ΚΥΠΡΟΣ: Όπως έφυγε η ελληνική μεραρχία να φύγουν ΑΜΕΣΑ και τα τουρκικά στρατεύματα

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ

Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών

Η ουσία πάντα βρίσκεται στις ειδοποιούς διαφορές. Η «όποια λύση» του Κυπριακού ζητήματος και μάλιστα με αποδοχή «μεταβατικών φάσεων» αποτελεί αυτοκτονία. Όσον αφορά τα Τούρκικά στρατεύματα κατοχής «μεταβατική φάση» είναι απόφαση που θα κρίνει τα πάντα. Γιατί η Ελληνική πλευρά να δεχθεί «μετάβαση»:

1. Όταν η Ελληνική μεραρχία έφυγε από την Κύπρο σε μερικές μέρες ή το πολύ εβδομάδες.
2. Όταν καμιά σχέση δεν έχει η Κυπριακή περίπτωση με την Ανατολική Γερμανία ή και άλλη περίπτωση (πλην ολοένα και πιο συχνά γίνονται λανθασμένες και αυτοκτονικές συγκρίσεις).
3. Όταν «μεταβατική παραμονή» έστω και λίγων Τούρκων στρατιωτών πάνω στην Μεγαλόνησο, ακόμη και για μια μέρα, είναι θανατηφόρα συνταγή καθότι θα δώσει την δυνατότητα στην Τουρκία να εκπληρώσει όλους τους σκοπούς της και μάλιστα ακαριαία!
4. Πιο συγκεκριμένα, σε συνάρτηση και με τις συνταγές κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) και δημιουργίας μιας τερατώδους μη βιώσιμης κρατικής κατασκευής ρατσιστικά/εθνικά διαιρεμένης, η Τουρκία όπως ακριβώς πάντα πράττει μπορεί να προκαλέσει τεχνητές διενέξεις που θα μετατρέψουν την Μεγαλόνησο σε Ιράκ, Συρία ή Λιβύη και γι’ αυτό ακαριαία ασφαλή λεία της αδηφάγου Άγκυρας. Τυχόν μουρμουρητά περί εγγυήσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας κτλ, θα σώσουν τους Έλληνες όσο σώθηκαν εκατομμύρια Σύριοι πολίτες τους οποίους πυροβολούν όλοι με την Τουρκία να πρωταγωνιστεί.

Εδώ θα επιμείνω στο μείζον ζήτημα των μεταβατικών ρυθμίσεων αποχώρησης των παράνομων Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής (συναφείς είναι βέβαια και οι «εγγυήσεις» καθώς και άλλες μεταβατικές ρυθμίσεις της αποθανούσας πλέον ΚΔ, εάν βέβαια γίνουν αποδεκτά τα σχέδια τα οποία Τουρκία και Άϊντα προωθούν).

Εάν γίνει αποδεκτή μια «μεταβατική φάση» θα είναι το χρύσωμα του δηλητηριώδους χαπιού που αναπόδραστα! θα οδηγήσει σε συμφορά χειρότερη και από την Μικρασιατική καταστροφή.

Υπάρχει κάποιος που εμπιστεύεται το Τουρκικό πολιτικό σύστημα; Τον Ερντογάν, ή την αντιπολίτευση ή τους Κεμαλιστές εάν επανέλθουν στην εξουσία; Πόση αφέλεια χρειάζεται για να απαντήσει κανείς ναι!

Μια μετάβαση οδηγεί αναπόδραστα:

1. Σε εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.
2. Σε παγίδευση της Ελλάδας στρατηγικά με προεκτάσεις ιστορικών διαστάσεων καθότι θα αλλάξουν συλλήβδην οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί υπέρ της σημερινής ή μιας διαφορετικής αυριανής Τουρκίας.
3. Σε ακύρωση κάθε δυνατότητας της Ελλάδας και της ΚΔ να καταστούν όπως κάλλιστα έχουν την δυνατότητα άξονες ενός ενεργειακού και γεωστρατηγικού σχηματισμού με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
4. Σε ακύρωση κάθε δυνατότητας της Ελλάδας να εκμεταλλευτεί τους υποθαλάσσιους θησαυρούς της στην ζώνη που αρχίζει από την Κύπρο και φθάνει στο Αιγαίο.
5. Στην δημιουργία Τουρκικού στρατηγικού πλεονεκτήματος που αλλάζει τους συσχετισμούς σε όλο το φάσμα του κεντρικού μετώπου, της διπλωματίας και των γεωπολιτικών εκτιμήσεων των άλλων κρατών.

Μια αποδοχή μεταβατικής δήθεν στάθμευσης των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής θα αποτελέσει μια ασυγχώρητα άσκοπη και ακατανόητη απόφαση που θα κατατάξει όσους συνηγορήσουν ή συμπράξουν με οποιοδήποτε τρόπο στα μαύρα κατάστιχα της νεοελληνικής ιστορίας.

Είτε οι δράστες θα κινηθούν έτσι λόγω άγνοιας είτε λόγω επιπολαιότητας ή για άλλους λόγους, θα ευθύνονται για ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά εγκλήματα της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας. Η καταστροφή θα συμβεί σε παρόντα χρόνο και δικαστής θα είναι η ιστορία τα αποτελέσματα της οποίας δεν αντιστρέφονται. Γι’ αυτό απαιτείται άμεσα εγρήγορση.

Η Τουρκία θα έχει την ευχέρεια, πλέον, όποτε το κρίνει σκόπιμο, ίσως και τις πρώτες μέρες μετά την κατάργηση της ΚΔ και δημιουργίας της «Νέας Κύπρου», να προκαλέσει «διακοινοτικές διαμάχες» όπως ακριβώς με την βοήθεια της Βρετανίας έκανε την περίοδο 1960-63. Να μετατρέψει την Κύπρο σε κάποιου είδους ανάλογο πεδίο συγκρούσεων όπως συμβαίνει σε γειτονικά της κράτη που συμπράττει στην κατεδάφισή τους πλην στην Κύπρο για αυτονόητους λόγους η Τουρκία θα έχει το απόλυτο πλεονέκτημα και τον πλήρη έλεγχο.

Η πλήρης κατάληψη θα είναι στην διακριτική της ευχέρεια και όσοι υποστηρίζουν μεταβατικές περιόδους δεν θα είναι εκεί να σώσουν τα γυναικόπαιδα, τα παιδιά και τους υπόλοιπους Έλληνες που θα σφαγιάζονται με τον ίδιο τρόπο που διαπράχθηκαν τέτοια εγκλήματα το 1974 όταν εισέβαλε ο Τουρκικός στρατός. Εξάλλου, η Άγκυρα εδώ και δεκαετίες συμπεριφέρεται στους ίδιους τους πολίτες της με αυτό ακριβώς τον τρόπο. Γιατί να διστάσει για τους «γκιαούρηδες» όπως συχνά χαρακτηρίζουν τους Έλληνες οι Τούρκοι ηγέτες.

Μονολεκτικά λέμε ότι η Ελληνική μεραρχία αποχώρησε από την Κύπρο σε ελάχιστο χρόνο και μια έρευνα στα αρχεία των ΕΔ θα προσδιορίσει τόσο πόσες ακριβώς μέρες ή εβδομάδες χρειάστηκαν όσο και με πιο τρόπο (αναφέρομαι στο πρακτικό σκέλος και όχι στα αίτια της αποχώρησης).

Εδώ θα φωτιστεί περισσότερο η αποχώρηση των Ρωσικών στρατευμάτων από την πρώην Ανατολική Γερμανία, για να υπογραμμίσω ότι καμιά σχέση δεν έχει η περίπτωση αυτή με την αποχώρηση των παράνομων Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την ΚΔ. Αποδοχή ακόμη και συζήτησης αποτελεί αβάστακτη ελαφρότητα και αβάστακτα λανθασμένη θέση. Τέτοιες αβάστακτες θέσεις είναι που συνήθως σπρώχνουν έθνη στις σφαγές.

Για την Ανατολική Γερμανία και την αποχώρηση των Ρωσικών δυνάμεων υπάρχουν πολλές πληροφορίες σε άρθρα, δοκίμια, βιβλία και στο διαδίκτυο. Επιβεβαιώνουν πρωτογενή πληροφόρηση που είχε ο υποφαινόμενος σε μεγάλο συνέδριο στο Βερολίνο μέσα της δεκαετίας του 1990.

Πιο συγκεκριμένα προσήλθε ο επικεφαλής του εγχειρήματος της αποχώρησης Γερμανός στρατηγός. Σε μια πολύωρη πολύ εντυπωσιακή παρουσίαση εξήγησε το πώς επιτεύχθηκε ένα από μεγαλύτερα σύγχρονα στρατιωτικά εγχειρήματα ταυτόχρονα και την οργάνωση της αποχώρησης την κύρια ευθύνη της οποίας έφεραν οι Γερμανοί!

Κατά πρώτον, για όσους δεν ξέρουν, τα Ρωσικά στρατεύματα βρίσκονταν στην Ανατολική Ευρώπη κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Όταν κατάρρευσε η Ρωσία ενώ λίγο πριν προηγήθηκε η de facto επανένωση της Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, ακολούθησαν μερικά χρόνια αβεβαιότητας, χαωδών καταστάσεων στις πρώην Ανατολικές χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ρευστότητα στην Ρωσία και «μετάβαση» των διαδικασιών ενσωμάτωσης των Ανατολικογερμανών που αφορούσε απτά πρακτικά ζητήματα ολοκλήρωσής τους στο Γερμανικό κράτος. Αυτά τα πρακτικά ζητήματα επιλύθηκαν από τους ίδιους και όχι από κάποιους τρίτους.

http://www.militaire.gr