Η ΝΕΑ ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Την ώρα που η Ελλάδα περνά τη μεγαλύτερη κρίση της από τον Εμφύλιο και μετά, η ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο φαίνεται να ανατρέπεται υπέρ της Τουρκίας.

H χώρα αυτή υπό πρωθυπουργίας του δυναμικού ισλαμιστή Ερντογάν σημειώνει μεγάλα οικονομικά άλματα προόδου.

Πέρυσι, η Οικονομία της ήταν η τρίτη πιο ραγδαία αυξανόμενη οικονομία στον Κόσμο, μετά από την Κίνα και την Ινδία, λίγο λιγότερο από 7% και αποτελεί μέλος της G-20 του κλαμπ των πλουσιότερων χωρών στον κόσμο.

Δυστυχώς αντί αυτό να την ωριμάζει, να τη βοηθά να έρχεται πιο κοντά στο Δυτικό πολιτισμό χρησιμοποιεί την νεο-αποκτηθείσα ισχύ της για να μετατραπεί σε υπερδύναμη στην περιοχή επηρεάζοντας την Ελλάδα και το Ισραήλ.

Αυτό που ανησυχεί ιδιαίτερα τις ΗΠΑ είναι οι επιπτώσεις που η πολιτική αυτή θα έχει στο Ισραήλ. Για να την ελέγξουν, χρησιμοποιούν την απειλή του μαστίγιου και του καρότου.

Αποκαλυπτικό των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στο παρασκήνιο στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβιβ, αποτελούν τα τελευταία δυο σχόλια του Τομ Φρίντμαν της «ΝΥΤ» με τίτλο «γράμμα 1 και 2 από την Ινσταμπούλ (Κωνσταντινούπολη)».

Στο πρώτο, ένα μακιαβελικό σχόλιο, δηλώνει ότι του προκάλεσε «μεγάλο σοκ το γεγονός ότι βρήκε μια ισλαμική τουρκική κυβέρνηση που είναι απορροφημένη από το να γίνει όχι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά του Αραβικού Συνδέσμου».

Την ευθύνη γι’ αυτό την αποδίδει στην ΕΕ που γύρισε την πλάτη της στην Τουρκία.

Στη συνέχεια, αποδίδει τη σημαντικότερη δυνατόν στρατηγική θέση στην Τουρκία, δίνοντας μια έμμεση απάντηση στο γιατί οι ΗΠΑ επιλέγουν την Τουρκία έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου για δεκαετίες τώρα. «Aυτό (αν απομακρυνθεί από τη Δύση) θα μπορούσε να έχει τεράστιες επιπτώσεις. Ο ισορροπητικός ρόλος της Τουρκίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης αποτελεί ένα από τους πιο σημαντικούς σταθεροποιητικούς παράγοντες στη διεθνή πολιτική σκηνή», γράφει.

Και αφού παραθέτει μερικά παραδείγματα αισχρής αντισημιτικής ρητορικής του Ερντογάν, καταλήγει:

«Ισως ο πρόεδρος Ομπάμα θα έπρεπε να καλέσει τον Ερντογάν για ένα Σαββατοκύριακο στο Καμπ Ντέιβιντ για να καθαρίσουν το κλίμα πριν οι σχέσεις Αμερικής - Τουρκίας φτάσουν εκεί που πάνε – στον γκρεμό.

Στο χθεσινό του σχόλιο, ο τόνος του είναι πολύ πιο απαισιόδοξος, ακόμα και απειλητικός.

Βλέπει τον Ερντογάν να χρησιμοποιεί τον αντι-σημιτισμό για εσωτερική πολιτική κατανάλωση που όμως τον καθιστά παράλληλα και ηγέτη του Αραβικού Συνδέσμου. Βλέπει μια κοινωνία που οδηγείται σε σύγκρουση και μια εξωτερική πολιτική που ταυτίζεται με τα πιο εξτρεμιστικά στοιχεία του Αραβικού Κόσμου.

Και υποβάλει την ερώτηση: Τι μπορεί να κάνει η Αμερική για να τα αποτρέψει αυτά;

H συμβουλή του είναι να αποφύγει «μια δημόσια σύγκρουση μαζί του γιατί αυτό θα τον ενδυναμώσει πολιτικά, να τραβήξει κόκκινες γραμμές και να αφήσει τους Τούρκους δημοκράτες να αναλάβουν την ηγεσία» στον αγώνα για «την ψυχή της Τουρκίας».

Πώς θα πρέπει να αντιδράσει σε όλα αυτά η Ελλάδα;

Iδού τι γράφει ο πρώην πρέσβης της Αμερικής με εκτενή εμπειρία στην περιοχή, Πατρίκιος Θέρος, στον αγγλόφωνο «Ε.Κ.»:

«Η κυβέρνηση της Αθήνας -και Λευκωσίας- πρέπει να μεταφέρουν οικονομικούς πόρους από την οικονομική κρίση ώστε να αναπτύξουν μια στρατηγική που θα αντιμετωπίσει τα διάφορα σενάρια... Η Αθήνα και η Λευκωσία θα πρέπει να είναι και στρατιωτικά έτοιμες να αντιμετωπίσουν κάποια στρατιωτική εξάπλωση της τουρκικής κρίσης. Η πιθανότητα κρίσης δεν θα εξαφανιστεί και το να την αγνοήσει κανείς αποτελεί συνταγή για καταστροφή». http:ekirikas