Η μοναχή που προσπαθεί να μαζέψει λεφτά για την συντήρηση του μοναστηριού της είναι το πρώτο κορίτσι που φίλησε επί σκηνής ο Elvis



Το πρώην εργοστάσιο χάλκινων πνευστών που έχει γίνει τώρα μοναστήρι και στεγάζει την Μητέρα Dolores και περίπου 40 άλλες μοναχές στο Αββαείο του Regina Laudis, έχει ανάγκη εκατομμύρια δολάρια για ανακαινίσεις και για θέματα προστασίας πυρός και ασφαλείας.
Όπως και η 73χρονη μητέρα Dolores, οι μοναχές του Τάγματος έχουν λάβει όρκο να ζήσουν, να εργαστούν και να πεθάνουν στο μοναστήρι. Το τάγμα ιδρύθηκε το 1947 στη Βηθλεέμ, στους δυτικούς λόφους του Κοννέκτικατ.
Τώρα, οι μοναχές έχουν ξεκινήσει έρανο για τα αξίας 4 εκατομμυρίων δολαρίων έργα ανακαίνισης με την ονομασία "Νέοι Ορίζοντες". Δεν έχουν πολλά χρήματα, αλλά έχουν την Μητέρα Dolores, μία πρώην στάρλετ της οποίας η μοναδική ιστορία θα μπορούσε να τραβήξει την προσοχή και να οδηγήσει σε δωρεές από οπαδούς της ταινίας και του Elvis.
Για τη Μητέρα Dolores, το μοναστήρι έχει γίνει το σπίτι της από τότε που το 1963, σε ηλικία 23 ετών, έφυγε από το Χόλιγουντ για να αφιερωθεί στην προσευχή ως δόκιμη μοναχή.



«Δεν ξέρω γιατί με ρωτάνε. Είναι εκεί στην οθόνη για να δουν» είπε την Πέμπτη.
Με τον Elvis έπαιξε ξανά στην ταινία του 1958 ‘King Creole’ (το δεύτερο βίντεο).

Είπε ότι ήταν αρραβωνιασμένη πριν από την ένταξή της στην υπηρεσία του Θεού και την έξοδό της από τον ηθοποιία. Χάλασε τον αρραβώνα της, αν και ο μνηστήρας της παρέμεινε στενός φίλος και ήταν συχνός επισκέπτης και υποστηρικτής της μονής μέχρι το πρόσφατο θάνατό του.
Οι μοναχές έλαβαν επίσης την υποστήριξη και την βοήθεια όλα αυτά τα χρόνια από μία παλιά φίλη της Μητέρας Dolores και συνάδελφό της ηθοποιό, την Patricia Neal, η οποία ετάφη στη μονή μετά το θάνατό της τον Αύγουστο του 2010.

Οι δικές της ταινίες, συμπεριλαμβανομένης της ιδιαίτερα δημοφιλούς “Where the Boys Are”, («Πού είναι τα αγόρια»), έγιναν πριν την εποχή που τα αστέρια Χόλυγουντ μπορούσαν να διαπραγματευτούν για τα δικαιώματά των ταινιών τους, όπως είπε, έτσι ώστε δεν αποτελούν πηγή εσόδων για τα έργα στο αβαείο.
Σχόλια