ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ

i

Rate This

                                      

Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν έντονα φήμες για μυστικές διπλωματικές κινήσεις μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων για προτάσεις και αντιπροτάσεις, για αποδοχή από πλευράς του βόρειου γείτονά μας του όρου “Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη”. Κανένας δεν πληροφορεί κανέναν για τίποτα, όλα γίνονται “κρυφά”, στο σκοτάδι, στη αγνωσία, κάτω από το τραπέζι, σαν να πρόκειται για συγκέντρωση παρανόμων, προς τη νομιμοποίηση της μεγαλύτερης και της πιο επαίσχυντης ιστορικής απάτης όλων των εποχών. Και αυτό σε βάρος των Μακεδόνων του “προφράγματος” και της ασπίδος του ελληνισμού.

 Ο βίαιος αποχωρισμός του όρου Μακεδών από τον όρο Έλλην, εθνολογικά, εθνοτικά, εθνογραφικά, γεωγραφικά, βοηθά στην αποδοχή οποιασδήποτε ονομασίας για να κλείσει επιτέλους το “σκοπιανό”, τώρα μάλιστα που η Ελλάδα βρίσκεται σε οικονομική ύφεση και στη σκλαβιά, την υποτέλεια του ΔΝΤ (ΤΝΤ καλύτερα), που ήδη έχει αποδομήσει τη συνοχή αυτού του ιστορικού έθνους, που την κατοικεί (του ελληνικού), σκορπώντας απογοήτευση και οργή. Και όλοι μιλάνε για δήθεν “υποχώρηση”, “μετακίνηση”, “μετατόπιση” του Νίκολα Γκρούεφσκι, του πρωθυπουργού των Σκοπίων, επειδή έκανε δηλώσεις ότι το “θέμα πρέπει να επιλυθεί, απλά φταίνε οι μαξιμαλιστικές επιδιώξεις και απαιτήσεις της Ελλάδα”. Δεν είναι καθόλου “υποχώρηση”, “μετακίνηση”, “μετατόπιση”, απλά πονηρός τακτικισμός, για να επιτραπεί η επιδιωκόμενη ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Κατά τα άλλα οι προκλήσεις συνεχίζονται στη γειτονική χώρα, σχετικά με τον ολοκληρωτικό σφετερισμό της μακεδονικής ιστορίας. Τοποθετήθηκαν αγάλματα -ύψους 6 μέτρων- λεόντων, που όπως τονίστηκε ήταν η δύναμη και η βασιλική προβολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δίπλα ακριβώς από τα ήδη ευρισκόμενα αγάλματα των αρχικομιτατζήδων Gace Delcev και Damjan Gruev. Ευφυέστατη σύζευξη! Στο αναγνωστικό της Ε’ δημοτικού, στη σελ. 32, τονίζεται ότι “ο 16ος ήλιος της Βεργίνας είναι η μοναδική, η νόμιμη και η πραγματική σημαία και έμβλημα της δημοκρατίας της Μακεδονίας παγκοσμίως, αλλά με το πείσμα της Ελλάδος αυτό κατέστη αδύνατο. Ο τέλειος συνδυασμός: κλοπή της ιστορίας και καλλιέργεια του διεθνοτικού μίσους και τα μικρά παιδιά γίνονται κάποτε μεγάλοι. Απίστευτη και ρυπαρή επιχείρηση προπαγάνδας εντός της Ελλάδας, στον μακεδονικό χώρο από το “Vino Zito” (Ουράνιο Τόξο), εκμεταλλευόμενο την καλοκαιρινή ραστώνη και την πλήρη αδιαφορία των “υπεύθυνων” ή ακόμη χειρότερα τη σιωπηρή τους συναίνεση. Την κοινή δήλωση των “ομογενειακών” οργανώσεων του εξωτερικού, της γειτονικής χώρας O.M.D., S.M.K. (“Ενωμένη Μακεδονική Διασπορά”, “Παγκόσμιο Μακεδονικό Συνέδριο” του Todor Retrov) υποβοηθούμενων από το τουρκικό λόμπι, που μίλησαν ξεκάθαρα “για κατεχόμενη Μακεδονία, για τη Θεσσαλονίκη, η οποία μέχρι το 1912 ήταν τουρκοσκοπιανή” και ότι “οι Έλληνες με την εκπνοή του 2012 και την παρέλαση 100 χρόνων από τη συνθήκη του Βουκουρεστίου θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα μακεδονικά εδάφη, τα οποία κατέχουν παράνομα”.

Εορτασμοί και μνημόσυνα από τις παραπάνω οργανώσεις, που παραδέχθηκαν όμως απερίφραστα ότι οι Έλληνες του εξωτερικού κάνουν απίστευτη δουλειά και κρατούν τις “ελληνικές θέσεις ζωντανές, μάχονται κάθε μέρα και κερδίζουν” (γιατί εντός της Ελλάδας τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την οικονομική κρίση και τις κομματικές εξελίξεις ένθεν κακείθεν), για το Γράμμο και το Βίτσι και τη συνεχιζόμενη γενοκτονία του “ψευτομακεδονικού” έθνους από τους “Έλληνες μοναρχοφασίστες”! Και εμείς σαν βρεγμένες χήνες με βλέμμα και ψυχολογία ενόχου, σαν να είμαστε εμείς οι κλέφτες της ιστορίας, χαιρόμαστε να παίρνουμε τα ψιχία “εκ της τραπέζης” του Γκρούεφσκι και ζητωκραυγάζουμε, όταν κάνει δηλώσεις, που μπορεί να σημαίνουν “κάποια κινητικότητα στο όλο θέμα”. Και σαν ζητιάνοι οι “χαρούμενοι ergaomnites”, γεωγραφίζοντες “επαΐοντες ανευθυνοϋπεύθυνοι”, δεν αντιλαμβάνονται ότι η γειτονική χώρα δεν προτίθεται να αλλάξει το όνομα. Απόδειξη είναι ότι τονίζεται σε κάθε ευκαιρία από πλευράς Σκοπίων ότι: “η Αθήνα έχει το πρόβλημα με το συνταγματικό μας όνομα, αν γίνει αποδεκτό κάποιο όνομα αυτό δεν συνεπάγεται αλλαγή του συντάγματος και της ονομασίας, ότι αυτό το καινούριο όνομα δεν θα είναι διαφορετικό για κανέναν, και ότι οι 126 χώρες που αναγνώρισαν το κράτος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας θα συνεχίσουν να το αποκαλούν έτσι”. Δηλαδή απολύτως τίποτε, η λύση και η δήθεν “υποχώρηση” του Γκρούεφσκι δεν είναι ούτε για τους αφελείς. Πρόσφατα και ο αμερικανός πρέσβης Fillip Ricker, ξεκαθάρισε ότι η αμερικανική πολιτική “δεν ευνόησε και δεν ευνοεί καμιά διπλή ονομασία και ότι το κύριο θέμα είναι η ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ”, παρά το ότι το θέμα των Σκοπίων βρίσκεται πολύ χαμηλά στην ατζέντα του Μπαράκ Ομπάμα και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.  Όσο για τον όρο “Μακεδονία του Βαρδάρη” είναι διπλά επικίνδυνος και συνάμα δείχνει τέλεια αγνωσία και της ιστορίας και της γεωγραφικής πραγματικότητας, εκτός κι αν καταγράφεται και προτείνεται για να εξυπηρετήσει κάποιους σκοπούς, γιατί αν αναφέρεται μόνο από έλλειψη γνώσης υπάρχουν περιθώρια διόρθωσης, αν όμως γίνεται με τη συναίσθηση και επίγνωσης κάποιων, τότε αποτελεί εθνική αυτοκτονία και έγκλημα “εν ψυχρώ” του ελληνισμού. Αποδεχόμενοι αυτόν τον όρο, ουσιαστικά θα αναγνωρίζουμε και θα επιδοκιμάζουμε την “πραγματική φιλότιμη” προσπάθεια των Σκοπίων επί 51 χρόνια να καταδείξουν σε όλο τον κόσμο τρεις “Μακεδονίες”, που είναι οι εξής: “Vardaska Makedonija” (Μακεδονία του Βαρδάρη), “Egejiska Makedonija” (Μακεδονία του Αιγαίου), “Pirinska Makedonija” (Μακεδονία του Πιρίν), θεωρώντας και προπαγανδίζοντας ότι το ένα τμήμα, η “Vardaska Makedonija” έχει απελευθερωθεί και απομένει να ενωθεί με τα άλλα δύο, τα οποία βρίσκονται κάτω από τον ελληνικό και βουλγαρικό ζυγό(!) των μεγαλοηγεμονικών κύκλων σωβινισμού των γειτονικών χωρών, που καταπατούν δήθεν τα δικαιώματα του “σκοπιανού έθνους” στα εδάφη τους!
Άρα λοιπόν με την παραδοχή του παραπάνω όρου, ενστερνιζόμαστε τις απόψεις της σκοπιανής “ιστοριογραφίας” και συντελούμε στην πραγμάτωση των σκοπών εκείνων που κατηγορούν τη συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, κατά την οποία “διαιρέθηκε η Μακεδονία αδίκως”! Έχουμε αναφέρει και πει πολλές φορές ήδη την προσφιλή σλαβική τακτική της αποεθνικοποίησης όρων, της πλήρους γεωγραφικοποίησής τους, αρχικά για να δοθούν σε αυτούς τους όρους όποιες ερμηνείες εξυπηρετούν άνομους σκοπούς. Η αφελής και πονηρή ονομασία μιας περιοχής σε “Vardaska Makedonija” από τον ποταμό Αξιό (Vardar τον ονομάζουν οι Σλάβοι, αν και ο όρος δεν προέρχεται από σλαβική λέξη, αλλά έχει ερμηνείες ως προς την υπόθεση της προέλευσής του), ο οποίος όμως διαβρέχει και την πραγματική εντός των ελληνικών συνόρων Μακεδονία και χύνεται στον Θερμαϊκό, δεν μπορεί να έχει να κάνει και με άλλο τι παρά με τις επεκτατικές βλέψεις. Δηλαδή κατά τη “λογική” των Σκοπίων, μπορεί να ονομαστεί αυτή η περιοχή “Vardaska Makedonija” με έξοδο το Αιγαίο και επομένως έχουν τα δικαιώματα εξόδου στη θάλασσα αυτή (πάγια σλαβική επιδίωξη και μην ξεχνάμε και τη σερβική ονοματοδοσία στην περιοχή του νότου της Γιουγκοσλαβίας του μεσοπολέμου ως “Vardaska Banovina” – Διοίκηση Αξιού με τις γνωστές σερβικές αξιώσεις και επιδιώξεις για τη Θεσσαλονίκη και το Αιγαίο). Η ορολογία αυτή που υιοθέτησε “κατά κόρον” η επιλογή ορισμένων επιβραβεύει το νεότερο προσανατολισμό του μακεδονικού ζητήματος όπου γίνεται προσπάθεια από όλους να δημιουργηθούν de facto δεδομένα, από ιστορικές δήθεν “αποκαλύψεις”, επιβαλλόμενα που εφαρμόζονται όμως για χάρη “ιδίων” και παρανόμων συμφερόντων. Δεν θα μπούμε στην καθαρά ιστορική τεκμηρίωση για τη μη αποδοχή του όρου “Μακεδονία του Βαρδάρη” γιατί θα χρειαστούν τόμοι, αλλά τουλάχιστον θα πρέπει να αποφευχθεί “πάση θυσία” η σλαβική γεωγραφική και ιστορική θεώρηση, γιατί θα ήταν τουλάχιστον ανόητο, καθώς οι βόρειοι γείτονές μας μάς χρωστάνε και δεν τους χρωστάμε. Ενδιαφέρθηκε κανείς για τον ελληνισμό, τους πραγματικούς Μακεδόνες της γειτονικής χώρας;  Όχι! Ενδιαφέρθηκε κανείς για την καταστροφή του ελληνικού (αρχαίου – ανατολικορωμαϊκού -βυζαντινού- και νεότερου) πολιτισμού της γειτονικής χώρας με αποδείξεις; Οχι! Ενδιαφέρθηκε να πει κανείς στη διεθνή κοινότητα ότι ο βόρειος γείτονας της Ελλάδας κάνει προπαγάνδα με ελληνικά αγάλματα, ελληνικές επιγραφές, όπως αυτή η υπερμεγέθης που βρίσκεται έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο; Όχι! Οι Μακεδόνες πάντα ήταν μόνοι και αγωνίζονταν μόνοι, ως ο μόνιμος κυματοθραύστης σε κάθε επιβουλή, που απειλεί τον ελληνισμό.

Οι Μακεδόνες έχουν μάθει στα δύσκολα, στις παγίδες, στα διπλωματικά τερτίπια των σαλονιών, έχουν μάθει να δίνουν αγώνες σε πολύ δύσκολες συνθήκες με τα πάντα εναντίον τους και πάντοτε έβγαιναν νικητές. Και τώρα ο μακεδονικός ελληνισμός θα επικρατήσει, δεν θα επιτρέψει, με κανέναν τρόπο, την παγίωση της παραχάραξης της ιστορίας και της αλλαγής των συνόρων, τον διαμελισμό της Ελλάδας. Όσα σχέδια κι αν υπάρχουν και ό,τι και να απεργάζονται, η αλήθεια και η ιστορία είναι μία και δεν αλλάζουν. Η ιστορία εκδικείται και η αλήθεια δεν κρύβεται.
Καλό χειμώνα.  πηγη

  "Greek National Pride" blog, 

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΑΣΙΚΤΟΝ

 Αρνητικό σκηνικό για την Τουρκία

i

Rate This

Του Μιχάλη Ιγνατίου

«Ο Ταγίπ Ερντογάν θα τρέχει πίσω από τις εξελίξεις (στο Κουρδικό) αλλά δεν θα τις προλαμβαίνει».

Η φράση του διπλωμάτη, που εδρεύει στην Ουάσινγκτον, εξέπληξε τον συνομιλητή του που ζήτησε περισσότερες πληροφορίες καθώς η διαπίστωση ακούγεται μεν συχνά στην αμερικανική πρωτεύουσα αλλά δεν στηρίζεται σε αποδείξεις.

Είναι μία θεωρία που άρχισε να διαδίδεται μετά την κρίση στις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ και θα έλεγα πως ακουγόταν περισσότερο ως «επιθυμία» των Εβραιοαμερικανών που ένιωθαν πληγωμένοι από την προδοσία, όπως χαρακτηρίζουν την απόφαση του Τούρκου πρωθυπουργού της Τουρκίας να κόψει κάθε δεσμό με το Τελ Αβίβ.

Ο διπλωμάτης που έχει πρόσβαση σε συναδέλφους του στα «Γραφεία Ισραήλ και Τουρκίας» πιστεύει ότι οι μέρες που διανύουμε είναι κρίσιμες για τη γειτονική χώρα καθώς οι Κούρδοι αντάρτες θα δείξουν τις άγριες προθέσεις τους σύντομα, αν και δόθηκε παράταση στην προσωρινή μονομερή εκεχειρία που κήρυξαν στις 13 του περασμένου Αυγούστου.

Οι επιτυχίες των μαχητών του ΡΚΚαπό τον Ιούνιο μέχρι τον περασμένο μήνα δεν πέρασαν απαρατήρητες στην Ουάσινγκτον. Στην αμερικανική κυβέρνηση έφτασαν καταγγελίες από την κυβέρνηση του κ. Ερντογάν, η οποία διά του κ. Αχμέτ Νταβούτογλου ισχυρίζεται ότι οι κουρδικές επιτυχίες οφείλονται στη βοήθεια που δέχονται από ξένο κράτος.

Το υπό κατηγορία κράτος σίγουρα δεν είναι η Ελλάδα, η οποία έχει κόψει και την παραμικρή επαφή με τους Κούρδους.

Λογικά σκεφτόμενοι θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών εκτοξεύει κατηγορίες εναντίον του Ισραήλ ιδιαίτερα για την επίθεση των Κούρδων ανταρτών εναντίον της ναυτικής βάσης της Αλεξανδρέττας, όπου ταπεινώθηκε το τουρκικό ναυτικό.

Τα δεδομένα δεν είναι υπέρ της Τουρκίας και ουδείς σοβαρός αναλυτής θα βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι ο κ. Ερντογάν ελέγχει απόλυτα την κατάσταση στην τριχοτομημένη χώρα του, όπως απέδειξε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Οι αναφορές σοβαρών διπλωματών από τη νοτιοανατολική Τουρκία δείχνουν ξεκάθαρα ότι λειτουργεί ως μία αυτόνομη περιοχή στο πρότυπο της Καταλονίας μόνο που στο τουρκικό Κουρδιστάν το αντάρτικο υποστηρίζεται σε συντριπτικά ποσοστά από το κουρδικό στοιχείο.

Είναι απογοητευτικό ότι αυτό το άκρως αρνητικό σκηνικό για την Τουρκία δεν το έχουν συνειδητοποιήσει οι ηγεσίες στην Ελλάδα και την Κύπρο. Η Αθήνα συνεχίζει τις συνομιλίες για το Αιγαίο χωρίς να έχει την έγκριση του ελληνικού λαού, ενώ η Λευκωσία διαπραγματεύεται με τρόπο που προσφέρεται «αναπνοή» στην Τουρκία η οποία, ενώ είναι κατοχική δύναμη, καταφέρνει να έχει μόνιμα στη γωνία την ελληνοκυπριακή πλευρά.

Η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης που περικλείει τη φράση «να τα βρούμε» (με τους γείτονές μας) είναι αδιέξοδη διότι η άλλη πλευρά έχει εντελώς διαφορετικούς στόχους που δεν καλύπτονται από καμία διεθνή συμφωνία.

Δυστυχώς «για να τα βρούμε» πρέπει να υποκύψει η Ελλάδα – η Τουρκία έχει μόνο απαιτήσεις. Η θυσία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) είναι πράξη απαράδεκτη (για να μη χρησιμοποιήσω άλλη λέξη). Η επιμονή του Προέδρου της Κύπρου για ατέρμονες διαπραγματεύσεις είναι επίσης αδιέξοδη. Η Τουρκία και ο εγκάθετός της στην Κύπρο Έρογλου επιδιώκουν τον έλεγχο όλου του νησιού.

Με τα νέα δεδομένα για την Τουρκία και την απόφαση των Κούρδων ότι σε πρώτη φάση αποδέχονται μόνο ισχυρή αυτονομία, η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να «παγώσουν» τις διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο και την Κύπρο και να αφοσιωθούν στην ανάδειξη του τουρκικού κινδύνου για την περιοχή μας.

Όλα τα υπόλοιπα ρίχνουν νερό στον μύλο της τουρκικής επεκτατικότητας…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Είτε είναι δικαιολογημένα ή όχι τα παράπονα του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν μπορεί να τα αφήνει να τον αγχώνουν όταν βρίσκεται στο εξωτερικό.

Από τις συζητήσεις που είχα με συνομιλητές του κατάλαβα ότι, όταν βρισκόταν με άτομα που ομιλούν ελληνικά, δεν ασχολείτο με άλλο θέμα. Άντε μετά να βρει όρεξη να «τσακωθεί» με τον περίεργο Μπαν Κι Μουν…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Μα τι παιγνίδια παίζονται γύρω από την ανανέωση του συμβολαίου της εταιρείας που έναντι ενάμισι εκατομμυρίου δολαρίων προωθεί (τρόπος του λέγειν) τα συμφέροντα της Κύπρου στο εξωτερικό;

Πληροφορούμαι ότι ασκούνται πιέσεις αλλά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αντιστέκεται… Πάντως, η εν λόγω εταιρεία που καυχιέται ότι ανοίγει πόρτες στην Ουάσινγκτον δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ούτε ένα ραντεβού του κ. Χριστόφια στην αμερικανική πρωτεύουσα.

Και γι’ αυτό πρέπει να ελεχθεί… Με την ευκαιρία: Ποιος πάνσοφος είχε την ιδέα της έκθεσης στο Σμισθόνιαν; Και γιατί; Στο γιατί είναι η απάντηση…

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Σεπτεμβρίου 26, 2010 - Δημοσιεύθηκε από Μιλήσιος

ΣΤΟ ΦΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΙΡΑΚ

i

Rate This

Το επιτελείο του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους επεδίωξε, αμέσως μετά την είσοδό του στον Λευκό Οίκο, να βρει τρόπο για την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσέιν και για τη δικαιολόγηση ενός πολέμου στο Ιράκ, αποκαλύπτουν απόρρητα επίσημα έγγραφα που αποχαρακτηρίσθηκαν πρόσφατα. Λίγες ώρες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, ο τότε υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ντόναλντ Ράμσφελντ αναφέρθηκε σε μία επίθεση εναντίον του Ιράκ παράλληλα με την καταδίωξη του Οσάμα μπιν Λάντεν, σύμφωνα με τα πρακτικά σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε τότε.

Ο Ντόναλντ Ράμσφελντ ανέθεσε σε έναν νομικό σύμβουλο του Πενταγώνου να προσπαθήσει μαζί με έναν ανώτατο αξιωματούχο να βρει στοιχεία για υποθετική σχέση του ιρακινού καθεστώτος με τον ηγέτη της Αλ Κάιντα, σύμφωνα με τα έγγραφα που δημοσιεύονται από το ανεξάρτητο ερευνητικό ινστιτούτο National Security Archive.
Η αμερικανική κυβέρνηση έχει παραδεχθεί έκτοτε ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσέιν δεν είχε καμία σχέση με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Ηδη από τον Ιούνιο και Ιούλιο του 2001, αξιωματούχοι παρουσίαζαν σωλήνες από αλουμίνιο ως απόδειξη ότι η Βαγδάτη διαθέτει πυρηνικά όπλα, πριν ακόμη αυτοί εξετασθούν, σύμφωνα με ενημερωτικό σημείωμα που είχε διαβιβασθεί στον τότε υπουργό Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ. Λίγο αργότερα αποδείχθηκε ότι οι σωλήνες δεν είχαν καμία σχέση με τον πυρηνικό τομέα.
Η σύγκρουση με το Ιράκ αποτέλεσε επίσης το θέμα σημειώματος με ημερομηνία Ιούλιος 2001 το οποίο διαβιβάσθηκε στην Κοντολίζα Ράις, τότε σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας. Στο σημείωμα ο Ντόναλντ Ράμσφελντ απαιτεί τη σύγκληση σύσκεψης υψηλού επιπέδου με θέμα τη στρατηγική απέναντι στη Βαγδάτη.
Εκφράζοντας την ανησυχία του για την αναποτελεσματικότητα των κυρώσεων εναντίον του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσέιν και για την ενίσχυση των ικανοτήτων της ιρακινής αντιαεροπορικής άμυνας, ο Ντόναλντ Ράμσφελντ αναφέρει: «Σε λίγα χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει αναμφίβολα να αντιμετωπίσουν έναν Σαντάμ που θα διαθέτει πυρηνικά όπλα».
Κάνοντας την πρόβλεψη ότι ένας πόλεμος θα είναι επιτυχής, ο αμερικανός υπουργός Αμυνας δήλωνε τότε ότι η πτώση του Σαντάμ Χουσέιν θα αυξήσει το γόητρο της Ουάσινγκτον στην περιοχή και σε ολόκληρο τον κόσμο.
«Εάν το καθεστώς του Σαντάμ πέσει, θα είμαστε σε σαφώς καλύτερη θέση στην περιοχή και αλλού…μία μεγάλη νίκη στο Ιράκ θα ενίσχυε την αξιοπιστία των ΗΠΑ και την επιρροή τους στην περιοχή».
Αλλο έγγραφο δείχνει ότι ήδη από τον χειμώνα του 2001, δύο μήνες μετά την εισβολή στο Αφγανιστάν, ο Ντόναλντ Ράμσφελντ συζητούσε τα σχέδια την επίθεση εναντίον του Ιράκ, η οποία τελικά θα πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο 2003.
Κατά τη διάρκεια σύσκεψης με τον στρατηγό Τόμι Φρανκς, πρώην διοικητή της CENTCOM, επιφορτισμένης με την περιοχή της Μέσης Ανατολής, ο Ντόναλντ Ράμσφελντ τού είχε τότε δώσει εντολή να ετοιμασθούν οι στρατιωτικές δυνάμεις για τον «αποκεφαλισμό» του ιρακινού καθεστώτος.
Σε έκθεσή του με ημερομηνία 27 Νοεμβρίου 2001 δίνει έναν κατάλογο με τις αιτιολογίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την κυβέρνηση για την έναρξη ενός πολέμου εναντίον του Ιράκ, όπως επιθέσεις του ιρακινού στρατού εναντίον του κουρδικού θύλακα στο βόρειο Ιράκ, σχέσεις ανάμεσα στο καθεστώς του Σαντάμ και την 11η Σεπτεμβρίου, επιθέσεις με χρήση βάκιλου του άνθρακα, καθώς και διαμάχες γύρω από τις επιθεωρήσεις πολεμικού εξοπλισμού από τον ΟΗΕ.
Σημείωμα υπηρεσίας αναλύσεων του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, που φέρει ημερομηνία 18 Δεκεμβρίου 2001, προειδοποιεί ότι η Γαλλία και η Γερμανία θα αντιταχθούν σε μια εισβολή στο Ιράκ, εάν δεν υπάρχουν συγκεκριμένες αποδείξεις ότι η Βαγδάτη βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Στο ίδιο σημείωμα επισημαίνεται ότι η υποστήριξη που θα παράσχει ο βρετανός πρωθυπουργός θα έχει υψηλό πολιτικό κόστος για τον Τόνι Μπλερ και εκφράζονται φόβοι για ενδεχόμενες αντιδράσεις του μουσουλμανικού πληθυσμού της Βρετανίας.
AΠΕ
Τμήμα ειδήσεων elliniki-stratigiki

Αναρτήθηκε από aoratos στις 1:45 π.μ. 0 σχόλια