Η ηρεμία πριν τη θύελλα… Είναι η Τουρκία «σκύλος που γαυγίζει» ή μία πραγματική απειλή;

Η επανάληψη των τουρκικών απειλών και των εκβιαστικών δηλώσεων εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, στο ανώτατο μάλιστα επίπεδο, πρέπει να μας ανησυχεί.

«Είναι λόγος μέγιστης ανησυχίας», μου έλεγε βετεράνος διπλωμάτης, ο οποίος σε μεγάλη ηλικία πια, και με ενεργό ρόλο στα διπλωματικά δρώμενα, πρόσθεσε πως δεν θυμάται τέτοια και τόση επιθετικότητα ούτε κατά τη διάρκεια της αμερικανοκίνητης τουρκικής εισβολής εναντίον της Κύπρου, τον Ιούλιο του 1974.

Οι Τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι συναγωνίζονται και ανταγωνίζονται ποιος θα εκτοξεύσει τη χειρότερη απειλή.

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπιναλί Γιλντιρίμ με τη θρασύτητα που τον χαρακτηρίζει μίλησε για «προκλητικές δραστηριότητες στην Ανατολική Μεσόγειο» αναφερόμενος στις νόμιμες έρευνες της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσα στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη.

«Θα έχουν την απάντησή τους», απείλησε το τσιράκι του Ταγίπ Ερντογάν έχοντας δίπλα του τον παράνομο ψευτο-«πρωθυπουργό» των κατεχομένων, Τουφάν Ερχουρμάν μετά τη συνάντησή τους στην Άγκυρα.

• «Αυτές οι δραστηριότητες -συνέχισε- μπορούν να γίνουν μόνο όταν υπάρξει μια λύση μόνιμη, βιώσιμη με ένα σχήμα ενός κράτους δικοινοτικού», εννοώντας προφανώς μία φιλοτουρκική λύση, όπως αυτή που προνοούσε το ρατσιστικό σχέδιο του Κόφι Ανάν, ή οι προτάσεις του φιλότουρκου Νορβηγού Έσπεν Μπαρθ Έιντε, ο οποίος λειτουργούσε ως εντολοδόχος της Άγκυρας και της ισλαμικής κυβέρνησής της, αντί ως ανεξάρτητος μεσολαβητής του ΟΗΕ, ως όφειλε…

Ακολούθησε ένας άλλος φανατικός ισλαμιστής, ο Γιγίτ Μπουλούτ, σύμβουλος του προέδρου της Τουρκίας. Μιλώντας σε εκπομπή της τουρκικής κρατικής τηλεόρασης TRT, είπε τα εξής εξωφρενικά:

• «Όχι ο 6ος στόλος, ο 66ος στόλος να έρθει, εμάς τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει. Ας βγει, ας κοπιάσει, εμάς ούτε ο 6ος, ούτε ο 66ος στόλος, μπορεί να μας γονατίσει. Αυτό να μην το ξεχνάει κανείς. Αυτός ο λαός όταν ορθώνει το ανάστημά του, και το έχει κάνει ήδη, όταν λοιπόν το κάνει, καμία δύναμη, ούτε και παγκόσμια δεν μπορεί να τον λυγίσει. Και το λέω ως κομμάτι του τουρκικού λαού και ως κομμάτι του ισλαμικού έθνους”.

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τις δηλώσεις του κ. Γιλντιρίμ και του κ. Μπουλούτ ως παραλήρημα και να τελειώναμε. Ή ως κουβέντες παραφρόνων που δεν έχουν μέτρο. Ακόμα και ως κουβέντες που τις παίρνει ο άνεμος…

Δεν έχουν έτσι τα πράγματα και πρέπει να τις αναλύσουμε με ψυχραιμία, ως πραγματικές απειλές, τις οποίες οι Τούρκοι αξιωματούχοι εννοούν μέχρι και το τελευταίο γράμμα.

Η Τουρκία έχει σχέδιο και δεν πρέπει να βαυκαλιζόμαστε με θεωρίες όπως να μην φοβόμαστε τον σκύλο που γαυγίζει και τα τοιαύτα. Σε τούτη την περίπτωση, οι Τούρκοι και γαυγίζουν και πρέπει να τους δίνουμε σημασία, διότι οι δηλώσεις τους έχουν μία σταθερότητα ως προς τις απειλές και δείχνουν να κτίζουν πάνω σε μία τακτική εκφοβισμού.

Ποιος ανέμενε, π.χ., ότι οι Ιταλοί θα υποχωρούσαν και θα αποχωρούσαν μόλις εμφανίστηκαν τα τουρκικά πλοία στην κυπριακή ΑΟΖ; Δεν λέω… Η Ιταλία δεν είναι καμιά υπερδύναμη. Αλλά δεν σεβάστηκε τις συμφωνίες που υπέγραψε και έδειξε πως είναι μία ασήμαντη χώρα.

Οπότε, ο καθένας δικαιούται να εκφράζει φόβους ότι η επιθετικότητα της Τουρκίας θα μπορούσε να ανάγκαζε σε υποχώρηση και τους Γάλλους, αλλά και τους Αμερικανούς. Όχι επειδή φοβούνται την Τουρκία, αλλά για ένα άλλο πολύ σημαντικό λόγο: Γνωρίζουν πως ο Ταγίπ Ερντογάν είναι απρόβλεπτος και επικίνδυνος. Δεν του κοστίζει να επιτεθεί, και το πιστεύω ειλικρινά.

Όμως, και επειδή οι Αμερικανοί της ExxonMobil, δεν υποχώρησαν σε κανένα μέρος του πλανήτη όταν βρέθηκαν ενώπιον απειλών, τείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα, διαβάζοντας και τις σχετικές ανακοινώσεις, ότι αντί να συγκρουστούν στη Συρία οι τουρκικές και οι αμερικανικές δυνάμεις, αυτό θα μπορούσε να συμβεί στην κυπριακή ΑΟΖ.

Θα έχει ενδιαφέρον, λοιπόν, το σκηνικό εάν οι Τούρκοι και οι Αμερικανοί βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να προστατεύσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα στη Μεσόγειο. Αντιλαμβάνομαι πως ο ενεργειακός κολοσσός ExxonMobil δεν θα αλλάξει τα σχέδια του, και θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του, όπως προβλέπονται από τη συμφωνία με την Κυπριακή Δημοκρατία. Και καταλαβαίνω επίσης ότι αυτό θα το πράξει με κάθε θυσία.

Σίγουρα ακούγονται όμορφα στ’ αυτιά μας αυτά τα λόγια. Από την άλλη, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι και οι Τούρκοι θα υλοποιήσουν τις απειλές τους…

Με τα παραπάνω δεδομένα -και παραφράζοντας τις φράσεις κλισέ που χρησιμοποιούσαν οι παλιοί συνάδελφοι- θα μπορούσα να γράψω ότι τα τύμπανα πολέμου κτυπούν στη Μεσόγειο. Διότι οι Αμερικανοί δεν έχουν να δείξουν συμπεριφορές δειλίας, ούτε ποτέ οπισθοχώρησαν, όποιος και αν βρισκόταν απέναντι τους.

Είναι μία κουβέντα τα λόγια, και άλλη κουβέντα οι πράξεις. Η Αμερική διαθέτει ένα ριψοκίνδυνο Πρόεδρο, τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα υποχωρήσει μπροστά στις απειλές του Ερντογάν και των «κλώνων» του. Τείνω περισσότερο να αποδεχθώ την άποψη αρκετών στην Αμερική, πως ο Αμερικανός πλανητάρχης επέδειξε μεγάλη υπομονή στις ανάρμοστες αντιαμερικανικές πράξεις του προέδρου της Τουρκίας -και αυτή είναι μία πρωτόγνωρη συμπεριφορά για τον κ. Τραμπ, ο οποίος μας έχει συνηθίσει να μην σηκώνει μυίγα στο σπαθί του.

Τι θα συμβεί όταν βρεθούν αντιμέτωπα τα πλοία της αμερικανικής εταιρείας με τα πολεμικά καράβια των Τούρκων ένας Θεός ξέρει. Αισθάνομαι, πάντως, πως χαμένοι δεν θα είναι οι Αμερικανοί…

Πηγή: hellasjournal.com