Καχραμανμαράς: Ο τόπος του σεισμού μόνο αίμα θυμάται - Σφαγές αμάχων και θηριωδίες - Το επίκεντρο της Γενοκτονίας των Αρμενίων
Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
-
Το Καχραμανμαράς επέστρεψε μετά 40 χρόνια στην επικαιρότητα. Ο τόπος του σεισμούμόνο αίμα έχει να θυμάται. Σφαγές αμάχων και θηριωδίες στα σοκάκια της πόλης. Το Καχραμανμαράς ήταν από τα επίκεντρα της Γενοκτονίας των Αρμενίων στις αρχές του 20ου αιώνα.
Καχραμανμαράς: Ο τόπος του σεισμού μόνο αίμα θυμάται - Σφαγές αμάχων και θηριωδίες - Το επίκεντρο της Γενοκτονίας των Αρμενίων
copyright Ap Photos
Το Καχραμανμαράς επέστρεψε μετά 40 χρόνια στην επικαιρότητα. Ο τόπος του σεισμούμόνο αίμα έχει να θυμάται. Σφαγές αμάχων και θηριωδίες στα σοκάκια της πόλης. Το Καχραμανμαράς ήταν από τα επίκεντρα της Γενοκτονίας των Αρμενίων στις αρχές του 20ου αιώνα.
Είναι ο τόπος που πρωτοφτιάχτηκε το διάσημο παγωτό Μαράς, το παχύρευστο καϊμάκι με το σαλέπι, όμως το Καχραμανμαράς ή Καραμάνμαράς δεν έχει καταχωρηθεί στα βιβλία της Ιστορίαςγια το ξεχωριστής γεύσης επιδόρπιο, αλλά για το αίμα που έχει χυθεί στα χώματά του! Ας αρχίσουμε όμως από τα πιο πρόσφατα αιματηρά γεγονότα:
Η σφαγή των Αλεβιτών το 1978
Ήταν Δεκέμβριος του 1978 όταν η εθνικιστική – νεοναζιστική οργάνωση Γκρίζοι Λύκοι έστησαν προβοκάτσια ρίχνοντας αυτοσχέδια βόμβα σε κινηματογράφο και κατέσφαξαν περισσότερους από 100 ΑλεβίτεςΜουσουλμάνους(ανεξάρτητη μουσουλμανική θρησκεία με επιρροές από τη φιλοσοφία των Σούφι). Η βόμβα εξερράγη σε κινηματογράφο όπου σύχναζαν πολίτες συντηρητικών πεποιθήσεων, (δεξιοί) στις 19 Δεκεμβρίου του 1978. Την επόμενη μέρα βόμβα διέλυσε ένα καφενείο όπου θαμώνες του ήταν αριστεροί. Το απόβραδο της 21ης Δεκεμβρίου δυο δάσκαλοι αριστερών πεποιθήσεων δολοφονήθηκαν καθώς επέστρεφαν στα σπίτια τους.
Η κηδεία τους επρόκειτο να γίνει την επόμενη μέρα, αλλά ξέσπασαν συγκρούσεις ενόπλων έξω από το τζαμί όπου προσεύχονταν συγγενείς και φίλοι των θυμάτων. Και η βία έδειξε το απεχθές της πρόσωπο: μέχρι το τέλος της ημέρας, ακόμα τρεις άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους και σπίτια, Γραφεία και περιουσίες είχαν παραδοθεί στις φλόγες. Τις επόμενες πέντε ημέρες, πάνω από 100 άνθρωποι σφαγιάστηκαν, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά που τους βρήκε ο θάνατος ανυποψίαστους στο σπίτι. Πολλά σημεία της πόλης κατακάηκαν και η κυβέρνηση του Μπουλέντ Ετζεβίτ (του πρωθυπουργού της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο) υποχρεώθηκε να κηρύξει στρατιωτικό νόμο και απαγόρευση της κυκλοφορίας στην πόλη, όμως…
copyright Ap Photos
Το Καχραμανμαράς επέστρεψε μετά 40 χρόνια στην επικαιρότητα. Ο τόπος του σεισμούμόνο αίμα έχει να θυμάται. Σφαγές αμάχων και θηριωδίες στα σοκάκια της πόλης. Το Καχραμανμαράς ήταν από τα επίκεντρα της Γενοκτονίας των Αρμενίων στις αρχές του 20ου αιώνα.
Είναι ο τόπος που πρωτοφτιάχτηκε το διάσημο παγωτό Μαράς, το παχύρευστο καϊμάκι με το σαλέπι, όμως το Καχραμανμαράς ή Καραμάνμαράς δεν έχει καταχωρηθεί στα βιβλία της Ιστορίαςγια το ξεχωριστής γεύσης επιδόρπιο, αλλά για το αίμα που έχει χυθεί στα χώματά του! Ας αρχίσουμε όμως από τα πιο πρόσφατα αιματηρά γεγονότα:
Η σφαγή των Αλεβιτών το 1978
Ήταν Δεκέμβριος του 1978 όταν η εθνικιστική – νεοναζιστική οργάνωση Γκρίζοι Λύκοι έστησαν προβοκάτσια ρίχνοντας αυτοσχέδια βόμβα σε κινηματογράφο και κατέσφαξαν περισσότερους από 100 ΑλεβίτεςΜουσουλμάνους(ανεξάρτητη μουσουλμανική θρησκεία με επιρροές από τη φιλοσοφία των Σούφι). Η βόμβα εξερράγη σε κινηματογράφο όπου σύχναζαν πολίτες συντηρητικών πεποιθήσεων, (δεξιοί) στις 19 Δεκεμβρίου του 1978. Την επόμενη μέρα βόμβα διέλυσε ένα καφενείο όπου θαμώνες του ήταν αριστεροί. Το απόβραδο της 21ης Δεκεμβρίου δυο δάσκαλοι αριστερών πεποιθήσεων δολοφονήθηκαν καθώς επέστρεφαν στα σπίτια τους.
Η κηδεία τους επρόκειτο να γίνει την επόμενη μέρα, αλλά ξέσπασαν συγκρούσεις ενόπλων έξω από το τζαμί όπου προσεύχονταν συγγενείς και φίλοι των θυμάτων. Και η βία έδειξε το απεχθές της πρόσωπο: μέχρι το τέλος της ημέρας, ακόμα τρεις άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους και σπίτια, Γραφεία και περιουσίες είχαν παραδοθεί στις φλόγες. Τις επόμενες πέντε ημέρες, πάνω από 100 άνθρωποι σφαγιάστηκαν, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά που τους βρήκε ο θάνατος ανυποψίαστους στο σπίτι. Πολλά σημεία της πόλης κατακάηκαν και η κυβέρνηση του Μπουλέντ Ετζεβίτ (του πρωθυπουργού της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο) υποχρεώθηκε να κηρύξει στρατιωτικό νόμο και απαγόρευση της κυκλοφορίας στην πόλη, όμως…
Ο στρατιωτικός νόμος δεν ήταν λύσηΌμως ούτε ο στρατός ούτε η αστυνομία επιχείρησαν να σταματήσουν τις αγριότητες. Στις 23 Δεκεμβρίου, αφηνιασμένα πλήθη εισέβαλαν στις συνοικίες όπου ζούσαν οι Αλεβίτες Μουσουλμάνοι, έσφαξαν ανθρώπους και κατέστρεψαν σπίτια και καταστήματα. Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν μέλη του μικρού πληθυσμού των Κούρδων Αλεβιτών. Οι Αλεβίτες ήταν μετανάστες από το Τουντζελί της Ανατολικής Τουρκίας. Μέχρι τις 26 Δεκεμβρίου, η έκρυθμη κατάσταση τέθηκε υπό έλεγχο και η κυβέρνηση έθεσε δεκατρείς επαρχίες υπό στρατιωτικό νόμο.Φωτιά και αίμα στους δρόμους του ΚαχραμανμαράςΑργότερα, κατά την ακροαματική διαδικασία στη δίκη των υπευθύνων της σφαγής, μάρτυς είχε καταθέσει: Η σφαγή οργανώθηκε από την τουρκική μυστική υπηρεσία, το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος και τους Ισλαμιστές μαζί... Μόλις έμαθα για τη σφαγή, πήγα στην πόλη και το πρωί επισκέφτηκα το κρατικό νοσοκομείο. Εκεί συνάντησα μια νοσοκόμα που γνώριζα καλά... Όταν με είδε, ξαφνιάστηκε: «Από πού ήρθες;» μου είπε. «Τους σκοτώνουν όλους εδώ. Έχουν πάρει τουλάχιστον δέκα ελαφρά τραυματισμένους από το νοσοκομείο στον κάτω όροφο και τους σκότωσαν». Αυτά όλα έγινε υπό την ανοχή και επίβλεψη του επικεφαλής ιατρού του Κρατικού Νοσοκομείου του Μαράς!»… Η ιστορία του Καχραμανμαράς όμως δεν άρχισε το 1978, ούτε σταμάτησε εκεί· χάνεται στα βάθη των αιώνων και στο αίμα των ανθρώπων…
Φονικός σεισμός και στον 12ο αιώνα
Κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, το Καχραμανμαράς ονομαζόταν η Γερμανίκεια και ήταν επαρχία των Βυζαντινών. Η πόλη καταστράφηκε από τους Άραβεςτον 7ο αιώνα και κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του al-Mansur ολόκληρος ο χριστιανικός πληθυσμός της κοιλάδας της Γερμανίκειας εκτοπίστηκε και εγκαταστάθηκε στη Ράμλα στην Παλαιστίνη. Σύμφωνα με το Χρονικό του Ματθαίου της Έδεσσας, η Γερμανίκεια καταστράφηκε από σεισμό τον 12ο αιώνα και σκοτώθηκαν 10.000 άνθρωποι. Μέχρι πριν από καιρό ο αριθμός των νεκρών θεωρείτο υπερβολικός, από την περασμένη Δευτέρα όμως… Κι έπειτα πέρασαν στίφη Μαμελούκων, Σταυροφόρων, Σελτζούκων και στο τέλος μπήκαν στην πόλη οι ΤούρκοιΜετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Μαράς (έτσι ονομαζόταν τότε η πόλη) τέθηκε υπό τον έλεγχο βρετανικών στρατευμάτων. Στη συνέχεια τους Βρετανούςαντικατέστησαν Γάλλοι. Η πόλη καταλήφθηκε από το Τουρκικό Εθνικό Κίνημα μετά τη Μάχη του Μαράς στις 13 Φεβρουαρίου του 1920. Κι έπειτα ξανά αίμα – ποτάμι: η σφαγή των Αρμενίων!
Η Μάχη του Μαράς έλαβε χώρα στις αρχές του χειμώνα του 1920 μεταξύ των γαλλικών δυνάμεων που κατείχαν την πόλη και των τουρκικών εθνικών δυνάμεις που τελούσαν υπό τις διαταγές του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ . Ήταν η πρώτη μεγάλη μάχη του λεγόμενου Τουρκικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Οι Τούρκοι έτρεψαν τους Γάλλους σε φυγή μέσα σε τρεις εβδομάδες. Οι απώλειες των Γάλλων περιελάμβαναν 160 νεκρούς, 280 τραυματίες, 170 αγνοούμενους και 300 ανθρώπους με σοβαρά κρυοπαγήματα.
Κομμένα κεφάλια Αρμενίων και πλάι τους Τούρκοι καμαρώνουν. /copyright Ap PhotosΟι Αρμένιοι πλήρωσαν με τη ζωή τους
Η πολιορκία του Μαράς και η επικράτηση των Τούρκων συνοδεύτηκε από τη Σφαγή των Αρμενίων. Άτακτοι τούρκοι στρατιώτες έριξαν κουρέλια ποτισμένα με βενζίνη στα σπίτια των Αρμενίων και τους κατέκαψαν! Δεν σεβάστηκαν ούτε τα νοσοκομεία της πόλης.
Οι Αρμένιοι, όπως και σε προηγούμενες περιόδους κρίσης, αναζήτησαν καταφύγιο στις εκκλησίες και τα σχολεία τους. Γυναίκες και παιδιά βρήκαν προς στιγμή καταφύγιο στις εκκλησίες του Μαράς και στον μοναδικό καθολικό καθεδρικό ναό της πόλης. Όλες οι εκκλησίες και ολόκληρες οι αρμενικές συνοικίες, πυρπολήθηκαν.
Όταν οι 2.000 Αρμένιοι που είχαν καταφύγει στον καθολικό καθεδρικό ναό προσπάθησαν να διαφύγουν, σφαγιάστηκαν ανηλεώς! Οι πρώτες αναφορές ανέβαζαν τον αριθμό των αρμενίων σφαγιασθέντων σε περίπου 16.000, αργότερα ο αριθμός τους αναθεωρήθηκε στους 5.000 με12.000. Το 1913, στην πόλη του Μαράς ζούσαν 45.000 Τούρκοι και 30.000 Αρμένιοι…
Το 1973, το όνομα του Μαράς άλλαξε σε Καχραμανμαράς, όταν η τουρκική κυβέρνηση πρόσθεσε το «Kahraman» για να τιμήσει την αντίσταση στην περίοδο της γαλλικής κατοχής μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Kahraman σημαίνει «ηρωικός» ή «γενναίος» στα τούρκικαΚι αν στην εποχή μας και στους ταξιδιωτικούς οδηγούς το Καχραμανμαράς είναι διάσημο για το dondurma, το παγωτό με τη μαστίχα και το σαλέπι (το καϊμάκι που λέμε εμείς), που πουλιέται στα καροτσάκια των πλανόδιων παγωτατζήδων, το αίμα που έχει βάψει και το τελευταίο οίκημα της πόλης δεν καθαρίζει ούτε από τη συνείδηση των ανθρώπων, ούτε από το χώμα, που ακόμα και σήμερα πατάει η Ιστορία και βουλιάζει στα αμαρτήματα και στις δηλώσεις
Αυτό είναι σωστό: το δελφίνι, ένα φιλικό θαλάσσιο πλάσμα, είναι το σύμβολο που χρησιμοποιείται για την εκπροσώπηση της Ελλάδας - γεγονός άγνωστο σε πολλούς. Και ενώ δεν είναι σαφές πώς επιλέχθηκε το δελφίνι, μια ματιά στις μυθολογικές και αρχαίες πεποιθήσεις μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση του λόγου. Από την ετυμολογική άποψη, η λέξη «δελφίνι» προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά δελφίνια, τα οποία σχετίζονται με το ελληνικό δελφού ή τη μήτρα, επομένως το όνομα του ζώου μάλλον σημαίνει «ψάρι» με μήτρα ». Ως εκ τούτου, ο ρόλος του δελφινιού στον ανθρώπινο πολιτισμό μπορεί να ανιχνευθεί στους αρχαίους χρόνους, όπου εμφανίζονται σε πολλούς μύθους. Πράγματι, ο μινωικός πολιτισμός έχει αποδείξει τη σημασία του δελφινιού μέσω των πολλών τοιχογραφιών που κοσμούν τα παλάτια τους και φαίνεται ότι εξακολουθούν να αναφέρονται έντονα στη μυθολογία από τους μεταγενέστερους Έλληνες, οι οποίοι είχαν έναν μύθο να εξηγήσουν την προέλευση του δελφινιού. θρύλος λέει ότι ο Διονύσιος, θεός του κρασιού και
Ο Στάλιν ,ζήτησε να του φέρουν μία κότα, την πήρε στην αγκαλιά του και πιέζοντας την σφιχτά με το ένα χέρι, με το άλλο άρχισε να την ξεπουπουλιάζει. Η κότα φώναζε από πόνο και προσπαθούσε να δραπετεύσει με κάθε τρόπο χωρίς επιτυχία, η λαβή ήταν πολύ δυνατή για εκείνη. Ο Στάλιν κατάφερε να αφαιρέσει όλα τα φτερά, χωρίς μεγάλα προβλήματα και αφού τελείωσε είπε στους συνεργάτες του: "-Τώρα κοιτάξτε τι θα συμβεί." Έβαλε την κότα στο έδαφος και απομακρύνθηκε από αυτήν, πήγε και πήρε λίγο σιτάρι, ενώ οι συνεργάτες του παρακολουθούσαν με έκπληξη καθώς, παρά τούς πόνους και την αιμορραγία, η κότα έτρεξε προς αυτόν μόλις έριξε χούφτες σιτάρι στο έδαφος, περιμετρικά στο δωμάτιο. Η κότα όχι μόνο δεν έφυγε αλλά τον ακολουθούσε σε κάθε του βήμα. Σε αυτό το σημείο ο Στάλιν στράφηκε στους βοηθούς του, που έκπληκτοι παρατηρούσαν το θέαμα και είπε: '' - Είδατε; Έτσι κυβερνώνται οι ανόητοι άνθρωποι. Είδατε πως η κότα με ακολουθούσε παρά τον πόνο που της προκάλεσα; Οι περισσότεροι λαοί
«Το Ισραήλ, κράτος στυγνής τρομοκρατίας, επιτίθεται με άγριο και ανήθικο τρόπο στους μουσουλμάνους στην Ιερουσαλήμ που δεν έχουν άλλη ανησυχία από το να προστατεύσουν τα σπίτια τους και τη χιλιετή χώρα τους όπως και τις ιερές αξίες τους», δήλωσε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με αφορμή τα επεισόδια που σημειώνονται στο Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ . Λίγες ώρες αργότερα, όμως, δεν άργησε να έρθει και η πρώτη απάντηση από το ισραηλινό μέσο ενημέρωσης Jerusalem Post, το οποίο κατά καιρούς έχει απογυμνώσει την «επίθεση φιλίας» του Τούρκου προέδρου τόσο προς το ίδιο το Ισραήλ όσο και προς άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής. «Κατηγορώντας το Ισραήλ ότι είναι στυγνός τρομοκράτης είναι μέρος της επιθυμίας της Άγκυρας να εκμεταλλευθεί την ένταση στην Ιερουσαλήμ για να παρέμβει εντονότερα στα παλαιστινιακά ζητήματα», σχολιάζει ο Ισραηλινός αναλυτής Σεθ Φράντζμαν (Seth Frantzman) . «Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, χαρακτήρισε το Ισραήλ ένα σκληρό “τρομοκρατικό” κράτος το Σάββατο,
Σχόλια