Η σύγκρουση στη Συρία κινδυνεύει να εξελιχθεί σε παγκόσμιο πόλεμο...
 |
Την ώρα που η κατάσταση στη Συρία,
ειδικά μετά την πρόσφατη πτώση του
Τουρκικού πολεμικού αεροπλάνου,
παραμένει κάτι παραπάνω από τεταμένη,
θα προχωρήσουμε στο σημερινό μας
βραδινό κεντρικό σχόλιο, σε
αναδημοσίευση ενός άρθρου που είχε
δημοσιευτεί στο
GFF
στις 12/06, με τίτλο «Η σύγκρουση
στη Συρία κινδυνεύει να εξελιχθεί σε
παγκόσμιο πόλεμο: Ρωσικές
προειδοποιητικές βολές»
|
Μάλιστα, προτού αναδημοσιεύσουμε το
άρθρο, να σημειωθεί ότι πριν από
μερικά λεπτά, ο επικεφαλής του
τουρκικού στρατού απείλησε με
κλιμάκωση εναντίον της Συρίας,
κατηγορώντας τη Δαμασκό ότι
προχώρησε σκοπίμως στην κατάρριψη
του τουρκικού πολεμικού αεροσκάφους,
ενώ είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο
ότι σύντομα θα υπάρξει παρέμβαση της
Ρωσίας,
περιπλέκοντας ακόμη περισσότερα
τα γεγονότα.
|
---------------
|
Η συριακή κρίση άλλαξε φύση. Η
διαδικασία της αποσταθεροποίησης που
θα άνοιγε το δρόμο για
νομιμοποιημένη
στρατιωτική επέμβαση της Ατλαντικής
Συμμαχίας απέτυχε. Βγάζοντας τη
μάσκα τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες
έθεσαν δημοσίως την πιθανότητα να
επιτεθούν στη Συρία, χωρίς την
έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας,
όπως το έπραξαν στο Κοσσυφοπέδιο.
Αυτό ήταν όμως χωρίς να υπολογίσουν
ότι η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν
είναι αυτή του Μπόρις Γιέλτσιν. Μετά
την εξασφάλιση της κινεζικής
υποστήριξης, η Μόσχα πυροβόλησε δύο
προειδοποιητικές βολές προς την
Ουάσιγκτον.
Η συνέχιση των παραβιάσεων του
διεθνούς δικαίου από το ΝΑΤΟ και το
ΣΣΚ μπορεί από δω και στο εξής να
ανοίξει τον δρόμο για μια παγκόσμια
σύρραξη.
Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έβαλε
την τρίτη θητεία του κάτω από το
σήμα της επιβεβαίωσης της κυριαρχίας
της χώρας του ενώπιον των απειλών
που εκτοξευτήκαν άμεσα κατά της
Ρωσικής Ομοσπονδίας από τις Ηνωμένες
Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. Η Μόσχα έχει
επανειλημμένα καταδικάσει την
επέκταση του ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση
στρατιωτικών βάσεων στα σύνορά της
και την ανάπτυξη της πυραυλικής
ασπίδας, την καταστροφή της Λιβύης
και την αποσταθεροποίηση της Συρίας.
Κατά τη διάρκεια των ημερών που
ακολούθησαν την ενθρόνιση του, ο
Πούτιν επιθεώρησε την ρωσική
στρατιωτική βιομηχανία, τις ένοπλες
δυνάμεις του, και τον μηχανισμό των
συμμαχιών του [
1
]. Συνέχισε αυτήν την κινητοποίηση,
επιλέγοντας να κάνει τη Συρία την
κόκκινη γραμμή που δεν επιτρέπεται
να περαστεί. Για εκείνον, η εισβολή
στη Λιβύη από το ΝΑΤΟ είναι
συγκρίσιμη με εκείνη της
Τσεχοσλοβακίας από το Τρίτο Ράιχ,
και αυτή της Συρίας, αν συμβεί, θα
είναι συγκρίσιμη με εκείνη της
Πολωνίας, που προκάλεσε τον Δεύτερο
Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οποιαδήποτε ερμηνεία του τι
συμβαίνει στην Ανατολή σε όρους
εγχώριας επανάστασης/ καταστολής στη
Συρία δεν είναι μόνο λάθος, αλλά
γελοία σε σχέση με τα πραγματικά
διακυβευμένα και ανήκει στην σφαίρα
της απλής πολιτικής επικοινωνίας. Η
συριακή κρίση είναι προπαντός ένα
βήμα της «Ανάπλασης της Ευρύτερης
Μέσης Ανατολής», μια νέα
προσπάθεια να καταστραφεί «ο
Άξονας Αντίστασης», και ο πρώτος
πόλεμος της «Γεωπολιτικής του
Φυσικού Αερίου» [2].
Αυτό που διακυβεύεται σήμερα στη
Συρία, δεν είναι αν ο Μπασάρ
αλ-Ασάντ θα καταφέρει να
εκδημοκρατίσει τους θεσμούς που
κληρονόμησε ή αν οι ουαχαμπιτικές
μοναρχίες του Κόλπου θα καταφέρουν
να καταστρέψουν το τελευταίο κοσμικό
καθεστώς στην περιοχή και να
επιβάλουν την μισαλλοδοξία τους,
αλλά ποια θα είναι τα σύνορα που
χωρίζουν τα νέα μπλοκ, το ΝΑΤΟ (Οργάνωση
της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού)
και ο ΟΣΣ (Οργανισμός Συνεργασίας
της Σαγκάης) [3].
Μερικοί από τους αναγνώστες μας
πιθανώς να αναπήδησαν από την
ανάγνωση του προηγούμενου εδαφίου.
Πράγματι, εδώ και μήνες, τα δυτικά
μέσα ενημέρωσης και του Κόλπου
σφυρηλατούν όλη τη μέρα ότι ο
πρόεδρος Άσαντ ενσαρκώνει μια
σεκταριστική δικτατορία προς όφελος
της μειοψηφίας των Αλαουιτών, ενώ η
ένοπλη αντιπολίτευση ενσαρκώνει μια
πλουραλιστική δημοκρατία. Μια απλή
ματιά στα γεγονότα είναι αρκετή για
να καταστραφεί αυτή η ψεύτικη
παραπλάνηση. Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ
οργάνωσε διαδοχικά δημοτικές εκλογές,
ένα δημοψήφισμα και κοινοβουλευτικές
εκλογές. Όλοι οι παρατηρητές
συμφωνήσαν ότι οι εκλογές
διεξήχθησαν με τίμιο τρόπο. Η λαϊκή
συμμετοχή έφτασε πάνω από το 60%,
ενώ οι Δυτικοί τις αποκάλεσαν «φάρσες»
και ενώ η ένοπλη αντιπολίτευση που
υποστηρίζουν εμπόδισε τους πολίτες
να πάνε στις κάλπες στις τέσσερις
περιοχές υπό τον έλεγχό της. Την
ίδια ώρα, η ένοπλη αντιπολίτευση
αύξησε τις δράσεις της όχι μόνο
εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας,
αλλά εναντίον των αμάχων και όλων
των σύμβολων του υφισταμένου
πολιτισμού και του πολύ-θρησκεύματος.
Δολοφόνησαν προοδευτικούς σουνίτες
και μετά σκότωσαν στην τύχη
Αλαουίτες και Χριστιανούς για να
αναγκάσουν τις οικογένειές τους να
φύγουν. Πυρπόλησαν περισσότερα από
1.500 σχολεία και εκκλησίες.
Προκήρυξαν ένα εφήμερο ανεξάρτητο
Ισλαμικό Εμιράτο στο Μπάμπα Αμρ όπου
ίδρυσαν ένα επαναστατικό δικαστήριο
που καταδίκασε σε θάνατο πάνω από
150 «αιρετικούς», που σφάχτηκαν ένας
ένας δημόσια από τους δήμιους τους.
Και δεν είναι το θλιβερό θέαμα λίγων
αδίστακτων διαφθαρμένων πολιτικών,
που συγκεντρώθηκαν στο εξόριστο
Συριακό Εθνικό Συμβούλιο,
εμφανίζοντας ένα δημοκρατικό σχέδιο
προστάγματος που δεν σχετίζεται με
τη εγχώρια πραγματικότητα για τα
εγκλήματα του "Συριακού" Ελεύθερου
Στρατού (ΣΕΣ) που θα κρύψει την
αλήθεια για πολύ. Αλήθεια, ποιος
μπορεί να πιστέψει ότι το κοσμικό
καθεστώς της Συρίας, του οποίου η
υποδειγματική στάση γιορτάστηκε πριν
από λίγο καιρό, θα είχε γίνει μια
θρησκευτική δικτατορία, ενώ ο "Συριακός"
Ελεύθερος Στρατός που υποστηρίζεται
από τις ουαχαμπιτικές δικτατορίες
του Κόλπου και που υπακούει στις
διαταγές τακφιριστών ιεροκηρύκων θα
είναι υπόδειγμα δημοκρατικού
πλουραλισμού;
Η επίκληση από αξιωματούχους των ΗΠΑ
για μια ενδεχόμενη διεθνή παρέμβαση
χωρίς εντολή των Ηνωμένων Εθνών, με
τον τρόπο που το ΝΑΤΟ διαμέλισε την
Γιουγκοσλαβία, προκάλεσε οργή και
ανησυχία στη Μόσχα. Η Ρωσική
Ομοσπονδία, που μέχρι τώρα βρισκόταν
σε αμυντική θέση, αποφάσισε να
αναλάβει την πρωτοβουλία. Αυτή η
στρατηγική στροφή οφείλεται στον
επείγοντα χαρακτήρα κατά τη ρωσική
προοπτική, και στο ευνοϊκό πεδίο που
υπάρχει σήμερα στη Συρία [4].
Η Μόσχα πρότεινε να συγκροτήσει μια
Ομάδα Επαφής για τη Συρία που θα
συγκέντρωνε όλα τα εμπλεκόμενα κράτη,
δηλαδή τα γειτονικά κράτη, τις
περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις.
Πρόκειται για την προώθηση ενός
φόρουμ διάλογου σε αντικατάσταση του
σημερινού εμπόλεμου μηχανισμού που
εισήχθη από τους Δυτικούς υπό τον
Όργουελικό όρο «Διάσκεψη των Φίλων
της Συρίας».
Η Ρωσία συνεχίζει να υποστηρίζει το
Σχέδιο Ανάν, το οποίο στην
πραγματικότητα είναι μια απλή
παραλλαγή του σχεδίου που είχε
παρουσιάσει ο Σεργκέι Λαβρόφ στον
Αραβικό Σύνδεσμο. Λυπάται ότι αυτό
το σχέδιο δεν εφαρμόζεται, αλλά
καταλογίζει την ενοχή στην παράταξη
της αντιπολίτευσης που πήρε τα όπλα.
Σύμφωνα με τον AK Lukashevich, έναν
από τους εκπρόσωπους του Υπουργείου
Εξωτερικών, ο «Συριακός» Ελεύθερος
Στρατός είναι μια παράνομη οργάνωση
βάσει του διεθνούς δικαίου. Παρόλο
που σκοτώνει κάθε μέρα 20 με 30
Σύρους στρατιώτες, υποστηρίζεται
δημοσίως από τα κράτη του ΝΑΤΟ και
του ΣΣΚ κατά παράβαση του σχεδίου
Ανάν [
5
]
Θέτοντας το εαυτό του ως ειρηνοποιός
ενώπιον ενός πολεμοχαρή ΝΑΤΟ, ο
Βλαντιμίρ Πούτιν ζήτησε από τον ΟΣΣΑ
να προετοιμαστεί για την ανάπτυξη
μιας ειρηνευτικής δύναμης των «μπλε
τραγιάσκων» στη Συρία, τόσο για
τον διαχωρισμό των εμπόλεμων μέρων
στη Συρία όσο και να πολεμήσει τις
ξένες δυνάμεις. Ο Νικολάι Bordyuzha,
Γενικός Γραμματέας του ΟΣΣΑ,
επιβεβαίωσε ότι διαθέτει 20.000
εκπαιδευμένους άνδρες για αυτό το
είδος αποστολής και εύκολα
διαθέσιμοι [
6
]
Θα ήταν είναι η πρώτη φορά που ο
ΟΣΣΑ θα ανέπτυσσε μια ειρηνευτική
δύναμη έξω από το χώρο της πρώην
Σοβιετικής Ένωσης. Δυνατά
τσιμπημένος, ο Γενικός Γραμματέας
Μπαν Κι Μουν προσπάθησε να
σαμποτάρει αυτή τη πρωτοβουλία
προτείνοντας ξαφνικά να οργανώσει
και αυτός μια Ομάδα Επαφής.
Συγκεντρώνοντας στην Ουάσιγκτον την
ομάδα εργασίας για τις κυρώσεις της
Διάσκεψης των «Φίλων» της Συρίας, η
Αμερικανίδα Υπουργός Εξωτερικών
Χίλαρι Κλίντον αγνοήσε την πρόταση
της Ρωσίας και πλειοδότησε υπέρ της
αλλαγής του καθεστώτος [
7
].
Στην Τουρκία, βουλευτές της
αντιπολίτευσης επισκέφθηκαν τα
στρατόπεδα Σύρων προσφύγων.
Παρατήρησαν την απουσία περίπου
χίλια προσφύγων που είχαν καταγραφεί
από τα Ηνωμένα Έθνη από το κύριο
στρατόπεδο, και αντιθέτως,
ανακάλυψαν τη παρουσία ενός
οπλοστασίου στο στρατόπεδο. Ερώτησαν
έπειτα, στην Εθνική Συνέλευση, τον
πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν
απαιτώντας να αποκαλύψει το ποσό της
ανθρωπιστικής βοήθειας που
χορηγείται στους πρόσφυγες
φαντάσματα. Οι Τούρκοι βουλευτές
θεωρούν ότι το στρατόπεδο προσφύγων
είναι κάλυμμα για μυστική
στρατιωτική επιχείρηση. Στεγάζει στη
πραγματικότητα μαχητές, κυρίως
Λίβυους, οι οποίοι το χρησιμοποιούν
ως βάση οπισθοφυλακής. Οι βουλευτές
εξέφρασαν την υπόθεση ότι αυτοί οι
μαχητές είναι εκείνοι που εισήλθαν
στην περιοχή της Χούλα, όταν έλαβε
χώρα η σφαγή.
Αυτές οι πληροφορίες επιβεβαιώνουν
τις κατηγορίες του Ρώσου πρεσβευτή
στο Συμβούλιο Ασφαλείας Βιτάλι
Τσούρκιν, σύμφωνα με τις οποίες ο
ειδικός εκπρόσωπος του Μπαν Κι-Μουν
στη Λιβύη Ian Martin, χρησιμοποίησε
μέσα των Ηνωμένων Εθνών που
προορίζονται για τους πρόσφυγες για
να μεταφέρει μαχητές της Αλ Κάιντα
προς την Τουρκία [
8
].
Στη Σαουδική Αραβία, το χάσμα μεταξύ
του βασιλιά Αμπντουλάχ Ι και του σόι
των Sudeiris εκδηλώθηκε και πάλι.
Μετά από πρόσκληση του Αμπντουλάχ Ι,
το Συμβούλιο των των Ουλεμά εξέδωσε
ένα φετβά που δηλώνει ότι η Συρία
δεν είναι ένας χώρος της τζιχάντ.
Αλλά την ίδια στιγμή, ο πρίγκιπας
Φαϊζάλ, υπουργός Εξωτερικών, κάλεσε
για την ενίσχυση του εξοπλισμού της
οπλισμένης αντιπολίτευσης εναντίον
του «Αλαουίτη σφετεριστή».
Η ημέρα της Πέμπτης 7 Ιουνίου,
υπήρξε πλούσια σε γεγονότα. Ενώ ο
Μπαν Κι-μουν και ο Navi Pillay,
αντίστοιχα Γενικός Γραμματέας και
Ύπατος Αρμοστής για τα Ανθρώπινα
Δικαιώματα, αγόρευαν το
κατηγορητήριο τους ενάντια στη Συρία
ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του
ΟΗΕ, η Μόσχα πραγματοποιούσε δύο
εκτοξεύσεις διηπειρωτικών
βαλλιστικών πυραύλων .
 |
Ο πύραυλος Bulava οφείλει το όνομά
του στο κορμό ενός αρχαίου σλαβικού
όπλου που χρησιμοποιούταν ως σκήπτρο
Στρατάρχη
από τους Κοζάκους στρατούς.
Ο συνταγματάρχης Βαντίμ Κοβάλ,
εκπρόσωπος των RSVN, παραδέχτηκε την
δοκιμή ενός πυραύλου Topol -που
εκτοξεύτηκε από ένα σιλό κοντά στην
Κασπία Θάλασσα-, αλλά δεν
επιβεβαίωσε την εκτόξευση ενός
πυραύλου Bulava από υποβρύχιο
στη Μεσόγειο.
Ωστόσο, η εκτόξευση παρατηρήθηκε σε
όλη τη Μέση Ανατολή, από το Ισραήλ
μέχρι την Αρμενία, και δεν υπάρχει
κανένα άλλο γνωστό όπλο που θα
μπορούσε να αφήσει τέτοια ίχνη στον
ουρανό [
9
].
Το μήνυμα είναι σαφές: Η Μόσχα είναι
έτοιμη για παγκόσμιο πόλεμο εάν το
ΝΑΤΟ και το ΣΣΚ δεν συμμορφώνονται
με τις διεθνείς υποχρεώσεις, όπως
ορίζονται από το Σχέδιο Ανάν, και
επιμένουν να τροφοδοτήσουν την
τρομοκρατία.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, αυτή
η προειδοποιητική βολή είχε
συντονιστεί με τις συριακές αρχές.
Ακριβώς όπως η Μόσχα είχε ενθαρρύνει
τη Δαμασκό να εξαφανίσει το Ισλαμικό
Εμιράτο του Μπάμπα Αμρ μόλις
επιβεβαιώθηκε η ηγεσία του Προέδρου
al-Assad από το συνταγματικό
δημοψήφισμα, με τον ίδιο τρόπο
ενθάρρυνε τον πρόεδρο να εξαλείψει
τις ομάδες μισθοφόρων στη χώρα μόλις
εγκαταστάθηκαν το νέο Κοινοβούλιο
και ο νέος πρωθυπουργός.
Δόθηκε η εντολή να περάσουν από
αμυντική σε επιθετική δράση για την
προστασία του λαού από την
τρομοκρατία. Ο εθνικός συριακός
στρατός πέρασε λοιπόν στην επίθεση
κατά των προμαχώνων του «Συριακού»
Ελευθέρου Στρατού. Οι μάχες των
επομένων ημερών προβλέπονται να
είναι δύσκολες, ειδικά καθώς οι
μισθοφόροι διαθέτουν όλμους,
αντιαρματικά βλήματα και τώρα
πυραύλους έδαφος-αέρα.
Για να μειωθεί η ένταση, η Γαλλία
αποδέχθηκε αμέσως την πρόταση της
Ρωσίας για συμμετοχή σε μια ομάδα
επαφής ad hoc. Η Ουάσιγκτον
απέστειλε επειγόντως τον Frederic C.
Hof στη Μόσχα. Σε αντίθεση με τις
δηλώσεις της προηγούμενης ημέρας,
που έκανε η υπουργός Εξωτερικών
Χίλαρι Κλίντον, ο κ. Hof αποδέχθηκε
με τη σειρά του την ρωσική
πρόσκληση.
Δεν υπάρχει πια χρόνος για
κλαψουρίσματα για την εξάπλωση των
συγκρούσεων στο Λίβανο, ούτε για
ρητορεία περί ενδεχόμενης
περιφερειοποίησης της σύγκρουσης.
Για 16 μήνες στη διάρκεια των οποίων
αποσταθεροποιούν τη Συρία, το ΝΑΤΟ
και το ΣΣΚ δημιούργησαν μια αδιέξοδη
κατάσταση η οποία μπορεί από δω και
στο εξής να εξελιχθεί σε παγκόσμιο
πόλεμο.
[1]
Agenda du président Poutine :
7 mai : investiture du président Vladimir Poutine 8 mai : nomination de Dmitry Medvedev comme Premier ministre 9 mai : célébration de la victoire contre l’Allemagne nazie 10 mai : visite du complexe militaro industriel russe 11 mai : réception du président abkhaze 12 mai : réception du président sud-ossète 14-15 mai : rencontre informelle avec les chefs d’États de l’OTSC. 18 mai : visite de l’institut de recherche de défense Cyclone 25 mai : revue des sous-marins atomiques 30 mai : réunion avec les principaux responsables de la Défense 31 mai : réunion du Conseil de sécurité russe 4-7 juin : visite en Chine, sommet de l’OCS 7 juin : visite au Kazakhstan durant le tir de missile Topol
[2]
«
La Syrie, centre de la guerre du gaz
au Proche-Orient
», par Imad Fawzi Shueibi, Réseau
Voltaire, 8 mai 2012.
[3]
«
Moscou et la formation du Nouveau
Système Mondial
», par Imad Fawzi Shueibi,
Traduction Marie-Ange Patrizio,
Réseau Voltaire, 13 mars 2012.
[5]
«
Comment of Official Representative
of the Ministry of Foreign Affairs
of Russia A.K. Lukashevich on the
Question of Interfax related to the
statement made by Representative of
so-called Free Syrian Army
S.Al-Kurdi
», Ministère russe des Affaires
étrangères, 5 juin 2012.
[7]
«
Friends of the Syrian People
Sanctions Working Group
», déclaration à la presse d’Hillary
Clinton, Département d’État,
6 juin 2012.
[8]
«
La Libye, les
bandits-révolutionnaires et l’ONU
», par Alexander Mezyaev, Traduction
Julia, Strategic Culture
Foundation (Russia),Réseau
Voltaire, 17 avril 2012.
Infognomon
Thierry Meyssan |
| Greek Finance Forum |
Σχόλια