Τι κάνει στο ανθρώπινο σώμα το να περνάς περισσότερο από ένα χρόνο στο διάστημα;
Nasa/Getty ImagesΤο ρεκόρ για ένα μόνο ταξίδι στο διάστημα ανέρχεται επί του παρόντος σε 371 ημέρες, αλλά οι παρατεταμένες περίοδοι σε τροχιά μεταβάλλουν το σώμα του αστροναύτη με εκπληκτικούς τρόπους, αλλάζοντας τους μύες, τον εγκέφαλο και ακόμη και τα βακτήρια του εντέρου τους.
Με μερικές χειραψίες, μια σύντομη φωτογράφιση και ένα κύμα, ο αστροναύτης της Nasa Frank Rubio αποχαιρέτησε τη συλλογή μονάδων και ηλιακών πάνελ μεγέθους αμερικανικού ποδοσφαίρου που ήταν το σπίτι του για 371 ημέρες . Η αναχώρησή του από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και η επιστροφή του στη Γη σήμανε το τέλος της μεγαλύτερης μεμονωμένης διαστημικής πτήσης Αμερικανού μέχρι σήμερα.
Ο χρόνος του σε τροχιά – που ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ των ΗΠΑ των 355 συνεχόμενων ημερών – παρατάθηκε τον Μάρτιο του 2023 αφού το διαστημικό σκάφος με το οποίο επρόκειτο να πετάξει σπίτι του παρουσίασε διαρροή ψυκτικού. Οι επιπλέον μήνες στο διάστημα επέτρεψαν στον Ρούμπιο να πραγματοποιήσει συνολικά 5.963 τροχιές γύρω από τη Γη, διανύοντας 157,4 εκατομμύρια μίλια (253,3 εκατομμύρια χιλιόμετρα). Ακόμα κι έτσι, ήταν ακόμα περίπου δύο μήνες λιγότερο από το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη διαστημική πτήση ποτέ από άνθρωπο – ο Ρώσος κοσμοναύτης Valeri Polyakov πέρασε 437 ημέρες στον Διαστημικό Σταθμό Mir στα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του, ο Rubio μεταφέρθηκε από το διαστημικό σκάφος Soyuz MS-23 αφού έπεσε με ασφάλεια πίσω στη Γη σε ένα σύννεφο σκόνης κοντά στην πόλη Zhezkazgan στη στέπα του Καζακστάν. Περνώντας τόσο πολύ χρόνο στο περιβάλλον χαμηλής βαρύτητας του ISS είχε επιβαρύνει το σώμα του, έτσι έπρεπε να τον σηκώσουν από την κάψουλα οι ομάδες ανάκτησης
Το εκτεταμένο ταξίδι του στο διάστημα, ωστόσο, θα προσφέρει πολύτιμες γνώσεις για το πώς οι άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίσουν τις μακροχρόνιες διαστημικές πτήσεις και πώς να αντιμετωπίσουν καλύτερα τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιάσει. Είναι ο πρώτος αστροναύτης που συμμετείχε σε μια μελέτη που εξετάζει πώς η άσκηση με περιορισμένο εξοπλισμό γυμναστικής μπορεί να επηρεάσει το ανθρώπινο σώμα .
Είναι πληροφορίες που θα αποδειχθούν ζωτικής σημασίας καθώς οι άνθρωποι στοχεύουν στην αποστολή πληρωμάτων σε αποστολές για να εξερευνήσουν βαθύτερα το Ηλιακό Σύστημα. Ένα ταξίδι επιστροφής στον Άρη, για παράδειγμα, αναμένεται να διαρκέσει περίπου 1.100 ημέρες (λίγο πάνω από τρία χρόνια) σύμφωνα με τα τρέχοντα σχέδια. Το διαστημόπλοιο με το οποίο θα ταξιδέψουν θα είναι πολύ μικρότερο από το ISS, που σημαίνει ότι θα χρειαστούν μικρότερες ελαφριές συσκευές άσκησης.
Αλλά τα προβλήματα διατήρησης της φυσικής κατάστασης στην άκρη, τι ακριβώς κάνει η διαστημική πτήση στο ανθρώπινο σώμα;
Μύες και οστά
Χωρίς τη συνεχή έλξη της βαρύτητας στα άκρα μας, η μυϊκή και η οστική μάζα αρχίζει γρήγορα να μειώνεται στο διάστημα. Οι πιο επηρεασμένοι είναι εκείνοι οι μύες που βοηθούν στη διατήρηση της στάσης μας στην πλάτη, τον αυχένα, τις γάμπες και τον τετρακέφαλο – στη μικροβαρύτητα δεν χρειάζεται πλέον να εργάζονται σχεδόν τόσο σκληρά και αρχίζουν να ατροφούν. Μετά από μόλις δύο εβδομάδες η μυϊκή μάζα μπορεί να πέσει έως και 20% και σε μεγαλύτερες αποστολές τριών έως έξι μηνών μπορεί να πέσει κατά 30%.
Nasa/Getty ImagesΟμοίως, επειδή οι αστροναύτες δεν καταπονούν τόσο πολύ τους σκελετούς τους, όσο όταν υπόκεινται στη βαρύτητα της Γης, τα οστά τους επίσης αρχίζουν να απομεταλλώνονται και να χάνουν τη δύναμή τους . Οι αστροναύτες μπορούν να χάσουν 1-2% της οστικής μάζας τους κάθε μήνα που περνούν στο διάστημα και έως και 10% σε διάστημα έξι μηνών (στη Γη, οι ηλικιωμένοι άνδρες και γυναίκες χάνουν οστική μάζα σε ποσοστό 0,5%-1% κάθε χρόνο ). Αυτό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο να υποστούν κατάγματα και να αυξήσει το χρόνο που χρειάζεται για να επουλωθούν. Μπορεί να χρειαστούν έως και τέσσερα χρόνια για να επανέλθει η οστική τους μάζα στο φυσιολογικό μετά την επιστροφή τους στη Γη.
Για να το καταπολεμήσουν αυτό, οι αστροναύτες αναλαμβάνουν 2,5 ώρες την ημέρα άσκηση και εντατική εκπαίδευση ενώ βρίσκονται σε τροχιά στον ISS. Αυτό περιλαμβάνει μια σειρά από squats, deadlifts, σειρές και πιέσεις πάγκου χρησιμοποιώντας μια συσκευή άσκησης αντίστασης εγκατεστημένη στο "γυμναστήριο" του ISS, παράλληλα με τακτικές περιόδους δεμένες σε διάδρομο και σε ένα ποδήλατο γυμναστικής. Λαμβάνουν επίσης συμπληρώματα διατροφής για να διατηρούν τα οστά τους όσο το δυνατόν πιο υγιή.
Μια πρόσφατη μελέτη, ωστόσο, τόνισε ότι ακόμη και αυτό το πρόγραμμα άσκησης δεν ήταν αρκετό για να αποτρέψει απώλειες στη μυϊκή λειτουργία και το μέγεθος . Συνέστησε να ελέγχετε εάν τα υψηλότερα φορτία σε ασκήσεις αντίστασης και υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση μπορεί να βοηθήσουν στην εξουδετέρωση αυτής της μυϊκής απώλειας.
Η έλλειψη βαρύτητας που τραβάει το σώμα τους προς τα κάτω μπορεί επίσης να σημαίνει ότι οι αστροναύτες βρίσκουν ότι ψηλώνουν λίγο κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο ISS καθώς οι σπονδυλικές στήλες τους επιμηκύνονται ελαφρώς . Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα όπως πόνος στην πλάτη ενώ βρίσκεστε στο διάστημα και γλίστρησαν δίσκοι όταν επιστρέψουν στη Γη. Κατά τη διάρκεια μιας ενημέρωσης στο ISS πριν από την επιστροφή του στη Γη, ο ίδιος ο Rubio είπε ότι η σπονδυλική του στήλη μεγάλωνε και είπε ότι μπορεί να τον βοηθήσει να αποφύγει έναν συνηθισμένο τραυματισμό στον αυχένα που μπορεί να υποστούν οι αστροναύτες όταν το διαστημικό σκάφος τους χτυπήσει στο έδαφος, αν προσπαθήσουν να βγουν με γερανό. καθίσματα για να δούμε τι συμβαίνει.
«Νομίζω ότι η σπονδυλική μου στήλη έχει επεκταθεί αρκετά ώστε να είμαι κάπως σφηνωμένη στην επένδυση του καθίσματος μου, επομένως δεν πρέπει να κινούμαι πολύ», είπε.
Απώλεια βάρους
Αν και το βάρος σημαίνει πολύ λίγα ενώ βρίσκεστε σε τροχιά – το περιβάλλον μικροβαρύτητας σημαίνει ότι οτιδήποτε δεν είναι δεμένο μπορεί να επιπλέει ελεύθερα γύρω από τον βιότοπο του ISS, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων σωμάτων – η διατήρηση ενός υγιούς βάρους είναι μια πρόκληση ενώ βρίσκεστε σε τροχιά. Αν και η Nasa προσπαθεί να διασφαλίσει ότι οι αστροναύτες της έχουν μια ποικιλία από θρεπτικά τρόφιμα , συμπεριλαμβανομένων των πιο πρόσφατων μερικών φύλλων σαλάτας που καλλιεργούνται στον διαστημικό σταθμό , μπορεί να επηρεάσει ακόμα το σώμα ενός αστροναύτη. Ο Scott Kelly, ένας αστροναύτης της Nasa που συμμετείχε στην πιο εκτεταμένη μελέτη των επιπτώσεων της μακροχρόνιας διαστημικής πτήσης αφού παρέμεινε στον ISS για 340 ημέρες ενώ ο δίδυμος αδερφός του έμενε πίσω στη Γη, έχασε το 7% της μάζας του σώματός του ενώ βρισκόταν σε τροχιά .
Οραση
Στη Γη, η βαρύτητα βοηθά να αναγκάσει το αίμα στο σώμα μας προς τα κάτω, ενώ η καρδιά το αντλεί ξανά. Στο διάστημα, ωστόσο, αυτή η διαδικασία γίνεται μπερδεμένη (αν και το σώμα προσαρμόζεται κάπως) και το αίμα μπορεί να συσσωρευτεί στο κεφάλι περισσότερο από ό,τι συνήθως . Μέρος αυτού του υγρού μπορεί να συσσωρευτεί στο πίσω μέρος του ματιού και γύρω από το οπτικό νεύρο , οδηγώντας σε οίδημα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στην όραση, όπως μειωμένη ευκρίνεια και δομικές αλλαγές στο ίδιο το μάτι. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να αρχίσουν να συμβαίνουν μετά από μόλις δύο εβδομάδες στο διάστημα, αλλά όσο περνάει ο χρόνος, ο κίνδυνος αυξάνεται. Ορισμένες από τις αλλαγές της όρασης αντιστρέφονται εντός περίπου ενός έτους από την επιστροφή των αστροναυτών στη Γη, αλλά άλλες μπορεί να είναι μόνιμες .
Η έκθεση σε γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες και ενεργητικά ηλιακά σωματίδια μπορεί επίσης να οδηγήσει σε άλλα προβλήματα στα μάτια. Η ατμόσφαιρα της Γης βοηθά στην προστασία μας από αυτά, αλλά μόλις βρεθούμε σε τροχιά στον ISS, αυτή η προστασία εξαφανίζεται. Ενώ τα διαστημικά σκάφη μπορούν να φέρουν θωράκιση για να αποτρέψουν την υπερβολική ακτινοβολία, οι αστροναύτες στο ISS ανέφεραν ότι βλέπουν λάμψεις φωτός στα μάτια τους καθώς κοσμικές ακτίνες και ηλιακά σωματίδια χτυπούν τον αμφιβληστροειδή και τα οπτικά τους νεύρα.
Νευρικό ανακάτεμα
Μετά τη μακρά παραμονή του στον ISS, ωστόσο, η γνωστική απόδοση του Kelly διαπιστώθηκε ότι είχε αλλάξει ελάχιστα και είχε παραμείνει σχετικά ίδια με του αδελφού του στο έδαφος. Ωστόσο, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η ταχύτητα και η ακρίβεια της γνωστικής απόδοσης του Kelly μειώθηκαν για περίπου έξι μήνες μετά την προσγείωσή του, πιθανώς καθώς ο εγκέφαλός του προσαρμόστηκε ξανά στη βαρύτητα της Γης και τον πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής του πίσω στο σπίτι .
Μια μελέτη σε έναν Ρώσο κοσμοναύτη που πέρασε 169 ημέρες στον ISS το 2014 αποκάλυψε επίσης κάποιες αλλαγές στον ίδιο τον εγκέφαλο φαίνεται να συμβαίνουν ενώ βρίσκεται σε τροχιά. Διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν αλλαγές στα επίπεδα της νευρικής συνδεσιμότητας σε μέρη του εγκεφάλου που σχετίζονται με την κινητική λειτουργία –με άλλα λόγια, την κίνηση– και επίσης στον αιθουσαίο φλοιό, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο στον προσανατολισμό, την ισορροπία και την αντίληψη της δικής μας κίνησης. Αυτό ίσως δεν προκαλεί έκπληξη δεδομένης της ιδιόμορφης φύσης της έλλειψης βαρύτητας ενώ βρίσκεστε στο διάστημα. Οι αστροναύτες συχνά πρέπει να μάθουν πώς να κινούνται αποτελεσματικά χωρίς βαρύτητα για να τους αγκυροβολήσουν σε οτιδήποτε και να προσαρμοστούν σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχει πάνω ή κάτω.
Nasa/Getty ImagesΜια πιο πρόσφατη μελέτη έχει εγείρει ανησυχίες για άλλες αλλαγές στη δομή του εγκεφάλου που μπορεί να συμβούν κατά τη διάρκεια μακροπρόθεσμων διαστημικών αποστολών. Οι κοιλότητες στον εγκέφαλο γνωστές ως δεξιά πλάγια και τρίτη κοιλία (υπεύθυνες για την αποθήκευση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού, την παροχή θρεπτικών ουσιών στον εγκέφαλο και την απόρριψη των απορριμμάτων) μπορεί να διογκωθούν και να χρειαστούν έως και τρία χρόνια για να συρρικνωθούν στο φυσιολογικό μέγεθος.
Φιλικά βακτήρια
Είναι προφανές από την έρευνα των τελευταίων ετών ότι ένα σημαντικό κλειδί για την καλή υγεία είναι η σύνθεση και η ποικιλομορφία των μικροοργανισμών που ζουν μέσα και πάνω στο σώμα μας . Αυτή η μικροχλωρίδα μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο χωνεύουμε τα τρόφιμα, να επηρεάσει τα επίπεδα φλεγμονής στο σώμα μας και ακόμη και να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου μας .
Οι ερευνητές που εξέτασαν τον Kelly μετά το ταξίδι του στο ISS διαπίστωσαν ότι τα βακτήρια και οι μύκητες που ζούσαν στο έντερό του είχαν αλλάξει βαθιά σε σύγκριση με πριν πετάξει στο διάστημα. Αυτό ίσως δεν είναι εντελώς περίεργο, δεδομένου του πολύ διαφορετικού φαγητού που έτρωγε και της αλλαγής στους ανθρώπους με τους οποίους περνούσε τις μέρες του (λαμβάνουμε μια τρομακτική ποσότητα εντερικών και στοματικών μικροοργανισμών από τους ανθρώπους που ζούμε μαζί ). Αλλά η έκθεση στην ακτινοβολία και η χρήση ανακυκλωμένου νερού, μαζί με αλλαγές στη σωματική του δραστηριότητα θα μπορούσαν επίσης να έπαιξαν κάποιο ρόλο .
Δέρμα
Αν και υπάρχουν τώρα πέντε αστροναύτες της Nasa που έχουν περάσει περισσότερες από 300 ημέρες σε τροχιά, πρέπει να ευχαριστήσουμε ξανά τον Kelly για τις πληροφορίες σχετικά με το πώς τα πήγαινε το δέρμα του ενώ βρισκόταν σε τροχιά. Διαπιστώθηκε ότι το δέρμα του είχε αυξημένη ευαισθησία και εξάνθημα για περίπου έξι ημέρες μετά την επιστροφή του από τον διαστημικό σταθμό. Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι η έλλειψη διέγερσης του δέρματος κατά τη διάρκεια της αποστολής μπορεί να συνέβαλε στο παράπονο του δέρματος.
NasaΓονίδια
Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα από το παρατεταμένο ταξίδι του Kelly στο διάστημα ήταν οι επιπτώσεις που είχε στο DNA του. Στο τέλος κάθε κλώνου DNA υπάρχουν δομές γνωστές ως τελομερή, που πιστεύεται ότι βοηθούν στην προστασία των γονιδίων μας από βλάβες. Καθώς μεγαλώνουμε, αυτά γίνονται μικρότερα, αλλά η έρευνα για την Kelly και άλλους αστροναύτες έχει αποκαλύψει ότι τα διαστημικά ταξίδια φαίνεται να αλλάζουν το μήκος αυτών των τελομερών .
«Το πιο εντυπωσιακό, ωστόσο, ήταν η εύρεση σημαντικά μακρύτερων τελομερών κατά τη διάρκεια της διαστημικής πτήσης», λέει η Σούζαν Μπέιλι, καθηγήτρια περιβαλλοντικής και ακτινολογικής υγείας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο που ήταν μέλος της ομάδας που μελετούσε τον Κέλι και τον αδελφό του. Έχει κάνει ξεχωριστές μελέτες με άλλους 10 άσχετους αστροναύτες που έχουν λάβει μέρος σε μικρότερες αποστολές περίπου έξι μηνών . "Επίσης απροσδόκητο ήταν ότι το μήκος των τελομερών μειώθηκε γρήγορα κατά την επιστροφή στη Γη για όλα τα μέλη του πληρώματος . Ιδιαίτερη σημασία για τη μακροπρόθεσμη υγεία και τις τροχιές γήρανσης, οι αστροναύτες γενικά είχαν πολύ περισσότερα κοντά τελομερή μετά τη διαστημική πτήση από ό,τι πριν."
Το γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό εξακολουθεί να αποκαλύπτεται, λέει. «Έχουμε κάποιες ενδείξεις, αλλά επιπλέον μέλη του πληρώματος μεγάλης διάρκειας –όπως ο Ρούμπιο, ο οποίος πέρασε ένα χρόνο στο διάστημα– θα είναι κρίσιμοι για τον πραγματικά χαρακτηρισμό και την κατανόηση αυτής της απόκρισης και των πιθανών αποτελεσμάτων της για την υγεία».
Μια πιθανή αιτία θα μπορούσε να είναι η έκθεση στο πολύπλοκο μείγμα ακτινοβολίας ενώ βρίσκεστε στο διάστημα. Οι αστροναύτες που βιώνουν μακροχρόνια έκθεση ενώ βρίσκονται σε τροχιά παρουσιάζουν σημάδια βλάβης στο DNA, λέει.
NasaΥπήρξαν επίσης κάποιες αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση - ο μηχανισμός που διαβάζει το DNA για την παραγωγή πρωτεϊνών στα κύτταρα - που παρατηρήθηκαν στον Kelly που μπορεί να σχετίζονται με το ταξίδι του στο διάστημα. Μερικά από αυτά σχετίζονται με την απόκριση του σώματος στη βλάβη του DNA, τον σχηματισμό οστών και την απάντηση του ανοσοποιητικού συστήματος στο στρες. Οι περισσότερες από αυτές τις αλλαγές, ωστόσο, είχαν επιστρέψει στο φυσιολογικό εντός έξι μηνών από την επιστροφή του στη Γη.
Τον Ιούνιο του 2024, μια νέα μελέτη τόνισε ορισμένες πιθανές διαφορές μεταξύ του τρόπου με τον οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα ανδρών και γυναικών αστροναυτών ανταποκρίνεται στις διαστημικές πτήσεις . Χρησιμοποιώντας δεδομένα γονιδιακής έκφρασης από δείγματα που ελήφθησαν από το πλήρωμα της αποστολής SpaceX Inspiration 4, το οποίο πέρασε λιγότερο από τρεις ημέρες σε τροχιά το φθινόπωρο του 2021, εντόπισε αλλαγές σε 18 πρωτεΐνες που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό σύστημα, τη γήρανση και την ανάπτυξη των μυών.
Συγκρίνοντας τη γονιδιακή τους δραστηριότητα με εκείνη άλλων 64 αστροναυτών σε προηγούμενες αποστολές, η μελέτη βρήκε την έκφραση τριών πρωτεϊνών που παίζουν ρόλο στη φλεγμονή σε σύγκριση με πριν από την πτήση. Οι άνδρες έτειναν να είναι πιο ευαίσθητοι στις διαστημικές πτήσεις, με μεγαλύτερη διαταραχή στη γονιδιακή τους δραστηριότητα και χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο για να επιστρέψουν σε κανονική κατάσταση μετά την επιστροφή τους στη Γη.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η γονιδιακή δραστηριότητα δύο πρωτεϊνών γνωστών ως ιντερλευκίνη-6, η οποία βοηθά στον έλεγχο των επιπέδων φλεγμονής στο σώμα, και ιντερλευκίνη-8, η οποία παράγεται για να διώχνει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στα σημεία μόλυνσης, επηρεάστηκε περισσότερο σε οι άνδρες σε σύγκριση με τις γυναίκες. Μια άλλη πρωτεΐνη, που ονομάζεται φιβρινογόνο, η οποία εμπλέκεται στην πήξη του αίματος, επηρεάστηκε επίσης περισσότερο στους άνδρες αστροναύτες.
Ωστόσο, οι ερευνητές λένε ότι πρέπει ακόμα να αποκαλύψουν γιατί οι γυναίκες φαίνεται να είναι λιγότερο ευαίσθητες σε αυτές τις ιδιαίτερες επιπτώσεις των διαστημικών πτήσεων, αλλά θα μπορούσε να σχετίζεται με την ανταπόκρισή τους στο στρες .
Μπορείτε να ακούσετε την αστροναύτη της Nasa, Peggy Whitson, να περιγράφει πώς ο χρόνος της στο διάστημα άλλαξε το σώμα της στο παρακάτω βίντεο. Με συσσωρευμένες 675 ημέρες στο διάστημα , έχει περάσει περισσότερο χρόνο σε τροχιά από κάθε άλλη Αμερικανίδα, αν και το παγκόσμιο ρεκόρ κατέχει αυτή τη στιγμή ο Ρώσος κοσμοναύτης Oleg Kononenko , ο οποίος έχει μετρήσει 878 ημέρες στο διάστημα.
Ανοσοποιητικό σύστημα
Ο Kelly έλαβε μια σειρά εμβολίων πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το ταξίδι του στο διάστημα και το ανοσοποιητικό του σύστημα βρέθηκε να αντιδρά κανονικά . Όμως, η έρευνα του Bailey διαπίστωσε ότι οι αστροναύτες υφίστανται κάποιες μειώσεις στον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων που ευθυγραμμίζονται με τις δόσεις ακτινοβολίας που λαμβάνουν ενώ βρίσκονται σε τροχιά.
Υπάρχουν ακόμα πολλά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, ωστόσο, σχετικά με τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει το διαστημικό ταξίδι σε ένα δίποδο, μεγάλου εγκεφάλου είδος που εξελίχτηκε για να ζει στη Γη. Καθώς οι ερευνητές ξεχύνουν τις ιατρικές εξετάσεις, τα δείγματα αίματος και τις σαρώσεις του Ρούμπιο μετά τις 371 ημέρες του στο διάστημα, αναμφίβολα θα ελπίζουν ότι θα μάθουν περισσότερα.
* Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στις 27 Σεπτεμβρίου 2023. Ενημερώθηκε στις 12 Ιουνίου 2024 για να περιλαμβάνει λεπτομέρειες της μελέτης από την αποστολή SpaceX Inspiration 4.
Σχόλια