ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ

Ο νομός Έβρου συνδέεται συγκοινωνικά με την υπόλοιπη Ελλάδα και εξυπηρετείται με μόλις τρεις συγκοινωνιακούς άξονες: την Εγνατία οδό, τον κάθετο οδικό άξονα Αρδάνιο - Ορμένιο και τη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης - Αλεξανδρούπολης - Ορμενίου.
Δυστυχώς, η μεν χάραξη τής σιδηροδρομικής γραμμής είναι πολύ παλιά και επηρεάζεται από τις πλημμύρες τού ποταμού, ο δε κάθετος οδικός άξονας δεν έχει ακόμη...

ολοκληρωθεί. Προφανώς, το ελληνικό κράτος δεν έχει άλλες προτεραιότητες και ιεραρχεί πολύ χαμηλά την ανάπτυξη τής εθνικά ευαίσθητης αυτής ακριτικής περιοχής. Ευτυχώς, πρόσφατα ολοκληρώθηκε η Εγνατία οδός και έτσι η Βόρεια Ελλάδα απέκτησε άριστη οδική σύνδεση κατά τον διαμήκη άξονα Ηγουμενίτσα - Θεσσαλονίκη - Κήποι. Σε περίοδο επιχειρήσεων, οι δύο άξονες που εξυπηρετούν κάθετα την περιοχή τού Έβρου, δηλαδή η σιδηροδρομική γραμμή και ο κάθετος οδικός άξονας, καθίστανται επιχειρησιακά ανεκμετάλλευτοι λόγω τής εγγύτητάς τους με το ποτάμι και την όριο γραμμή. Είναι προφανές ότι εφόδια και δυνάμεις δεν μπορούν να μεταφέρονται παράλληλα με τα σύνορα και σε απόσταση μόλις λίγων εκατοντάδων μέτρων ή λίγων χιλιομέτρων απ' αυτά.
Μία προσεκτική ματιά στον χάρτη μάς επιτρέπει να αντιληφθούμε ότι σε περίπτωση επιχειρήσεων η μόνη ελπίδα επικοινωνίας τού βορείου Έβρου με την υπόλοιπη Ελλάδα αποτελεί ο ορεινός, οφιοειδής και δύσκολος επαρχιακός δρόμος Σάππες Ροδόπης - Μέγα Δέρειο - Μικρό Δέρειο και από εκεί προς Διδυμότειχο ή Ορεστιάδα. Δυστυχώς, στην Ελλάδα τού 2010, αυτός ο ορεινός δρόμος αποτελεί την μόνη αρτηρία ζωής για τον βόρειο Έβρο, σε περίοδο επιχειρήσεων.

Η μουσουλμανική μειονότητα

Στα δύο παραπάνω προβλήματα, δηλαδή στις ελλιπείς συγκοινωνιακές υποδομές και συνδέσεις και στα δύσκολα γεωγραφικά χαρακτηριστικά, έρχεται να προστεθεί ένα ακόμη κρίσιμο πρόβλημα.
Στο μέσον τής απόστασης τού ορεινού επαρχιακού δρόμου Σάππες Ροδόπης - Διδυμότειχο ή Ορεστιάδα και μάλιστα στην περιοχή που στενεύει η ελληνική επικράτεια (μόλις 20 χλμ. πλάτος, από τα ελληνοτουρκικά μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα) υπάρχει ένα σύμπλεγμα χωριών που κατοικούνται σχεδόν αποκλειστικά από μουσουλμάνους τής μειονότητας.
Τα χωριά αυτά, είναι το Μεγάλο και το Μικρό Δέρειο, ο Πετρόλοφος, η Σιδηρώ, η Ρούσσα, το Γονικό, το Άνω και Κάτω Μικράκιο, ο Κισσός, το Σιδηροχώρι, τα Ουράνια και η Αγριάνη. Τους τελευταίους μήνες έλαβε μεγάλη δημοσιότητα το γεγονός τής μετάθεσης μιας νεαρής Ελληνίδας δασκάλας από το δημοτικό σχολείο τού Μεγάλου Δερείου στη Θεσσαλονίκη γιατί, όπως φαίνεται, μάθαινε στα παιδιά τής μειονότητας την ελληνική Ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό.
Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι πολύ μεγάλη μερίδα των μουσουλμάνων τής περιοχής είναι Πομάκοι που «τσουβαλιάζονται» από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με τους υπολοίπους ομοθρήσκους τους και μαθαίνουν υποχρεωτικά την τουρκική γλώσσα. Η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου έπεσε θύμα τής μετάθεσης τής ειδικής γραμματέως για θέματα μεινοτικών σχολείων, τής κ. Θάλειας Δραγώνα (τής ιδεολογικώς ομογαλάκτου με την κ. Μαρία Ρεπούση, τής γνωστής συγγραφέως τού βιβλίου Ιστορίας), επειδή για πέντε χρόνια υποστήριζε έμπρακτα πως οι Πομάκοι αισθάνονται Έλληνες και δεν πρέπει να αφήνονται έρμαια στις ορέξεις των κύκλων τού τουρκικού προξενείου Κομοτηνής. Δυστυχώς, το σύμπλεγμα των χωριών αυτών, είναι το πλησιέστερο προς τα ελληνοτουρκικά σύνορα, και κατοικείται από σχεδόν συμπαγή μουσουλμανικό πληθυσμό, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται σ' αυτή την επιχειρησιακά ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή. Το σχέδιο τής 1ης Τουρκικής Στρατιάς, το σχέδιο «Βαριά», ασφαλώς και προέβλεπε κατάλληλη διαχείριση των διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης με τη διάθεση εικόνων τουρκικών στρατευμάτων που εισέρχονται σε ελληνικά χωριά και γίνονται αντικείμενο θερμής υποδοχής από αμάχους και παιδιά που ανεμίζουν τουρκικές σημαίες. Ο νοών νοείτω.

Πηγή: Περιοδικό «Στρατιωτική Ισορροπία & Γεωπολιτική», τεύχος 4, σελ.