Tα κοιτάσματα υδρογονανθράκων του Καστελόριζου μέσα στην Ελληνική ΑΟΖ

 

Aναγκάζομαι να γράφω για κάθε περιοχή της Ελλάδας ξεχωριστά για να μπορεί ο κάθε ένας να δεί ευδιάκριτα τις περιοχές, στις οποίες υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να υπάρχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Με το τρόπο αυτό έχω την ευκαιρία να σας παρουσιάσω και πρόσφατα ή παλαιότερα αποτελέσματα ερευνών που αφορούν τις εν λόγω περιοχές και στη συνέχεια να συγκρίνω μαζί σας την επιτυχία του χάρτη που χρησιμοποιώ για τις παρουσιάσεις μου, για τον οποίο σας έχω μιλήσει προηγουμένως εδώ και ο οποίος είναι γνωστός απο το 2007.
Στον χάρτη αριστερά, φαίνεται πάνω σε ένα ανάγλυφο χάρτη της Google μια διαφάνεια αυτού του χάρτη στον οποίο φαίνονται μετρήσεις ΜΑD (Magnetic Anomaly Detection) που έχουν γίνει  στην περιοχή πέριξ και νότια του συμπλέγματος του Καστελόριζου. Οι περιοχές που έχουν  “κόκκινο” χρώμα είναι περιοχές που είναι υποψήφιες να έχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Σε αυτό το σημείο να σημειώσω, ότι με λυπεί το γεγονός ότι ελάχιστα ιστολόγια αναπαράγουν αυτή τη σειρά των άρθρων που εξετάζουν  τις θέσεις των κοιτασμάτων των υδρογονανθράκων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας αλλά και τα οποία εξηγούν την πολιτική ζωή τής περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου (πόλεμος Γιουγκοσλαβίας, δημιουργία κράτους της FYROM, casus beli, κατοχή της Κύπρου, πόλεμοι Συρίας και Ιράκ κλπ) απο το 1974 και μετά.
Στο χάρτη διακρίνονται τρείς περιοχές κοιτασμάτων, οι A, B και C.
Στην περιοχή Α που είναι στη περιοχή του συμπλέγματος του Καστελόριζου υπάρχει μια περιοχή, η περιοχή R που ανήκει στην Τουρκία. Σε αυτή τη περιοχή και μόνο δικαιούται να κάνει έρευνα και εξόρυξη. Νοτιότερα υπάρχει μια περιοχή B αρκετά μεγαλύτερη και μια ακόμη προς τη μεριά της Αιγυπτιακής ΑΟΖ , η περιοχή C. Oι περιοχές Β και C είναι μέρη μεγαλύτερων κοιτασμάτων.
Σε κάθε περίπτωση για την επιλογή των σημείων που θα τρυπηθούν είναι αναγκαία η ύπαρξη σεισιμικών μετρήσεων, ώστε να μη αποτύχουν αν γίνουν σε περιοχή του κοιτάσματος που πρέπει να φτάσουν σε μεγαλύτερο βάθος ή σε περιοχή που τα πετρώματα του βυθού είναι πολύ συμπαγή και σκληρά. Χωρίς αυτά κάθε τρυπανιά θα είναι χωρίς νόημα και θα είναι εναντίον των συμφερόντων της Ελλάδας.

Τα σημεία Τ και Λ του χάρτη, στα οποία συναντώνται αφενός οι ΑΟΖ Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου και αφετέρου οι ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου είναι στο κέντρο πολλών πιθανόν μεγάλων κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου.
Στο χάρτη αριστερά βλέπετε ένα εμπιστευτικό χάρτη που κατάρτησε το Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαικών Ερευνών (BEICYP) το 1980 για λογαριασμό του Ελληνικού κράτους (τους πληρώσαμε κιόλας). Παρατηρείστε σε πόσο καλή σύμπτωση είναι τα αποτελέσματα αυτού του χάρτη με τον δικό μας, νότια του Καστελόριζου, Βόρεια της Κρήτης αλλά και στο Βόρειο Αιγαίο. Επιτρέψετε μου όμως να ισχυριστώ ότι ο χάρτης που εμείς χρησιμοποιούμε είναι σαφέστερος, δίνει περισσότερες θέσεις πιθανόν κοιτασμάτων και περιγράφει καλύτερα την έκτασή τους.
Σημειώστε ότι αν δεν είχαν υπογραφεί τα μνημόνια Παπούλια-Οζάλ και Παπανδρέου-Οζάλ (βλέπετε εδώ), στη περιοχή R η Τουρκία δεν θα είχε δικαίωμα εξόρυξης, όπως και ότι η Συνθήκη της Λωζάνης δίνει στη Τουρκία σύνορα με την Ελλάδα μόνο 3 ναυτικά μίλια απο τις ακτές της.
Με τη πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να μετατραπεί η χρήση της Στρογγύλης σε αρχαιολογικό χώρο (βλέπετε σχετικά εδώ) η Ελληνική ΑΟΖ παύει να ακουμπάει με την ΑΟΖ της Κύπρου και χαρίζεται το μισό του κοιτάσματος B στην Τουρκία.                                                                     http://zcode-gr.blogspot.jp/2013/09/ta_27.html