Ο Μακρόν αλλάζει από περιστέρι σε γεράκι στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία
Τι συνέβη στον Εμανουέλ Μακρόν για να τον μετατρέψει από κατευναστή σε πολεμοκάπηλο στο θέμα της Ρωσίας και της Ουκρανίας;
Αυτό - χοντροκομμένα - είναι το ερώτημα που τίθεται στις καγκελαριές σε όλη την Ευρώπη, καθώς ο Γάλλος πρόεδρος θερμαίνει τον νέο του ρόλο ως αρχιστράτηγος της ηπείρου στον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ορισμένες χώρες - η Βαλτική, η Πολωνία - χαιρετίζουν τη φαινομενική μεταστροφή του Προέδρου Μακρόν στη «ρεαλιστική» εκτίμησή τους για την απειλή της Μόσχας.
Άλλοι - κυρίως η Γερμανία του Καγκελαρίου Όλαφ Σολτς - είναι έκπληκτοι με αυτό το νεοανακαλυφθέν γαλλικό πνεύμα va-t-en-guerre (gung-ho).
Όλοι είναι μπερδεμένοι και αβέβαιοι. Πόσο γνήσια είναι η νέα γραμμή Μακρόν; Είναι η πρόσφατη άρνησή του να αποκλείσει την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία απλώς άλλη μια από τις εκπλήξεις του - μαρτυρία για την ακόρεστη ανάγκη του να κόψει μια διπλωματική παύλα;
Και πόσο από τη νέα του τοποθέτηση είναι καθαρά πολιτική;
Οι ευρωεκλογές πλησιάζουν και η σκληρή δεξιά των Μαρίν Λεπέν και Τζόρνταν Μπαρντέλα φαίνεται ότι θα κατατροπώσει τους Μακρονίτες.
Χρησιμοποιεί λοιπόν ο Εμανουέλ Μακρόν την Ουκρανία για να δημιουργήσει ένα ρήγμα μεταξύ της πλευράς του και της αντιπολίτευσης, θέτοντας μια αντίθεση μεταξύ της δικής του ξεκάθαρης πολεμικής και της θολής συνενοχής της κ. Λεπέν με τη Μόσχα στο παρελθόν;
Getty ImagesΣε μια ζωντανή συνέντευξη στη γαλλική τηλεόραση το απόγευμα της Πέμπτης, ο πρόεδρος αναγνώρισε εμμέσως ότι τέθηκαν αυτές οι κρίσιμες ερωτήσεις.
Αλλά με τον αληθινό τρόπο Μακρόν, έβαλε στόχο όχι να ηρεμήσει αλλά να διεκδικήσει. Μακριά από το να αποσιωπήσει τον νέο συναγερμό του, το εξήγησε.
Χωρίς να ντρέπεται καθόλου για τη «μετατροπή» του από περιστέρι σε γεράκι, η άποψη του προέδρου ήταν ότι το ένα έπρεπε αναπόφευκτα να προηγείται του άλλου.
Μόνο αφού έχουν εξαντληθεί όλες οι προσπάθειες προσέγγισης ενός αντιπάλου, υποστήριξε, είναι δυνατόν να πούμε με βεβαιότητα ότι αυτός ο αντίπαλος είναι πέρα από το ωχρό.
Επιπλέον - το δεύτερο μέρος της αυτοδικαίωσής του - υποστήριξε ότι οι Ρώσοι έχουν ωθήσει τώρα την επιθετικότητά τους σε ένα εντελώς νέο επίπεδο.
Το Κρεμλίνο, είπε, τους τελευταίους μήνες «είχε αισθητά πιο σκληρή γραμμή» - τοποθετώντας τη ρωσική οικονομία σε μόνιμη εμπόλεμη βάση. ενίσχυση της καταστολής της εσωτερικής αντιπολίτευσης· κλιμάκωση των κυβερνοεπιθέσεων στη Γαλλία και σε άλλες χώρες.
Με την Ουκρανία να φαίνεται ολοένα και πιο πολιορκημένη και τις Ηνωμένες Πολιτείες να μην είναι πλέον αξιόπιστες ως σύμμαχοι, η Ευρώπη εισερχόταν σε έναν νέο κόσμο, είπε: «Ένας κόσμος όπου αυτό που πιστεύαμε ότι ήταν αδιανόητο συμβαίνει στην πραγματικότητα».
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σύμφωνα με το νέο δόγμα Μακρόν, η Γαλλία και η Ευρώπη έπρεπε να προετοιμάσουν ένα sursaut - ένα νοητικό άλμα από τις άνετες βεβαιότητες της εποχής που πεθαίνει και στη σκληρή πραγματικότητα της νέας.
Με σκόπιμα Τσόρτσιλ τόνους, πιστεύει ότι για να διατηρηθεί η ειρήνη, η Ευρώπη πρέπει να είναι έτοιμη για πόλεμο.
EPAΌπως πάντα με τον Emmanuel Macron, η λογική είναι άψογη. τα επιχειρήματα άθραυστα.
Αλλά όπως πάντα με τον Εμανουέλ Μακρόν υπάρχει επίσης το ερώτημα: μπορεί να πείσει, αλλά μπορεί να πείσει;
Γιατί η διαρκής δυσκολία του Γάλλου αρχηγού κράτους δεν είναι, προφανώς, η έλλειψη εγκεφαλικής δύναμης - αλλά η ικανότητα να μετατρέψει αυτή τη λαμπρότητα σε ένα διαφορετικό ταλέντο: την ηγεσία. Ικανότητα να κάνεις τους άλλους να ακολουθήσουν.
Και σε αυτό το θέμα, δεν είναι καθόλου σαφές ότι οι άλλοι θα πέσουν στη σειρά.
Το πιο κραυγαλέο σημάδι είναι το ρήγμα που χωρίζει τον Γάλλο ηγέτη από τον άνθρωπο που υποτίθεται ότι είναι ο στενότερος σύμμαχός του στην Ευρώπη, ο Γερμανός Όλαφ Σολτς.
Στο παραδοσιακό γαλλογερμανικό στυλ, και οι δύο πλευρές μπαλώνουν πλέον δημόσια και βάζουν το υποχρεωτικό κοινό μέτωπο. Εξ ου και η επίσκεψη Μακρόν στο Βερολίνο την Παρασκευή.
Αλλά καμία αγκαλιές από ανθρώπους δεν μπορεί να κρύψει τη θεμελιώδη διχόνοια: η Γαλλία κατηγορεί τη Γερμανία για βοήθεια προς την Ουκρανία και εσκεμμένη τύφλωση στην προσκόλληση στη μονιμότητα της ομπρέλας ασφαλείας των ΗΠΑ. Η Γερμανία κατηγορεί τη Γαλλία για απερίσκεπτη πολεμική, υποκρισία (οι παραδόσεις όπλων της είναι στην πραγματικότητα πολύ πίσω από αυτές της Γερμανίας) και μακρονική υπεροχή.
ReutersΑλλά και στο εσωτερικό, η υποστήριξη προς τον Εμανουέλ Μακρόν στην Ουκρανία είναι πιο ήπια από ό,τι του αρέσει να πιστεύει.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία - περίπου 68% - αντιτίθεται στη γραμμή του για την αποστολή δυτικών στρατευμάτων. Γενικότερα, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ξεκάθαρα αντίθετοι με τη Ρωσία, η εταιρεία δημοσκοπήσεων Ifop αναφέρει μια «προοδευτική διάβρωση της υποστήριξης για την ουκρανική υπόθεση».
Και αν όντως υπάρχει ένα εκλογικό υποκείμενο στη νέα σκληρή γραμμή του για τη Μόσχα - που αποσκοπεί να αποκαλύψει τις ασάφειες της ακροδεξιάς - τότε δεν φαίνεται να λειτουργεί. Οι έρευνες κοινής γνώμης δείχνουν ότι η υποστήριξη για το Εθνικό Ράλι (RN) της Λεπέν ενισχύεται.
Μεταμορφώνοντας στον κορυφαίο αντικατευναστικό της Ευρώπης, ο Πρόεδρος Μακρόν ανοίγει για άλλη μια φορά νέους δρόμους.
Αναλαμβάνει την ηγεσία και ωθεί τους Ευρωπαίους να σκεφτούν σκληρά για την ασφάλειά τους και για τις θυσίες που μπορεί σύντομα να γίνουν απαραίτητες.
Όλα αυτά είναι αναμφίβολα ευπρόσδεκτα.
Η δυσκολία του είναι ότι πάρα πολλοί άνθρωποι αντιδρούν άσχημα σε αυτόν.
Αγανακτούν με την αυτοπεποίθησή του και αισθάνονται ότι μπερδεύει εύκολα αυτό που είναι σωστό για την Ευρώπη και τον κόσμο με αυτό που είναι πραγματικά σωστό για τη Γαλλία - ή τον εαυτό του.
Σχόλια