Πώς ο Ερντογάν χειραγωγούσε τον Τραμπ για να μην υποστεί κυρώσεις: Αποκαλύψεις του Εισαγγελέα Μπέρμαν

Ο Τζέφρι Στίβεν Μπέρμαν, ο οποίος υπηρέτησε ως εισαγγελέας των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Νότια Περιφέρεια της Νέας Υόρκης από το 2018 έως το 2020, έγραψε στο βιβλίο του με τίτλο “Holding the Line” ότι η Τουρκία χειραγωγούσε την κυβέρνηση Τραμπ για να προστατεύσει τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τα μέλη της οικογένειάς του.

Η Sarah K. Burris δημοσίευσε χθες ένα άρθρο σχετικά με τους ισχυρισμούς του βιβλίου στον ειδησεογραφικό ιστότοπο Raw Story.

Σύμφωνα με  το άρθρο, η χειραγώγηση είχε να κάνει με την προστασία της τουρκικής τράπεζας Halkbank η οποία παραβίαζε τις κυρώσεις κατά του Ιράν, ενώ όταν άρχισε η έρευνα της δικαιοσύνης για τις ευθύνες της τουρκικής τράπεζας, ο Τραμπ έσπευσε και τη σταμάτησε.

Το Κογκρέσο πέρασε και ο πρώην Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα υπέγραψε τον νόμο περί κυρώσεων, λογοδοσίας και εκποίησης για το Ιράν του 2010. Τροποποίησε τον προηγούμενο νόμο για να δώσει στον πρόεδρο περισσότερη εξουσία να τιμωρεί εταιρείες που συμβάλλουν στην πετρελαϊκή βιομηχανία του Ιράν. Έξι χρόνια αργότερα παρατάθηκε μέχρι το 2026.

Υπό την κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ, ωστόσο, οι κυρώσεις δεν εφαρμόζονταν πάντα ομοιόμορφα. Σε ένα σκάνδαλο, η τουρκική τράπεζα, η Halkbank, εκτέθηκε για παραβίαση των κυρώσεων κατά του Ιράν. Λίγο πριν από τις εκλογές του 2020,  οι  New York Times  αποκάλυψαν  ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έλεγχε τον Τραμπ, ο οποίος υπαγόρευσε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης να ακυρωθεί η έρευνα.

Ο Τζέφρι Μπέρμαν έγραψε στο βιβλίο του «Holding the Line» ότι ο πρώην γενικός εισαγγελέας Μπιλ Μπαρ και ο πρώην εν ενεργεία Γενικός Εισαγγελέας Μάθιου Γουίτακερ ήταν και οι δύο συνένοχοι στον τερματισμό της έρευνας για τις παραβιάσεις των κυρώσεων.

Ενώ ο Μπέρμαν αναφέρθηκε στο περιστατικό τον Οκτώβριο του 2020, το βιβλίο του περιγράφει τον συγκλονιστικό τρόπο με τον οποίο η Τουρκία χειραγωγούσε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να προστατεύσει τον Ερντογάν και τα μέλη της οικογένειάς του.

Οι συναλλαγές που αφορούσαν την αγορά και την πώληση χρυσού (μεγάλο μέρος του μέσω του Ντουμπάι) ουσιαστικά δημιούργησαν ένα «slush fund» (λογαριασμός που που χρησιμοποιείται για παράνομους σκοπούς) για το Ιράν, εξήγησε ο Μπέρμαν.

«Στους συν-συνωμότες του ήταν ο Zafer Çağlayan, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας, και ο Süleyman Aslan, ο διευθύνων σύμβουλος της Halkbank», έγραψε ο Berman.

“Πληρώσε δωροδοκίες και στους δύο – συμπεριλαμβανομένων τακτικών παραδόσεων μετρητών που έρχονταν στο σπίτι του Ασλάν μέσα σε κουτιά παπουτσιών. Η  Τουρκία επωφελήθηκε από τη συνωμοσία. Οι μεταφορές χρυσού έξω από τη χώρα ήταν τόσο μεγάλες – περίπου 20 δισεκατομμύρια δολάρια – που τεχνητά διόγκωσε τα στατιστικά στοιχεία των εξαγωγών της Τουρκίας και έκανε την οικονομία της να φαίνεται πιο δυνατή από ό,τι ήταν στην πραγματικότητα». 

Δεν αφορούσε μόνο τη διαφθορά για λογαριασμό του προέδρου, ήταν ένα έγκλημα που θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά την οικονομία της Τουρκίας.

• Ο Zarrab συνελήφθη όταν έμπαινε στις ΗΠΑ σε ένα ταξίδι του στη Disney. Ο Atilla, Αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Halkbank, ήρθε στη συνέχεια στις Ηνωμένες Πολιτείες για τραπεζικές εργασίες και συνελήφθη. 

“Ο Ζαράμπ κατέθεσε κατά τη διάρκεια έξι ημερών στη δίκη του Ατίλλα. Είπε ότι το σχέδιο έφτασε στα ανώτατα επίπεδα της κυβέρνησης της Τουρκίας και ότι ο ίδιος ο Ερντογάν  είχε δώσει την έγκρισή του“, αναφέρει το βιβλίο. Έφερε το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο σε δύσκολη θέση γιατί έπρεπε να βρουν τι να κάνουν με την τράπεζα.

«Αυτό που συνήθως συμβαίνει σε τέτοιου είδους κυρώσεις ή υποθέσεις ξεπλύματος βρώμικου χρήματος είναι ότι μια καταδίκη ανώτατων στελεχών ξεκινά διαπραγματεύσεις μεταξύ της τράπεζας και του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τον τρόπο επίλυσης της ποινικής ευθύνης του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος», εξήγησε ο Μπέρμαν.

Η Halkbank δεν πήρε στα σοβαρά το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο και έπεσε στο στόχαστρό του όταν επρόκειτο για κάθε είδους παραδοχή ενοχής και πληρωμή προστίμων.

«Ενήργησε σαν να είχε έναν άσο στο μανίκι ή μάλλον δύο άσους: έναν φίλο στον Λευκό Οίκο και ένα κανάλι υπόγειας επικοινωνίας με τη δικαιοσύνη», είπε ο Μπέρμαν.

Ένας Τούρκος αστυνομικός ντετέκτιβ έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες με ένα πλήθος “αποδεικτικών στοιχείων—υποκλοπές, έρευνες, ηλεκτρονική παρακολούθηση. Είχε φωτογραφίες από τα μετρητά σε κουτιά παπουτσιών και άλλα πράγματα που έδειχναν απευθείας υψηλόβαθμους ανθρώπους στην τράπεζα και στην τουρκική κυβέρνηση.

Η Τουρκία ασκούσε λόμπι στον Τραμπ και ο Τραμπ έδινε εντολές στον Μπαρ. “Σύντομα έγινε σαφές ότι η Halkbank και ο σύμβουλός της μιλούσαν απευθείας με την κύρια δικαιοσύνη. Φαινόταν επίσης ότι όποια πίεση είχε νιώσει ο Γουίτακερ από τον Τραμπ να το πάει χαλαρά με την Τουρκία, ασκούνταν τώρα στον Μπαρ”.

Ο Μπαρ έθετε τα δικά του ζητήματα που έλεγε ότι θα παραβίαζαν την τουρκική νομοθεσία, αλλά ο Μπέρμαν εξήγησε ότι ήταν αρκετά βήματα μπροστά, δεν είχαν καν ζητήσει από την τράπεζα να παραδεχτεί ότι έκανε κάτι λάθος. Μικρές συναντήσεις έγιναν για την τράπεζα στον Λευκό Οίκο τους μήνες που ακολούθησαν και το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο δεν συμπεριλήφθηκε σ’ αυτές. Στη συνέχεια, ο Μπαρ είπε ξαφνικά ότι υπήρχε νέο “σημείο” για την ποινική υπόθεση. Ήταν μια οδηγία του Λευκού Οίκου. Ο Μπαρ άρχισε να συναντά τους δικηγόρους της τράπεζας χωρίς κανέναν από τους εισαγγελείς για την υπόθεση.

«Η κυβέρνηση Τραμπ σκότωσε την πυρηνική συμφωνία του Ιράν και ενίσχυσε τις κυρώσεις», εξηγεί ο Μπέρμαν. “Φαινομενικά, η διακοπή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν ήταν ένα θέμα πολύτιμο για τον πρόεδρο. Οι κυρώσεις ήταν ο νόμος της χώρας, τον οποίο ορκίστηκα να επιβάλω. Η Halkbank είχε σχεδιάσει να διοχετεύσει παράνομα δισεκατομμύρια δολάρια στο Ιράν σε μια εποχή που η Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήθελαν να ασκήσουν τη μέγιστη οικονομική πίεση. Λοιπόν, σε ποια βάση επρόκειτο να δώσουμε στην τράπεζα μια καλή συμφωνία και να χορηγήσουμε ασυλία σε όλους τους τραπεζικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους που εμπλέκονται στο σχέδιο;».

Ο Μπαρ κάλεσε τον Μπέρμαν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και του είπε  ότι η υπόθεση «ενέχει εξωτερική πολιτική» και ότι είχε συζητηθεί «από τους ηγέτες της κυβέρνησης».

«Ποιος νομίζετε ότι είστε για να παρεμβαίνετε σε αυτό;» ρώτησε ο Μπαρ, σύμφωνα με τον Μπέρμαν.

“Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Όταν το άκουσα αυτό, σκέφτηκα, ποιος ο γα@@νος νομίζει ότι είναι; Έχω δει παλιότερα τους νταήδες. Στην πραγματικότητα, είχε χρησιμοποιήσει τις ίδιες λέξεις μαζί μου λίγο περισσότερο από ένα χρόνο πριν, όταν θύμωσε επειδή πίστευε ότι είχα ανακοινώσει τον διορισμό της Audrey Strauss ως αναπληρωτή χωρίς να έχω πρώτα την έγκρισή του. Είναι εντελώς αναποτελεσματικό, ή είναι με μένα. Θα περιέγραφα τη στάση του Μπαρ εκείνο το πρωί ως τραμπούκου. Ήθελε να με κάνει να υποταχθώ».

Αργότερα αποκάλυψε ότι υπήρξε μια συνάντηση μεταξύ Τραμπ και Ερντογάν στο G-20 στα τέλη του 2018, όπου στον Τραμπ δόθηκε ένα σημείωμα από τον πρόεδρο γραμμένο από τους δικηγόρους της Halkbank με το επιχείρημα ότι η δίωξη ήταν άστοχη επειδή αφορούσε συναλλαγές χρυσού και όχι αμερικανικές τράπεζες. . Ήταν ένα ψέμα.

Στο βιβλίο του πρώην συμβούλου εθνικής ασφάλειας Τζον Μπόλτον περιγράφεται το περιστατικό, με τον Μπόλτον να λέει ότι ο Τραμπ ξεφύλλισε τις σελίδες προσποιούμενος ότι το διάβασε.

«Λοιπόν, μου φαίνεται πειστικό», είπε ο Τραμπ σύμφωνα με τον Μπόλτον.

«Σε συνέντευξή του στην Τουρκία, ο Ερντογάν εξιστόρησε την συνομιλία του με τον Τραμπ και είπε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είχε υποσχεθεί να «δώσει αμέσως εντολή στους αρμόδιους υπουργούς» για να κλείσουν το θέμα της Halkbank».

Με πληροφορίες από RawStory/ Ahval

https://www.anixneuseis.gr