Quo Vadis? Cui Bono? Πού βαδίζει η Ελλάδα, και ποιοι ωφελούνται;

Φοίβος Αποστολόπουλος

Πολιτικός επιστήμων, διεθνολόγος, ειδικός σε θέματα εθνικής ασφάλειας. Για να αποφευχθούν εικασίες και υποθέσεις, και προκειμένου να επικεντρωθεί ο αναγνώστης στην ουσία της αναλύσεως, είναι σκόπιμο να εκτεθούν περιληπτικά οι γνωσιολογικές παράμετροι του υπογράφοντος το κείμενο. Περιληπτικά λοιπόν ο γραφών ανήκει στην Ρεαλιστική σχολή διεθνών σχέσεων όπως διαμορφώνεται από τον Θουκυδίδη, τον Πλάτωνα, την μέση προς ύστερη περίοδο της στωικής φιλοσοφίας, καθώς και από την νέο-ρεαλιστική προσέγγιση των Γκίλπιν και –σε επίπεδο στρατηγικών μελετών-Έντουαρντ Λούτβακ. Οικονομικά  ακολουθεί ο γραφών την Κεϋνσιανή σχολή.  

 Που βαδίζουμε, και πως;

 Δεν είναι πρόθεση του γράφοντος να ασχοληθεί με την –στην καλύτερη περίπτωση αποσπασματική και παντελώς υποβολιμαία- ανάλυση των γεγονότων και των συνθηκών που εκπορεύεται από τα πολιτικά κόμματα και τα παντελώς χειραγωγούμενα Αθηναϊκά ΜΜΕ.   Είναι χάσιμο χρόνου, και επιπλέον είναι (κατά το ρητό των ινδιάνων Χόπυ) «αδύνατον να ξυπνήσεις κάποιον που κάνει ότι κοιμάται». Το γεγονός και μόνο ότι πολιτικοί και ΜΜΕ ασμένως και αυτομάτως αναπαράγουν τις δηλώσεις του γερμανικού μηχανισμού επιβολής της ηγεμονίας της χώρας αυτής επί της ΕΕ, εξηγεί πλήρως την χρήση του ρητού. Διότι τα όσα γίνονται τα τελευταία δυο χρόνια, αποτελούν την πλέον απροκάλυπτη προσπάθεια της Γερμανίας επιβολής ηγεμονίας στην Ευρώπη, αυτή την φορά με οικονομικά μέσα.

 Το πρόβλημα της χώρας και των πολιτών της είναι που πάμε, με βάση τα αντικειμενικά (και συνεπώς μετρήσιμα) δεδομένα. Πλέον ομολογείται από όλους (ακόμη και από του ς ανεκδιήγητους κκ. Σαμαρά και Βενιζέλο), ότι το μνημόνιο οδηγεί στην πλήρη καταστροφή της Ελλάδος. Το αποκορύφωμα δε ήταν η προ ολίγων ημερών συνέντευξη στον κ. Παύλο Τσίμα του κορυφαίου οικονομολόγου και βασικού συμβούλου της κ. Μέρκελ, ο οποίος στην συνέντευξη αυτή είπε τα εξής εξόχως αποκαλυπτικά: πρώτον ότι το μνημόνιο δεν οδηγεί πουθενά και απορούσε γιατί η Ευρώπη δεν το καταλαβαίνει (!), και δεύτερον ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι να φύγει από το ΕΥΡΩ και να ξαναπάει στην δραχμή! Η εκπομπή παίχτηκε την προηγουμένη εβδομάδα. Δηλαδή ένας εκ των αρχιτεκτόνων του μνημονίου ομολογούσε ότι πρακτικά προσπαθούσαν να μας πετάξουν από το ΕΥΡΩ, βάζοντας μας σε σπιράλ οικονομικού θανάτου.

 Τα στατιστικά στοιχειά δε δείχνουν ξεκάθαρα ότι η ακολουθουμένη οικονομική πολιτική οδηγεί σε πλήρη καταστροφή της χώρας, καθώς και το ΔΝΤ, και η ΕΚΤ, και η Τράπεζα της Ελλάδος, και η Κομισιόν και πληθώρα άλλων οικονομικών κέντρων συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι η ύφεση και η περαιτέρω εφαρμογή των εισπρακτικών μέτρων του μνημονίου ΔΕΝ επιτρέπουν ΚΑΜΙΑ ασφαλή εκτίμηση για το πότε η χώρα θα σταματήσει το σπιράλ ύφεσης και πτώχευσης. ΟΥΔΕΙΣ τολμά να κάνει ευθέως εκτίμηση ρισκάροντας το κύρος του και το όνομα του. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι έως τώρα προβλέψεις των ανωτέρω οργανισμών κάθε φορά (προ μηνός η 6^η για το ΔΝΤ) διορθώνονται πει τα χείρω άμα τη εμφανίσει των πραγματικών δεδομένων προκειμένου για την ύφεση και την εισπρακτική ικανότητα κάθε νέου μέτρου.

 Ο γράφων θα τολμήσει να κάνει μια εκτίμηση η οποία αφορά την εφεξής πορεία της χώρας, και η οποία εκτίμηση είναι μετρήσιμη και όχι απλώς θεωρητική.   Πριν κάποιοι αντιδράσουν ας κάνουν τον κόπο να φτάσουν μέχρι το τέλος του κειμένου.

 QUO VADIS E CUI BONO: δυο αντιθετικά σενάρια.

Σενάριο 1^ο: Ριζική αλλαγή του μνημονίου.

 Κατ’ αρχήν είναι εφικτή; Είναι. Αλλά απαιτεί μη εκβιάσιμη πολιτική ηγεσία. Σπάνιο είδος στην χώρα ετούτη. Άλλοι έφτιαξαν κόμματα με γερμανική χρηματοδότηση, άλλοι αγωνιούν μήπως αποκρυπτογραφηθούν τα ημερολόγια Τσοχατζόπουλου, άλλοι αγωνιούν μήπως και κάποτε ζητηθούν επισήμως τα πρακτικά της δίκης της Ζημενς από Γερμανία και μάλιστα και επίμαχες καταθέσεις, άλλοι από τυχόν ανάλυση δεδομένων αγορών συστημάτων ασφαλείας και άμυνας στην αλλοδαπή, και η λίστα είναι μακρά. Το χειρότερο δε είναι ότι τέτοια άτομα εξακολουθούν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή. Δεν εστάλησαν εκτός κοινοβουλίου στις τελευταίες εκλογές. Δεδομένου δε ότι  απανταχού της Γης οι υπηρεσίες πληροφοριών πρωτίστως συλλέγουν στοιχεία για την κρυφή ζωή αλλά και τα σκοτεινά πεπραγμένα πολιτικών και ανθρώπων με επιρροή προκειμένου να είναι εκβιάσιμοι όταν χρειαστεί, είναι μάλλον πρόδηλο ότι ποτέ δεν μπορείς να περιμένεις σκληρή διαπραγμάτευση από άτομα τα οποία έχουν αμαρτωλό παρελθόν. Πόσο μάλλον όταν πρέπει να κοντράρεις την χώρα της οποίας οι εταιρείες σε έχουν φιλοδωρήσει.

 Γιατί είναι αντικειμενικά εφικτή η ριζική αναθεώρηση του μνημονίου, εφόσον ο διαπραγματευτής είναι μη εκβιάσιμος;

 Διττή η απάντηση. Αφενός διότι υπάρχει πλέον μια συνολική δυναμική σε κοινωνικό επίπεδο στο σύνολο της νότιας ζώνης του ΕΥΡΩ αλλά και αλλού στην Ευρώπη. Μια κοινωνική δυναμική που θα γιγαντώνεται όσο οι υπόλοιποι λαοί θα βλέπουν να τους πλησιάζει η αιμοσταγής (δεκάδες αυτοκτονιών) οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Σήμερα που γράφεται το κείμενο αυτό υπήρξαν τρεις αυτοκτονίες στην χώρα, η μια δε διπλή (υιός 50 ετών και μάνα 90 ετών) με σημείωμα που ευθέως αναφέρει ως αιτία την αδυναμία επιβιώσεως των δυο πλέον. Μέχρι στιγμής κανένα από τα Αθηναϊκά ΜΜΕ δεν ανέφερε το γεγονός. Το σύστημα μαζικού ελέγχου που περίγραψε ο Όργουελ στο μυθιστόρημα «1984» υπάρχει και λειτουργεί πλήρως στην Ελλάδα.

 Όμως η κοινωνική δυναμική μόνη της δεν είναι επαρκής, και ας βαυκαλίζεται η αριστερά για την δυναμική των λαών κλπ. Οι ελίτ που συναινούν σε τέτοιες πολιτικές λίγο ενδιαφέρονται για την κοινωνική δυναμική με αυτή την έννοια. Υπάρχουν άλλοι υπολογισμοί που φοβίζουν. Το δεύτερο σκέλος της απάντησης.

 Γεωπολιτική αστάθεια, οικονομική ριζική ανακατάταξη, τελικά αλλαγή ελίτ. Αυτά φοβίζουν τέτοιους ανθρώπους. Και στην περίπτωση της Ελλάδας, όσο και εάν φαίνεται περίεργο, τα μεγέθη και οι συνέπειες είναι και μετρήσιμες και επαληθεύσιμες! Πρόκειται για ανώμαλη περίπτωση , διότι συνήθως η πρόβλεψη είναι δύσκολα μετρήσιμη στις κοινωνικές επιστήμες και στην γεωπολιτική, όπου τα μαθηματικά μοντέλα δεν έχουν σχεδόν καθόλου πεδίο εφαρμογής. Όμως η σειρά, η ένταση και συνάφεια των γεγονότων είναι τόσο ξεκάθαρες, που το όλο σενάριο καθίσταται – σε περίπτωση πραγματοποίησης του- μετρήσιμο.  

Στην σύνοδο του ΝΑΤΟ που έγινε στην Ουάσιγκτον ήταν αποκαλυπτικό το κεντρικό θέμα. Επισημαίνεται ότι ήταν καλεσμένα όχι μόνο τα κράτη μέλη (28) αλλά και χώρες φιλικά προσκείμενες ή που το ΝΑΤΟ θέλει προσκείμενες (δηλαδή άλλα 32 κράτη). Η επιδίωξη είναι ο παγκόσμιος ρόλος του ΝΑΤΟ. Όμως το βασικό αντικείμενο είναι η νέα δομή του ΝΑΤΟ καθώς οι κύριες χώρες μέλη του (ΗΠΑ, Ην. Βασίλειο, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία) που δίνουν και την δυνατότητα προβολής ισχύος είναι σε δεινή οικονομική θέση ή/και λίγο πριν την οικονομική κατάρρευση. Γι’ αυτόν τον λόγο εκκενώνεται ουσιαστικά το Αφγανιστάν (όπου είναι βέβαιο ότι θα επανέλθουν και οι Ταλιμπάν και οι πολέμαρχοι με την παντελώς αναξιόπιστη συμπεριφορά), και για τον ίδιο λόγο ο νυν Γεν. Γραμματέας Ρασμούσεν παρουσίασε το πρόγραμμα «Έξυπνη Άμυνα». Το πρόγραμμα προσπαθεί να οικοδομήσει μια δομή δυνάμεων με βάση τις νέες οικονομικές πραγματικότητες στις κύριες στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Η Γερμανία δεν είναι κύρια στρατιωτική δύναμη, και μάλιστα έχει θησαυρίσει ακριβώς επειδή δεν έχει αξιόλογες στρατιωτικές δαπάνες, συν τοις άλλοις.

 Το πρόγραμμα είναι η μετρήσιμη διάσταση της πιθανής ελληνικής εξόδου από το ΕΥΡΩ για το ΝΑΤΟ, την νότια πτέρυγα του και οι παγκόσμιες επιπτώσεις. Γιατί; Μα διότι οι σύγχρονοι στρατοί χωρίς λεφτά απλά δεν υπάρχουν, πολλώ δε μάλλον εάν χρησιμοποιούν εργαλεία προβολής ισχύος (αεροπλανοφόρα, υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων, εκστρατευτικά σώματα κλπ) τα οποία καταναλώνουν πολύ μεγάλα ποσά χρήματος. Εάν η Ελλάδα βγει από το ΕΥΡΩ, με την κατάσταση ως έχει σήμερα  η Ισπανία θα χρειαστεί περίπου 180-200 δις.  ΕΥΡΩ για να στηρίξει τις ιδιωτικές τράπεζες άμεσα, άλλα 200 δις. ΕΥΡΩ για κρατικά ομόλογα (τα οποία ήδη κινούνται οριακά στα επιτόκια δανεισμού στο 7%), και άλλα 50-70 δις. ΕΥΡΩ για να στηρίξει κομβικούς τομείς της οικονομίας της, και όλα αυτά μέσα σε δυο εβδομάδες με τρεις το πολύ.  Η Ισπανική «γρίπη» (η οποία κατά το παρελθόν είχε σκοτώσει το 20% του πληθυσμού της Ευρώπης) αυτή την φορά θα απειλήσει άμεσα με θάνατο 60  εκατομμύρια ανθρώπους: την Ιταλία. Ήδη οι δυο μεγαλύτερες ιταλικές τράπεζες λαμβάνουν κρατική στήριξη για την ρευστότητα τους, και σε περίπτωση που εκδηλωθεί η Ισπανική κρίση για την Ιταλία θα χρειαστούν εντός δέκα ημερών περίπου άλλα 500 με 600 δις. ΕΥΡΩ για στήριξη τραπεζών και ομολόγων. Δηλαδή μόνο για τις δυο χώρες πάνω από 1,1 τρις. ΕΥΡΩ σε τρεις εβδομάδες. Παράλληλα με την Ισπανία θα καταρρεύσει και η Πορτογαλία, για την οποία ακόμη και στο φτηνότερο πρόγραμμα θα απαιτηθούν άλλα 200 δις (που σημαίνει ότι ουσιαστικά θα θυσιαστεί η Πορτογαλία για να επιβιώσουν οι άλλοι δυο). Δηλαδή το όλο πακέτο άμεσης ανάγκης φτάνει στα 1,3 τρισ. ΕΥΡΩ.  Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την ΕΚΤ και η βέβαιη επίθεση στο ΕΥΡΩ (εκτός και ξαφνικά εξαφανιστούν οι κερδοσκόποι) η οποία λόγω μόχλευσης θα είναι τουλάχιστον 400 με 500 δισ. ΕΥΡΩ (καλό σενάριο). Άρα η λογιστική ρευστότητα που θα χρειαστεί ανεβαίνει στα 1,7 με 1,8 τρις ΕΥΡΩ. Προσθέστε και το «φέσι» των 360 δις ΕΥΡΩ εκ μέρους μας, αφού με την έξοδο από το ΕΥΡΩ αυτομάτως θα κηρυχθεί στάση πληρωμών προς το εξωτερικό. Πάμε στα 2 με 2,1 τρις ΕΥΡΩ.  Αυτή η ρευστότητα δεν υπάρχει, και δεν θα είναι διαθέσιμη παρά μόνο εάν αποφασίσει η κεντρική τράπεζα της Κίνας να σώσει το ΕΥΡΩ. Διότι εάν η ΕΚΤ κόψει λογιστικά τόσο γρήγορα τόσο χρήμα ο πληθωρισμός της Ευρωζώνης θα είναι πυραυλοκίνητος. Το ίδιο χρονικό διάστημα θα χρειαστεί να δανειστεί μεγάλα ποσά και το Ην. Βασίλειο (του οποίου τα οικονομικά είναι οριακά), που πιθανότατα θα φτάσουν τα 150 με 200 δις ΕΥΡΩ καθώς θα καταρρεύσουν οι εξαγωγές προς την Ευρώπη ενώ παράλληλα θα ανέβουν κατακόρυφα τα επιτόκια δανεισμού του. Μπορεί να είναι εκτός Ευρωζώνης, αλλά θα δανειστεί από τις ίδιες αγορές. Ποιος θα πρωτοδανειστεί δηλαδή;

 Επιπλέον οι ΗΠΑ συνεχίζουν να δανείζονται (ομοσπονδιακά και πολιτειακά) μηνιαία περίπου 15 δις ΕΥΡΩ, τα οποία θα αλιεύσουν και αυτές από το ίδιο πορτοφόλι με τους υπολοίπους. Και επίσης και άλλες ευρωπαϊκές χώρες χρειάζονται δανεισμό κάθε μήνα, οι οποίες σε μια κατάσταση όπου θα απαιτηθούν ταυτόχρονα τέτοια ποσά από τις αγορές θα βρεθούν σε αδυναμία δανεισμού. Δηλαδή σε δυο με τρεις μήνες θα πρέπει να επιτευχθεί (με ποια επιτόκια σε τέτοια κατάσταση;) δανεισμός 2,5 τρις ΕΥΡΩ με συντηρητικούς υπολογισμούς. Ποιοι μπορούν να δώσουν τέτοια λογιστική ρευστότητα ;

 Η Κίνα έχει πραγματική ρευστότητα (σε χρυσό και μετρητά) ίση με 3,9 τρις. δολάρια ΗΠΑ. Η Ινδία το 1/7 της Κίνας, η Ρωσία πολύ λίγα για τα μεγέθη που απαιτούνται. Δηλαδή με απλά μαθηματικά προκύπτει ότι το μόνο πραγματικό πορτοφόλι το οποίο δύναται να στηρίξει το ΕΥΡΩ, την νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ είναι η Κίνα. Δηλαδή, σε γεωπολιτικούς όρους, η μόνη χώρα που παρουσιάζει ακόμη ραγδαία οικονομική ανάπτυξη, που έχει δαπανήσει και δαπανά τεράστια ποσά στην αύξηση της στρατιωτικής ισχύος της μέσω της κατακόρυφης αύξησης του τεχνολογικού της επιπέδου, και την οποία προσπαθούν οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία να περικλείσουν, θα είναι ο εγγυητής των οικονομιών τους. Λογικά βέβαια τίθεται το απλό ερώτημα: το γεωπολιτικό κενό θα καλυφθεί από την Κίνα; Διότι η απερίγραπτα κοντόφθαλμη και βλακώδης διαχείριση της Ευρωζώνης από την Γερμανία, σε συνδυασμό με την σοβαρότατη πιστωτική κρίση των ΗΠΑ, δημιουργούν το εκρηκτικό μίγμα που χρειάζεται για την δημιουργία γεωπολιτικού κενού, το οποίο ουδόλως δύναται να καλύψει η εξαιρετικά ανεμική στρατιωτική και διπλωματική ισχύς της Γερμανίας. Κοινώς, όσο και να το θέλει, η Γερμανία «δεν παίζει στην μεγάλη κατηγορία» των γεωπολιτικών συσχετισμών παρά μόνον ως παράγων αποσταθεροποίησης. Τα ακριβώς αντίθετα ισχύουν για την Κίνα.

 Ερώτηση: Όλα αυτά τα κοσμογονικά θα γίνουν επειδή θα φύγει η Ελλάδα από το ΕΥΡΩ;

 Ναι! Όχι διότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, αλλά διότι υπήρξε τόσο ανίκανη και εξόχως κοντόφθαλμη η διαχείριση της κρίσεως εκ μέρους της Γερμανίας, που δημιούργησε τις ιδανικές συνθήκες σε συνδυασμό με την κάθετη πτώση των ΗΠΑ λόγω κυρίως των νέο-συντηρητικών και την δεκαπενταετή άνοδο της Κίνας, για το ξέσπασμα καταιγίδας πυρκαϊάς (αγγλιστί fire storm). Η έξοδος της Ελλάδας θα είναι το αναμμένο τσιγάρο πάνω στα στουπιά με την βενζίνη στο κατάξερο οικονομικό δάσος.      

 Συνεπώς εάν η Ευρωζώνη δεν ανακρούσει άμεσα πρύμναν λίαν συντόμως θα βρεθεί να διαχειρίζεται την καταστροφή της, συμπαρασύροντας και τους άλλους. Βέβαια, η έξοδος της Ελλάδας θα επιταχύνει κατά πολύ, και θα καταστήσει πολύ πιο βίαιη, την καταιγίδα. Όμως και εάν ακόμη η Ελλάδα δεν βγει, και η λογική της λιτότητας συνεχίσει, πάλι θα είναι αναπόφευκτη η κατάρρευση. Απλά, όσον αφορά την Ελλάδα, θα έχει γίνει το πειραματόζωο μέχρι θανάτου, καθώς τα όποια μέτρα ληφθούν κάποτε (το πότε είναι παντελώς αδιευκρίνιστο), θα μας έχουν βρει (εφόσον εφαρμοστούν τα νέα εισπρακτικά μέτρα του μνημονίου) οικονομικά και πολιτικά πτώματα. Οι ατέρμονες συζητήσεις των Βρυξελλών, ιδίως τώρα που με το αγγλικό δίκαιο υποθηκευτήκαν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, δεν συνάδουν πλέον με την στοιχειώδη επιβίωση ων Ελλήνων και του κράτους. Ούτε ακόμη και ως επαρχίας διοικούμενης από τις Βρυξέλλες που είναι το όνειρο μιας πολύ συγκεκριμένης μερίδας της εδώδιμης «ελίτ» της οποίας αυτήκοος μάρτυς, όσον αφορά τον μύχιο πόθο τους, είναι ο γράφων.  Συμμερίζεται δε ο γράφων απόλυτα την αξιολόγηση της ελίτ αυτής που γίνεται από τον δημοσιογράφο Νίκο Κοτζιά στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (τεύχος 136, σ. 37) όπου σε άρθρο του επισημαίνει: «Η διαπλοκή στην Ελλάδα υιοθετεί κάθε εκβιασμό που έρχεται από τα έξω. Συχνά, είναι η πηγή παράκλησης προκειμένου να γίνουν. Ποσώς την ενδιαφέρει ότι τέτοιες επιθέσεις λειτουργούν ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες…Το σίγουρο είναι ότι προκειμένου να διασφαλίσουν την άθλια πολιτική τους δεν έχουν καμία αναστολή να «δώσουν» την χώρα και τους πολίτες στους ξένους επικυρίαρχους και στις κινδυνολογίες τους…» Θυμίζω ότι μόλις σήμερα ο πρόεδρος του ΣΕΒ υιοθέτησε στάση αντίθετη με όσα έλεγε προ μηνών σχετικά με τους μισθούς και τις αμοιβές, προκαλώντας την οργή του κ. Βενιζέλου ο οποίος είχε πλειοδοτήσει στην τότε στάση του προέδρου του ΣΕΒ, περνώντας τον νόμο για τις κατώτατες αμοιβές, την μετενέργεια και τις κλαδικές συμβάσεις. Σημεία των καιρών;

 Σενάριο 2^ο: διακοσμητική αλλαγή του μνημονίου

 Τα πράγματα εδώ είναι πολύ εύκολα και περίπου τελεολογικά. Πλήρης καταστροφή του ότι έχει απομείνει από την μεσαία τάξη, συνεπαγόμενη κοινωνικά εκρηκτική κατάσταση, πλήρης απονομιμοποίηση της οποιασδήποτε κυβερνήσεως υπάρχει, υποθήκευση των περιουσιών όλων σχεδόν των πολιτών είτε από τράπεζες, είτε από το δημόσιο (φόροι, χαράτσια και πάει λέγοντας), και απολύτως μη προβλέψιμη κοινωνικό-παθολογική δυναμική. Για παράδειγμα οι πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν φόρους και χαράτσια, το κράτος βρίσκεται με ανείσπρακτες οφειλές, τελικά θα κατασχέσει ή θα τιτλοποιήσει, και τελικά όπως και να έχει οι πολίτες σε πολύ μεγάλο ποσοστό θα βρεθούν στον αέρα κυριολεκτικά, σε ένα κράτος το οποίο θα μισούν. Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να προβλέψει τα επακόλουθα, να αναλάβει πρωθυπουργός, διότι η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Κατά το παρελθόν γίνανε διάφορα σε ανάλογες καταστάσεις (δικτατορίες, επαναστάσεις, πόλεμοι, λιντσαρίσματα και άλλα τέτοια ευχάριστα).  Ο Πάγκαλος είχε κρεμάσει εργολάβους στην πλατεία Συντάγματος για πολύ λιγότερα.

 Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει όποιος σπουδάζει πολιτικές επιστήμες, είναι να προσέχει με θρησκευτική ευλάβεια την αντίληψη του λαού σχετικά με την νομιμοποίηση της κυβερνήσεως του. Όπου αυτή η αντίληψη εξαλείφεται, έχει έλθει ο καιρός των βίαιων ανατροπών. Στην ελληνική δημοκρατία εισήχθη η αρχή της δεδηλωμένης για την αποφυγή κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων, και τελικά κατέληξε εργαλείο διάζευξης κυβερνήσεως και πολιτών (φαινόμενο εξαιρετικά ανεπτυγμένο κατά την τελευταία διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ). Και η εγχώρια «ελίτ» συνεχίζει να επενδύει σε αυτό. Μωραίνει κύριος…

 Κατακλείδα

 Τα σενάρια που εκτέθηκαν συνοπτικά παραπάνω, προκύπτουν τόσο από τα οικονομικά δεδομένα τα οποία είναι ευρέως διαθέσιμα από ανοικτές και επίσημες πηγές, όσο και από την βασική κοινωνιολογική θεωρία και ανάλυση των κοινωνικών συστημάτων. Τίποτα από όσα εκτέθηκε δεν είναι ρηξικέλευθο. Τα δεδομένα είναι προφανή, για όποιον θέλει να τα δει και να τα διαβάσει. Επίσης, είναι προφανές ότι η ούτως η άλλως συντελούμενη μετατόπιση ισχύος προς την περιοχή του Ειρηνικού, χάριν της οποίας οι ΗΠΑ άφησαν την πρωτοβουλία επί ευρωπαϊκού εδάφους στην Γερμανία, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε παγίδα θανάτου για τις ΗΠΑ και για αρκετές χώρες της Ευρώπης. Εάν κάτι είναι ασυγχώρητο στους Γερμανούς, είναι η άρνηση να μάθουνε από τα λάθη του παρελθόντος, αλλά και η παντελής έλλειψη συνολικής αντιλήψεως των ενεργειών τους. Για τον ίδιο λόγο όμως είναι ασυγχώρητοι και οι –θεωρητικά πιο πεπειραμένοι- Γάλλοι, και φυσικά οι ΗΠΑ. Οι τελευταίες επέδειξαν μεγάλο ερασιτεχνισμό χειρισμών επί νέο-συντηρητικών και τώρα το πληρώνουν πολλαπλώς.

 Ως γνωστών, όταν τα βουβάλια τσακώνονται στον βάλτο, την πατάνε οι βάτραχοι. Εμείς ανήκουμε στους τελευταίους. Μόνο που ήταν τέτοια η έπαρση και επιφανειακότητα χειρισμών των βουβαλιών, που ο συγκεκριμένος βάτραχος κατέστη τελικά εξαιρετικά τοξικός για τα βουβάλια. Επειδή δυστυχώς οι πολιτικοί μας είναι σπιθαμιαίοι κατά το πλείστον (δανείζομαι όρο φίλου), το μόνο που απέμεινε στον συγκεκριμένο βάτραχο ήταν η τοξική του απειλή (Τσίπρας), την οποία και ανέδειξαν ευτυχώς με την ψήφο τους οι πολίτες. Εξ’ ου και η μεγάλη πρεμούρα των βουβαλιών να νεκραναστήσουν τα δυο πολιτικά ζόμπι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η προσωπική ελπίδα του γράφοντος είναι το αποτέλεσμα των επομένων εκλογών να είναι τέτοιο που να διατηρήσει την τοξικότητα ως απειλή, διότι μη εκβιάσιμους διαπραγματευτές δεν διαθέτουμε. Ενίοτε ο τρελός με την χειροβομβίδα είναι εξόχως χρήσιμος, ιδίως όταν οι υπόλοιποι δεν μπορούν να φύγουν από το δωμάτιο. Τελευταία προσπάθεια αφοπλισμού του τρελού η νεκρανάσταση. anixneuseis