθηνών οικοδομήθηκαν βάσει σχεδίων του αξιόλογου Βαυαρού αρχιτέκτονα Friedrich von Gaertner (1792-1847), στο ανατολικό άκρο (τότε) της πόλης, κοντά στην πύλη της "Μπουμπουνίστρας", επί του αυχένος που σχηματίζεται μεταξύ των λόφων Λυκαβηττού και Ακρόπολης, θέση που κρίθηκε περίοπτη και ταυτόχρονα υγιεινή.
Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 25 Ιανουαρίου / 6 Φεβρουαρίου 1836 και η εγκατάσταση του βασιλικού ζεύγους Όθωνα και Αμαλίας πραγματοποιήθηκε στις 25 Ιουλίου / 6 Αυγούστου 1843 (μόλις ένα μήνα περίπου προτού το νέο οικοδόμημα αποτελέσει για πρώτη -αλλά όχι και τελευταία- φορά, το σκηνικό ενός δραματικού γεγονότος στην ελληνική πολιτική ιστορία, της επανάστασης της Γ’ Σεπτεμβρίου).
Αρκετές εργασίες ωστόσο συνεχίστηκαν μέχρι το 1847 (λ.χ. το μεγάλο κλιμακοστάσιο), ενώ ορισμένες δεν ολοκληρώθηκαν παρά δέκα χρόνια αργότερα (όπως ο ζωγραφικός διάκοσμος).
Πρόκειται για ένα μάλλον λιτό (παρά τον όγκο του) ορθογώνιο νεοκλασικό κτίριο, αποτελούμενο από τέσσερις περιμετρικές πτέρυγες και μια κεντρική, περιβαλλόμενο από δωρικές κιονοστοιχίες (ανατολικά και νότια) και προπύλαια (προς τη δύση), το οποίο διατηρεί ακόμη και σήμερα την επιβλητικότητά του, αν και δεν έχουν λείψει οι χαρακτηρισμοί "βαρύ και ακαλαίσθητο" (Κ. Μπίρης), "ομοιάζoν με στρατώνα" (E. About).
Αποτέλεσε την έδρα της βασιλικής εξουσίας επί επτά σχεδόν δεκαετίες, στη διάρκεια των οποίων υπέστη τις συνέπειες δύο σοβαρών πυρκαγιών. Η πρώτη (το 1884) κατέκαυσε τον 2ο όροφο της βόρειας πτέρυγας, ενώ κατά τη δεύτερη (1909), πολύ καταστρεπτικότερη, αποτεφρώθηκαν το σύνολο της κεντρικής πτέρυγας και τμήματα της ανατολικής και δυτικής. Η βασιλική οικογένεια εγκαταστάθηκε τότε προσωρινά στα θερινά ανάκτορα του Τατοΐου ενώ, μετά τη δολοφονία του Γεωργίου Α’ (τον Μάιο του 1913), τα ανάκτορα του (μέχρι τότε διαδόχου και ήδη βασιλιά) Κωνσταντίνου, επί της οδού Ηρώδου Αττικού, κατέστησαν η νέα βασιλική έδρα.
Κατά το επόμενο διάστημα, τα Παλαιά Ανάκτορα είχαν ποικίλες χρήσεις (κατοικία της βασιλομήτορος Όλγας, ιδίως όταν ασκούσε την αντιβασιλεία, νοσοκομείο κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, έδρα ποικίλων υπηρεσιών μέριμνας των προσφύγων μετά την καταστροφή του 1922, κ.ά.), ώσπου αποφασίστηκε από την κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου, η εγκατάσταση εκεί της Βουλής και της Γερουσίας.
Για την εφαρμογή αυτής της απόφασης, πραγματοποιήθηκε μεταξύ των ετών 1930-1935 ευρύτατης έκτασης επέμβαση (βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ανδρέα Κριεζή, απόφοιτου του Πολυτεχνείου του Μονάχου και εκφραστή ενός νεοακαδημαϊκού εκλεκτικισμού), κατά τη διάρκεια της οποίας η ημιερειπωμένη κεντρική πτέρυγα κατεδαφίστηκε μέχρις θεμελίων και στη θέση της οικοδομήθηκαν τα αμφιθέατρα συνεδριάσεων των δύο νομοθετικών σωμάτων (με χρήση οπλισμένου σκυροδέματος στα πατώματα και σιδηροκατασκευών με γυαλί στην επιστέγαση), ενώ ανεγέρθηκε στη βόρεια όψη νεοκλασικό πρόπυλο με έξι δωρικούς κίονες (συμπληρώνοντας κατά κάποιο τρόπο τις αντίστοιχες κιονοστοιχίες των υπολοίπων όψεων).
Τα εγκαίνια της Γερουσίας έγιναν τον Αύγουστο του 1934, της δε Βουλής τον Ιούλιο του 1935 (αμφότερα τα σώματα καταργήθηκαν ένα χρόνο μετά την εγκατάστασή τους εκεί, η μεν Γερουσία οριστικά, η δε Βουλή επί μια δεκαετία, συνεπεία της δικτατορίας Μεταξά και της Κατοχής). Στο διάστημα 1934-1989 έδρευε επίσης στα Παλαιά Ανάκτορα το Συμβούλιο της Επικρατείας, ενώ και κατά καιρούς στεγάζονταν και διάφορες άλλες υπηρεσίες (μεταξύ των ετών 1936-1944 το Υπουργείο Ασφαλείας, το 1940-1941 και το 1945-1951 το Γενικό Επιτελείο Στρατού, κ.ά.).
Από το 1946, ωστόσο, χρησιμοποιείται κυρίως ως έδρα της Βουλής των Ελλήνων (με εξαίρεση το διάστημα της δικτατορίας 1967-1974), αλλά και του Υπουργικού Συμβουλίου. Στο διάστημα αυτό πραγματοποιήθηκε πλήθος επεμβάσεων, κυρίως στην εσωτερική διαρρύθμιση, ενώ μεταξύ των ετών 1996-2000 κατασκευάστηκε (κάτω από το προαύλιο) υπόγειος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων και βρεφονηπιακός σταθμός. (*)
Τώρα, πόσοι από τους βουλευτές εισέρχονται μέσα με τρόπο που να δείχνει τον απαιτούμενο σεβασμό και δεν φοράνε, επί παραδείγματι, κάτι μπλούζες με … παπαγάλους και κάτι τέτοιες περίεργες και αλλόκοτες γραφικές παραστάσεις ή νομίζουν ότι το ιστορικό αυτό κτίριο δεν πρέπει να τυγχάνει του καταλλήλου σεβασμού και της ευπρέπειας του κάθε βουλευτή, αυτό, όπως λέει ο λαός, είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο»!..
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
Σάββατο, 25 Ιανουαρίου 2014
=============
(*) Ενδεικτική Βιβλιογραφία: Κ. Η. Μπίρης, Τα πρώτα σχέδια των Αθηνών, Αθήνα 1933* Κ. Η. Μπίρης, Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, Αθήνα 1η έκδ. 1966, 3η έκδ. 1996* Ν. Μακρυγιάννης, Ιστορία του μεγάρου της Βουλής, Αθήνα 1979* Δ. Φιλιππίδης (επιμ.), Νεοελληνική Αρχιτεκτονική, Αθήνα 1984* Αικατερίνη Δεμενεγή-Βιριράκη, Παλαιά Ανάκτορα των Αθηνών, 1836-1986, Αθήνα 1994.                                                                                        http://www.sakketosaggelos.gr/Article/5205/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γνωρίζατε ότι το Εθνικό Ζώo της Ελλάδας είναι το δελφίνι;

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΤΑ!