Το δολάριο θα αναδυθεί ισχυρότερο στη νέα εποχή

Η σύγχρονη εποχή των ανεξάρτητων κεντρικών τραπεζών που μόνο επιδιώκουν τη σταθερότητα των τιμών φτάνει στο τέλος της. Αυτό το γεγονός ορόσημο για τη χάραξη πολιτικής είναι επίσης πιθανό να αποδειχθεί μια δημιουργική στιγμή για τις αγορές συναλλάγματος.

Για τις δύο τελευταίες δεκαετίες, η μια σημαντική κεντρική τράπεζα μετά την άλλη έχουν υιοθετήσει στόχους πληθωρισμού ως την κύρια άγκυρα της νομισματικής πολιτικής. Αυτό ήταν σε απάντηση των υψηλών ρυθμών πληθωρισμού της δεκαετίας του 1970 και του 1980. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και η Τράπεζα της Ιαπωνίας ήταν οι τελευταίες που στόχευσαν επισήμως στις αυξήσεις των τιμών καταναλωτή. Αλλά στην αρχή του 2012 και τα δύο νομισματικά ιδρύματα εντάχθηκαν στους συναδέλφους τους.

Κατά τους τελευταίους μήνες, όμως, οι αξιωματούχοι έχουν αρχίσει να διευρύνουν τους ορίζοντες της πολιτικής τους. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη. Άλλωστε, είναι τώρα περισσότερα από πέντε χρόνια από τότε που η πιστωτική κρίση άρχισε το 2007. Κατά την περίοδο αυτή, τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια έχουν πέσει στο μηδέν σε όλες τις μεγάλες οικονομίες και οι κεντρικές τράπεζες έχουν στραφεί σε ποσοτική χαλάρωση. Όμως, η οικονομική ανάπτυξη παραμένει αόριστη, η ανεργία είναι πεισματικά υψηλή και ο πληθωρισμός παραμένει σε χαμηλά επίπεδα. Αυτό προκάλεσε τους φορείς χάραξης πολιτικής να κοιτάξουν πέρα από τους στόχους του πληθωρισμού.

Σε αυτό το νέο κόσμο των κεντρικών τραπεζών, η Fed ανακοίνωσε τον περασμένο μήνα ότι θα διατηρήσει τα επιτόκια σε αναμονή μέχρι να μειωθεί η ανεργία "τουλάχιστον" 6,5 τοις εκατό. Επιπλέον, ο νέος διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, Mark Carney, πρότεινε στους φορείς χάραξης πολιτικής ότι θα πρέπει να εξετάσουν τη στόχευση του ονομαστικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και όχι μόνο τις τιμές καταναλωτή. Εξετάζοντας το συνολικό μέγεθος της οικονομίας, οι κεντρικές τράπεζες θα έχουν το περιθώριο να επανέλθουν σε τροχιά ανάπτυξης, ακόμη και αν ο πληθωρισμός ήταν προσωρινά πάνω από το στόχο. Επιπλέον, στο Τόκιο, η νέα κυβέρνηση ασκεί πίεση στην Τράπεζα της Ιαπωνίας για "απεριόριστη" χαλάρωση για να νικήσει τον αποπληθωρισμό. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έναν επικεφαλής μιας νέας κεντρικής τράπεζας που θα πετάξει το βιβλίο κανόνα και θα θέσει επισήμως ανώτατο όριο στο γιεν όταν ο Κυβερνήτης Masaaki Shirakawa συνταξιοδοτηθεί τον Απρίλιο.

Επαναφέροντας τις νομισματικές πυξίδες τους, η Fed, η Τράπεζα της Αγγλίας και η Τράπεζα της Ιαπωνίας πρόκειται να ακολουθήσουν τα παραδείγματα των κεντρικών τραπεζών στον Καναδά και την Ελβετία και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Από την οικονομική κρίση του 2008-2009, η κεντρική τράπεζα του Καναδά έχει κάνει επικείμενες αλλαγές στα επιτόκια που εξαρτώνται από - ή προϋποθέτουν - ειδικές οικονομικές εξελίξεις που συναντώνται για πρώτη φορά. Από το 2011, η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας έχει υπερβεί σαφώς το ελβετικό φράγκο ως κύριο στόχο της νομισματικής πολιτικής. Και από το περασμένο έτος, η ΕΚΤ έχει υποσχεθεί να εξαλείψει κάθε «κίνδυνο μετατρεψιμότητας» που είναι ενσωματωμένος στην απόδοση των κρατικών ομολόγων, αγοράζοντας ομόλογα από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης που ισχύουν για βοήθεια από τους εταίρους της ΕΕ.

Αντίθετα, οι "παλιές κεντρικές τράπεζες" έχουν αποφασίσει να συνεχίσουν με τη στόχευση του πληθωρισμού ως κύριο στόχο της πολιτικής τους για τώρα. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει τις Αποθεματικές Τράπεζες της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, τη Riksbank και τη Norges Bank. Ως εκ τούτου, οι νομισματικές αρχές του κόσμου είναι σε διάσπαση. Αυτό είναι πιθανό να έχει τρεις κύριες συνέπειες για τις ξένες αγορές συναλλάγματος κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών.

Πρώτον, οι επενδυτές θα πρέπει να ακολουθήσουν ένα ευρύ φάσμα των στόχων της πολιτικής στο μέλλον - και όχι μόνο στόχους πληθωρισμού - κατά την αξιολόγηση για το αν οι κεντρικές τράπεζες θα αλλάξουν νομισματική πολιτική. Αυτοί μπορεί να περιλαμβάνουν την ανεργία στις ΗΠΑ, τα spreads ομολόγων της Ευρωζώνης, την ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ του Ηνωμένου Βασιλείου και τη συσσώρευση του ξένου συναλλάγματος στην Ιαπωνία και την Ελβετία.

Δεύτερον, η πρώιμη εμπειρία της Εθνικής Τράπεζας της Ελβετίας και της Ομοσπονδιακής Τράπεζας υποδηλώνει ότι οι εγχώριες συναλλαγματικές ισοτιμίες θα αποδυναμωθούν πρώτες, όταν οι κεντρικές τράπεζες μετατοπιστούν πέρα από τη στόχευση του πληθωρισμού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η νομισματική πολιτική είναι πιθανόν να διατηρηθεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα πιο χαλαρή. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, καθώς αναζωπυρώνεται η ανάπτυξη, οι εισροές κεφαλαίων και η ζήτηση για εγχώρια νομίσματα θα επιστρέφουν.

Τρίτον, η αυξημένη αβεβαιότητα όσον αφορά τη νομισματική χάραξη πολιτικής θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη αστάθεια στις αγορές συναλλάγματος. Καθώς οι κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως αλλάζουν πορεία, οι ξένοι επενδυτές συναλλάγματος θα πρέπει να πράξουν το ίδιο.

Στο εγγύς μέλλον, το γιεν είναι το κύριο νόμισμα που κινδυνεύει περισσότερο από τις αλλαγές στη νομισματική πολιτική. Αντίθετα, το δολάριο έχει οριστεί να είναι το πιο ανθεκτικό κατά τη διάρκεια του 2013. Καθώς η οικονομία των ΗΠΑ ανακάμπτει και οι εταιρείες ενέργειας αξιοποιούν τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου σχιστόλιθου και πετρελαίου, η Fed είναι απίθανο να προβεί σε παρατεταμένη ποσοτική χαλάρωση.

Αυτό αφήνει το ευρώ και τη λίρα στη μέση. Αυτά τα νομίσματα είναι πιθανό να επηρεαστούν αρνητικά αργότερα αυτό το έτος από κινήσεις πολιτικής στη Φρανκφούρτη και το Λονδίνο. Αν η ΕΚΤ ενεργοποιήσει τις "οριστικές χρηματικές συναλλαγές" για να αγοράσει κρατικά ομόλογα δευτερογενών αγορών, ο ισολογισμός της θα επεκταθεί σημαντικά. Ομοίως, η Επιτροπή Νομισματικής Πολιτικής της Τράπεζα της Αγγλίας θα πρέπει να ξεκινήσει τυπώνοντας χρήμα για να αγοράσει και πάλι συΐδες και άλλα εγχώρια στοιχεία ενεργητικού αν η κυβέρνηση της Βρετανίας αποφασίσει να διευρύνει τις αρμοδιότητες της ΤΤΑ πέρα από τη στόχευση του πληθωρισμού. Οι κίνδυνοι αυτοί διατηρούν το δολάριο αγαπημένο μας νόμισμα για το 2013.http://www.sofokleous10.gr