«Τούς κατάστρεψαν οι Ευρωπαίγοι τούς δυστυχείς Έλληνες…»

του Στέλιου Παπαθεμελή*

Κάποιος της Επιτροπής «Ελλάδα ‘ 21» (χωριό και μη όνομα) είχε το απροσμέτρητο θράσος να αναμετρηθεί με το πνευματικό και πολιτικό ανάστημα τού θεμελιωτή τού νεώτερου Ελληνικού κράτους και πρώτου Κυβερνήτη του Ιωάννη Καποδίστρια και να του απονείμει τον τίτλο τού …δικτάτορα (sic!).
Θα περίμενε κανείς η «Επιτροπή» να αποδοκιμάσει την ενέργεια τού μέλους της. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Θα περίμενε πάντως να αντιδράσει η Κυβέρνηση, η οποία όμως τήρησε σιγήν ιχθύος.
Κυβέρνηση και Επιτροπή, η δεύτερη κατ΄ εικόνα και ομοίωση τής πρώτης είναι βαθύτατα εθνικά εκτεθειμένες για το ατόπημα. Συμμεριζόμαστε την πρόταση της πρώην Πρυτάνεως Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη: Οργανώσεις και κινήματα πολιτών να εξεγερθούν και να οργανώσουν παράλληλες γιορτές για να τιμηθεί όπως της αξίζει η μνήμη των Ηρώων τής Εθνεγερσίας τού ΄21.

Πριν την Ναυμαχία τού Ναυαρίνου ο Καποδίστριας χαρακτήρισε με πλεονάζοντα ρεαλισμό την Συνθήκη τού  Λονδίνου(24/6-6/7/1827), πράξη στην οποία «εκάστη των τριών Δυνάμεων απέβλεψεν προς το ίδιον αυτής συμφέρον, ουδεμία δε εις το της Ελλάδος». Και από την συνομιλία Εστερχάζι –  Καποδίστρια η δήλωση τού Έλληνα: «Απηλλάγην τής ρωσικής υπηρεσίας και εδήλωσα εις τον Τσάρον ότι ουδέποτε θα στήσω εις την Ελλάδα την ρωσικήν σημαίαν».(περισσότερα στην Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος τού Σ. Μαρκεζίνη, τ.1, σ. 37 επ.).
Επ’ ευκαιρία επαναφέρουμε παλαιότερη πρότασή μας στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης:
Η οδός με την οποίαν «τιμάται», τρόπος τού λέγειν, ο Ιωάννης Καποδίστριας στη συμπρωτεύουσα είναι ένας δευτερεύων δρομίσκος  μήκους 57 μόλις μέτρων, πίσω ακριβώς από την Ίωνος Δραγούμη.
Αξίζει ο γενναίος και έντιμος κυβερνήτης μια διαφορετική μεταχείριση. Μια οδός ή μια πλατεία αντάξια τού ονόματός του!
Ο Μακρυγιάννης, ντόμπρα και σταράτα πάντοτε, σχολίαζε: «Τους κατάτρεξαν οι Ευρωπαίγοι τους δυστυχείς Έλληνες. Εις τις πρώτες χρονιές εφόδιαζαν τα κάστρα των Τούρκων· τους κατάτρεχαν και τους κατατρέχουν ολοένα διά να μην υπάρξουν. Η Αγγλία τούς θέλει να τους κάμη Άγγλους με την δικαιοσύνην την αγγλική, καθώς οι Μαλτέζοι ξυπόλυτους και νηστικούς, οι Γάλλοι Γάλλους, οι Ρούσσοι Ρούσσους κι’ ο Μετερνίκ της Αούστριας Αουστριακούς – κι’ όποιος τους φάγει από τους τέσσερους»(Απομνημονεύματα, τ.Β’, σ.53).
Οι Έλληνες παραμένουμε και σήμερα αλυσσοδεμένοι στα αισχρά και βάρβαρα μνημόνια. Οι Κυβερνήσεις μας αλλάζουν, αλλά τα μνημόνια ζουν και βασιλεύουν και την Ελλάδα κυριεύουν και φυσικά αυτά καθορίζουν τις πολιτικές. Έχει δίκιο η κα Δελιβάνη που αναρωτιέται:
«Πώς είναι δυνατόν η όποια ελληνική (ή και ευρωπαϊκή) κυβέρνηση να εκλέγεται με βάση το, θα έλεγα,  κλασικό αυτό κριτήριο, όταν το σύνολο σχεδόν της μακροοικονομικής τής πολιτικής, είτε έχει ετικέτα προς αριστερά ή προς δεξιά, τής υπαγορεύεται από το διευθυντήριο τής Ε.Ε; Συνεπώς, αυτό το κριτήριο είναι ανενεργό μετά την είσοδό μας στην Ε.Ε., και ακόμη περισσότερο την ένταξή μας στην Ευρωζώνη».
Σχεδιάζεται στη Γαλλία μια «ψηφιακή επιτήρηση» με όνομα Stop covid, βγαλμένο από τις σελίδες τού γνωστού οργουελικού εκρηκτικού μυθιστορήματος «1984».
Όπως όμως σωστά υποστηρίζει ο Jean – Baptiste Soufron, πρώην γραμματεύς τού Εθνικού Συμβουλίου Υπολογιστικών Συστημάτων, «είναι απολύτως απαραίτητο να απορριφθεί αυτό το σχέδιο ανεξάρτητα από την κυβέρνηση που το προωθεί και ανεξάρτητα από τις εγγυήσεις.
Εάν είναι χρήσιμο, πολλές εταιρείες ή κοινοπραξίες είναι έτοιμες να αναπτύξουν πιο αποτελεσματικά λειτουργικές λύσεις χρησιμοποιώντας ανοικτά πρότυπα, ένα βασικό κώδικα διαθέσιμο υπό τη μορφή ελεύθερου λογισμικού και με επίπεδα εγγύησης που θα τα βάλουν σε περίπτωση που είναι αναγκαίο.  Εάν δεν είναι χρήσιμο απειλούνται όχι μόνο οι εγγυήσεις που προσφέρει ο γενικός κανονισμός για την προστασία των δεδομένων (GDPR), αλλά και η πρώτη παράγραφος τού άρθρου 1 της Διακήρυξης των δικαιωμάτων τού ανθρώπου και τού πολίτη, που αναφέρει επίσημα: “τα άτομα γεννιούνται ελεύθερα και ίσα ενώπιον τού νόμου”»(μφρ. Ε.Νιάνιος).

https://www.anixneuseis.gr/