“Με τη δειλία, απλώς ενθαρρύνουμε τον επεκτατισμό της Τουρκίας”, γράφει σε άρθρο γνώμης η εφημερίδα Le Figaro

 

Ο πρέοδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν με τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, στη Μαδρίτη. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία

Ο συγγραφέας Patrice Franceschi σε άρθρο γνώμης του στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro σχολιάζει ότι “η Τουρκία ανάγκασε τη Σουηδία και τη Φινλανδία να θεωρούν τους Κούρδους συμμάχους μας ως τρομοκράτες σε αντάλλαγμα για την άρση του βέτο της στην είσοδο τους στο ΝΑΤΟ”, εξέλιξη την οποία χαρακτηρίζει ως «κακή είδηση για τα συμφέροντα ασφαλείας μας».

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, στη Μαδρίτη, η Σουηδία και η Φινλανδία υπέγραψαν μια λεόντειο συμφωνία με την Τουρκία, το ζήτημα της οποίας δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε τεθεί. Η Τουρκία ήταν η μόνη που αντιτάχθηκε στη διεύρυνση της Συμμαχίας έναντι όλων των άλλων χωρών της. Αλλά κανείς δεν την αντιμετώπισε.

Κάποιοι μπορεί ακόμη και να ευνόησαν τον ελιγμό του Erdogan, o οποίος πέτυχε τον στόχο του με ένα από τα συνήθη εκβιαστικά του σχέδια: σε αντάλλαγμα για την άρση του βέτο του, ανάγκασε δύο υποδειγματικές δημοκρατίες να θεωρήσουν τους Κούρδους συμμάχους μας, τους οποίους προστάτευαν μέχρι τότε στον αγώνα τους κατά της πραγματικής ισλαμικής τρομοκρατίας, ως τρομοκράτες.

Από αυτή την άποψη, δεν είχαμε δει ποτέ μια τέτοια ευθυγράμμιση με την Τουρκία. Αυτή είναι πολύ κακή είδηση για τα συμφέροντα της ασφάλειάς μας, σχολιάζει ο αρθρογράφος.

“Από δειλία, μόλις συναινέσαμε στον κύριο στόχο του δεσπότη στην Άγκυρα: να αποδυναμώσει τους Κούρδους, οι οποίοι εμποδίζουν παντού τα ιμπεριαλιστικά του σχέδια και την υποστήριξή του στους ισλαμιστές, από τη Συρία μέχρι το Ιράκ και μέχρι την Ευρώπη – κάτι που τώρα θέλουμε να αγνοήσουμε, όπως φαίνεται. Καθώς και το γεγονός ότι ο Erdogan μόλις ξεκίνησε, μέσω αυτής της συμφωνίας, μια διακριτική μόλυνση των άλλων δημοκρατιών σε αυτό το θέμα”.

Με το πρόσχημα της ανάσχεσης του ρωσικού επεκτατισμού, τον οποίο οι Σουηδοί και οι Φινλανδοί φαίνεται να φοβούνται πάνω απ’ όλα, μόλις ευνοήσαμε τον τουρκικό επεκτατισμό, τον οποίο δεν πρέπει να φοβόμαστε λιγότερο μακροπρόθεσμα, συνεχίζει ο Franceschi.

Όσο για την κάλυψη του γεγονότος αυτού από τα μέσα ενημέρωσης σχολιάζει ότι ήταν εξίσου αποκρουστική, παρατηρώντας ότι με λίγες εξαιρέσεις, οι εφημερίδες το είδαν ως ένα είδος νίκης για τον Erdogan: ‘παρά το αρχικό του βέτο, τελικά τον πείσαμε να υποχωρήσει για μικρές “παραχωρήσεις”’.

Αναφορικά με το κείμενο της συνθήκης, στη συνέχεια, ο Franceschi σημειώνει ότι μόνο οι πρώτες προτάσεις της συμφωνίας μοιάζουν με υπαρξιακή ζάλη: “η Τουρκία, η Φινλανδία και η Σουηδία αναγνωρίζουν ότι υπερασπίζονται κοινές αξίες εντός της Συμμαχίας… Αυτή η παραποίηση της πραγματικότητας είναι από μόνη της συνθηκολόγηση. Μέσα σε λίγες γραμμές, διαγράφεται η εγγενής φύση του καθεστώτος Erdogan: καταπατημένο κράτος δικαίου, καταστολή των μειονοτήτων, αυθαίρετες συλλήψεις, χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι, συνεχείς απειλές κατά των Ελλήνων, εισβολή στη βόρεια Συρία κατά παράβαση όλων των διεθνών νόμων, εθνοκάθαρση των κουρδικών περιοχών, κάθε είδους απαιτήσεις σε αυτά τα εδάφη – ο κατάλογος δεν είναι εξαντλητικός. Η υπόλοιπη συμφωνία, σε μια απίστευτη μετατόπιση αξιών – εμβληματική, χωρίς αμφιβολία, της εποχής της αταξίας μας – κάνει την τουρκική κρατική τρομοκρατία να μοιάζει με θύμα και τα θύματα που αντιστέκονται σε αυτό ως τρομοκράτες.” [..]

Σε κάθε περίπτωση, η Σουηδία και η Φινλανδία είναι πλέον δεμένες χειροπόδαρα με τον Erdogan, υποστηρίζει ο αρθρογράφος.

“Ο Erdogan, επιδεικνύοντας τη συνθήκη του, δεν άργησε να ζητήσει την έκδοση πολλών δεκάδων αντιπάλων. Οι δύο χώρες πρέπει να εκπληρώσουν το “καθήκον” τους. Εάν δεν το κάνουν, η συνθήκη δεν θα προωθηθεί στο τουρκικό κοινοβούλιο για επικύρωση και θα επιστρέψουμε στο σημείο μηδέν”. [..] “Εν τω μεταξύ, οι Κούρδοι, που εγκαταλείπονται από εμάς για τέταρτη φορά μέσα σε επτά χρόνια, ετοιμάζονται για μάχη με πικρία, αφού μόλις δώσαμε στον Erdogan μια νέα νομιμοποίηση για να εισβάλει στο έδαφός τους. Και αυτό ενάντια στα δικά μας συμφέροντα. Γιατί αν οι σύμμαχοί μας χάσουν, κανείς δεν θα είναι εκεί για να σταματήσει την άνοδο των τζιχαντιστών που, περισσότερο από ποτέ, μας απειλούν με τρομοκρατικές επιθέσεις”.

Η συμφωνία αυτή θα παραμείνει για όσους θελήσουν να την εξετάσουν στα βάθη του πολιτικού χρόνου, ως μία από τις πιο ανόητες, άχρηστες και ντροπιαστικές παραιτήσεις των δυτικών δημοκρατιών απέναντι στους ολοκληρωτισμούς που κερδίζουν συνεχώς έδαφος γύρω τους, από την Τουρκία μέχρι την Κίνα, καταλήγει το άρθρο.

Κλείνει με το ερώτημα: «εξακολουθούμε να ξεχωρίζουμε τους φίλους μας από τους εχθρούς μας;».

ΠΗΓΗ: εφημερίδα Le Figaro – Patrice Franceschi: «Par lâcheté, nous venons de favoriser l’expansionnisme de la Turquie»

https://hellasjournal.com