Υπάρχουν σήμερα τα Τριάκοντα αργύρια;
Πρώτον:
Πού βρίσκονται σήμερα τα τριάκοντα αργύρια; Δεύτερον: Είναι αυθεντικό
το κείμενο της καταδικαστικής αποφάσεως του Ποντίου Πιλάτου, του οποίου η
καταγωγή ήταν ελληνική και όχι ρωμαϊκή; Και αν ναι, προς τι η
αποενοχοποίηση του Ιούδα, σύμφωνα με παλιότερα δημοσιεύματα εφημερίδων;
Ο
Ιούδας πρόδωσε τον Κύριό Του για 30 αργύρια΄ τα νομίσματα εδώ
φωτίζονται με ένα λυχνάρι λαδιού. (Βλέπε: «Το Εκπληκτικό Εγχειρίδιο της
Βίβλου», Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα 1993, σελίδα 511).
Μεγάλη
Πέμπτη σήμερα και η μνήμη όλων των ανθρώπων, που πιστεύουν στον Χριστό
(«και αυτόν εσταυρωμένον», όπως έλεγε ο Απόστολος Παύλος), θυμήθηκα πως
όταν έγραψα το βιβλίο «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός», μετ’
εκπλήξεως διαπίστωσα το ιερόν πάθος των αναγνωστών για κάθε τι πού έχει
σχέση με την ιστορικότητα του Ιησού, αλλά και την αυθεντικότητα των
κειμένων γύρω από το πρόσωπό Του.
Ένα εξ αυτών των κειμένων ήταν και η ιστορική απόφαση του Ποντίου Πιλάτου, την οποίαν –ομολογώ- βρήκα σε πολλές παραλλαγές, αλλά χάριν των αναγνωστών θα την καταχωρίσω στο σημερινό μας άρθρο, αφού, μεταξύ άλλων, λέει τα εξής:
«Εγώ ο Πόντιος Πιλάτος ηγεμών του των Ρωμαίων αυτοκράτορος εν Ιουδαία, επί του Πραιτωρίου του εν Ιερουσαλήμοις, κρίνω και κατακρίνω και καταδικάζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησούν, τον λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, Γαλιλαίον την πατρίδα, άνθρωπον στασιαστήν κατά του νόμου του Μωσαϊκού και του μεγαλοπρεπούς βασιλέως των Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος. Διότι, συναθροίσας αυτός πλήθος πλουσίων και πενήτων, δεν έπαυσε να διαγείρη ταραχάς εν Ιουδαία, ποιών εαυτόν υιόν του Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ απειλών να καταλύση τον ναόν των Ιουδαίων, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος, και τολμήσας να εισέλθη θριαμβευτικώς εις την Ιερουσαλήμ μετά πλείστου όχλου, ως αν ήτο βασιλεύς. Δια τούτο διατάσσω τον υπ’ εμέ πρώτον εκατόνταρχον Κόντον Κορνήλιον να περιαγάγη τον Ιησούν δημόσια δεδεμένον μεμαστιγωμένον, ενδεδυμένον πορφυράν, εστεφανωμένον ακανθίνω στεφάνω και βαστάζοντα επ’ ώμων τον ίδιον σταυρόν, και είτα εξελθών δια της νυν καλουμένης Αντωνιακής Πύλης, να απαγάγη αυτόν επί τον τόπον της εκτελέσεως τον καλούμενον Γολγοθά, και να σταυρώση αυτόν εκεί μετά δύο ληστών καταδίκων. Κελεύω δε το σώμα να μείνη επί του σταυρού εις θεωρίαν και παραδειγματισμόν πάντων των κακοποιών, και να τεθή επιγραφή επί του σταυρού δηλούσα την αιτίαν της καταδίκης και γεγραμμένη Εβραϊστί, Ελληνιστί και Ρωμαϊστί.
Εγένετο τω 17 έτει της βασιλείας Τιβερίου Καίσαρος.
Ένα εξ αυτών των κειμένων ήταν και η ιστορική απόφαση του Ποντίου Πιλάτου, την οποίαν –ομολογώ- βρήκα σε πολλές παραλλαγές, αλλά χάριν των αναγνωστών θα την καταχωρίσω στο σημερινό μας άρθρο, αφού, μεταξύ άλλων, λέει τα εξής:
«Εγώ ο Πόντιος Πιλάτος ηγεμών του των Ρωμαίων αυτοκράτορος εν Ιουδαία, επί του Πραιτωρίου του εν Ιερουσαλήμοις, κρίνω και κατακρίνω και καταδικάζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησούν, τον λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, Γαλιλαίον την πατρίδα, άνθρωπον στασιαστήν κατά του νόμου του Μωσαϊκού και του μεγαλοπρεπούς βασιλέως των Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος. Διότι, συναθροίσας αυτός πλήθος πλουσίων και πενήτων, δεν έπαυσε να διαγείρη ταραχάς εν Ιουδαία, ποιών εαυτόν υιόν του Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ απειλών να καταλύση τον ναόν των Ιουδαίων, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος, και τολμήσας να εισέλθη θριαμβευτικώς εις την Ιερουσαλήμ μετά πλείστου όχλου, ως αν ήτο βασιλεύς. Δια τούτο διατάσσω τον υπ’ εμέ πρώτον εκατόνταρχον Κόντον Κορνήλιον να περιαγάγη τον Ιησούν δημόσια δεδεμένον μεμαστιγωμένον, ενδεδυμένον πορφυράν, εστεφανωμένον ακανθίνω στεφάνω και βαστάζοντα επ’ ώμων τον ίδιον σταυρόν, και είτα εξελθών δια της νυν καλουμένης Αντωνιακής Πύλης, να απαγάγη αυτόν επί τον τόπον της εκτελέσεως τον καλούμενον Γολγοθά, και να σταυρώση αυτόν εκεί μετά δύο ληστών καταδίκων. Κελεύω δε το σώμα να μείνη επί του σταυρού εις θεωρίαν και παραδειγματισμόν πάντων των κακοποιών, και να τεθή επιγραφή επί του σταυρού δηλούσα την αιτίαν της καταδίκης και γεγραμμένη Εβραϊστί, Ελληνιστί και Ρωμαϊστί.
Εγένετο τω 17 έτει της βασιλείας Τιβερίου Καίσαρος.
ΙΟΥΣΟΥΑ ΝΑΖΟΑΡ ΜΕΛΕΧ ΓΕΟΥΔΑ
(Εβραϊστί)
ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ
(Ελληνιστί)
JESUS NAZORAEUS REX IOUDAEORUM
(Ρωμαϊστί)»
(Εβραϊστί)
ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ
(Ελληνιστί)
JESUS NAZORAEUS REX IOUDAEORUM
(Ρωμαϊστί)»
Χάριν
της ιστορικής αλήθειας θα πρέπει να πω ότι το παραπάνω κείμενο είναι
δημοσιευμένο στο βιβλίο του ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ Επισκόπου Κορίνθου:
«ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ» (Με 3000 ερμηνευτικούς και ιστορικούς
υπομνηματισμού»), του Εκδοτικού Οίκου «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ», στην Αθήνα.
Η ΑΠΟΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ!..
Εκείνο,
όμως, που μου προξένησε μεγάλη εντύπωση είναι ένα περίεργο δημοσίευμα
της εφημερίδας «Το Βήμα» της Τρίτης 14 Μαρτίου 2006, το οποίο βάζει σε
μεγάλους προβληματισμούς. Ας το διαβάσουμε:
«ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Στις 6 Απριλίου, δέκα ημέρες πριν από το Πάσχα των Καθολικών και 17 ημέρες πριν από το Ορθόδοξο Πάσχα, αναμένεται να εκδοθεί, εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων, στην Ουάσιγκτον το «Κατά Ιούδαν Ευαγγέλιον». Πρόκειται για ένα απόκρυφο κείμενο, συγγραφέας του οποίου θεωρείται από ορισμένους ότι είναι ο Ιούδas ο Ισκαριώτης- ο μαθητής που πρόδωσε τον Ιησού στους Ρωμαίους στρατιώτες τη νύχτα της Γεθσημανής.
Αν και γραμμένο στην κοπτική γλώσσα πάνω σε πάπυρο ο οποίος χρονολογείται από τον 4ο αιώνα, το έγγραφο πιστεύεται ότι αποτελεί μετάφραση αρχαίου ελληνικού κειμένου το οποίο εγράφη το 187 μ.Χ. Αποκαλύφθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70 μέσα σε αρχαίο ασβεστολιθικό αιγυπτιακό τάφο για να αλλάξει πολλές φορές χέρια. Σημερινός ιδιοκτήτης του είναι, από το 2002, το ελβετικό ίδρυμα τεχνών Maecenas Foundation, το οποίο πούλησε τα πνευματικά δικαιώματα στο περιοδικό «National Geographic» που ανέλαβε και την έκδοσή του.
Η αυθεντικότητα του εγγράφου είναι, σύμφωνα με τις εξετάσεις που έχουν διεξαχθεί, αδιαμφισβήτητη. Ωστόσο έντονες επικρίσεις εγείρει η εγκυρότητα της μαρτυρίας που υποτίθεται ότι καταγράφεται στις σελίδες του. Το κείμενο παρουσιάζει τις τελευταίες ημέρες του Ιησού, μέσα όμως από τη σκοπιά του Ιούδα του Ισκαριώτη.
Αντίθετα με τα τέσσερα Ευαγγέλια, στο απόκρυφο «Κατά Ιούδαν Ευαγγέλιον» ο ομώνυμος μαθητής δεν σκιαγραφείται ως προδότης, αλλά ως ήρωας και αγαπημένος μαθητής του Ιησού. Οι διάλογοι μεταξύ Ιησού και Ιούδα δίνουν μια άλλη διάσταση στην πράξη της προδοσίας παρουσιάζοντάς την ως μέρος του θεϊκού σχεδίου για τη σωτηρία του ανθρώπου - η οποία περνάει μέσα από τη Σταύρωση. Ο Ioύδας είναι απλώς ένα «όργανο στα χέρια του Θεού».
Τόσο η θέση του «Ευαγγελίου» όσο και η ημερομηνία έκδοσής του - λίγες ημέρες πριν από το Πάσχα - έχουν προκαλέσει την οργή εκκλησιαστικών παραγόντων. Αν και το Βατικανό δεν έχει εκφράσει επίσημη άποψη επί του θέματος, η Επιτροπή Ιστορικών Επιστημών με επικεφαλής τον Επίσκοπο Βάλτερ Μπραντμϊλερ ξεκίνησε, εφέτος τον Ιανουάριο, εκστρατεία με στόχο τη διάδοση της άποψης ότι ο Ιούδας ήταν, τελικά, «εκτελεστής του φιλάνθρωπου θεϊκού σχεδίου»!
Πάντα ταύτα αν λάβουμε υπόψη μας ότι το Βατικανό 1963 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού και 1930 χρόνια μετά τον θάνατό Του, έδωσε «άφεσιν αμαρτιών» στους Ιουδαίους οι οποίοι «δεν είναι συλλογικώς υπεύθυνοι για τον θάνατον του Ιησού;, όπως τουλάχιστον διαβάζουμε μέσα στο ογκωδέστατο βιβλίο: «ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», Εκδόσεις «ΒΑΤΙΚΑΝΟ- ΚΑΚΤΟΣ» 1996, σελ. 197.
«ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Στις 6 Απριλίου, δέκα ημέρες πριν από το Πάσχα των Καθολικών και 17 ημέρες πριν από το Ορθόδοξο Πάσχα, αναμένεται να εκδοθεί, εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων, στην Ουάσιγκτον το «Κατά Ιούδαν Ευαγγέλιον». Πρόκειται για ένα απόκρυφο κείμενο, συγγραφέας του οποίου θεωρείται από ορισμένους ότι είναι ο Ιούδas ο Ισκαριώτης- ο μαθητής που πρόδωσε τον Ιησού στους Ρωμαίους στρατιώτες τη νύχτα της Γεθσημανής.
Αν και γραμμένο στην κοπτική γλώσσα πάνω σε πάπυρο ο οποίος χρονολογείται από τον 4ο αιώνα, το έγγραφο πιστεύεται ότι αποτελεί μετάφραση αρχαίου ελληνικού κειμένου το οποίο εγράφη το 187 μ.Χ. Αποκαλύφθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70 μέσα σε αρχαίο ασβεστολιθικό αιγυπτιακό τάφο για να αλλάξει πολλές φορές χέρια. Σημερινός ιδιοκτήτης του είναι, από το 2002, το ελβετικό ίδρυμα τεχνών Maecenas Foundation, το οποίο πούλησε τα πνευματικά δικαιώματα στο περιοδικό «National Geographic» που ανέλαβε και την έκδοσή του.
Η αυθεντικότητα του εγγράφου είναι, σύμφωνα με τις εξετάσεις που έχουν διεξαχθεί, αδιαμφισβήτητη. Ωστόσο έντονες επικρίσεις εγείρει η εγκυρότητα της μαρτυρίας που υποτίθεται ότι καταγράφεται στις σελίδες του. Το κείμενο παρουσιάζει τις τελευταίες ημέρες του Ιησού, μέσα όμως από τη σκοπιά του Ιούδα του Ισκαριώτη.
Αντίθετα με τα τέσσερα Ευαγγέλια, στο απόκρυφο «Κατά Ιούδαν Ευαγγέλιον» ο ομώνυμος μαθητής δεν σκιαγραφείται ως προδότης, αλλά ως ήρωας και αγαπημένος μαθητής του Ιησού. Οι διάλογοι μεταξύ Ιησού και Ιούδα δίνουν μια άλλη διάσταση στην πράξη της προδοσίας παρουσιάζοντάς την ως μέρος του θεϊκού σχεδίου για τη σωτηρία του ανθρώπου - η οποία περνάει μέσα από τη Σταύρωση. Ο Ioύδας είναι απλώς ένα «όργανο στα χέρια του Θεού».
Τόσο η θέση του «Ευαγγελίου» όσο και η ημερομηνία έκδοσής του - λίγες ημέρες πριν από το Πάσχα - έχουν προκαλέσει την οργή εκκλησιαστικών παραγόντων. Αν και το Βατικανό δεν έχει εκφράσει επίσημη άποψη επί του θέματος, η Επιτροπή Ιστορικών Επιστημών με επικεφαλής τον Επίσκοπο Βάλτερ Μπραντμϊλερ ξεκίνησε, εφέτος τον Ιανουάριο, εκστρατεία με στόχο τη διάδοση της άποψης ότι ο Ιούδας ήταν, τελικά, «εκτελεστής του φιλάνθρωπου θεϊκού σχεδίου»!
Πάντα ταύτα αν λάβουμε υπόψη μας ότι το Βατικανό 1963 χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού και 1930 χρόνια μετά τον θάνατό Του, έδωσε «άφεσιν αμαρτιών» στους Ιουδαίους οι οποίοι «δεν είναι συλλογικώς υπεύθυνοι για τον θάνατον του Ιησού;, όπως τουλάχιστον διαβάζουμε μέσα στο ογκωδέστατο βιβλίο: «ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», Εκδόσεις «ΒΑΤΙΚΑΝΟ- ΚΑΚΤΟΣ» 1996, σελ. 197.
Να
μη λησμονήσουμε να πούμε, ότι για το παραπάνω "Ευαγγέλιο του Ιούδα", ο
γράφων έχει δώσει τις δέουσες απαντήσεις σε σχετικά άρθρα που έχουν
δημοσιευθεί σ' εφημερίδες, στο διαδίκτυο και -κυρίως- στο βιβλίο μας: "Το Χειρόγραφο του Ιησού" (Αθήνα 2007).
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΙΟΥΔΑΣ;
Για
όσους δεν γνωρίζουν, να θυμίσουμε ότι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν ένας
από τους δώδεκα μαθητές του Ιησού, o οποίος, κατά την ευαγγελική
αφήγηση, πρόδωσε τον διδάσκαλό του παραδίδοντάς τον στους ιερείς του
Ναού για 30 αργύρια. Μετανοώντας όμως για την πράξη του επέστρεψε τα
χρήματα και απαγχονίστηκε (1)
Στον Ιούδα είχε ανατεθεί η διαχείριση του ταμείου της αποστολικής κοινότητας.
Όταν η Μαρία έπλυνε με πολύτιμο μύρο τα πόδια του Ιησού στη Βηθανία, την επέκρινε λέγοντας ότι τα χρήματα που δόθηκαν γι’ αυτό μπορούσαν να διατεθούν στους φτωχούς.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, που αναφέρει το επεισόδιο, τον κατηγορεί ότι έκλεβε τα χρήματα του κοινού ταμείου.
Στο Ευαγγέλιο δίνεται μία θρησκευτική εξήγηση για την προδοσία του με τη φράση «εισήλθε δε ο σατανάς εις Ιούδαν τον επικαλούμενον Ισκαριώτην» (2), που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία όψη της σύγκρουσης μεταξύ Ιησού και Σατανά.
Σε άλλο μάλιστα σημείο αναφέρεται ότι «ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν» (3), υποδηλώνοντας ότι η προδοσία του Iούδα αποτελούσε μέρος των θείων σχεδίων, που εκμεταλλεύθηκαν οι αποενοχοποιητές του Ιούδα και προβάλλουν πλέον καινοφανείς θεωρίες!
Στον Ιούδα είχε ανατεθεί η διαχείριση του ταμείου της αποστολικής κοινότητας.
Όταν η Μαρία έπλυνε με πολύτιμο μύρο τα πόδια του Ιησού στη Βηθανία, την επέκρινε λέγοντας ότι τα χρήματα που δόθηκαν γι’ αυτό μπορούσαν να διατεθούν στους φτωχούς.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, που αναφέρει το επεισόδιο, τον κατηγορεί ότι έκλεβε τα χρήματα του κοινού ταμείου.
Στο Ευαγγέλιο δίνεται μία θρησκευτική εξήγηση για την προδοσία του με τη φράση «εισήλθε δε ο σατανάς εις Ιούδαν τον επικαλούμενον Ισκαριώτην» (2), που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία όψη της σύγκρουσης μεταξύ Ιησού και Σατανά.
Σε άλλο μάλιστα σημείο αναφέρεται ότι «ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν» (3), υποδηλώνοντας ότι η προδοσία του Iούδα αποτελούσε μέρος των θείων σχεδίων, που εκμεταλλεύθηκαν οι αποενοχοποιητές του Ιούδα και προβάλλουν πλέον καινοφανείς θεωρίες!
ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ;
Άλλη μία αποκάλυψη που κάνει το βιβλίο μας «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός -Χριστιανισμός» είναι και η -μετ’ επιφυλάξεως- πληροφορία, ότι ότι βρέθηκαν τα τριάκοντα αργύρια* του Ιούδα σε ένα αγγείο και τα οποία μάλιστα οι ειδικοί τα φωτίζουν με ένα λυχνάρι λαδιού, όπως δείχνει μία φωτογραφία που βρίσκουμε μέσα στο «Εκπληκτικό Εγχειρίδιο της Βίβλου»!..(4)
Η αναφορά των τριάκοντα αργυρίων γίνεται μέσα στα Ευαγγέλιο, όπως για παράδειγμα του Ματθαίου, όπου διαβάζουμε ότι:
«Τότε πορευθείς είς των δώδεκα, ο λεγόμενος Ιούδας Ισκαριώτης, προς τους αρχιερείς είπε τι θέλετέ μοι δούναι, και εγώ υμίν παραδώσω αυτόν; Οι δε έστησαν αυτώ τριάκοντα αργύρια. Και από τότε εζήτει ευκαιρίαν ίνα αυτόν παραδώ» ( Ματθ. 26, 14-16)
Άλλη μία αποκάλυψη που κάνει το βιβλίο μας «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός -Χριστιανισμός» είναι και η -μετ’ επιφυλάξεως- πληροφορία, ότι ότι βρέθηκαν τα τριάκοντα αργύρια* του Ιούδα σε ένα αγγείο και τα οποία μάλιστα οι ειδικοί τα φωτίζουν με ένα λυχνάρι λαδιού, όπως δείχνει μία φωτογραφία που βρίσκουμε μέσα στο «Εκπληκτικό Εγχειρίδιο της Βίβλου»!..(4)
Η αναφορά των τριάκοντα αργυρίων γίνεται μέσα στα Ευαγγέλιο, όπως για παράδειγμα του Ματθαίου, όπου διαβάζουμε ότι:
«Τότε πορευθείς είς των δώδεκα, ο λεγόμενος Ιούδας Ισκαριώτης, προς τους αρχιερείς είπε τι θέλετέ μοι δούναι, και εγώ υμίν παραδώσω αυτόν; Οι δε έστησαν αυτώ τριάκοντα αργύρια. Και από τότε εζήτει ευκαιρίαν ίνα αυτόν παραδώ» ( Ματθ. 26, 14-16)
ΙΟΥΔΑΣ: Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ
Για
να κάνουμε μία ιστορική αναδρομή, ο Ιούδας, σύμφωνα με την Παλαιά
Διαθήκη, είναι ο τέταρτος γιος του Ιακώβ και της Λείας, επώνυμος ήρωας
της ομώνυμης φυλής. Στον Iούδα όφειλε τη σωτηρία του από την οργή των
αδελφών του ο Ιωσήφ και σε αυτόν o Ιακώβ εμπιστεύθηκε τον Βενιαμίν κατά
το ταξίδι στην Αίγυπτο για την προμήθεια σιταριού. Το πρωτείο του
επιβεβαιώθηκε από τον Ιακώβ την ώρα που πέθαινε (5).
Η φυλή του Ιούδα, η οποία ήταν η πιο πολυάριθμη, πήρε τον σπουδαιότερο κλήρο κατά τη διανομή της Γης της Επαγγελίας. Μετά τη διαίρεση του σολομώντειου βασιλείου αποτέλεσε, μαζί με το βασίλειο του Βενιαμίν, το βασίλειο του Νότου. Η μνήμη του τιμάται την Κυριακή των προπατόρων.
Η φυλή του Ιούδα, η οποία ήταν η πιο πολυάριθμη, πήρε τον σπουδαιότερο κλήρο κατά τη διανομή της Γης της Επαγγελίας. Μετά τη διαίρεση του σολομώντειου βασιλείου αποτέλεσε, μαζί με το βασίλειο του Βενιαμίν, το βασίλειο του Νότου. Η μνήμη του τιμάται την Κυριακή των προπατόρων.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Ματθαίος κζ’.
2. Λουκάς κβ’ 3, Ιωάννης στ’ 70-71.
3. Λουκάς κδ’ 26.
4. Είναι η δεύτερη εικόνα του άρθρου μας. (Βλέπε: «Το Εκπληκτικό Εγχειρίδιο της Βίβλου», Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα 1993, σελίδα 511)
5. Γένεσις, μθ’ 8-12.
* Αργύριο
(Γένεση 20:16, 37:28, Ματθαίος 26:15, 27:3-9, Μάρκος 14:11, Πράξεις 3:6, 7:16, 20:33, Α' Πέτρου 1:18)
Αργυρή μονάδα νομίσματος. Η πρώτη αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται στην περίπτωση όπου ο Αβιμέλεχ έδωσε χίλια αργύρια στον Αβραάμ (Γένεση 20:16). Αργότερα η Μαδιανίτες πούλησαν τον Ιωσήφ στους Ισμαηλίτες, για 20 αργύρια (Γένεση 37:28). Στην Καινή Διαθήκη συναντάμε αρκετές αναφορές. Ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού για 30 αργύρια.,http://www.sakketosaggelos.gr
2. Λουκάς κβ’ 3, Ιωάννης στ’ 70-71.
3. Λουκάς κδ’ 26.
4. Είναι η δεύτερη εικόνα του άρθρου μας. (Βλέπε: «Το Εκπληκτικό Εγχειρίδιο της Βίβλου», Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα 1993, σελίδα 511)
5. Γένεσις, μθ’ 8-12.
* Αργύριο
(Γένεση 20:16, 37:28, Ματθαίος 26:15, 27:3-9, Μάρκος 14:11, Πράξεις 3:6, 7:16, 20:33, Α' Πέτρου 1:18)
Αργυρή μονάδα νομίσματος. Η πρώτη αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται στην περίπτωση όπου ο Αβιμέλεχ έδωσε χίλια αργύρια στον Αβραάμ (Γένεση 20:16). Αργότερα η Μαδιανίτες πούλησαν τον Ιωσήφ στους Ισμαηλίτες, για 20 αργύρια (Γένεση 37:28). Στην Καινή Διαθήκη συναντάμε αρκετές αναφορές. Ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού για 30 αργύρια.,http://www.sakketosaggelos.gr
Σχόλια