Αδερφές κολυμβήτριες από τη Συρία κολύμπησαν τρεις ώρες για να φθάσουν στη Μυτιλήνη

 

Πρόκειται για μία απίθανη ιστορία δύο αδερφών από τη Συρία που χάρη στο ταλέντο τους κατάφεραν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα και να ζουν ασφαλείς πλέον στο Βερολίνο.
Ταυτόχρονα όμως η ιστορία τους παρουσιάζει και μία άλλη πτυχή. Εκείνη που αφορά στο δράμα των προσφύγων οι οποίοι μέσω δεινών και εκμετάλλευσης προσπαθούν να ξεφύγουν από έναν πόλεμο και μία ρημαγμένη χώρα για να ξαναστήσουν τις ζωές τους από την αρχή.

Η Γίσρα Μαρντίνι με την αδερφή της Σάρα

Δύο μήνες πριν η 20χρονη Σάρα και η 17χρονη Γίσρα βρίσκονταν ακριβώς σε αυτή τη θέση όταν αναγκάστηκαν να πηδήξουν από μία φουσκωτή βάρκα που έμπαζε νερά για να φτάσουν στην Ελλάδα.
Με τις συγκρούσεις να έχουν ξεκινήσει στη χώρα τους, η οικογένειά του ξεκίνησε να μετακινείται από εδώ και από εκεί για μεγαλύτερη ασφάλεια, ενώ πάντα προσπαθούσε να διασφαλίσει ότι τα κορίτσια θα συνεχίσουν να κολυμπάνε μια και ήταν από τις καλύτερες αθλήτριες της χώρας τους.

Η Γίσρα Μαρντίνι ποζάρει στην πισίνα που προπονείται στο Βερολίνο

«Ήμασταν 40 ή 50 κολυμβητές και τώρα είναι ίσως 10 ή 7 στη Συρία», λέει η Σάρα μιλώντας στο ΑP. «Θέλουμε να έχουμε ένα μέλλον. Θέλω να πάω στο κολλέγιο. Θέλω, όπως και η αδερφή μου, να γίνω μία διεθνής κολυμβήτρια. Αλλά αν παραμέναμε εκεί, δεν θα το καταφέρναμε αυτό γιατί η κατάσταση δεν είναι καλή στη Συρία», τονίζει.

Το ταξίδι για τις δύο αδερφές ήταν μακρύ. Από τη Δαμασκό, στις αρχές του Αυγούστου, βρέθηκαν στον Λίβανο και από εκεί στην Τουρκία όπου αναγκάστηκαν να πληρώσουν διακινητές για να μεταβούν στη Ελλάδα.
Όπως εξηγούν η πρώτη τους προσπάθεια βρήκε εμπόδιο την τουρκική ακτοφυλακή που τους γύρισε πίσω. Στη δεύτερη όμως η βάρκα που ήταν γεμάτη με πρόσφυγες, κάποιοι από τους οποίους δεν ήξεραν κολύμπι, άρχισε να μπάζει νερά.
Με το βράδυ να πλησιάζει και τον άνεμο να «φουσκώνει» οι δύο αδερφές διαπίστωσαν ότι καμία προσπάθεια, ακόμα και το γεγονός ότι αναγκάστηκαν να πετάξουν τα πράγματά τους στη θάλασσα, δεν θα βοηθούσε και έτσι πήδηξαν στο νερό μαζί με μερικούς ακόμα ώστε να πλεύσει καλύτερα το φουσκωτό.

«Δεν φοβόμουν πως θα πεθάνω γιατί ήξερα πως ό,τι και να γίνει εγώ μπορούσα να κολυμπήσω ως το νησί. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι είχα άλλα είκοσι άτομα μαζί μου» λέει η Σάρα και συνεχίζει: «Στην Συρία είχα δουλέψει σαν ναυαγοσώστης σε πισίνα και δεν θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου αν πάθαινε κάτι κανείς από τους ανθρώπους αυτούς».
Οι δύο τους επί τρεις ώρες ήταν γαντζωμένες στα σκοινιά στο πλάι της βάρκας μέχρι τελικά να φτάσουν στο νησί της Λέσβου. Τελικά και κατάφερνα να φτάσουν στην Αυστρία και από εκεί να μεταβούν στη Γερμανία όπου με μεγάλη χαρά τις υποδέχτηκε ένας κολυμβητικός σύλλογος.
«Ίσως όταν μάθω γερμανικά, να ξεκινήσω το σχολείο. Θέλω να γίνω πιλότος», λέει η 17χρονη Γίσρα τη στιγμή που η αδερφή της παλεύει να με την γραφειοκρατία ώστε να μεταβεί και η οικογένειά της στη χώρα.                                                                                                                                  http://fevgato.eu/?p=299958