Το σουηδικό μοντέλο καίγεται

                                                                          Ένα άρθρο για την έξαρση της βίας στη Σουηδία της οικονομικής ανάπτυξης και για το πώς το μεταναστευτικό ζήτημα, πρέπει να επανέλθει στο επίκεντρο της Ευρωπαϊκής πολιτικής                                                                                                       

Πέντε ημέρες ταραχών, βίας και κοινωνικών συγκρούσεων. Καμένα αυτοκίνητα, παιδικοί σταθμοί και αστυνομικά τμήματα. Το σουηδικό μοντέλο καίγεται και τρίζει συθέμελα.

Δε μιλάμε για μια χώρα του ευρωπαϊκού νότου, αλλά για ένα κράτος - πρότυπο σε ότι αφορά τα όσα μέχρι σήμερα γνωρίζαμε σε ότι αφορά ζητήματα κοινωνικής πρόνοιας και οικονομικής ανάπτυξης. Οι ταραχές που ξέσπασαν στην Στοκχόλμη στα μέσα του Μαΐου, φέρνουν στο προσκήνιο το κοινωνικό και οικονομικό χάσμα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στους Σουηδούς πολίτες και των μεταναστών της χώρας, αναδεικνύοντας το κύριο πρόβλημα της ευρωπαϊκής ένωσης.

Εκατοντάδες νεαροί έβαλαν φωτιά σε αυτοκίνητα και επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα, ενώ έγιναν και αρκετές προσαγωγές, το βράδυ της Τρίτης, 21 Μαΐου. Καταστήματα και αστυνομικά τμήματα βρέθηκαν στο στόχαστρο νεαρών όχι μόνο στο Χούσμπι, την περιοχή από όπου ξεκίνησαν τα επεισόδια αλλά και σε άλλα προάστια της σουηδικής πρωτεύουσας όπου διαμένουν κυρίως μετανάστες. Παρόμοια περιστατικά και στο Μάλμε, στα νότια της χώρας.
Αφορμή αποτέλεσε ο θάνατος από αστυνομικά πυρά, 69χρονου, οπλισμένου με μαχαίρι, ο οποίος είχε κλειδωθεί σε διαμέρισμα. Εκατοντάδες νεαροί βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην αστυνομική βία και την ανισότητα. Η δολοφονία ήταν μόνο η αφορμή.
Τα περισσότερα άτομα που προσήχθησαν από το βράδυ της Κυριακής, την πρώτη ημέρα των επεισοδίων, ήταν ηλικιών 15 έως 19 ετών. Μιλάμε για τους έφηβους της χώρας, τη νέα γενιά πολιτών της Σουηδίας, ένα μείγμα παιδιών μεταναστών και μη.
Σημειώνεται ότι στο Χούσμπι, προάστιο της Στοκχόλμης με 11.000 κατοίκους, μένουν κυρίως μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς. Την ώρα που τα πρωτοφανή επεισόδια για τα δεδομένα της χώρας δείχνουν να κοπάζουν, η σουηδική κοινωνία αναζητά τα αίτια.
Η χώρα κατάφερε και καταφέρνει να αντιμετωπίζει την κρίση καλύτερα σε σχέση με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, ωστόσο ένα από τα κυριότερα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει είναι η ανεργία των νέων και η απογοήτευση όσων ζητούν άσυλο και δεν τους παρέχεται.
Φτώχεια και στη Σουηδία;
"Κατανοώ γιατί ορισμένοι άνθρωποι που ζουν σε αυτά τα προάστια αισθάνονται ανησυχία και θυμό, ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι πλέον μια σοβαρή αιτία για πολλά προβλήματα" ανέφερε και η υπουργός Δικαιοσύνης Μπεατρίς Ασκ.
Τα λόγια της επιβεβαιώνουν την "εγκατάλειψη" του "Σουηδικού μοντέλου" κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης, όπως και τα αναδυόμενα προβλήματα της Ε.Ε.
Η συνεχής περικοπή των κοινωνικών παροχών σε συνδυασμό με την μη αποτελεσματική μεταναστευτική πολιτική οξύνουν την κοινωνική βία στην Ευρώπη. Στον αντίποδα, βρίσκεται η απουσία κοινής πολιτικής "γραμμής" και βούλησης.
Εν μέσω οικονομικής κρίσης τα ευρωπαϊκά κόμματα δείχνουν να συντονίζονται άτυπα και χωρίς απαραίτητα μεταξύ τους ευθυγράμμιση ή συνεννόηση, σε ένα στόχο που τίθεται εκ των "άνω". Τη διάσωση των τραπεζών και των καταθέσεων. Τόσα τα κόμματα που βρίσκονται στην κυβέρνηση, όσο και αρκετά από εκείνα που ασκούν αντιπολίτευση. Οι διαρκείς περικοπές ωστόσο, φέρνουν στο προσκήνιο τα προβλήματα που σιγοβράζουν.
Στη Σουηδία, το 15% του πληθυσμού της χώρας έχει ξένη καταγωγή. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, στο κομμάτι αυτό του πληθυσμού η ανεργία φτάνει το 16%, σε σύγκριση με 6% για τους αυτόχθονες Σουηδούς. Πρόκειται για νούμερα που δε συγκρίνονται με τα ελληνικά δεδομένα, όμως ταράζουν συθέμελα τα κοινωνικά θεμέλια μιας χώρας που μέχρι το 2012, ήταν "σημείο αναφοράς".
Το μέσο βιοτικό επίπεδο της χώρας μπορεί να παραμένει ένα από τα υψηλότερα στην Ευρώπη, οι τελευταίες σουηδικές κυβερνήσεις απέτυχαν εντούτοις να καταπολεμήσουν τη μακροχρόνια ανεργία των νέων και τη φτώχεια που αφορά περισσότερο στις κοινότητες των μεταναστών.
"Γινόμαστε σιγά-σιγά όπως οι άλλες χώρες", δήλωσε στο πρακτορείο ΤΤ, ο Άγε Κάρλμπομ, ανθρωπολόγος στο πανεπιστήμιο του Μάλμε.
"Το να είσαι νέος σ' αυτές τις απομονωμένες συνοικίες μπορεί να αποδειχθεί πολύ δύσκολο από πολλές πλευρές. Δεν έχεις πρακτικά καμιά επαφή με τους άλλους Σουηδούς και τις περισσότερες φορές δεν πιστεύω πως έχεις μια καλή κατανόηση της σουηδικής κοινωνίας", πρόσθεσε.
Ποιες είναι αυτές οι "άλλες χώρες"; Οι χώρες που μέχρι σήμερα "ζήλευαν" τη Σουηδία. Η Ε.Ε. βρίσκεται περισσότερο από ποτέ μπροστά σε ένα τεράστιο ζήτημα. Την ευρωπαϊκή ρύθμιση της μεταναστευτικής πολιτικής.
Όπως αναφέρει ο Guardian, μεταξύ 44 εκβιομηχανισμένων χωρών, η Σουηδία ήρθε 4η στον απόλυτο αριθμό αιτούντων άσυλο και 2η αναλογικά με τον πληθυσμό της, σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών.
Το γκέτο της Σουηδίας
Στο προάστιο Χούσμπι που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, τα τελευταία 5 χρόνια έχουν κλείσει: Το ιατρικό κέντρο, το οδοντιατρικό κέντρο, το ταχυδρομείο, το κέντρο μητέρας και παιδιού, το κέντρο νεολαίας, καθώς και  τράπεζες, εστιατόρια κ.ά.
Την ίδια ώρα μόνο το 50% των μαθητών του Χούσμπι τελειώνει το υποχρεωτικό σχολείο με βαθμούς πάνω από τη βάση, ενώ το 40% της νεολαίας ηλικίας 20-25 ούτε σπουδάζει, ούτε δουλεύει.
Επιπρόσθετα, από το 2012 καταργήθηκε η διάταξη που έθετε απαγόρευση κερδών στον τομέα της υγείας - πρόνοιας με την υπερψήφιση και των σοσιαλδημοκρατών, με αποτέλεσμα τη μεγάλη μείωση των θέσεων εργασίας στον τομέα, ενώ οι  επιχειρηματικοί όμιλοι στους τομείς υγείας και παιδείας γιγαντώνονται με γενίκευση των ιδιωτικοποιήσεων με ποσοστά  μεριδίου των  ιδιωτών στα σχολεία 10,6%, στην πρόνοια 13% και στην υγεία 10,2%.
Η Σουηδία βρίσκεται εκτός ΟΝΕ, Μνημονίου και δεν είναι μέσα στα "P.I.G.S.". Παρόλα αυτά, βρίσκεται κι αυτή σε πλήρη συμφωνία με την "γερμανική" πολιτική λιτότητας, τις απολύσεις και τις περικοπές, που ακολουθούν το δόγμα Μέρκελ.
Ανάγκη αλλαγής πολιτικής
Το μεταναστευτικό σε συνδυασμό με την επανεξέταση μιας πολιτικής ανάπτυξης, είναι "καυτές πατάτες" στα χέρια των επικεφαλής της Ε.Ε. Η οικονομική κρίση βαθαίνει τις κοινωνικές ανισότητες και η έκρηξη των συγκρούσεων ενδέχεται να κλιμακωθεί.
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης υπάρχει κινητικότητα κεφαλαίων και ανθρώπων που αναζητούν μια καλύτερη μοίρα. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει υπογράψει τη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ και τη συνθήκη Σένγκεν γνωρίζοντας ότι γίνεται χώρα υποδοχής μεταναστών, χωρίς να υπάρξει καμία πρόνοια εκ μέρους των Ελλήνων ιθυνόντων για συνολική και αναλογική κατανομή των μεταναστών σε όλη την επικράτεια.
Η Συνθήκη πρέπει να τροποποιηθεί με τρόπο τέτοιο, ώστε να προβλέπει ότι υποδοχείς μεταναστών θα είναι όλα τα κράτη-μέλη, ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση και τα πληθυσμιακά τους δεδομένα.
Η πραγματική κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά πολιτική και κυρίως, κοινωνική. Είναι σαφές ότι η παράνομη μετανάστευση αποτελεί κοινό πρόβλημα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την άλλη, κοινό πρόβλημα όμως πρέπει να αποτελεί και η ισομερής κατανομή εντός Ε.Ε. των νόμιμων μεταναστών και αιτούντων άσυλο. Οι έλεγχοι πρέπει να ενταθούν με κοινοτική βοήθεια στα κράτη του νότου, καθώς και οι ποινές ενάντια στην αυθαίρετη αστυνομική βία, με τον ίδιο τρόπο.
Τα κράτη-μέλη οφείλουν να υιοθετήσουν πνεύμα συνεργασίας σε ότι αφορά το μεταναστευτικό που έχει γίνει αντικείμενο αντιπαράθεσης αριστερών και ακροδεξιών παρατάξεων σε όλη την Ε.Ε.
Οι Ευρωπαίοι πολίτες πρέπει να ενημερωθούν σε ζητήματα μετανάστευσης και αντιμετώπισης φαινομένων ξενοφοβίας και ρατσισμού. Οι παραγωγικοί φορείς από την άλλη, θα κι αυτοί πρέπει να πριμοδοτηθούν για να απορροφήσουν νόμιμους μετανάστες οι οποίοι με τη σειρά τους, δικαιούνται να λαμβάνουν υγειονομική περίθαλψη και στοιχειώδη εκμάθηση της γλώσσας της χώρας υποδοχής.
Και επαναλαμβάνουμε. Είναι επιβεβλημένο η πάταξη των κυκλωμάτων παράνομης διακίνησης μεταναστών να τεθεί στο κέντρο της Ευρωπαϊκής πολιτικής. Πριν η ίδια η Ευρωπαϊκή πολιτική μπει οριστικά στις καλένδες.
Η βιομηχανία εμπορίας ανθρώπινων ζωών ζει και βασιλεύει. Η πάταξη της είναι καθαρά και μόνο, θέμα πολιτικής βούλησης.http://news247.gr/