Τέσσερις κόσμοι- ισχυροί «υποψήφιοι» για ύπαρξη εξωγήινης ζωής στο ηλιακό μας σύστημα
H ανακάλυψη φωσφίνης στα νέφη της Αφροδίτης αποτέλεσε «βόμβα» στην επιστημονική κοινότητα, αναζωπυρώνοντας τις συζητήσεις και το ενδιαφέρον περί ύπαρξης εξωγήινης ζωής στο ηλιακό μας σύστημα. Ωστόσο, πέρα από τον ιδιαίτερα αφιλόξενο αυτόν, «κολασμένο» πλανήτη υπάρχουν και άλλοι τέσσερις κόσμοι στη διαστημική μας «γειτονιά» που φαίνονται ικανοί να φιλοξενούν μορφές ζωής διαφορετικές από όσα γνωρίζουμε στη Γη.
Οι τέσσερις αυτοί κόσμοι, όπως παρουσιάζονται σε σχετικό δημοσίευμα του The Conversation, είναι οι εξής:
Άρης: Ο κοντινότερος στη Γη πλανήτης είναι και ένας από τους πιο παρόμοιους σε αυτήν. Έχει ημέρα 24,5 ωρών, πολικούς παγετώνες που επεκτείνονται και συρρικνώνονται με τις εποχές, και πολλά χαρακτηριστικά στην επιφάνειά του που διαμορφώθηκαν από νερό στο μακρινό του παρελθόν. Ο εντοπισμός μιας λίμνης κάτω από τους πάγους του νοτίου πόλου και μεθανίου στην ατμόσφαιρα (που αυξομειώνεται με τις εποχές και ακόμα και την ώρα της ημέρας) κάνουν τον Άρη έναν ισχυρό υποψήφιο για ύπαρξη ζωής, δεδομένου ότι το μεθάνιο μπορεί να παραχθεί από βιολογικές διαδικασίες. Γενικότερα, θεωρείται πως ο Άρης κάποτε ήταν «φιλόξενος» πλανήτης, με ένα αρκετά πιο ήπιο περιβάλλον σε σχέση με το σήμερα.
Ευρώπη: Ο δορυφόρος του Δία ανακαλύφθηκε το 1610 από τον Γαλιλαίο, μαζί με τα άλλα τρία μεγαλύτερα φεγγάρια του Δία. Είναι λίγο μικρότερη από τη Σελήνη και περιστρέφεται γύρω από τον γίγαντα αερίων σε απόσταση περίπου 670.000 χλμ, μία φορά κάθε 3,5 ημέρες. Θεωρείται γεωλογικά ενεργή, όπως και η Γη, και η επιφάνειά της είναι μια παγωμένη απεραντοσύνη, κάτω από την οποία θεωρείται πως κρύβεται ένας ωκεανός σε υγρή μορφή. Τα στοιχεία περί ύπαρξής του περιλαμβάνουν θερμοπίδακες μέσα από ρωγμές, ένα αδύναμο μαγνητικό πεδίο και χαοτική μορφολογία στην επιφάνεια (πιθανότατα λόγω των ρευμάτων από κάτω). Επίσης ο πάγος μονώνει τον ωκεανό και τον προστατεύει από το ψύχος του διαστήματος, καθώς και από την ακτινοβολία.
Εγκέλαδος: Ένας παγωμένος κόσμος, όπως και η Ευρώπη. Το φεγγάρι αυτό του Κρόνου προσέλκυσε έντονο επιστημονικό ενδιαφέρον μετά από την ανακάλυψη γιγαντιαίων θερμοπιδάκων κοντά στον νότιο πόλο του, που υποδεικνύουν την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή κάτω από τους πάγους. Στους θερμοπίδακες αυτούς έχουν εντοπιστεί επίσης οργανικά σωματίδια, καθώς και βραχώδη πυριτικά σωματίδια που μπορούν να είναι παρόντα μόνο αν το νερό του ωκεανού έρχεται σε επαφή με τον βραχώδη πυθμένα σε θερμοκρασία τουλάχιστον 90 βαθμών Κελσίου. Αυτό υποδεικνύει την πιθανή ύπαρξη υδροθερμικής δραστηριότητας που παρέχει την κατάλληλη χημεία και ενέργεια για να υποστηριχθεί ζωή.
Τιτάνας: Το μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου είναι το μόνο στο ηλιακό σύστημα με ουσιαστική ατμόσφαιρα, που περιλαμβάνει μια πυκνή πορτοκαλί ομίχλη πολύπλοκων οργανικών σωματιδίων και ένα καιρικό σύστημα με μεθάνιο αντί νερού- με βροχές, ξηρασία και αμμοθύελλες. Η ατμόσφαιρα αποτελείται κυρίως από άζωτο, που είναι σημαντικό για τη δημιουργία πρωτεϊνών σε όλες τις γνωστές μορφές ζωής. Παρατηρήσεις με ραντάρ έχουν δείξει την ύπαρξη ποταμών και λιμνών υγρού μεθανίου και αιθανίου και πιθανώς την παρουσία κρυοηφαιστείων. Αυτό δείχνει πως και ο Τιτάνας έχει κάτω από την επιφάνειά του αποθέματα υγρού. Η ποικιλία των χημικών που υπάρχουν στο φεγγάρι έχει οδηγήσει σε υποθέσεις περί πιθανής ύπαρξης ζωής- η οποία, εάν υπάρχει, θα έχει εντελώς διαφορετική χημεία από ό,τι οι γήινοι οργανισμοί.
Σχόλια