Η αλεπού και η ουρά του λύκου

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
ktzortzinaki@naftemporiki.gr

Ο ένοικος του Κρεμλίνου πάλι απειλεί. Η Δύση θα «παγώσει όπως η ουρά του λύκου σε ένα διάσημο ρωσικό παραμύθι». Κάπως έτσι το παραμύθι επιστρέφει στις ρίζες του: στη δύναμη που ασκεί στον ενήλικο ψυχισμό.

Στο Ρώσικο παραμύθι, η αλεπού κι ο λύκος πάνε για ψάρεμα. Είναι προφανές ότι ο Βλαδίμηρος-αφηγητής επιλέγει και τον ρόλο. Είναι η αλεπού. Ο λύκος είναι στην άλλη πλευρά του χωριού, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού; Ας μείνουμε στην αλεπού. Την βρίσκει ακίνητη στο χιόνι ένας παππούς, που ψάρεψε από την παγωμένη λίμνη και κίνησε για το καλύβι.

Δεν άντεξε το κρύο. Δεν θα πάει χαμένη, όμως. Θα τη δώσω στην κυρά μου, η γούνα της ρούβλια θα μας φέρει, σκέφτηκε ο γέρος και τη φόρτωσε στο έλκηθρο μαζί με τα ψάρια. Μα, η αλεπού δεν ήταν ψόφια. Άρχισε να πετάει ένα-ένα τα ψάρια στον δρόμο κι όταν τελείωσαν, πήδηξε κι η ίδια, για να απολαύσει στην παγωνιά τέτοια ψαριά, 158 δισ. ευρώ από τα ορυκτά καύσιμα.

Εμφανίζεται ένας πεινασμένος λύκος. «Και γιατί να σου προσφέρω; Να πας να ψαρέψεις. Άνοιξε μια τρύπα στη λίμνη και χώσε μέσα την ουρά».

Ο λύκος μες στη χαρά. «Πρέπει να έχω πιάσει πάρα πολλά ψάρια για να μην μπορώ να τραβήξω την ουρά μου έξω». Ακούνητο τον βρήκαν οι γυναίκες την αυγή και έβγαλαν όλη τους την οργή για ό,τι το καλοκαίρι είχε κάνει. Μάταια προσπαθούσε ο λύκος να τους ξεφύγει. Έφαγε πολλές ξυλιές με τους κόπανους, ώσπου δεν άντεξε άλλο και πετάχτηκε μακριά. Χωρίς την ουρά.

Από τότε, οι λύκοι σταμάτησαν να ψαρεύουν με τις ουρές. Στα παραμύθια αυτά, γιατί στα γεωπολιτικά συχνά με τις ουρές επιχειρούνται οι αλλαγές.

Τι λένε οι παραμυθάδες, πούν πολύ τα ζώα, ιδίως τα πράσινα άλογα; Ποιους θα πάρει η μπάλα και πώς θα πάει η καλάδα;

https://naftemporiki.gr

Η αλεπού και η ουρά του λύκου

Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ζούσε σε ένα μακρινό και απόμερο χωριό της Ρωσίας. Εκείνος ο χειμώνας ήταν πολύ βαρύς. Η λίμνη κοντά στο χωριό είχε παγώσει τόσο πολύ, που τα παιδιά κάνανε πατινάζ πάνω της. Η φύση ολάκερη είχε ντυθεί στα άσπρα, με το χιόνι να πέφτει μέρα και νύχτα.
Ένα πρωινό, ο γέρος ζήτησε από την γυναίκα του να τού ετοιμάσει λίγα κουλουράκια να πάρει μαζί του, στο ψάρεμα. Αυτή δεν τού χάλασε το χατίρι. Έπειτα έδεσε το έληθρο στα σκυλιά του και ξεκίνησε για τη λίμνη. Άνοιξε μια τρύπα στην παγωμένη πλάτη της λίμνης και ψάρευε για ώρες και συνέχεια έβγαζε ψάρια λογιώ-λογιώ. Τέλος, τα φόρτωσε στο έλκηθρο και ξεκίνησε για το καλύβι του.
Στην επιστροφή, ανάμεσα σε δύο δέντρα, είδε ξαπλωμένη στο χιόνι μια αλεπού.
Δεν άντεξε το κρύο… Δεν θα πάει χαμένη όμως. Θα τή δώσω στην γριά μου, για να τήν γδάρει και να πουλήσουμε τη γούνα της, σκέφτηκε ο γέρος και τήν φόρτωσε στο έλκηθρο μαζί με τα ψάρια. Ξεκίνησε και πάλι, για το καλύβι του. Μα η αλεπού, που δεν ήταν ψόφια, αλλά προσποιότανε, άρχισε να πετάει ένα-ένα τα ψάρια στο δρόμο κι όταν τελείωσαν, έπεσε κι η ίδια.
Όταν ο γέρος έφτασε στην καλύβα του, φώναξε την γυναίκα του να δει την ψαριά, που τής έφερε, καθώς και την αλεπού. Μα η γυναίκα τά έχασε, όταν αντίκρισε ένα άδειο έλκηθρο. Το ίδιο κι ο γέρος, που τήν πάτησε από την αλεπού.
Εν τω μεταξύ, η αλεπού κατάφερε και μάζεψε όλα τα ψάρια. Κάθισε σε ένα δέντρο από κάτω κι άρχισε να απολαμβάνει το γεύμα της, όταν εμφανίστηκε ένας πεινασμένος λύκος !
Καλή σου μέρα, αγαπημένη μου αλεπού !
Καλημέρα και σε σένα καλέ μου λύκε.
Τί καλό τρως εκεί;
Δεν βλέπεις; Ψάρια !
Δεν μού προσφέρεις κι εμένα ένα ψαράκι, που έχω μέρες να φάω;
Και γιατί να σού προσφέρω; Στό χρωστάω; Τι μέ πέρασες; Να πας να ψαρέψεις, αν θες να φας ψάρια.
Μα δεν ξέρω να ψαρεύω !
Δεν είναι και τίποτα δύσκολο, βρε αδερφέ. Πάνε στη λίμνη, άνοιξε μια τρύπα και χώσε τουν ουρά σου μέσα. Έτσι ψαρεύουμε εμείς τα ζώα.
Με τη συμβουλή αυτή της αλεπούς, ο λύκος κίνησε για τη λίμνη κι έκανε έτσι ακριβώς. Άνοιξε μια τρύπα κι έχωσε την ουρά του. Κάθισε για ώρες εκεί, μέχρι που νύχτωσε. Τότε, προσπάθησε να σηκωθεί, μα η ουρά του είχε παγώσει για τα καλά και δεν μπορούσε να κινηθεί καθόλου.
Πρέπει να έχω πιάσει πάρα πολλά ψάρια, για να μην μπορώ να τραβήξω την ουρά μου έξω… σκέφτηκε ο λύκος και συνέχισε να ψαρεύει.
Το επόμενο πρωί, ήρθαν στη λίμνη γυναίκες, για να γεμίσουν με νερό τα δοχεία και τις στάμνες τους. Μα μόλις είδαν τον λύκο βάλανε τις φωνές. Έπειτα, πήρανε ξύλα από το δάσος κι όρμηξαν καταπάνω του κι άρχισαν να τόν χτυπάνε, όπως χτυπάνε τα χαλιά, για να τά ξεβρωμίσουν. Μάταια προσπαθούσε ο λύκος να τις ξεφύγει. Με την ουρά παγωμένη στην= λίμνη, δεν μπορούσε να κάνει ούτε βήμα.
Έφαγε πολλές ξυλιές, ώσπου δεν άντεξε άλλο. Έβαλε όλη τη δύναμή του και πετάχτηκε μακριά τους, τρέχοντας…
…Όσο για την ουρά του, αυτή έμεινε ακόμα εκεί να ψαρεύει. Έκτοτε, οι λύκοι σταμάτησαν να ψαρεύουν με τις ουρές !