ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 νέα ήθη και … έθιμα

Η Ελληνική εξωτερική πολιτική, ανέκαθεν έκανε κύκλους γύρω από τον εαυτό της, επιχειρώντας να επιλύσει τα συνήθως κρίσιμα, χρονίζοντα και πολύπλοκα προβλήματα της χώρας, με τρόπους ελάχιστα αρμόζοντες σε ένα σύγχρονο κράτος. Η σημερινή όμως κυβέρνηση, αποφάσισε να ξεπεράσει κάθε άλλη σε μια προσπάθεια να πείσει τους πάντες ότι η χώρα είναι “ξέφραγκο αμπέλι”! Η προ τριημέρου αναγνώριση της πΓΔΜ από την Συρία και τον φίλο και σοσιαλιστή Μπ. Άσαντ, αποτελεί μόνο μια μικρή απόδειξη αυτού που προανέφερα. Το μήνυμα που μας έστειλε η Δαμασκός είναι σαφές: “σας έχουμε γραμμένους” για να χρησιμοποιήσουμε όρους vulgaire, αντίθετα με ό,τι κάνει η κυβέρνηση. Που χρησιμοποιεί πρακτικές vulgaire, επενδύοντας τες με υψηλόφρονα μηνύματα. Άλλωστε η ανάγκη του υπουργού Εξωτερικών να προβεί σε δημόσια δήλωση σχετικά με το ρόλο που παίζει ο Άλεξ Ρόντος, είναι σαφής της αδυναμίας του να ελέγξει το “παιχνίδι”.
Όπως είναι σαφές, πως ως υπουργός Εξωτερικών ο κ. Δρούτσας, κινείται κυριολεκτικά σε τεντωμένο σχοινί, όταν έρχεται σε επαφή με τους απόδημους στις ΗΠΑ, μια αποστολή που θεωρεί “αποκλειστική αρμοδιότητά του” ο υφυπουργός του κ. Δόλλης με την ενίσχυση, τουλάχιστον λεκτική, του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου ο οποίος μοίρασε τις σχετικές αρμοδιότητες. Αλλά αν εδώ τελείωναν τα προβλήματα, θα ήταν πιθανόν και να υπάρχουν λύσεις. Αλλά αίφνης, πως είναι δυνατόν ο έτερος των υφυπουργών Σπ. Κουβέλης να συζητά για οικονομικά και επενδύσεις και να εκφράζει απόψεις, όταν αρμοδιότερος αυτού είναι ο υπουργός Χ. Παμπούκης. Επίσης, ελάχιστα συμπαθών τον κ. Δρούτσα. Και που οδηγεί η έλλειψη συνεργασίας αναμεσά τους; Μα σε ανακοινώσεις για επενδύσεις και συνεργασίες, για τις οποίες οι αρμόδιες υπηρεσίες του κ. Κουβέλη και Δρούτσα, δεν είχαν… ιδέα!
Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά υπάρχει και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Αλλα φευ, έχει να κάνει με τα Ευρωπαϊκά ζητήματα! Δηλαδή, στην ουσία με το μεγαλύτερο ποσοστό της Ελληνικής πολιτικής, ιδιαίτερα τώρα που η ΕΕ είναι το ήμισυ του… μνημονίου! Αλλά, κι εδώ τα πράγματα παραμένουν ασαφή.  Για παράδειγμα στο επόμενο ΣΓΥΕΣ πως θα εμφανιστεί η “ελληνική ομάδα”; Δρούτσας – Ξενογιαννακοπούλου, μόνο ο πρώτος ή μόνο η δεύτερη; Το τι ακριβώς κάνει στο υπεξ, η κα Ξενογιαννακοπούλου,  δεν είναι σαφές. Πέραν του να πίνει καφέ ή σάϊ, με ομολογους της από χώρες της ΕΕ ή Διεθνών Οργανισμών.
Στο “μπάχαλο” αυτό (άλλη μια vulgaire έκφραση) συστηματικά βοηθούν οι διαμάχες και παραλογισμοί μιας δημόσιας διοίκησης, που εκφράζεται κυρίως από την κοινότητα των διπλωματών (με εξαιρέσεις)και που αποκορύφωμα της μπορεί να θεωρηθεί το υπόμνημα της ΕΔΥ (που έχουμε αναρτήσει σε άλλη στήλη). Ως τώρα την ευθύνη για τις συμπεριφορές τους, καλές, κακές ή κακουργηματικές (όπως συνέβη σε ορισμένες περιπτώσεις) σήκωνε η Γενική Επιθεώρηση, ο Γενικός Γραμματέας ή κανείς. Αλλά τώρα, υπάρχει υπουργός και σηκώνει το βάρος της ευθύνης.
Την ίδια ευθύνη που θα φέρει (μήπως γι αυτό επελέγη;) για το “κλείσιμο” του ζητήματος με τα Σκόπια, την προώθηση ορισμένων τουρκικών θέσεων σε Αιγαίο και Κύπρο (αν ο Χριστόφιας δεχθεί) και την αδράνειά του στη συστηματική δίωξη και αλλοίωση δικαιωμάτων Ελλήνων της Αλβανίας.
Αν όλα αυτά του αρέσουν, μπράβο του, κι ας συνεχίσει! Αν όχι απλώς… παραιτήται…
  ΠΗΓΗ:ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ