“Γκραφίτι” ή αλλιώς πως η παραβατικότητα επιβάλλεται ως κανονικότητα
Στην Ελλάδα εδώ και χρόνια παλεύουμε να ξαναανακαλύψουμε τον τροχό. Συγκεκριμένα προσπαθούμε να πείσουμε για τη χρησιμότητα του, ότι δηλαδή δεν είναι τυχαίο που έχει επικρατήσει σε όλες τις εκπολιτισμένες κοινωνίες.
Ποιούς προσπαθούμε να πείσουμε; Μια κοινωνία που εδώ και δεκαετίες έχει δεχτεί μια συστηματική πλύση εγκεφάλου από μια ιδεολογικά αριστερόστροφη ελίτ.
Αυτή η ελίτ κατάφερε να διεισδύσει με μεγάλη επιτυχία σε όλους τους μηχανισμούς παραγωγής σκέψης όπως είναι τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ, η εκπαίδευση και γενικότερα η δημόσια διοίκηση και διεκδικεί την επικράτηση των επιθυμιών της μειοψηφίας στη ζωή της πλειοψηφίας.
Πως το κάνει αυτό; Ντύνοντας τις επιθυμίες με τον μανδύα του απαραβίαστου δικαιώματος.
Ότι όμως το δικαίωμα του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει το δικαίωμα του συμπολίτη του, τους διαφεύγει πλήρως.
Μέσα σ αυτό το πλαίσιο λοιπόν προσπαθούμε να πείσουμε ότι η απίστευτη ασχήμια που έχει σκεπάσει σαν βρωμερό σεντόνι όλες τις ελληνικές πόλεις (και χωριά) και προέρχεται από τα λεγόμενα “Γκραφίτι” δεν είναι δικαίωμα κανενός.
Αντιθέτα μάλιστα είναι κατάφωρη παραβίαση ποινικών διατάξεων και αισθητικός φασισμός.
Για άλλη μια φορά ο απροστάτευτος πολίτης είναι βορά στα σαγόνια της θρασύτητας. Ένα θράσος που έχει πειστεί πως έχει το δικαίωμα να καταπατά και να βρωμίζει την ιδιοκτησία του καθενός. Ειναι φυσικό τα αποτελέσματα του θράσους να είναι οικτρά. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η βρωμιά των “γκραφίτι” είναι προνόμιο των φτωχών περιοχών. Αν ήταν όμορφα να είμαστε σίγουροι ότι θα τα βρίσκαμε και στις γειτονιές των πλουσίων. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι απουσιάζουν σχεδόν πλήρως από την Σκανδιναβία που έχει εισέλθει σε μια ποιότητα διαβίωσης χωρίς προηγούμενο για την ανθρωπότητα ολόκληρη.
Δεν αρνούμαι ότι υπάρχουν ζωγραφιές με καλλιτεχνική αξία. Είναι όμως σταγόνα στο ωκεανό των γκραφίτι και σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να επιβάλλονται δια της βίας. Και ο ίδιος ο Γουόρχολ να μου ζητούσε να κάνει γκραφίτι στην περίφραξη του σπιτιού μου δεν θα το ήθελα. Απλούστατα δεν μου αρέσει ο Γουόρχολ και δεν μπορεί κανείς να μου τον επιβάλλει. Όποιος επιθυμεί ας τον καλέσει να κοσμεί το δικό του σπίτι.
Σ αυτό το σημείο προκύπτει ο νεοελληνικός παραλογισμός να θεωρείται υπερβολή (οι αριστεροί θα το χαρακτήριζαν φασισμό) το να ζητήσω να τιμωρηθεί το άτομο που θα λερώσει με μουτζούρες τον τοίχο μου και τον τοίχο κάθε δημόσιου κτιρίου που ουσιαστικά ανήκει και σε μένα. Παραλογισμός της συνομοταξίας στην οποία ανήκει και το άσυλο.
Η κυβέρνηση προβαίνει σε αλλαγή διατάξεων του ποινικού κώδικα που διαστράφηκε βάναυσα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προς όφελος των παραβατών και εις βάρος της πλειοψηφίας των επικατάρατων “νοικοκυρέων”.
Είναι μεγάλη ευκαιρία να προστεθούν διατάξεις για τους παραβάτες που βρωμίζουν δημόσια και ιδιωτικά κτίρια με μουτζούρες και να θεμελιωθεί ειδική ποινικά αξιόποινη πράξη.
Συγκεκριμένα, δεν αρκούν οι κοινές διατάξεις περί φθοράς ξένης ιδιοκτησίας οι οποίες τιμωρούνται με κράτηση ή πρόστιμο Ούτε και οι ιδιοκτήτες επιθυμούν εμπλοκή των στην πλειοψηφία τους νεαρών δραστών με αυτόφωρες διαδικασίες ή επιβολές ποινικών ποινών.
Η μόνη περίπτωση στην οποία η τιμωρία των δραστών μπορεί να είναι επωφελής και για τα δύο μέρη είναι η κοινωνική εργασία. Πρέπει λοιπόν να οριστεί ως ποινή η καταδίκη του δράστη στα έξοδα αποκατάστασης της ζημίας και η προσωπική του εργασία στις εργασίες αποκατάστασης π.χ. βάψιμο. Μόνο τότε θα υπάρχει δημιουργία κοινωνικής συνείδησης στον δράστη για τη ζημία που προξένησε ενώ την ίδια στιγμή η ποινή θα έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα.
Αυτή η τροποποίηση στην περιγραφή και στην ποινή του συγκεκριμένου αδικήματος μπορεί να αλλάξει με ανέξοδο τρόπο την εικόνα των ελληνικών πόλεων και ταυτόχρονα να αποτελέσει μάθημα για μια κακομαθημένη τάξη ανθρώπων που θεωρεί ότι ο νόμος είναι κουρελόχαρτο που υποχωρεί μπροστά στα πιστεύω ή τα θέλω τους.. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια να τηρηθεί ο νόμος και να γίνουν συλλήψεις.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα μέτωπα για τη νέα κυβέρνηση είναι πολλά και το συγκεκριμένο ζήτημα δεν φαντάζει σημαντικό. Η αποκατάσταση όμως της αισθητικής και της καθαριότητας των πόλεων μπορεί να έχει απίστευτα σημαντικό ψυχολογικό αποτύπωμα στους πολίτες που διψούν για τάξη και κανονικότητα.
Άλλωστε με αυτόν τον γνώμονα ψήφισαν στις τελευταίες και θα ξαναψηφίσουν στις επόμενες εκλογές.
Σχόλια