Τουρκικές βάσεις στη Λιβύη και αλλαχού. Πέφτουμε από τα σύννεφα;
Η κατασκευή τουρκικών αεροναυτικών βάσεων στη Λιβύη και αλλαχού είχε σχεδιαστεί στα τέλη του προηγούμενου αιώνα ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου δημιουργίας “προπομπών” σε πρώην εδάφη της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σε συνδυασμό πάντοτε με την υλοποίηση συγκεκριμένων εξοπλιστικών (αεροπλανοφόρα, αυτοκινούμενα αντιαεροπορικά, αυτοκινούμενα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, κλπ) που θα ήταν τουρκικής κατασκευής άρα δεν θα περιορίζονταν η χρήση τους από διάφορα εμπάργκο και θα χαρακτηρίζονταν από το mobility (κινητικότητα – ευκόλως μεταφερόμενα) και το network-centric warfare (λειτουργία σε δικτυοκεντρικά μοντέλα).
Χαρακτηριστικοί οι χάρτες που κυκλοφορούσαν ευρέως την εποχή εκείνη, όπως ο πιο πάνω, στον οποίο απεικονίζονται οι τουρκικές βλέψεις. Η νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία θα έπρεπε να μπορεί να ελέγχει κάποια από τα σημαντικότερα choke points του πλανήτη Δαρδανέλια – Σουέζ – Κόλπος του Άντεν – Στενά του Ορμούζ, καθώς επίσης μέσω της διείσδυσής της στα κράτη των οποίων τα ονόματα λήγουν σε -σταν (ευτυχώς άφησαν εκτός τον Stan Antipariotis) να ελέγξουν ΚΑΙ τις χερσαίες οδεύσεις του νέου BRI !!! Κι αν κάποιος αναρωτιέται για τη θαλάσσια περιοχή που προορίζονταν να πλέει το Anadolu, καλά θα κάνει να εστιάσει στη γραμμή που ενώνει τη Σομαλία με το Πακιστάν.
Λιβύη:
Η παρουσία της Τουρκίας, ιχνηλατείται από το 2001 μέσω οικονομικών δραστηριοτήτων (κυρίως μέσω κατασκευαστικών εταιρειών και εταιρειών ενέργειας). Από το 2018 όμως και έπειτα η στρατιωτική – παραστρατιωτική (Sadat) παρουσία της άρχισε να γιγαντώνεται. Χαρακτηριστικές οι αναφορές των παρατηρητών του ΟΗΕ για το 2019, 2021 που με στοιχεία απεδείκνυαν πως το δυτικό κομμάτι της Λιβύης είχε μετατραπεί σε στρατιωτικοποιημένη τουρκική ζώνη. Εντάθηκε δε, μετά την υπογραφή των δύο MoUs (μνημονίων συνεργασίας) τον Νοέμβριο του 2019.
Ας δούμε ορισμένες σημαντικές φωτογραφίες:
Η αεροπορική βάση της Al-Watiya προγραμματίσθηκε να αναβαθμιστεί (αρχικά χρησιμοποιήθηκε το διεθνές αεροδρόμιο της Τριπόλεως) προκειμένου από αυτήν να επιχειρούν αεροσκάφη (ΑΦ) F-16, F-35 (που επρόκειτο να παραληφθούν από την ΤΗΚ) , αλλά και μεταγωγικά τύπου Α-400 και C-17.
Τα τουρκικά σχέδια περιλάμβαναν και αναβάθμιση της ναυτικής βάσεως της Μισράτα, προκειμένου εκεί να ελλιμενίζονται κύριες μονάδες επιφανείας αλλά και υποβρύχια του TDK. Πλήρης δηλαδή στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδος (σε συνδυασμό με τη βάση στον Αυλώνα).
Πάνω:Παράρτημα από τις αναφορές των παρατηρητών του ΟΗΕ που περιγράφει κάποια από τα οπλικά συστήματα που απέστειλε η Τουρκία στη Λιβύη, μετά την υπογραφή των Μνημονίων (MoU) (Πηγή: United Nations)
Πάνω: OSINT ανάλυση από την άφιξη των Korkut στο λιμάνι της Τρίπολης 16 Ιανουαρίου 2020.
Πάνω: Συνδυασμός OSINT και εμπιστευτικών πληροφοριών που επιβεβαιώνουν την παρουσία των Korkut στο αεροδρόμιο της Μισράτα.
Οι ΤΕΔ το 2005 απέκτησαν 48 εκτοξευτές Hawk XXI (οκτώ πλήρη συστήματα, δλδ οκτώ πυροβολαρχίες με έξι τριπλούς εκτοξευτές έκαστη) καθώς και 175 βλήματα της έκδοσης MIM-23B μέγιστου βεληνεκούς 40 χιλιομέτρων και διάρκεια ζωής έως το 2020.
Τα συστήματα αυτά αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν τη μεσαία διαστρωμάτωση του Α/Α πλέγματος της γείτονος και ήταν αυτά που αναπτύχθηκαν στη Λιβύη. Οι ανοιχτές πληροφορίες που αναφέρονται στην ανάπτυξη δυο πυροβολαρχιών σε ολόκληρη τη Λιβύη, είναι σε διάσταση με τις επίσημες αναφορές των Παρατηρητών του ΟΗΕ που μιλούν για ανάπτυξη τριών.
https://twitter.com/BabakTaghvaee/status/1279547968295763969?s=20
Τη νύχτα 4/5 Ιουλίου 2020, η Τουρκία δέχτηκε το δεύτερο επί του πεδίου ισχυρό πλήγμα, από τα τέσσερα συνολικά εντός του 2020. Τα άλλα τρία ήταν το Μάρτιο του 2020 στον Έβρο, στις 12 Αυγούστου από τη φρεγάτα ΛΗΜΝΟΣ και στις 25 Αυγούστου από τα F-16 της 116 ΠΜ που προσγειώθηκαν αρχοντικά στην ΑΒΑΠ στην Πάφο.
Πάνω: Στοιχεία HAWK XXI που αναπτύχθηκε στο ΑΔ της Τρίπολης
Πάνω: HAWK στην ΑΒ Al Watiyah. Το πόσοι από τους δεκαοχτώ εκτοξευτές που αναπτύχθηκαν στη Λιβύη καταστράφηκαν εκείνο το βράδυ, ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. Πάντως πλέον οι ΤΕΔ δεν διαθέτουν οκτώ συστήματα Hawk.
Πάνω: Patch των τουρκικών δυνάμεων αεράμυνας που αναπτύχθηκαν στη Λιβύη με τα Hawks (πηγή: defencepoint.gr). Τη νύχτα της 4ης Ιουλίου τα γεράκια μάλλον κοιμήθηκαν…ή δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν.
Πάνω: αυτοκινούμενο πυροβόλο τουρκικής κατασκευής Τ-155 Firtina (παρατηρείστε την παραλλαγή του πυροβόλου στα χρώματα ερήμου που σημαίνει ότι μεταφέρθηκε στη Λιβύη από τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου. Συγκεκριμένα με το πλοίο MV Bana το οποίο απέπλευσε από το λιμάνι της Μερσίνας στις 28 Ιαν 2020)
Κάτω: Σκαρίφημα της πλεύσεως του MV Bana
Πάνω:Πολλαπλός εκτοξευτής ρουκετών Τ-122, κάπου στη δυτική Λιβύη. Η εκπαίδευση των δυνάμεων του Σάρατζ στην αρχή επετεύχθη από μέλη της Sadat, αλλά σταδιακά αναπτύχθηκαν και άνδρες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Πτήσεις όπως η πιο πάνω, πραγματοποιούνταν επί εβδομαδιαίας βάσεως επί δυο και πλέον έτη με το pattern της εικόνας. Περνούσαν σουβλάκι το FIR Λευκωσίας και στη συνέχεια ακροβατούσαν μεταξύ FIR Αθηνών και Καίρου. Με τη Μάλτα είχαν συμφωνήσει, ώστε οι τελευταίοι να κάνουν τα στραβά μάτια. Επί δύο και πλέον χρόνια, η Τουρκία κατόρθωσε να μεταφέρει άνω των 5.000 μισθοφόρων εμπειροπόλεμων από τη Συρία τζιχαντιστών καταφέρνοντας να μεταβάλλει το αποτέλεσμα του Λιβυκού εμφυλίου.
Πάνω: το ίχνος πτήσεως των μεταγωγικών και F-16 συνοδείας ποπυ έλαβαν μέρος στην “Άσκηση Ανοικτών θαλασσών” μια άσκηση που αποσκοπούσε στη χρονομέτρηση αεροπορικών επιχειρήσεων άνωθεν Λιβύης. Και το FIR Αθηνών περνιέται σουβλάκι.
Κάτω: Αεροσκάφος συνοδείας F-16 που έλαβε μέρος στην άσκηση.
Κατά παρόμοιο τρόπο, έλαβαν χώρα εκατοντάδες νηοπομπές δια μέσω του Αιγαίου όντας εν γνώσει των υπευθύνων (Πηγή: United Nations).
Πάνω: χειρόγραφη λίστα με τα ονόματα και τα κινητά μισθοφόρων που μεταφέρθηκαν στη Λιβύη (Πηγή: United Nations)
Πάνω: Αυτοκινούμενο Σύστημα Ηλεκτρονικού Πολέμου Koral (Πηγή: United Nations)
Πάνω: Μη επανδρωμένο σύστημα Kargu-2, που δοκιμάσθηκε σε επιχειρήσεις σμήνωσης και με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης. Υπήρξαν παράπονα οτι επέφεραν πλήγματα σε αμάχους.
Χαρακτηριστικό μάλιστα το γεγονός πως σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, στα ανοιχτά της Λιβύης επιχειρούσαν πέντε (5) φρεγάτες τύπου Gabya (!!!).
Πάνω: Απεικόνιση του ναυτικού αποκλεισμού της Λιβύης από πέντε (5) φρεγάτες τύπου Gabya (υπήρχε και υποβρύχιο). Παρατηρώντας το σχεδιάγραμμα, δημιουργείται το ερώτημα: « Αν για τον ναυτικό αποκλεισμό της Λιβύης στην οποία πετούσαν 4 μαχητικά και δεν υπήρχαν αντιπλοικοί, απαιτήθηκαν 5 φρεγάτες και τουλάχιστον ένα υποβρύχιο, για αυτόν της Κύπρου πόσες μονάδες επιφανείας απαιτούνται»; Ας ρωτήσουμε τους εγχώριους «φρόνιμους» να μας πουν.
Πάνω: τουρκική φρεγάτα τύπου Gabya στο λιμάνι της Μισράτα
Επίλογος:
Η πλήρης Στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδας είναι σχεδιασμένη και θα είχε ήδη υλοποιηθεί αν δεν ελάμβανε χώρα το αμερικανικό εμπάργκο όπλων που άφησε χωρίς F-35 την ΤΗΚ και το Anadolu. Ωστόσο, όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ υπάρχουν και πάμω απ’ όλα υπάρχει εν ισχεί το τουρκολιβυκό μνημόνιο στρατιωτικής συνεργασίας που προσδίδει και την απαραίτητη νομιμοποίηση.
Θεόδωρος Νικολοβγένης
Απόφοιτος ΣΣΕ/ΕΚΠΑ
Υποψήφιος Διδάκτορας Γεωπολιτικής ΕΚΠΑ
Σχόλια