Πόλεμος στις αγορές: Τα φώτα και πάλι σε Ισπανία -Ιταλία

Η ευφορία που προκάλεσε στην ευρωζώνη η ανάσα ρευστότητας από την ΕΚΤ, μέσω της παροχής φθηνών δανείων, δεν κράτησε για πολύ. Η ανησυχία για το αν Ισπανία και Ιταλία είναι σε θέση να καλύψουν τις χρηματοδοτικές τους ανάγκες, επιστρέφει δριμύτερη. Όπως άλλωστε προειδοποίησε την περασμένη εβδομάδα ο οίκος αξιολόγησης Moody’s, το κόστος δανεισμού και στις δύο χώρες, όπως καταγράφεται στα ομόλογα 10 ετούς διάρκειας, βρίσκεται πάνω από τα διατηρήσιμα επίπεδα, δεδομένης της αδυναμίας των δημοσιονομικών. Σύμφωνα με τη Moody’s το παρόν κόστος δανεισμού της Ιταλίας είναι λιγότερο διαχειρίσιμο από αυτό της Ισπανίας.

Ωστόσο, η πλειοψηφία των αναλυτών εκτιμά ότι οι δύο χώρες μπορούν να αποφύγουν τη διάσωση. Έρευνα του Reuters δείχνει ότι το 25% εκτιμά ότι η Ισπανία μπορεί να χρειαστεί διάσωση, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για την Ιταλία διαμορφώνεται στο 13%. Οι αναλυτές δεν θεωρούν πιθανό το ενδεχόμενο διάσωσης των δύο χωρών, καθώς όπως δηλώνουν χαρακτηριστικά «είναι πολύ μεγάλες για να σωθούν».

Για την ώρα η ανησυχία των αγορών επικεντρώνεται στην Ισπανία, η οποία εμφανίζεται να έχει περισσότερα προβήματα σε σχέση με την Ιταλία.

Όπως σχολιάζει η Wall Street Journal, η αποτελεσματικότητα του προγράμματος αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ, αποδυναμώθηκε λόγω της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, όπου η ΕΚΤ έτυχε ευνοϊκότερης μεταχείρισης σε σχέση με τους ιδιώτες επενδυτές.

Από τότε, οι αναλυτές εκτιμούν ότι κάποιοι επενδυτές συμπέραναν ότι όσο περισσότερο η ΕΚΤ αγοράζει κυβερνητικά ομόλογα, τόσο πιο πολύ οι ιδιώτες επενδυτές θα υποτιμούνται. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι ότι όσο πιο σύντομα εμφανιστεί στις αγορές η ΕΚΤ, οι ιδιώτες επενδυτές θα εξαφανιστούν. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει μια νέα παρέμβαση από την ΕΚΤ, ωστόσο το διάστημα για αυτή την παρέμβαση θα μεγαλώσει.

Ο πόλεμος της Ισπανίας με τις αγορές τώρα αρχίζει

Τα αποτελέσματα των δημοπρασιών της Πέμπτης στην Ισπανία έδωσαν τον τόνο για μια χρονιά γεμάτη αβεβαιότητα. Τα επιτόκια είναι πολύ υψηλά για να είναι βιώσιμα, ωστόσο την ίδια ώρα δεν είναι τόσο υψηλά ώστε να πυροδοτήσουν μια κατάρρευση βραχυπρόθεσμα.

Την  ίδια ώρα, η προσπάθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να αυξήσει κατά 400 δισ. την δανειακή ικανότητα του, ώστε να είναι σε θέση να δανείσει την Ισπανία ή την Ιταλία, εφόσον χρειαστεί, δεν φαίνεται να αλλάζει το κλίμα στις αγορές.

Δεν είναι εμφανές γιατί ένα πιο ισχυρό τείχος προστασίας μπορεί να ενθαρρύνει κάποιον να μπει σε ένα σπίτι που είναι τυλιγμένο στις φλόγες, σχολιάζει χαρακτηριστικά το πρακτορείο Reuters.

Μόνο τα καλύτερα οικονομικά θεμελιώδη, ένα πιο υγιές προφίλ χρέους και ένα καλύτερα κεφαλαιοποιημένο τραπεζικό σύστημα, θα μπορούσαν να αποκαταστήσουν την εμποστοσύνη στις αγορές και να οδηγήσουν τους επενδυτές πίσω στα ισπανικά ομόλογα.

Ωστόσο αυτές οι προϋποθέσεις απαιτούν χρόνο και εν τω μεταξύ οι συνθήκες είναι κατάλληλες για έναν συνεχή πόλεμο και μια διαρκή μεταβλητότητα, η οποία θα διατηρήσει την αστάθεια στις αγορές και τις συγκρούσεις ανάμεσα στους ηγέτες της ευρωζώνης.

Από τη μία πλευρά οι αισιόδοξοι  εκτιμούν ότι η Ισπανία θα τα καταφέρει μόνη της, υποστηριζόμενη αν χρειαστεί από τις παρεμβάσεις της ΕΚΤ στη δευτερογενή αγορά ομολόγων.

Ωστόσο οι υποστηρικτές του απαισιόδοξου σεναρίου, εκτιμούν ότι η Ισπανία θα ακολουθήσει το δρόμο της Ελλάδας και θα ζητήσει εξωτερική βοήθεια, ή μπορεί ακόμα και να εγκαταλείψει το ευρώ αν δεν αντέξει τα ατελείωτα μέτρα λιτότητας.

Υπάρχει χώρος για ελιγμούς;

Στην δημοπρασία της περασμένης Πέμπτης, η Ισπανία δανείστηκε με επιτόκιο 5,743% κατά τη δημοπρασία 10ετών ομολόγων, έναντι 5,403% στην αντίστοιχη δημοπρασία του Ιανουαρίου.

Με το χρέος/ΑΕΠ να διαμορφώνεται γύρω στο 85%, η Ισπανία θα μπορούσε να ζήσει με τα επιτόκια αυτού του επιπέδου για την επόμενη διετία, όπως εκτιμούν οι αναλυτές.

Ο Christian Schulz, οικονομολόγος της Berenberg Bank στο Λονδίνο, μιλά για την άμεση πρόκληση των αυξανόμενων επιτοκίων.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, η Ισπανία θα μπορούσε να ανταλλάξει τα ομόλογα ύψους 40 δις. που λήγουν φέτος με μέση απόδοση στο 4,9%, δηλαδή κατά 1,3% υψηλότερα από την απόδοση placement.  Tο επιπλέον κόστος θα ήταν 500 εκατ. ευρώ, λιγότερο από το 0,5% του ΑΕΠ, γεγονός που δεν θα προκαλούσε και τόσο μεγάλη ανησυχία.

Αυτό που αποτελεί πραγματική ανησυχία για την Ισπανία, είναι η επιδείνωση της οικονομίας. Παρά την έκρηξη στις εξαγωγές από το 2010, η κυβέρνηση εκτιμά ότι η παραγωγή θα συρρικνωθεί κατά 1,7% φέτος, την ώρα που η ανεργία πλησιάζει το 24%, σπάζοντας το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο.

Αξιοπιστία, το πρόβλημα της Ισπανίας

Την εβδομάδα που μας πέρασε η Ιταλία απέδειξε ότι μια χώρα ακόμα πιο βαθειά χρεωμένη σε σχέση με την Ισπανία, μπορεί να παρουσιάσει ένα χρονοδιάγραμμα μείωσης του ελλείμματος, χωρίς να τρομάξει τις αγορές.

Ωστόσο, όπως σημειώνει το Reuters, η διαφορά είναι ότι η Ιταλία έχι πρωθυπουργό τον Μάριο Μόντι, έναν σεβαστό τεχνοκράτη, ενώ στον αντίποδα η αξιοπιστία του Ισπανού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, έχει υποστεί βαρύ πλήγμα.

Καταρχήν ο Ισπανός πρωθυπουργός δεν σεβάστηκε τη συμφωνία με την Κομισιόν για τον στόχο μείωσης του ελλείμματος φέτος, ενώ ανέμενε περισσότερο από τρεις μήνες πριν ανακοινώσει το προσχέδιο του προϋπολογισμού, ο οποίος ούτως ή άλλως δεν έπεισε τους οικονομολόγους.

Άλλωστε ο ίδιος ο επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Ισπανίας, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις ισπανικές τράπεζες, τονίζοντας ότι θα χρειαστούν επιπλέον κεφάλαια, αν συνεχιστεί η επιδείνωση της ισπανικής οικονομίας                                                                 .http://www.sofokleous10.gr/portal2/