ΧΡΥΣΑΦΙ!! ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΝ (χωρίον Ντελήμινι -ΑΙΘΑΙΑ )

ΧΡΥΣΑΑΦΙ!! ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΝ ΤΙ ΕΙΝΕ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΥΠO ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΝ ΕΠΟΨΙΝ ΤΙ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΚΟΙ
Ἐγράφη πρὸ τριῶν καὶ πλέον ἑβδομάδων εἰς τὰς ἐφημερίδας ἡ εἴδησις ὅτι εἰς τίνας ἀγροὺς παρὰ τὸ χωρίον Ντελήμινι τῆς Μεσσηνίας εὑρίσκεται χρυσὸς εἰς μικρὰ ψήγματα ἀναμεμιγμένα μετὰ χώματος.
Εἷς χωρικὸς εἶχεν ἔλθει ἐκ τοῦ χωρίου τούτου εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ προσήγαγεν εἰς τὸν καθηγητὴν κ. Μητσόπουλον σακκίδιον πλῆρες χώματος, ἐν τῷ ὁποίῳ περιείχοντο λεπτότατα τεμάχια συρμάτων ἐκ χρυσοῦ, τὰ ὁποῖα εὑρέθησαν μετὰ τὴν γενομένην πλύσιν τοῦ χώματος.
Ὁ χρυσὸς, ὅστις περιείχετο ἐν τῷ σακκιδίῳ ἦτο βάρους 1 1)2-2 γραμμαρίων καὶ παρεδόθη τότε εἰς τὸ Ἀρχαιολογικὸν τμῆμα τοῦ ὑπουργείου τῆς Παιδείας, καθόσον ἦτο κατειργασμένος καὶ ἐφαίνετο προερχόμενος ἐξ ἀρχαίων χρυσῶν κοσμημάτων. Ποῦ εὑρίσκεται τὸ χρυσάφι
Τὸ ὑπουργεῖον τῶν Ἐσωτερικῶν τότε ἀνέθεσεν εἰς τὸν διακεκριμένον χημικόν μας κ. Π. Ζαλοκώσταν καὶ τὸν ἐν τῷ Πανεπιστημίῳ καθηγητὴν τῆς Γεωλογίας κ. Κ. Μητσόπουλον ὅπως μεταβῶσιν εἰς τὸ Δελήμινι καὶ ἐπιτοπίως προβῶσιν εἰς ἐρεύνας πρὸς ἐξακρίβωσίν του ἂν ὁ ἐκεῖ εὑρισκόμενος χρυσὸς εἶνε πράγματι αὐτοφυὴς ἢ ἂν προέρχεται ἐξ ἀρχαίων κοσμημάτων.
Τὸ χωρίον Δελήμινι κεῖται εἰς ἀπόστασιν τριῶν περίπου ὡρῶν ἀπὸ τῆς πόλεως τῶν Καλαμῶν ἐν τῷ μέσῳ δύο λόφων καὶ πλησιέστατα τῆς ἐκ Καλαμῶν εἰς Θουρίαν ἀγούσης δημοσίας ὁδοῦ.

Ὁ ἀγρὸς ἐν τῷ χώματι τοῦ ὁποίου εὑρέθησαν τὰ ψήγματα τοῦ χρυσοῦ εὑρίσκεται μεταξὺ τοῦ χωρίου καὶ τῆς ἁμαξίτης ὁδοῦ κατωφερὴς, κλινὼν πρὸς τὴν δημοσίαν ὁδὸν.
Ὅλοι οἱ χωρικοὶ τὸν γνωρίζουν καὶ πολλάκις ἀπὸ αὐτὸν ἔβγαλαν ἀρκετὰ χρήματα. Δὲν ἔχει κανεὶς παρὰ νὰ σκάψῃ εἰς βάθος 20-30 ἑκατοστομέτρων διὰ νὰ εὕρῃ χῶμα, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ὑπάρχει χρυσός.
Πρὸς ἀποχωρισμὸν τοῦ χρυσοῦ ἐκ τοῦ χώματος οἱ χωρικοὶ μεταχειρίζονται πρωτογενὲς εἶδος πλυντηρίου. Γεμίζουν ἕνα ταψὶ χῶμα καὶ ἕνα καζάνι νερό, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνεβοκατεβάζουν τὸ ταψὶ μέχρις ὅτου τὸ χῶμα πασυρθῇ διαλυόμενον ὑπὸ τοῦ ὕδατος.
Ἐννοεῖται ὅτι ὁ χρυσὸς δὲν εὑρίσκεται ἐν τοσαύτη ἀφθονίᾳ, ὥστε νὰ μπορῇ κανεὶς νὰ πλουτήσῃ μὲ ἕνα ταψὶ χώματος, ὅπως ἡ φαντασία τῶν χωρικῶν τῶν πέριξ ἐμεγαλοποίησε. Συμβαίνει μάλιστα πολλάκις ἡμερῶν ἐργασία νὰ μένῃ ἄνευ ἀποτελέσματος.
Ἔνας χωρικὸς, ὅστις ἐπαγγέλεται καὶ τὸν ἰατρὸν εἰς τὰ πέριξ χωρία βγάζει χρυσάφι 200-250 δραχμῶν κατ’ ἔτος.
Ὁ ἀγρὸς ὅπως εἶνε ἐπικλινὴς εἶνε φυσικὸν πλυντήριον. Τὸν χειμῶνα, ὅταν οἱ δύο ῥύακες, οἵτινες τὸν περιβρέχουν, κατεβάζουν πολὺ νερό, ἀρκετὸν χῶμα παρασύρεται πρὸς τὴν δημοσίαν ὁδὸν περιέχον τεμάχια χρυσοῦ τὰ ὁποῖα πρὶν ἢ φθάσουν εἰς τὸν χάνδακα τῆς ὁδοῦ ἐναποτίθενται ὡς βαρυτέρα εἰς τὰς ὀπὰς καὶ τὰ χάσματα στρώματος ἀσβεστολίθου, τὸ ὁποῖον διασχίζει κατὰ πλάτος τὸν ἀγρόν. Τὶ εἴδους χρυσάφι εἶνε
Ὁ κ. Μητσόπουλος καὶ ὁ κ. Ζαλοκώστας μεταβάντες ἐκεῖ ἐξήτασαν τοὺς χωρικοὺς οἵτινες πρόθυμοι ἔδωκαν εἰς αὐτοὺς μερικὰ ἐκ τῶν εὑρημάτων των, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ κ. Ζαλοκώστας ἔφερεν ἀρκετὰ μεθ’ ἑαυτοῦ πρὸς ἐξέτασιν.
Εἶνε ὅλα χρυσὸς κατειργασμένος ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν ἐλαφρὰν ὀξείδωσιν, τὴν ὁποίαν ἔχει ὑποστῇ ὁ ἐν τῷ χρυσῷ ἀναμεμιγμένος χαλκός.
Εἶνε μικροὶ λεπτότατοι κρίκοι, ἁλύσσεις λεπταὶ, στρογγυλὰ κοκκία κούφια, φύλλα λεπτοτάτης ἐργασίας καὶ ἄλλα τεμάχια προφανῶς ἐκ κοσμημάτων προερχόμενα.
Περὶ αὐτοφυοῦς χρυσοῦ βεβαίως οὐδεὶς δυνατὰ νὰ γίνῃ λόγος ἀποφαίνονται οἱ δύο ἐπιστήμονες διότι, ἐκτὸς τοῦ ὅτι ὁ εὑρεθεὶς χρυσὸς περιέχει ἐν ἀναμίξει καὶ χαλκὸν, ὁ ἀγρὸς οὗτος οὐδὲν γεωλογικὸν στρῶμα παρουσιάζει ἐκ τῶν γνωστῶν ὡς περιεχόντων τὸ πολύτιμον μέταλλον. Ἀποτελεῖται ἐξ ἐπιχωματώσεων μόνον.
Μεταξὺ τῶν τεμαχίων τοῦ κατειργασμένου χρυσοῦ εὑρίσκονται καὶ ἄφθονα κοκκία προερχόμενα ἐκ τήξεως, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον δίδει τάσιν εἰς τὴν ὑπόθεσιν ὅτι τὸν χρυσὸν κατειργάζοντο οἱ ἀρχαῖοι εἰς τὸ μέρος ἐκεῖνο.
Ἐν τούτοις ὁ κ. Μητσόπουλος καὶ ὁ κ. Ζαλοκώστας, οἵτινες περιῆλθον τὰ πέριξ δὲν εὗρον στρώματα γεωλογικὰ ὑποδεικνύοντα ὅτι πιθανὸν εἰς τὰ πλησίον μέρη νὰ ὑπῆρχε μεταλλεῖον χρυσοῦ, Σιδηροπυρίτης, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐξάγεται συνήθως ὁ χρυσὸς, δὲν ὑπάρχει εἰς τὰ πέριξ. Τὸ συμπέρασμα
Βεβαίως δὲν προκεῖται περὶ πλουσίου μεταλλείου, ἀποφαίνονται οἱ δύο ἐπιστήμονες, οὔτε μεγάλη ποσότης χρυσοῦ κρύπτεται ὑπὸ τὸ χῶμα. Ἡ μεγάλη σπουδαιότης τοῦ εὑρήματος εἶνε ὅτι ὑποδεικνύει ὅτι εἰς τὸ μέρος ἐκεῖνο, ἂν γίνουν εἰς τὸ μέλλον ἀνασκαφαί, θ’ ἀποκαλύψωσι σπουδαιότατα ἀρχαιολογικὰ κειμήλια, τάφους καὶ μνημεῖα.
Εἰς τὸν ἕνα μάλιστα τῶν πέριξ λόφων ὑπάρχουν ἤδη ἴχνη ἀρχαιοτήτων, τὰς ὁποίας καὶ ὁ χάρτης τοῦ Γαλλικοῦ ἐπιτελείου σημειώνει ὑπὸ τὸ ὄνομα «Ἑλληνικά». Ἐπίσης εἰς ἄλλον λόφον πλησίον εὑρίσκεται καὶ μεγίστη δεξαμενὴ ἐντὸς τοῦ βράχου λελαξευμένη θαυμασίας συντηρήσεως.
Πάντα ταῦτα διδοῦσι νὰ ὑποτεθῇ ὅτι εἰς τὸ μέρος τοῦτο ἐκεῖτο ἡ παλαιὰ Ἄβια περὶ
τῆς ὁποίας ἀναφέρει ὁ Παυσανίας καὶ ὅτι τὰ τεμάχια τοῦ χρυσοῦ προέρχονται ἐκ τῶν κοσμημάτων μὲ τὰ ὁποῖα οἱ κάτοικοι ἐστόλιζον τοὺς νεκρούς. Πιθανὸν δὲ εἰς μεγαλείτερον βάθος νὰ εὑρίσκωνται καὶ μεγαλείτερα τεμάχια αὐτῶν, τὰ ὁποῖα ὡς ἐκ τοῦ βάρους τῶν κατέπεσαν βαθύτερον ἐντὸς τοῦ χώματος κατὰ τὰς βροχάς. http://arxaiathouria.wordpress.com