Σιγά σιγά ξεπροβάλει ο Παρθενώνας της Αρχαίας Αμφίπολης…;

Τύμβος Αμφίπολη
eurimata-amfipoli-3
Σιγά σιγά ξεπροβάλει ο  Παρθενώνας  της Αρχαίας Αμφίπολης…;
Με την απομάκρυνση πέντε λιθόπλινθων, από την έκτη σειρά του τοίχου σφράγισης, αποκαλύφθηκε κάτω από τη βάση των Σφιγγών, το ανώτερο τμήμα του μαρμάρινου θυρώματος.
Καλύπτεται με fresco σε μίμηση ιωνικού επιστυλίου. Φέρει διακόσμηση με κόκκινο, μπλε και μαύρο χρώμα. Αμέσως, κάτω από το ιωνικό επιστύλιο, αποκαλύφθηκαν δυο ιωνικά επίκρανα των παραστάδων της θύρας, επίσης επικαλυπτόμενα με fresco και επιζωγραφισμένα με τα ίδια χρώματα.
Με κάθε λιθόπλινθο που αφαιρεί η ανασκαφική ομάδα της κ.Περιστέρη,έρχεται πιο κοντά στη λύση του μυστηρίου του Τύμβου!
Εντύπωση προκαλούν οι δύο γιγαντιαίοι κίονες του ταφικού μνημείου μου συνθέτουν τον διάκοσμο της πρόσοψης του Τύμβου και φαίνεται να έχουν επτά μέτρα ύψος!
Ο Ιωνικός ρυθμός: 1: τύμπανον 2: ακρωτήριο 3: γείσο καταέτιο 4: γείσο 7: ζωφόρος 13: επιστύλιο 14: κιονόκρανο 17: κίονας 18: αυλάκια 19: στυλοβάτης 20: κοχλίας 21: αστράγαλος 23: σπύρα 24: δακτύλιοι
Ο Ιωνικός ρυθμός:
1: τύμπανον
2: ακρωτήριο
3: γείσο καταέτιο
4: γείσο
7: ζωφόρος
13: επιστύλιο
14: κιονόκρανο
17: κίονας
18: αυλάκια
19: στυλοβάτης
20: κοχλίας
21: αστράγαλος
23: σπύρα
24: δακτύλιοι
Ιωνικός ρυθμός
Ο Ιωνικός ρυθμός είναι ένας από τους τρεις αρχαίους κλασικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Κατατάσσεται μεταξύ του Δωρικού και του Κορινθιακού ρυθμού. Κύρια στοιχεία διάκρισης των ρυθμών αυτών είναι η ζωφόρος, τα κιονόκρανα και οι κιονοστοιχίες των αρχαίων κτισμάτων.
Ιστορική εξέλιξη
Τύμβος Αμφίπολη
Ο Ιωνικός ρυθμός αρχίζει να εμφανίζεται από τις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα, και μάλιστα στα παράλια της μικρασιατικής Ιωνίας, στα νησιά του Αιγαίου και στην Αττική.
Το όνομα προέρχεται από τους Ίωνες. Μετά τη διείσδυση των Δωριέων κατά την κάθοδο των Δωριέων μετατοπίστηκε η εμφάνισή τους κυρίως προς τα ανατολικά, στα νησιά του Αιγαίου και στα δυτικά παράλια της μικράς Ασίας. Στην περιοχή της Αθήνας όμως επικράτησαν.
Σε σύγκριση με τον Δωρικό ρυθμό, ο Ιωνικός ρυθμός έχει διάφορες μικρές παραλλαγές. Τον 4ο π.Χ. αιώνα άρχισε να τυποποιείται και να ξεχωρίζει καθαρά από τον δωρικό ρυθμό.
Mια από τις ρίζες του Ιωνικού ρυθμού βρίσκεται στις λίθινες κατασκευές των Κυκλάδων, όπως παρατηρούμε στον Ιωνικό ρυθμό που παρουσιάζεται στην Αθήνα. Γενικό χαρακτηριστικό όμως είναι η εξαιρετική ιδιομορφία, δηλαδή η ελευθερία που είχαν οι διάφοροι αρχιτέκτονες να αναπτύξουν το δικό τους τοπικό στιλ. Παραδείγματα είναι το τοπικό στιλ της Σάμου ή της Εφέσου με διαφορετικές βάσεις στις κολώνες τους. Αργότερα ο Ιωνικός ρυθμός τυποποιήθηκε και διαδόθηκε. Η βάση του στύλου όπως την βρίσκουμε στην Αθήνα διαδόθηκε και στην Μικρά Ασία (αν κει εκεί συνδυάζεται με τον πλίνθο), και η ζωφόρος που αρχικά εμφανίστηκε στα νησιά έκανε την πορεία διάδοσής του στην Μικρά Ασία μέσω Αθήνας.
Η βάση
Το θεμέλιο και η βάση του κτηρίου στον Ιωνικό ρυθμό αποτελείται από τον στερεοβάτη που είναι το θεμέλιο και το κρηπίδωμα που είναι τα σκαλάκια. Το θεμέλιο είναι χτισμένο πάνω και μέσα στο έδαφος και προεξέχει μόνο η πάνω επιφάνειά του, η ευθυντηρία. Πάνω στο θεμέλιο είναι χτισμένο το κρηπίδωμα, που σχηματίζει τρεις αναβαθμούς (σκαλάκια). Ο τελευταίος αναβαθμός ονομάζεται στυλοβάτης επειδή επάνω στην επιφάνεια αυτή τοποθετείται η βάση των κατακόρυφων στύλων.
Στους αρχαιότερους ναούς Ιωνικού ρυθμού τα σκαλάκια μερικές φορές λείπουν, ενώ ο στυλοβάτης είναι κατευθείαν πάνω στην ευθυντηρία. Από τον 5ο π.Χ. αιώνα και μετά αρχίζει να διαδίδεται η κατασκευή με τα σκαλάκια, τα οποία στον 4ο και τον 3ο. π.Χ. αιώνα παίρνουν μερικές φορές τεράστιες διαστάσεις, ή έχουν περισσότερα από τρία σκαλάκια. Στο Αρτεμίσιο (βλ. τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου) για παράδειγμα βρίσκουμε δέκα σκαλοπατάκια.
Ο κίονας
eurimata-amfipoli-2
Σε αντίθεση με τον δωρικό ρυθμό ο κίονας δεν στηρίζεται πάνω στον στυλοβάτη, παρά έχει την δική του βάση. Στους ιωνικούς ναούς της Μικράς Ασίας η βάση συνήθως αποτελείται από μία τετράγωνη πλάκα, τον λεγόμενο πλίνθο. Πάνω στον πλίνθο ακολουθούν διάφορα επιστρώματα που έχουν σχήμα στρογγυλό, και τερματίζουν με εξόγκωση ή προεσοχή. Τα επιστρώματα αυτά συνήθως είναι διακοσμημένα με οριζόντιες αυλακιές. Στον αττικό ιωνικό ρυθμό συχνά συναντάμε βάσεις χωρίς πλίνθο, αλλά με ιδιαίτερα διογκωμένη στρογγυλή βάση.
Οι κίονες σε σύγκριση με τους κίονες του δωρικού ρυθμού είναι λεπτότεροι, στενεύουν ελαφρώς προς τα πάνω, και έχουν κατακόρυφες αυλακιές. Τα αυλάκια αντί να συνδέονται μεταξύ τους με οξείες κόψεις, χωρίζονται με μικρές επίπεδες επιφάνειες που είναι ανάμεσά τους. Συνήθως συναντάμε μεταξύ 20 και 24 αυλακιών σε κάθε κίονα, ενώ 24 είναι η κατά προτίμηση κλασική διαρρύθμιση.
Το κιονόκρανο είναι λεπτεπίλεπτο, στηρίζεται πάνω στον αστράγαλο, μια λεπτή πλάκα μεταξύ του κίονα και του κιονόκρανου. Έχει πολλά και φαρδιά διακοσμητικά ανάγλυφα και καταλήγει στους κοχλίες δεξιά και αριστερά, πάνω στους οποίους στηρίζεται ένας λεπτός άβακας διακοσμημένος με κυματισμούς.
Τα έντονα χρώματα κυριαρχούν στην αρχαία ελληνική τέχνη
νέα ευρύματα στον τύμβο της Αμφίπολης
νέα ευρύματα στον τύμβο της Αμφίπολης
« Η εντύπωση που μας αφήνουν σήμερα τα ’’πάλλευκα’’ ερείπια των αρχαίων ναών δεν είναι η σωστή. Το χρώμα, ένα βασικό στοιχείο έκφρασης της αρχαίας ελληνικής τέχνης, δεν ήταν δυνατόν να λείπει από τους ναούς. Έτσι, όλοι οι αρχαίοι ναοί σε αρκετά μέρη τους ήταν καλυμμένοι με χρώματα.»
Τι μαρτυρουν τα νέα μαγευτικά ευρήματα των αρχαιολόγων;
Οι αρχαιολογικές έρευνες στον μυστηριώδη τάφο της Αμφίπολης συνεχίζονται ανελλιπώς με την αφαίρεση ακόμα δέκα λιθόπλινθων στον τοίχο σφράγισης. .Απομένουν τρεις ακόμα σειρές προς αποδόμηση από το σύνολο των έντεκα δόμων.
Καθώς άνοιξε περισσότερο η είσοδος στον τάφο, αποκαλύφθηκε η συνέχεια της πρόσοψης της εισόδου του μνημείου, με διάκοσμο, όμοιο με αυτόν των πλαϊνών τοίχων. Πρόκειται για νωπογραφία λευκού χρώματος, εξαιρετικά επιμελημένη, που μιμείται τον μαρμάρινο περίβολο.
eurimata-amfipoli-3
Παράλληλα, κάτω από τα επίκρανα, φαίνονται οι μαρμάρινες παραστάδες του θυρώματος, οι οποίες επικαλύπτονται, επίσης, από λευκή νωπογραφία.
Στην πίσω πλευρά της εισόδου, επί της νωπογραφίας των επιστυλίων της σώζονται ίχνη κόκκινου και μαύρου χρώματος. Η πλαϊνή και πίσω όψη των ιωνικών επικράνων των παραστάδων, που επικαλύπτονται από νωπογραφία, είναι επιζωγραφισμένες με τα ίδια χρώματα.
Τέλος, έχουν αρχίσει να αποκαλύπτονται και οι πλαϊνοί τοίχοι του προθαλάμου. Είναι επενδεδυμένοι με μάρμαρο Θάσου και κοσμούνται στο ανώτερο μέρος τους με ιωνικό επιστύλιο, επί του κυματίου του οποίου σώζονται ίχνη μαύρου και κόκκινου χρώματος
Ναός στην Αρχαία Αμφίπολη;
Τύμβος Αμφίπολη
Μετά και την αποστασιοποίηση του υπουργείου Πολιτισμού και των αρχαιολόγων που μετέχουν στην έρευνα από τα δημοσιεύματα, οι ιστορικές πηγές που επικαλείται «το Ποντίκι», υποστηρίζουν πως οι κάτοικοι της Αμφίπολης στα αρχαία χρόνια, υποστήριζαν πως βρίσκεται θαμμένος στην περιοχή «ένας μεγάλος βασιλιάς».
Μετά από αυτό το σενάριο, το οποίο θέλει να είναι μεν θαμμένος κάποιος βασιλιάς στην Αμφίπολη όχι όμως ο Μέγας Αλέξανδρος, υπάρχει και ένα δεύτερο το οποίο ενισχύεται από την καταγραφή του αρχαίου ιστορικού Διόδωρου του Σικιελιώτη.
εκστρατεία στην Ασία
Σύμφωνα με τον ιστορικό, ο Μέγας Αλέξανδρος, γοητευμένος με την Αμφίπολη, σκόπευε να φτιάξει ένα «ναό» για να τιμήσει την πόλη απ’ όπου απέπλευσε το 334 π.Χ. για την εκστρατεία στην Ασία.
Σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς, οι ντόπιοι έδειχναν στους επισκέπτες τον τάφο του στην Αλεξάνδρεια ως το 391 μ.Χ. Μετά χάνονται τα ίχνη του. Κανείς δεν μπορούσε να πει με κατηγορηματικό τρόπο πού βρίσκεται ο τάφος του Αλεξάνδρου. Κάποιοι μίλησαν για τον παλιό θρύλο των κατοίκων της αρχαίας Αμφίπολης, που λέει πως κάπου εκεί βρίσκεται «ένας τρανός βασιλιάς».
Τύμβος Αμφίπολη
Eίναι όμως ιστορικό γεγονός ότι οι βασιλείς της Μακεδονίας θάβονταν στο ιερό χώμα της πατρίδας τους για τον απλούστατο λόγο ότι υπήρχε χρησμός πως το κράτος τους θα συνέχιζε να υπάρχει και να ευημερεί μόνο όταν οι ηγεμόνες τους έβρισκαν την αιώνια ανάπαυσή τους στην ίδια την Μακεδονία.
Δημιουργείται συνεπώς το εύλογο ερώτημα αν υπάρχει η πιθανότητα ο Μ. Αλέξανδρος να μην ενδιαφερόταν για τον χρησμό και την παράδοση, η οποία θα αποτελούσε και την «ασφαλιστική δικλίδα» για την επιβίωση του κράτους του, μέσω βέβαια τη θεϊκής θέλησης.
Επιπλέον ας μην ξεχνάμε πως η τακτική του Μ. Αλεξάνδρου στις μεγάλες του μάχες περιείχε τα στοιχεία του «ελιγμού», του «αιφνιδιασμού» και της επίθεσης στο «κέντρο βάρους» του αντιπάλου το οποίο δεν ήταν άλλο από τη θέση του αρχηγού του εχθρού.
Τύμβος Αμφίπολη
Πόσο απίθανο θα ήταν λοιπόν για την προστασία της μεγαλύτερης προσωπικότητας μέχρι εκείνη τη στιγμή του πλανήτη, να έχει στηθεί, κατόπιν εντολής του ιδίου, και η μεγαλύτερη επιχείρηση παραπλάνησης, αναφορικά με τη τελευταία του κατοικία έτσι ώστε να βρει επιτέλους την ηρεμία που τόσο του έλλειψε κατά τη σύντομη και πολυτάραχη ζωή του;
Με αυτό το τέχνασμα άλλωστε θα απέφευγε και περιπτώσεις τυμβωρυχίας και όλων των υπολοίπων που ακολουθούν σε περιπτώσεις ενταφιασμού τόσο σημαντικών προσώπων.http://agapo-thessaloniki.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γνωρίζατε ότι το Εθνικό Ζώo της Ελλάδας είναι το δελφίνι;

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΤΑ!