Η ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ
ΒΑΘΕΙΑ ΜΠΙΓΜΕΝΟ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ-ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ.
Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ. ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ ΜΑΣ !
ΑΠΟΡΟΙ, ΑΣΤΕΓΟΙ, ΑΝΕΡΓΟΙ, ΑΠΕΝΤΑΡΟΙ, ΦΤΥΣΤΟΊ ΔΕΙΛΙΝΑ ΘΛΙΜΕΝΑ, ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΤΙΚΑ, ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΟΥΡΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΩΝ ΚΑΒΑΦΙΚΩΝ ΚΕΡΙΩΝ ΣΒΥΣΜΕΝΩΝ. ΒΑΡΕΙΕΣ ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΤΡΑΚΥΛΟΥΝ ΜΕΣΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ
ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΥΤΗ ΤΗ ΓΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΒΟΗΘΗΤΟΣ, ΟΣΟ ΑΥΤΟΙ
Κανείς μας δεν πιστεύει στα μάτια του. Αφάνταστες μέχρι πρότινος τέτοιες εξελίξεις στον οικογενειακό μας προυπολογισμό.
Μεγάλες οι μειώσεις στις εργασιακές αμοιβές. Κάτω από τα 500 euro΄μηνιαίως ο μισθός του εργαζόμενου ! Βαθύ το τραύμα στις συντάξεις. Στο τελευταίο σκαλοπάτι το βιοτικό μας επίπεδο. Μαρτύριο η ακραία λιτότητα για την φτωχολογιά.
Το κράτος πρόνοιας υποχωρεί άτακτα. Εξαφανίζεται. Με ξύλα και με σανίδια ναυαγίου μοιάζει, που τα βγάζει η θάλασσα σε έρημες αχτές.
Και η εκκλησία ; Τρέχει ολούθε σαν τρελή να προλάβει την αφρισμένη θάλασσα των νεόφτωχων. Οι Ιερείς της, με ολόχρυσα άρματα από τους δρόμους τουρανού φερμένοι, με συσσίτια σταπλωμένα τους χέρια, επισκέπτονται σιωπηλά, στοικά χαμηλές, θεόφτωχες γωνιές ξεγυμνωμένων απτην ένδεια συμπολιτών μας. Όλα πλέον αλλάζουν προς τα κάτω. Τίποτα δεν μένει όπως πριν.
ΒΑΘΕΙΑ ΜΠΙΓΜΕΝΟ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ-ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ.
Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ. ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ ΜΑΣ !
ΑΠΟΡΟΙ, ΑΣΤΕΓΟΙ, ΑΝΕΡΓΟΙ, ΑΠΕΝΤΑΡΟΙ, ΦΤΥΣΤΟΊ ΔΕΙΛΙΝΑ ΘΛΙΜΕΝΑ, ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΤΙΚΑ, ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΟΥΡΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΩΝ ΚΑΒΑΦΙΚΩΝ ΚΕΡΙΩΝ ΣΒΥΣΜΕΝΩΝ. ΒΑΡΕΙΕΣ ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΤΡΑΚΥΛΟΥΝ ΜΕΣΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ
ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΥΤΗ ΤΗ ΓΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΒΟΗΘΗΤΟΣ, ΟΣΟ ΑΥΤΟΙ
Κανείς μας δεν πιστεύει στα μάτια του. Αφάνταστες μέχρι πρότινος τέτοιες εξελίξεις στον οικογενειακό μας προυπολογισμό.
Μεγάλες οι μειώσεις στις εργασιακές αμοιβές. Κάτω από τα 500 euro΄μηνιαίως ο μισθός του εργαζόμενου ! Βαθύ το τραύμα στις συντάξεις. Στο τελευταίο σκαλοπάτι το βιοτικό μας επίπεδο. Μαρτύριο η ακραία λιτότητα για την φτωχολογιά.
Το κράτος πρόνοιας υποχωρεί άτακτα. Εξαφανίζεται. Με ξύλα και με σανίδια ναυαγίου μοιάζει, που τα βγάζει η θάλασσα σε έρημες αχτές.
Και η εκκλησία ; Τρέχει ολούθε σαν τρελή να προλάβει την αφρισμένη θάλασσα των νεόφτωχων. Οι Ιερείς της, με ολόχρυσα άρματα από τους δρόμους τουρανού φερμένοι, με συσσίτια σταπλωμένα τους χέρια, επισκέπτονται σιωπηλά, στοικά χαμηλές, θεόφτωχες γωνιές ξεγυμνωμένων απτην ένδεια συμπολιτών μας. Όλα πλέον αλλάζουν προς τα κάτω. Τίποτα δεν μένει όπως πριν.
Σχόλια