Την ίδια ώρα παραμένουν πάντα ανοιχτά τα θέματα των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Λιβύη και η έκρυθμη κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Βορείου Αφρικής και της μέσης Ανατολής (σε συνάρτηση με όλα αυτά η πορεία των τιμών του πετρελαίου), αλλά και τα γεγονότα στην Ιαπωνία, με τον πυρηνικό εφιάλτη από το σταθμό της Φουκουσίμα να παραμένει πάντα ανοιχτός. Βέβαια, σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να ξεχνάμε και την εσωτερική ειδησεογραφία, τόσο σχετικά με την οικονομία, όσο και την ολοκλήρωση των ανακοινώσεων των αποτελεσμάτων του 2010. Ξεκινώντας από τις αποφάσεις των ηγετών της Ε.Ε. της Παρασκευής, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι παρά τις συμφωνίες οι οποίες έχουν επιτευχθεί, αρκετά από τα θέματα παραμένουν ανοιχτά για την επόμενη σύνοδο του Ιουνίου, τόσο μέχρι να ξεκαθαρίσει το ζήτημα της Πορτογαλίας, αλλά και τα πολιτικά ζητήματα κυρίως στην Φιλανδία, αλλά και τη Γερμανία. Σχετικά με τις αποφάσεις της Παρασκευής και σε ό,τι αφορά την οικονομική διακυβέρνηση οι “27” συμφώνησαν στην αυστηρή επιτήρηση των οικονομιών τους από την ΕΕ, με την προσοχή να επικεντρώνεται εφεξής, όχι μόνο στη δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά και στην ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους. Προς τον σκοπό αυτό, θεσπίστηκε μέσω του “Συμφώνου για το ευρώ” ένα δεσμευτικό πλαίσιο υποχρεώσεων, αλλά και κυρώσεων προς τις απείθαρχες δημοσιονομικές χώρες. Αναφορικά με το μηχανισμό για την αντιμετώπιση των κρίσεων, οι ηγέτες των “27” συμφώνησαν πως ο υπάρχων θα έχει δανειοδοτική ικανότητα της τάξεως των 440δις ευρώ, (έναντι των 250δις ευρώ που έχει σήμερα), και ότι ο μόνιμος μηχανισμός που θα τεθεί σε λειτουργία το 2013 θα έχει δανειοδοτική ικανότητα της τάξεως των 500 δισ ευρώ. Η κεφαλαιακή βάση του μόνιμου ευρωμηχανισμού θα είναι ύψους 80 δισ ευρώ, τα οποία, τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ θα καταβάλουν σε πέντε ισόποσες δόσεις, από το 2013 ως το 2017. Αν ωστόσο απαιτηθεί επιτάχυνση των συνεισφορών, τα κράτη μέλη συμφώνησαν πως θα ανταποκριθούν θετικά. Πέραν όμως των παραπάνω και όπως αναφέραμε στην εισαγωγή του θέματος, πολλά από τα συμφωνηθέντα κρίνεται πολύ πιθανόν να υποστούν αλλαγές, λόγω των πιθανών προβλημάτων που ενδέχεται να προκύψουν από την ενεργοποίηση του μηχανισμού στην Πορτογαλία (η οποία υπολογίζεται περίπου στα 80δις με 90δις ευρώ) και κυρίως την πιθανότητα την εισαγωγή της χώρας να ακολουθήσει η ενεργοποίηση του μηχανισμού για την Ισπανία, όπου κρίνουμε ότι θα απαιτηθούν περίπου στα 250δις με 300δις ευρώ ή και ακόμη περισσότερο, κάτι το οποίο θα δημιουργούσε ξεκάθαρα άλλα δεδομένα, αλλά και έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό πολλών χωρών, κυρίως της Γερμανίας, αλλά και της Φιλανδίας και της Αυστρίας. Προτού περάσουμε στις επιμέρους παραμέτρους που αφορούν τα ελληνικά ζητήματα, να αναφέρουμε ότι παρά τις θεωρητικές προθέσεις που εμφανίζεται να έχουν οι ηγέτες της Ε.Ε., στην ουσία του πράγματος θεωρούμε ότι βρίσκονται σε λάθος κατεύθυνση, κυρίως λόγω της Γερμανικής στάσης. Σε αυτό το σημείο επαναλαμβάνουμε και πάλι την άποψη την οποία έχουμε διατυπώσεις πολλάκις τους τελευταίους μήνες. Συγκεκριμένα, πιστεύουμε ότι η Ε.Ε. θα πρέπει να πάει σε πιο ριζοσπαστικές λύσεις, όπως η έκδοση ευρωομολόγου (είμαστε από τους πρώτους που έχουν αναφερθεί σε μια τέτοια λύση εδώ και αρκετούς μήνες) και να μπει στη λογική της πολιτικής της FED, με την Ε.Ε. να “κόβει χρήμα” προσφέροντας ανακούφιση σε συγκεκριμένες χώρες, μέσω της μείωσης του χρέους αυτών, κάτι το οποίο κρίνουμε ότι θα έχει σημαντικές θετικές επιδράσεις συνολικά στην ευρωπαϊκή, αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Κρίνουμε ότι μια τέτοια νομισματική πολιτική, σε συνδυασμό με μια πραγματικά αυστηρή, αλλά λογική-αποτελεσματική δημοσιονομική πειθαρχία στα κράτη μέλη, θα έβαζε από την αμέσως επόμενη ημέρα την Ε.Ε. σε αναπτυξιακή τροχιά, με τον κίνδυνο μάλιστα των πληθωριστικών πιέσεων, λόγω και της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας να περιορίζεται σημαντικά. Σε αντίθετη περίπτωση, πιστεύομε ότι η πολιτική που προωθεί ο γερμανικός άξονας, αναμένεται να οδηγήσει, τα επόμενα χρόνια, σε τρομακτικές κοινωνικές αναταραχές στις χώρες της Ε.Ε, θεωρώντας ότι θα απειληθεί ακόμη και η ίδια η βιωσιμότητα της ένωσης, μιας και η ακολουθούμενη πολιτική, αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχία και απλά εξυπηρέτησης των υψηλών χρεών σε συγκεκριμένες χώρες, χωρίς καμία αναπτυξιακή στρατηγική θα οδηγήσει σε “οικονομικό μαρασμό” τουλάχιστον τις μισές από τις χώρες της Ε.Ε. Έτσι λοιπόν θεωρούμε ότι κάποιες από τις χώρες – μέλη θα βρεθούν πολύ κοντά στην λύση της εξόδου από την Ε.Ε. και της επιστροφής στα τοπικά τους νομίσματα (όλα αυτά βέβαια τα επόμενα χρόνια), μιας απόφασης που σχεδόν σίγουρα θα άνοιγε τους “ασκούς τους Αιόλου”. Επιστρέφοντας στα ελληνικά ζητήματα, πέραν του “κλειδώματος” της χρονικής επιμήκυνσης των 80δις ευρώ και της μείωσης του επιτοκίου κατά 1%, θεωρούμε ότι τα ελληνικά ζητήματα – ελληνικό χρέος επί της ουσίας παραμένουν ανοιχτά κυρίως λόγω της ύπαρξης (κάτι το οποίο αρχικά δεν είχε γίνει γνωστό μετά το Eurogroup της προηγούμενη Δευτέρας) της ρήτρας του Ultima Ratio, ότι δηλαδή η χορήγηση βοήθειας από το μηχανισμό θα αποτελεί εσχάτη λύση, ότι θα ισχύει η αρχή της ομοφωνίας, ότι η βοήθεια θα συνδέεται με προσπάθειες της αιτούσας χώρας και ότι στο κόστος της διάσωσης κρατών θα συμμετέχουν και ιδιωτικά κεφάλαια. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι για ακόμη μια φορά οι αποφάσεις της Ε.Ε. δεν κλείνουν σε καμία περίπτωση το πιθανό ζήτημα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους (με τα δεδομένα που υπάρχουν θεωρούμε πολύ πιθανό αυτό να συμβεί το 2013), με την Ε.Ε. να ζητάει τη συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών και από την άλλη πλευρά την ελληνική κυβέρνηση να τονίζει ότι δε θα υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους και φυσικά ως αποτέλεσμα όλων αυτών η αβεβαιότητα για το μέλλον του ελληνικού χρέους να συνεχίζεται. Και σε αυτήν την περίπτωση θα επαναδιατυπώσουμε ότι θεωρούμε ως εξαιρετικά σωστή κίνηση (πέραν φυσικά της εξυγίανσης των δημοσιονομικών της χώρας) τη συνολική χρονική επιμήκυνση του ελληνικού χρέους, κάτι το οποίο θα μείωνε σημαντικά το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους και θα απελευθέρωνε σημαντικούς πόρους για ανάπτυξη. Στα αμιγώς τεχνικά η κατάσταση και κατά την τρέχουσα εβδομάδα θα είναι η γνωστή, με το Γενικό Δείκτη να εξακολουθεί πάντα να βρίσκεται πάνω από τα κρίσιμα (μακροπρόθεσμα επίπεδα) των 1.580 – 1.590 μονάδων, κάτι το οποίο όπως έχουμε αναφέρει είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο, για τη μετέπειτα πορεία της αγοράς. Αναφορικά με τον τραπεζικό δείκτη, μετά τη σημαντική πτώση της Τετάρτης, όπου και η κατάσταση φάνηκε να επιδεινώνεται ήρθε η σημαντική αντίδραση της Πέμπτης και η επαναπροσέγγιση των πολύ κρίσιμων επιπέδων των 1.370 – 1.380 μονάδων, τονίζοντας ότι κρίνεται επιτακτική η επιστροφή του δείκτη υψηλότερα αυτών των επιπέδων, έτσι ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα. Όσον αφορά τον FTSE/ASE 20 συνεχίζεται η κίνηση του δείκτη πέριξ των πολύ σημαντικών επιπέδων των 745 – 755 μονάδων. ΠΗΓΗ:Financetime |
Σχόλια