Τραπεζική ένωση: Εύκολα το λες, δύσκολα το κάνεις
Οι υπουργοί μπορούν να συζητήσουν όσο θέλουν για τα πλεονεκτήματα μιας ενιαίας εποπτείας και ρυθμιστικής αρχής κλπ κλπ. Όμως η τραπεζική ένωση πρέπει να συγχρονιστεί με την δημοσιονομική ένωση. Και, για την ώρα, ένα πολύ πιεστικό και χειροπιαστό θέμα της τραπεζικής ενοποίησης είναι η προστασία των καταθέσεων.
Η ΕΕ ήδη υποχρεώνει τα κράτη να καλύπτουν τις καταθέσεις ιδιωτών σε οποιαδήποτε τράπεζα μέχρι του ποσού των 100.000€ μέσω 40 προγραμμάτων που ισχύουν για τα 27 μέλη της. Το πρόβλημα είναι ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες «υπερκαλύπτουν» τις εθνικές τους οικονομίες.
Τα παθητικά των ευρω-τραπεζών αντιστοιχούν σε 3 με 4 φορές το ΑΕΠ της πατρίδας τους, σε σύγκριση με μόλις 1 φορά στις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Νότιο Αφρική, σύμφωνα με την Barclays. Γι’ αυτό και το troubled asset relief programme απέδωσε στις ΗΠΑ, όπου οι τράπεζες σήμερα διαπραγματεύονται με Ρ/Ε στο 0,8 σε σύγκριση με 0,4 της ευρωζώνης.
Όμως στην Ιρλανδία τα τραπεζικά παθητικά αντιστοιχούν σε πάνω από 700% του ΑΕΠ. Οπότε, όταν οι τράπεζες δέχονται πιέσεις, το κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί και γι’αυτό χρειάστηκε διάσωση, όπως κάνει η Ισπανία τώρα. Οι τράπεζες δεν θα συρρικνωθούν για να «χωράνε», σύντομα. Ούτε επαρκούν τα κεφάλαια διασώσεων τραπεζών ή εθνών που έχει σήμερα η Ευρώπη. Και η αντίδραση της Γερμανίας δείχνει ότι δεν έχει πρόθεση να διασώσει τους Ισπανούς καταθέτες.
Είναι λογικό να υπάρχει μια ομοσπονδιακη προσέγγιση. Τα ιρλανδικά παθητικά κατεβαίνουν στο 12% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Η χρηματοδότηση από σχέδιο της ΕΕ θα χρειαστεί χρόνο. Ακόμη κι αν φορολογηθεί το ένα πέμπτο όλων των τραπεζικών κερδών επί 5 χρόνια, τα ενεργητικά τού προγράμματος θα είναι κάτω από τα επίπεδα εγγύησης καταθέσεων των ΗΠΑ. Οι φορολογούμενοι θα πρέπει να συνεχίσουν να κρατούν ανοιχτές τις στρόφιγγες για την ώρα…
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
Σχόλια